It's time for your training || Ashpaw

Ze kneep haar ogen dicht zodat ze niet in de felle avondzon moest kijken, en spitste haar oortjes elegant naar voren. Het moest tijd zijn. Vroeger deze dag had ze een apprentice gekregen. Ze voelde zichzelf trots, en vele kriebels raasden als gekken door haar buik. Echter was ze niet van plan om deze eer te misbruiken, ze zou het meteen goed doen. Met andere woorden; Ze was niet van plan om de zachtaardige mentor uit te hangen, spelen kon je na de training doen! Ivyleaf opende haar donkere ogen weer en keek nog voor één laatste keer het kamp rond, voordat ze opstond en richting de kamp uitgang wandelde. Ergens had ze het gevoel dat haar apprentice genaamd Ashpaw wel op tijd zou zijn. Hij zag er niet uit alsof 'ie elke dag met haar voeten zou spelen. En als Ivy het dan toch fout had, dan zou die grijze kater algauw die streken verliezen. Ze snoof tolerant en versnelde haar passen ietwat tot ze arriveerde bij de Pinewoods. Dit was de plek waar ze had afgesproken met de nog jonge kater. Nu eens zien of hij de lef had om te laat te komen.

Geschrokken werd de Apprentice wakker, zijn ademhaling sneller dan normaal. Een paar druppeltjes zweet dropen van zijn vacht. Weer een nachtmerrie. Ashpaw schudde de gedachte van zich af en opeen herinnerde hij zich weer de 'afspraak' die hij had gemaakt met zijn Mentor. Met veel tegenzin stond hij op uit zijn nest en trippelde expres langs dat van Heartpaw, om de geur van zijn vriend bij zich te houden. Op dit moment leek de rossige kater het enige lichtpuntje in zijn hele leven. En nu hij een Mentor had, zou hij dat lichtpuntje zeker nodig hebben. Met een zucht verliet hij de Den en trippelde zonder enige haast het kamp uit. Nog een keer keek hij achterom, bijna hopend dat de afspraak om de een of andere reden niet doorging. Maar toen hij zag dat er niets aan de hand was, draaide hij zich weer om en volgde het vaag bekende pad naar de Pinewoods. Hij had geen haast. Het was ook háár eerste training, dus kon hij flikken wat hij maar wilde. Misschien kwam hij wel expres te laat, gewoon om haar te laten stressen. Een glimlach sierde zijn lippen en hij stopte even om gedachteloos naar een bewegend grassprietje te staren. Vervolgens liep hij weer wat verder en stopte dit keer om te gaan zitten en lui tegen een boom te leunen. Wat kon die Ivyleaf nou doen? Zijn leven was al een grote straf voor hem, dus wat was er nou erger dan dat? Verwondingen zou ze nooit aanrichten, daar was ze waarschijnlijk te soft voor. Een gaap gleed uit zijn bekje en hij stond weer op. Genoeg tijd gerekt. Nog steeds met een kalme tred kwam hij de Pinewoods binnen en zag de witte poes. Met een koude blik trippelde hij naar haar toe en ging duidelijk op een verre afstand van ahar af zitten. Hij vermeed haar blik en keek vaag opzij. Zonder een woord over zijn lippen te laten.

Ashdrizzle | Cedarfrost | Reedpaw | Hawkscream

It's time for your training || Ashpaw VVFGF9o

jij klikt dr op:

Na enkele minuten gewacht te hebben daagde de grijze kater op. Ietwat vaag keek hij opzij, blijkbaar wilde hij of durfde Ashpaw haar niet aan te kijken. Fijn, had Brokenstar haar een waardeloze apprentice gegeven? Wilde hun ooit zo grote leader haar dan testen? Ivyleaf versmalde haar ogen zodat ze de kater even kwaad en niet geïnteresseerd aankeek, om vervolgens op te staan en in zijn richting te wandelen. Al was dit de eerste keer dat ze iemand trainde, opgewonden was ze niet meer. Dat gevoel was verdwenen toen ze zag hoe fragiel haar apprentice was. Maar goed, het was haar plicht om de fragiele kater te veranderen naar een kat die wilskracht uitstraalde. Met een geacteerde rustige lach op haar melkwitte gelaat keek ze naar Ashpaw, en spitste haar oren naar voren. "We zullen beginnen met te zien wat je allemaal al afweet van de andere Clans." Al zag ze er rustig en gekalmeerd uit, het liefste zou ze persoonlijk een hartig woordje tegen Brokenstar gaan zeggen omwille haar te zwakke apprentice. Maar ze moest 't een kans geven. Het figuur van de ooit zo kleine zwakke Ivypaw kwam tevoorschijn in haar hoofd. Zij was altijd al de kleinste geweest van alle apprentice's in haar tijd, en zelfs nu was ze in de verste verte nog niet de grootste van de Clan. Maar al was ze niet een van de sterkste en had ze niet de meeste spieren, ze was sterk vanbinnen. En straalde ook felheid uit. Het zou hoogst waarschijnlijk niet meer lang duren voordat die Ashpaw doorhad wat voor mentor Ivyleaf was. Anders zou ze er wel voor zorgen.

