{{ Run away, run away || Open for 2

_{Haar poten zette zich neer op een hoopje bladeren die op de bodem van het territorium van Thunderclan lagen. Zonne stralen kwamen door de bladeren naar binnen en verlichtte de gevlekte Bengaalse poes. Brightpaw had haar zinnen op een muis gezet die rond scharrelde tussen de takjes en bladeren. Net toen ze een sprong wou maken zag ze een vuur rode vacht tussen de bladeren door. En even later zag ze een vuur rode staart met een witte vlek. Brightpaw keek op en het muisje rende er van door. En voor ze het wist zag ze er nog één. Vossen! Brightpaw zette het op een rennen. Tegen één vos kon ze het nog wel op nemen. Maar twee ging te ver. Haar staart was helemaal dik en haar nek haren vlogen er bijna uit zo recht op stonden ze. Haar oren waren in haar nek geplakt en zo rende ze veder sneller, en sneller. Ze zich zachte door de bomen heen en het duurde niet lang voor ze het gebrom van Thunderpath hoorde. En even later drong ook die smerige stank lucht van monster haar neus gaten binnen. Oh help! De vossen gaven er geen acht aan. De vossen lieten haar over Thunderpath heen rennen. Monsters klonken op de achter grond. Even later hoorde ze een kreet ze keek even achter om, er was nog maar één van de twee vossen over. Niet wetend dat ze zich nu op Shadowclan territorium bevond rende ze door, en even later hoorde ze een strijd kreet. Ze stopte meteen en keek achterom. Daar zag ze een kat die zich op de vos had gestort. Zo goed als verstijfd keek de apprentice naar de gebeurtenis.

||Twee Shadowclan katten please||}

::"Bright's::

{{ Run away, run away || Open for 2 SH9MgCf

_{Frostlake was die morgen weer eens uit jagen gegaan. Omdat hij een lange, zwarte vacht had was hij moeilijk te zien. Geruisloos stapte hij tussen de bomen en struikjes toe. Zijn groene ogen speurde het ShadowClan territorium af. In de verte begon hij de stank van het Thunderpath te ruiken, wat walgde hij van die plek zeg. Hij opende zijn ogen en drukte zijn buik tegen de grond toen hij een kraai zag zitten. Hij wachtten een paar tellen, toen de vogel zijn hoofd naar de grond boog sloeg hij toe. De kraai vloog op van al het lawaai, maar Frostlake had zijn vleugel al te pakken en trok het dier terug naar de grond. Hij legde zijn nagels op de keel van de vogel en zette deze uit, waardoor de vogel stikte. Frostlake begroef zijn prooi onder een boom en liep weer vedder, deze haalde hij op de terugweg wel op. Hij merkte dat hij bij de Pinewoods was, niet meer zo dicht bij het Thunderpath. Na een tijdje hoorde hij wat lawaai, en hij rook twee vreemde dingen. Na een tijdje stil te hebben gestaan rook hij de geur van ThunderClan, en die van een vos. Frostlake keek op en ging op een snel drafje richting het geluid. Het eerste wat hij zag was de poes, waarschijnlijk nog apperentice, van de ThunderClan. Het tweede was een vos. Hij slikte eventjes, als de poes door zou rennen zou de vos veel te dicht in het kamp komen. Ze hadden aardig wat kittens, dus hij moest nu ingrijpen. Met een krachtige sprong sprong hij op de vos. Hij hield zich aan het nekvel vast en trapte met zijn poten, en uitgezette nagels, de gehele vos open.}

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

_{Zo verstijfd als ze was staarde ze in angst naar de zwarte kater die de vos besprong. Ze wist dat ze op z'n minst beter even kom helpen. Maar ze was verstijfd. I-I can't fight! Ging er angstig door haar kop heen. Ze keek naar hoe de kater vocht, en ze dwong haar spieren in beweging te komen. Maar in plaats van dat ze naar voren ging, ging ze angstig naar achteren. Haar haren stonden overeind en haar groen/gele ogen stonden angstig naar voren gericht. I've to help! Ging er door haar kop heen. Maar het lukte niet. Ze kon niks. Ze bleef naar achteren lopen, tot ze met haar billen tegen een boom aan knalde. Ze verstijfde op nieuw, en net toen ze zag dat de vos haar richting op rende slaakte ze een kreet en klom ze stijfjes de boom in. Ergens op een hoge tak klemde ze zich zelf vast en staarde ze met pure angst naar de zwarte kater en de vos. Waarom moest dit haar nou weer over komen?

Sorry voor dit korte flutje x3}

::"Bright's::

_{Frostlake haalde de vos open en beet in zijn nek, hij moest dit beest weghebben! De zwarte kater werd tegen een boom aan gegooit en zag hoe de vos weer op de bengaalse poes afstormde. Frostlake sprong overeind en sprintte naar de vos toe. Hij zag hoe de poes de boom in kroop en hij vocht onder de boom vedder. De vos probeerde hem te bijten, maar de zwarte kater deed voorzichtig. De vos verzette zich hevig, en Frostlake wist niet of hij deze nu moest doden of hem laten gaan, als hij hem liet gaan had je de kans dat hij ooit terugkwam. Doordat hij in gedachten verzonken was werd hij in de lucht geslingerd, en zag hoe de vos tussen de bomen verdween, weg van het ShadowClan gebied, weg bij hem en de poes. Wat moeizaam stond hij op en begon zijn wonden te likken, dat had hij altijd geleert, anders konden ze gaan ontsteken en had je juist meer pijn. Hij keek even omhoog naar de poes boven hem. ''Kom naar beneden.'' Sprak hij helder tegen haar, het kwam er misschien wat fel uit, maar deze poes wist waarschijnlijk niet hoe ver ze in hun territorium was binnengedrongen.}

