Sad and lonely. [open]

Een grijze apprentice met de naam stonepaw liep alleen door de pinewoods. Het was donker en middernacht, er was geen maan of sterren alleen keiharde regen zonder bliksem of donder. Stonepaw was eenzaam en verdrietig. Zijn famillie was dood en het leek of niemand vrienden met hem wou zijn. De kittens in de nursey wouden dat ook niet toen hij klein was. Hij had nog niet eens een mentor, hij dacht omdat de leader hem niet leuk vond kreeg hij geen mentor. Hij liep door, hongerig een koud. Maar hij wou absoluut niet weer naar het kamp. Hij wou gewoon alleen lopen zonder in de apprentice's den tussen apprentice's te liggen die hem toch niet mochten. Hij zuchtte, en vond een schuilplek onder een kleine boom. Het was koud, maar toch kon hij er liggen. Hij ging liggen en sliep even. Na een tijd werd hij wakker, het regende iets lichter. Hij kwam de schuilplek uit en trok z'n oren naar achter bij een geluid dat hij hoorde. Wie of wat zou dat zijn?

De sneeuw was gelukkig weg en het begon Newleaf te worden maar vandaag was het keihard aan het regenen waardoor Mask eigenlijk alleen maar in de kamp bleef, bah regen! Hoezo bestond het eigenlijk? Door het regen werd je vacht nat en je kon verkouden worden. Maskpaw bleef bij de ingang van de apprentice's den liggen, uitkijken naar dat het regen zou ophouden en ze het bso weer in kon, wie weet zou ze blacksnow weer zien, ze mocht het poes graag en zeker omdat ze haar hielp bij haar jacht net zo als Deadstorm het doet, haar mentor. Toen Mask eindelijk merkte dat het rustiger ging regenen sprong ze uit de den en zag een paar boze blikken haar kant op komen van de andere apprentice. MAar wat konden haar die blikken schelen? Ze wou nooit echt vriendschap sluiten met haar soortgenoten, ze sloten haar altijd buiten omdat ze "anders" was, Mask kon toch er ook zelf niks aan doen dat ze wit was van vacht en alleen een paar stukjes zwart? Zo was zij geboren en zo zou zij ook blijven. Zo rustig mogelijk liep Maskpaw richting het bos uit de kamp en keek met haar blauwe oogjes rond, het was stil en weinig katten gingen nu naar buiten. MAsk begon rustig te lopen richting Pinewoods, wie weet kon ze daar iets te eten vangen? Mask was net in dit deel toen ze de lucht proefde, er was nog een kat, en de geur was niet zo oud, ze had al eerder dit geur geroken in de den dus dat betekende dat hier een leerling zat! Fijn.... Die zou haar vast ook gaan uitlachen om haar vacht, maar kon het zijn dat deze anders was. Nou dat kon je maar op 1 manier weten en dat kon je alleen uitzoeken! Mask begon te rennen en toen ze steeds dichter bij het geur kwam werd haar pas rustiger tot ze alleen maar liep. Maar Mask probeerde har poten zo weinig mogelijk op de dennennaalden te zetten want haar kussentjes waren nog niet gevoelloos zo als bij de meeste Schadowclan katten, eigenlijk kwam Mask hier niet graag, er waren hier bijna altijd leerlingen te vinden als er geen regen was met hun Mentor en eigenlijk wou ze hun niet tegen komen. Trouwens, nu ze toch over leerlingen dacht, daar voor zich zag ze een jonge kater staan met zijn oren naar achter. Mask stond meteen stil en haar oren gingen automatisch naar achter en ze keek naar de leerling, ze had hem ooit eerder gezien, maar ze was geen topper in namen onthouden...Was het niet iets met Stin...Stoke...Stone?! Ja dat was het Stonepaw, tja gelukkig was het nog geen warrior en had hij geen echte bijzondere achter stukje die speciaal bij hem paste maar gewoon paw net als zij.

Mask zag dat Stonepaw haar bekeek en haar oren gingen nieuwsgierig voor uit, blijkbaar kon hij niet op har naam komen, nouja wat maakt het uit? Ze was sowieso niet populair. Stone zag ze ook niet zo vaak en als ze hem zag was hij alleen ,als of hij geen vrienden had... Mask hoorde hoe Stone zuchten en ze keek hem nieuwsgierig aan. ''Hoi.'' Mask keek hem met haar blauwe ogen aan. 'Hoi' Miauwde ze tegen de kater. 'Eh, mooie vacht.'' hoorde ze van de kater en ze spinde zachtjes, zelf vond ze haar vacht vel te veel opvallen tussen de schadowclan katten. 'Dankje Stonepaw.' Zei ze rustig en deed nog een paar stappen voor uit zodat ze dichter bij elkaar stonden 'Waarom ben je hier alleen en dan nog wel terwijl het regent?' vroeg ze rustig en Mask voelde haar vacht langzaam aan nat worden. Maskpaw was echt nieuwsgierig maar ze wou hem ook niet kwetsen want zelf was ze ook hier alleen aan het lopen.