De poes stond op en trippelde naar hem toe, een lichte prikkel van irritatie ontstond in zijn lijf. Ze kwam in zijn persoonlijke ruimte en daar hield hij al helemaal niet van. Bijna wilde hij opstaan en weer een pas achteruit doen, maar dan zou zijn Mentor hem vast als een gek zien. 'Clankatten moest samenwerken..' Nou, dan konden ze dat ook doen zonder lichamelijk contact. Een vreemde glimlach verscheen op haar gezicht en Ashpaw keek haar verdacht aan. Haar donker gekleurde ogen bekeken hem en hij hield haar alleen maar in de gaten. "We zullen beginnen met te zien wat je allemaal al af weet van de andere Clans." Ah, nu moest hij dus iets voor haar doen. Voor een klein moment verscheen er een verdachte glimlach op zijn gezicht, maar deze verdween snel weer. Zou hij de vraag met moeite beantwoorden of zijn taak ontwijken. Want zo had hij een training niet voorgesteld. "Waarom zou ik dat doen?" Mompelde hij zonder enig respect en keek haar een keer direct aan, in zijn ogen twinkelde een speelse glans. Hij wilde zien tot hoe ver de grens bij haar was en of hij er overheen zou kunnen gaan.

Ashdrizzle | Cedarfrost | Reedpaw | Hawkscream

jij klikt dr op:

Ze bleef de kater strak aankijken, afwachtend op een antwoord die elk moment uit zijn mond zou kunnen rollen. Als ze eerlijk moest zijn wachtte ze eerder af op het moment dat hij zou doordraaien. Ze merkte op dat Ashpaw het alles behalve leuk vond dat ze zo dicht in zijn buurt stond. "Waarom zou ik dat doen?" Een onleesbare grijns verscheen op haar gezicht, en in een fractie van een seconde zette ze nog een stap in de richting van de kater. "Misschien omdat ik dat vraag?" Haar stem klonk gedempt en zwaar, duidelijk alles behalve geamuseerd. Als dit een of ander plan van hem was, dan zou dat idee van hem grandioos falen. Ivyleaf gaf zich niet zonder slag of stoot over, laat staan dat ze zou verliezen van een apprentice die zelfs schrik had om zijn eigen nest uit te komen. Al noemde ze het eerder lui, er waren nou eenmaal zulke katten die van alles bang hadden. En dat vond ze alles behalve een Shadowclan karakter. Vroeger was de Clan waarin ze zat nog sterk, straalde iedere kat kracht uit. Ja, de tijden dat de Shadowclan gevreesd werd mistte ze. En iets in haar zei dat het nog lang zou duren voordat die tijden weer terug kwamen.

Een vervelende glimlach verscheen op zijn Mentor's gezicht en weer kwam ze dichterbij. De haren op zijn nek begonnen te prikkelen en hij klauwde met zijn poten in de grond. Als ze hem naar achteren zou drijven, kon hij ook wel wat terug doen. Hij wilde niet gecommandeerd worden en tot nu toe had hij alles tegen zijn zin in moeten doen. Kon ze niet wat rustiger beginnen? Of beter nog, van zijn nek af gaan. "Misschien omdat ik dat vraag?" Een zware stem verving de zachte, maar dat veranderde zijn beeld van haar niet. Ze wilde alleen maar laten zien dat ze iets kon doen in de Clan en gaf waarschijnlijk niets om hem. Daarom, als hij een rebel zou blijven, zou haar reputatie flink dalen. Hij keek haar vaag aan, als een soort uitdaging. "En waarom zou ik je antwoorden? Omdat je mijn Mentor bent?" Hij zwiepte speels met zijn staart en verloor geen moment zijn oogcontact met haar. "Dan kan je lang gaan wachten." Sloot hij zijn zin af en keek weer opzij. Hij verwachtte nu een woede uitbarsting of dat Ivyleaf hem achter zou laten, als hij maar zijn ruimte en rust kreeg.