[font=Comic Sans Ms]

'Dankje stonepaw.' bedankte de poes hem. 'Waarom ben je hier alleen en dan nog terwijl het regent?' vroeg ze toen. ''Ik wou gewoon niet meer in het kamp zijn.'' begon hij. ''Ik heb daar niet veel vrienden, en er zeuren alleen maar katten tegen me dat ik moet gaan zorgen voor de elders totdat ik een mentor heb enzo. Ik mag niet eens eens het kamp uit zonder het te vragen, en als ik dat doe is het antwoord nee. Dus ik ben het kamp uitgeslopen en begon hier wat rond te lopen.'' hij zij het eerlijk maar toch vertelde hij niet alles. ''Wil je dat voor me geheim houden?'' vroeg hij. ''Wat is je naam eigenlijk?''

[/font

''Ik wou gewoon niet meer in het kamp zijn.'' begon hij. ''Ik heb daar niet veel vrienden, en er zeuren alleen maar katten tegen me dat ik moet gaan zorgen voor de elders totdat ik een mentor heb enzo. Ik mag niet eens eens het kamp uit zonder het te vragen, en als ik dat doe is het antwoord nee. Dus ik ben het kamp uitgeslopen en begon hier wat rond te lopen.'' Maskpaw knikte begrijpend, ze had te doen met de kater, maar goed bij haar was het net zo en hoewel ze nu gewoon uit de kamp mag om te jagen hoewel meestal met een begeleider was ze blij met haar vrijheid. ''Wil je dat voor me geheim houden?'' vroeg hij. ''Wat is je naam eigenlijk?'' Er verscheen een zachte glimlach op haar gelaat en ze knikte 'Ik zeg geen woord over dit gebeuren.' Zei ze speels maar ook weer serieuze en zette nog een paar stappen dichter bij 'Mijn naam is Maskpaw, maar je mag me gerust Mask noemen.' Zei ze en ging zitten. Haalde een snelle lik over haar borst en keek hem daarna speels en uitdagend aan 'Zullen we jagen?' het was er uit voor ze het wist en ze keek Stone onzeker aan.

'Mijn naam is maskpaw.' miauwde de apprentice. Een goede en mooie naam. 'Maar je mag me gerust mask noemen.' Stonepaw knikte. 'Zullen we jagen?' vroeg maskpaw toen. 'Is goed mask.' miauwde hij als antwoord. Hij snoof de lucht, de regen stopte. Hij rook nog een keer. Dit keer rook hij een sterk spoor van kraaien. 'Ik ruik kraaien daar vandaan.' miauwde hij en wees naar een struik waar je door heen kon. Hij sloop erop af. Hij schrok even, er stonden 5 kraaien. Veel, dacht hij maar hij besefde dat als hij één zou pakken, dat dat alle zou wegjagen. Hij wachtte tot de kraaien vijf vossenlengte's van elkaar af gingen en liep in stilte op een zwarte kraai af.

'Is goed mask.' miauwde hij als antwoord. En Mask staart bewoog vrolijk heen en weer, ze snoof de lucht en rook een kraai.. Meerdere Kraaien. 'Ik ruik kraaien daar vandaan.' miauwde hij en wees naar een struik waar je door heen kon. Mask knikte en zakte zelf in sluip houding en sloop achter Stone richting de kraaien, ze zag er 5 precies. mask bleef zitten, wachtend tot de vogels iets uit elkaar gingen en ze Stone op 1 van die af zag sluipen. Mask sloop zelf naar de andere, ze lette van af haar ooghoek naar Stonepaw en wachten geduldig af tot hij zou springen want dan zou zij ook in actie komen en snel haar kraai afmaken. Het bleef spannend om te jagen en de adrenaline gierde door haar heen.

En...spring! Dacht stonepaw en sprong snel op de kraai af. Snel en stil beet hij het dood, de andere kraaien mochten niks horen. Hij keek even naar mask die ook een kraai besloop. Hij ging op een andere af. Poot voor poot sloop hij ook daar heen. En..spring! Dacht hij weer en sprong en beet het in een klap dood. Er waren nu nog maar twee over, mask had er een en stone twee. Stone sloop op een ervan af zodat mask de laatste kon doden.