Ashdrizzle | Cedarfrost | Reedpaw | Hawkscream

jij klikt dr op:

De kater bleek geen oogcontact met haar te willen verliezen. Maar goed ook, want als hij dat deed dan zou ze de contact gewoon terug opnieuw maken. Ze zou hem wel getemd krijgen, alles op zijn tijd. "En waarom zou ik je antwoorden? Omdat je mijn Mentor bent?" De grijns op haar gezicht werd groter, maar ze repte geen woord. Ze zou hem het plezier niet gunnen. "Dan kan je lang gaan wachten." Hij sloot zijn zin af en keek opzij, en zoals ze beloofde aan haarzelf bleef ze naar hem kijken met een strakke blik. "Dan zal jij nog langer moeten wachten op het warrior worden, zeker als je je zo blijft gedragen." Geen enkele kwade of bittere toon was te horen, alleen een gedempte zekerheid weerkaatste in haar stem. Ze ging zitten en sloeg haar witte staart rond haar lichaam. Haar maakte het eigenlijk niks uit wat Ashpaw van haar dacht, het was haar taak om hem te trainen en dus zou ze zich aan de code houden en luisteren naar haar leader. Of de jongere grijze kater dat nou leuk vond of niet.

De kater bleek geen oogcontact met haar te willen verliezen. Maar goed ook, want als hij zich zwak toone zou de poes denken dat ze gewonnen zou hebben. En dat loet hij niet over zijn rug gaan.Haar mond bleef gesloten en Ashpaw vernauwde zijn blik nogmaals. De stilte beviel hem niet, al helemaal niet omdat deze poes vanalles kon uithalen met hem. Ze was wel een Warrior en hij een jonge Apprentice. Toch zat er niet verschil tussen hun leeftijd, wellicht een paar Moons. "Dan zal jij nog langer moeten wachten op het warrior worden, zeker als je je zo blijft gedragen." Dat kon hem niets schelen, want hij kon toch niets inbrengen tegenover al die andere Apprentices en Warriors. Hij was uitschot, paste er niet echt bij. Daarom kon het hem ook niet schelen of hij een training kreeg of zelfs zonder kennis een Warrior werd. Hogerop kon hij toch niet komen. Hij zuchtte zacht, maar zorgde ervoor dat hun ogen niet met elkaar in contact kwamen. "Nou, aangezien ik toch niets voor de Clan kan doen, kan ik beter wachten tot jij het opgeeft. Want de Clan heeft toch niets aan me, dus hoef ik ook geen Warrior te worden." Nog steeds weigerde hij zijn kop om te draaien naar d'r. Hij wilde geen strenge of meelijwekkende blik in haar ogen zien. Dat was ze niet waard. Hijzelf had er geen problemen mee, so what?

Ashdrizzle | Cedarfrost | Reedpaw | Hawkscream

jij klikt dr op:

_{Plastic smile to match your style
We can tell you got a face lift
You're so vain, you're so vile
You're a number one hit

Ze stopte met haar amberen ogen te vernauwen, en keek de grijze kater neutraal aan. "Nou, aangezien ik toch niets voor de Clan kan doen, kan ik beter wachten tot jij het opgeeft. Want de Clan heeft toch niets aan me, dus hoef ik ook geen Warrior te worden." Zozo, dat was het probleem dus? Hij wou niet trainen omdat hij dacht dat het geen effect op hem zou hebben? Dat hij niks waad was, en dus ze alleen maar haar tijd zou verspillen? Ivyleaf verspilde haar tijd niet graag, maar Ashpaw trainen zou geen tijdverspilling zijn. Dit hele gebeuren was tijdverspilling, en inderdaad, als de kater zo voort bleef gaan zou hij later niets waard zijn en was de Shadowclan beter af zonder hem. "Je snapt het niet hé? Wat het inhoud om een Shadowclanner te zijn. Ik geloof wel dat er achter dat masker van jou een sterke kat zich schuilhoud. Maar als je je gedrag niet verbeterd dan zal je later niets waard zijn inderdaad. Maar waarom denk je dat ze trainingen hebben uitgevonden? Denk je dat de grootste leaders van vroeger niet zoals jou zijn geweest? Neem Fireheart als voorbeeld, hij was vroeger een kittypet. En nu? Een deputy." Ze nam even een adempauze en keek de kater strak aan, maar toch straalde haar houding iets losjes uit. "Sorry voor de speech, en voor mijn vele woorden. Maar goed, laat me maar iets weten wanneer je klaar bent om échte trainingen te krijgen." Ze keerde hem de rug toe, en wachtte af tot hij nog iets zou zeggen. Hij kon zijn toekomst nu helemaal zelf bepalen, Ivyleaf was het zat om naar zijn gejammer te luisteren.}