Stone was lekker bezig en Mask sprong op die van ahar net zo zacht als een muis er op af en brak zijn nek nog voor de kraai een geluid kon maken, daarna koos Mask de laatste kraai want Stonepaw was met de andere beest bezig te besluipen dus nam zij de laatste. Maskpaw sloop er op af en sprong met gemak, brak zij nek en keek naar Stonepaw met pretlichtjes in haar ogen 'Dat was leuk!' Miauwde ze zachtjes en keek de kater aan.

'Dat was leuk!' miauwde mask toen alle kraaien dood waren. 'Ja, je bent een goede jager.' antwoorde stone. Hij was blij dat hij maskpaw had ontmoet. Anders zat hij nu nog eenzaam in het bos. 'Dus, wat gaan we nu doen?' vroeg stone. Hij was al een stuk minder verdrietig. Hij verzamelde alle kraaien bij elkaar. Nu was het wachten op het antwoord van mask.

'Ja, je bent een goede jager.' antwoorde stone. Mask ging zitten en begon haar borst kast te likken en keek hem daarna aan 'maar jij bent een stukke beter!' Zei ze met twinkelde oogjes, ja ze vond de kater een geweldige jager. . 'Dus, wat gaan we nu doen?' vroeg stone. Maskpaw zag hoe hij alle kraaien verzamelde en keek naar het hoop, het was wel groot. 'Misschien kunnen we eerst die hoop wegbrengen en daarna iets leuks voor ons zelf doen?' Vroeg ze maar je kon horen dat Maskpaw niet zeker was of Stone het wel een goed idee vond, misschien had hij wel andere plannen?

'Misschien kunnen we eerst die hoop wegbrengen en dan iets leuks doen voor ons zelf?' vroeg mask. 'Is goed.' antwoorde stone, hij pakte drie van de kraaien op. Hij liep door de struiken richting het kamp. Eigenlijk had hij wel honger. Hij vroeg aan mask. 'Heb jij ook honger?' Hij kon moeilijk de kraaien opeten want hij geloofde in de starclan. Maar als de leider alleen maar die regeltjes had verzonnen had hij nu al twee kraaien op. 'Misschien kun we straks wat eten.' miauwde hij. 'En daarna wat leuks doen.' het was nu net zonhoog. Het regende niet meer gelukkig. Stone's vacht was opgedroogd, toch was hij blij, blij dat hij mask had ontmoet.

'Is goed.' antwoorde stone, hij pakte drie van de kraaien op. Hij liep door de struiken richting het kamp. mask volgde zijn voorbeeld en pakte haar eigen kraaien en liep achter hem aan, ze versnelde haar pas tot ze naast hem liep. Ze had best wel honger en het lee kals of Stone haar gedachten las. 'Is goed.' antwoorde stone, hij pakte drie van de kraaien op. Hij liep door de struiken richting het kamp. Mask knikte als teken dat ze ook honger had en toen ze het kamp inkwamen legde Mask haar prooi op het hoop en keek naar Stonepaw. 'Misschien kun we straks wat eten.' miauwde hij. 'En daarna wat leuks doen.' het was nu net zonhoog. mask knikte en spinde zachtjes toen ze geen regen meer op haar vacht voelde 'dat ik vind nog is een goede plan.' Zei ze spinnend en keek naar het hoop, misschien moesten ze eerst wat ete nnaar de oudere brengen voor ze zelf zouden gaan eten, het stond wel zo in de regels dat ze apprentice moest eerst vor de oudere zorgen voor ze zelf mochten eten.

[srr flutjes en laat..]

Nadat stone de prooi op de berg had gelegd herrinerde hij dat hij de oudsten nog eten moest geven. 'Ik denk dat we eerst naar de oudsten wat moeten brengen.' zei hij. 'Dat is volgens de krijgscode.' ookal had hij nog geen mentor, hij wist dat apprentice's prooi naar de oudsten moeten brengen. Hij vond het meestal stom, maar dat was iets dat hij nu even niet liet merken aan mask. Hij pakte een willekeurige prooi van de stapel en zei 'Ik breng deze wel.' en hij liep richting het oudsten hol met de dikke prooi in zijn bek. Eigenlijk had hij wel honger gekregen. Hij wou het liefst het opeten maar dat was tegen de sterrenclan, maar als hij er ooit achter zou komen dat normale katten deze regeltjes hadden verzonnen inplaats van de starclan, had hij alle prooi al opgegeten en meegenomen. Oke, misschien niet alles. Hij wou wel wat delen voor de queens en hun schattige kittens, ookal waren kittens niet het leukste, hij haatte ze niet. En vrienden enzo, maar geen zwerfkatten ofzo. Zijn gedachten gingen weg toen hij de oudsten hoorde praten en alweer het hol in was. 'prooi voor jullie.' zei hij kort af en duwde de dikke prooi het hol in. Een van de elders pakte het op en deelde het. 'Bedankt stonepaw.' zei hij. Stonepaw miauwde 'Dag.' en liep weer richting mask.

[Mag stonepaw verliefd worden op maskpaw ? :3]

Mask legde haar prooi neer op het stapel en wou net voorstellen om wat prooi naar de oudere te brengen maar Stone leek haar gedachten wel te lezen en was haar voor. 'Ik denk dat we eerst naar de oudsten wat moeten brengen.' zei hij. 'Dat is volgens de krijgscode.' Maskpaw knikte en ging zelf zitten en krulde haar staart rond haar poten maar bedacht zich even voor ze opstond en iets uit de hoop pakte en naar de queens brengen en de kittens. Ze koos de meest dikste rat die ze kon vinden en bracht het gauw naar de nursery en ze horode hoe kittens en haar bedankte. Mask knikte met een glimlach en trippelde terug en zag Stone ook al aankomen 'Zo de queens hebben ook te eten.' Zei ze grijnzend en zocht zelf iets lekkers uit.

(Ja hoor ^^)

Mask had de queens al te eten gegeven. Ze zocht wat lekkers uit van de berg, toen ze wat gevonden had ging stone aan de berg snuffellen, hij ruikte allemaal soorten prooi. Maar echt super hoog was de stapel niet. Hij pakte een dikke vogel en ging naast mask zitten op een goed plekje waar je je prooi kunt opeten. Mask was aardig en leuk, vond stone. Ze had zo'n mooie, zachte vacht en mooie ijsblauwe ogen.. Hij zette die gedachte snel van zich af, maar het lukte niet. Was stonepaw verliefd? Hij probeerde maar het niet te laten merken en te eten, ook al wou hij het liefste samen met mask zijn. Hij richtte zich weer op de dikke vogel, hij smaakte heerlijk, behalve die rot veren dan. Na een tijd had hij de prooi op en wachtte nog even geduldig tot mask klaar was.

(oke ^.^ jeej stone is verliefd xd)

Uiteindelijk nam Mask toch maar een muisje en ging in de schaduw liggen terwijl ze het beest bestudeerde, het was niet te mager zo als in bladkaal maar ook niet te dik zo als in groenblad. Toen ze zag dat Stone naast haar kwam ging ze overeind zitten en begon haar muisje op te eten. Het eten verliep stil en soms voelde ze Stone's ogen in haar vacht branden maar deed als of ze het niet merkte, er was niks aan aan haar vacht, niks wat moi was Ze viel alleen maar vreselijk op. Ook haar blauwe ogen waren neit angstaanjagend zo als bij de meeste shadowclan katten. Maskpaw slikte het laatste stuk je naar binnen en likte haar lippen terwijl ze zachtjes spinde en naar Stone keek 'Eten doet toch wonderen!' zei ze met twinkelende oogjes en keek hem met een zachte glimlach aan.

Na het eten was stone's honger gelijk weg. Ook was hij niet meer verdrietig, hij keek naar mask. 'Eten doet toch wonderen!' Zei mask. 'Ja, en het is heerlijk!' Zei stone maar bedacht telaat dat maskpaw dat ook wel wist. Stone dacht na over iets te doen.. Hij moest niet iets verkeerds zeggen. Zwemmen? Nee misschien hield mask daar helemaal niet van. Jagen? Dat hadden ze net gedaan. Mee op patrouille? Nee, dat was niet iets wat mask en stone lekker samen konden doen en bovendien wordt de deputy toch boos als hij merkt dat stonepaw zonder te vragen het kamp uit was. Omdat het even stil was zei stone 'Eh, ik bedenk even wat om te doen.' hij wist het niet dus vroeg hij mask maar."wat vind jij eigenlijk leuk om te doen, mask?"

Mask gaf haar borst gauw een likmet haar ruwe tong en haar ogen bewogen toen Stone iets zei. 'Ja, en het is heerlijk! Mask spinde zachtjes van het lachen en keek naar de ogen van Stone toen ze zag dat die ergens aan het denken waren, Mask probeerde het te bedenken maar er schoot gewoon niks in haar hoofd. 'Eh, ik bedenk even wat om te doen.' hij wist het niet dus vroeg hij mask maar."wat vind jij eigenlijk leuk om te doen, mask?" Er kwam een denkrimpel bij haar te voorschijn terwijl ze nadacht, tja wat vodn ze echt leuk, een beetje ronddwalen en andere katten bestuderen? 'We kunnen ook gewoon wandelen en de pad verkennen, wie weet vinden we wel iets leuks.' Zei ze twijvelend en keek naar Stone of die het goed vond.