Hij zag een wat neutralere blik in d'r ogen verschijnen, maar nog steeds mocht hij haar niet. Ze had zijn eerste indruk al verpest en dat verbeteren was niet makkelijk. "Je snapt het niet hé? Wat het inhoud om een Shadowclanner te zijn." Nou, het was zeker niet wat zij was. Ze deed alsof ze zo goed was, maar was ze dat ook? "Ik geloof wel dat er achter dat masker van jou een sterke kat zich schuilhoud. Maar als je je gedrag niet verbeterd dan zal je later niets waard zijn inderdaad. Maar waarom denk je dat ze trainingen hebben uitgevonden? Denk je dat de grootste leaders van vroeger niet zoals jou zijn geweest? Neem Fireheart als voorbeeld, hij was vroeger een kittypet. En nu? Een deputy." Half had hij geluisterd naar de woorden die hem niets hadden gedaan. En? Fireheart was waarschijnlijk van binnen nog steeds een Kittypet. Dus wat kon hij daar nou mee? "Sorry voor de speech, en voor mijn vele woorden. Maar goed, laat me maar iets weten wanneer je klaar bent om échte trainingen te krijgen." Hij bleef stil zitten,Manson hij gewoon ongeïnteresseerd was in haar. Ze kon nu wel weglopen, maar hij wist dat ze op zijn antwoord zou wachten. Well, dat kon ze krijgen ook. Hij draaide zich om en ging met zijn rug naar haar zitten, zijn blauwe ergens op een punt ver voor hem gericht.

Ashdrizzle | Cedarfrost | Reedpaw | Hawkscream

jij klikt dr op:

It's time for your training || Ashpaw Ivylea10

Een antwoord? Ja, dat verwachtte ze nu wel van hem. Anders zou ze regelrecht naar Brokenstar stappen, en dan kon het haar geen bal meer schelen wat de rest van haar zouden denken. Maar als ze dat zou doen, dan zou Ashpaw zich als de winnaar bezien, en geen haar op haar lichaam dacht eraan om Ashpaw dat gevoel te geven. Haar beide oren wiebelde ietwat zenuwachtig, en ze sloot haar amberkleurige ogen even om na te denken. Wat kon ze nog doen? Er was nog maar één optie om de kater wakker te maken, maar die optie was nogal gevaarlijk. Hem dwingen. Nee, hij ging waarschijnlijk door een lastige tijd, dus hem forceren om iets te doen zou zijn karakter alleen maar verslechteren. "Kijk," Begon ze met een rustige, gekalmeerde stem. Alsof ze alles van daarnet vergeten was, en ze geen interesse had in zijn tegenstribbeling. "Ik weet niet wat er met je mis is, maar je moet onthouden dat ik gewoon mijn taken doe, en momenteel ben ik bevolen jou te trainen." Haar ogen waren nog steeds gesloten, maar het was onmogelijk dat de apprentice dat kon zien. "En ik wil je eraan herinneren dat wat je ook doet, ik je het niet kwalijk neem. Wat er allemaal in jou hoofd rondspookt weet ik niet, en zo te zien kan ik je er ook niet mee helpen." Ze opende haar kijkers weer en nam een stap naar voren. "Dus, adios. Heb nog een fijne dag." Sprak ze nog uit voordat ze met gecontroleerde passen de struiken instapte, verdwenen uit het zicht van Ashpaw.

Onderwerp: Re: It's time for your training || Ashpaw