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

_{Haar ogen schoten pure angst toen de vos haar kant op kwam. De gevlekte poes schoot de boom in door haar nagels in het schors te steken en zo om hoog te klimmen. Ze klemde zich vast aan een tak terwijl de apprentice naar beneden keek. Ze zag hoe de kater moedig vocht tegen de vos, maar Brightpaw bleef angstig. De kater was zwart. Even dacht ze dat het de duistere Darkfire was. Maar dat was hij natuurlijk niet, de kater was daar veelte jong voor. Het gevecht met de vos leek over te zijn toen de vos verdween en de kater ging zitten om zijn wonden te likken. Brightpaw zuchtte, maar nu moest ze uit de boom. Wat zou de kater doen? I had trespassed on their territory. And that could be my dead, Shadowclan is evil! Besefte ze. Ze stak haar nagels dieper in het schors terwijl ze af wachtte. Shadowclan katten waren lang niet zo goed in boom klimmen als Thunderclan katten. Thunderclan katten deden dat ook, daar waren ze voor gebouwd. Thunderclan katten joegen veel op vogels, meer dan Shadowclan katten, Shadowclan katten joegen vooral op ratten, en dat soort dieren, maar ook wel op kraai soorten, maar die waren ook sneller op het land te vinden. Thunderclan katten joegen ook heel veel op eekhoorns, en die waren heel veel te vinden in de bomen, meer dan op t land.

''Kom naar beneden.'' Hoorde ze de stem van de kater zeggen. Brightpaw keek kort achterdochtig naar de kater, maar besefte toen dat ze geen vijandigheid had gehoord? Begreep de kater dat het een ongeluk was? I hope he wouldn't blame me for this... What if he brings me back to the Thunderclan camp because of trespassing? Ze schudde de gedachten weg, that's better than get my ears clawed off bedacht ze zich toen. Brightpaw schraapte al haar moed bij één en klom naar beneden. "Sorry dat ik me op jullie territorium bevind..." Miauwde ze...

Misschien is het toch leuk als er nog een warrior of apprentice bij komt die haar straft voor het zijn op Shadowclan territorium}

::"Bright's::

_{De zwarte kater zag hoe de poes uit de boom kwam. "Sorry dat ik me op jullie territorium bevind..." Miauwde ze tegen hem. Zijn ogen waren strak op haar gericht en hij liet zijn blik op haar ogen rusten. ''Ik ben Frostlake.'' Siste hij zachtjes tegen de poes. Hij klonk nog steeds fel. ''Ben je het Thunderpath overgestoken?'' Siste hij haar toe en keek haar strak aan. ''Want dat was niet erg verstandig.'' Zijn ijzige, en nu kille stem moest wel een beetje beangstigend klinken in haar oren, maar deze jonge apperentice zou hier nog wel spijt van krijgen. ''Ik wil dat je zo snel mogelijk ons territorium verlaat, anders zorg ik dat de volgende Thunderclanner die hier komt nooit meer terugkomt.'' Drijgend deed hij een stap naar voren. Er stak een klein briesje op en de wind speelde met zijn lange zwarte vacht. Toen de poes nog eventjes bleef zitten werd zijn stem wat helderder, bozer en vijandiger. ''Komt er nog wat van?!''}

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

_{Het duister trok door het territorium heen, de grond was vochtig en mistig. Alle schaduwen leken angstaanjagend en kil, overal hing een onbehagelijke sfeer. Opeens hoorde je het krassen van een kraai, die opvloog. Een schaduw sprong achter het dier aan, maar miste. Vloekend kwam een grote massieve kater weer op de grond. Hij sloeg geïrriteerd met zijn staart. Zijn vuurkleurige ogen glommen in het duister. Hij sloeg met een van zijn klauwen tegen een boom waar een spoor van ontveld schors zichtbaar werd. Met woeste passen stapte Darkfire verder, hij roggelde tegen de grond aan. Hij rook dat hij vlak bij het donderpad was en haalde zijn neus op voor die geur. Net toen hij zich wilde omdraaien rook hij een bekende geur. Thunderclan, zijn ogen flitste. Met een subtiele grijns liep hij in de richting van de bekende geur. Toen hij nog dichterbij kwam, werd zijn grijns nog breder, te mooi om waard te zijn. Hij zag een grote rots tussen de bomen, en gleed daar als een schaduw op. Terwijl hij achter de rots nog uit het zicht zat, liet hij een kwaadaardig gelach horen. ''Ghehehe...'' Hij sprong op de rots. Terwijl hij op zijn oude leerling neer keek had hij een vermakenlijke fonkeling in zijn vurige ogen. ''Kijk eens wie we daar hebben... Als dat niet mijn oude toegewijde leerling niet is...'' Hij keek gemeen naar Brightpaw, zijn ogen staken als messen in de hare. Hij zag dat er een andere kater bij was die hij niet goed kon, maar voor hem.. was dat even bijzaak.

-Niet dat jij bijzaak bent Daan, het is meer voor Dark zelf you know -

Gesproken tekst.}

{{ Run away, run away || Open for 2 2UybNaQ

_{Toen Brightpaw uit de boom was leek de houding van de kater vrijwel meteen te veranderen en koude rillingen gleden langs haar ruggen graat en haar nek haren begonnen te prikken. ''Ik ben Frostlake.'' Siste de kater tegen haar. Brightpaw wist niet hoe ze moest reageren. "B-Brightpaw," kwam er stotterend uit, ook al was dat helemaal niet haar bedoeling, ze wou niet altijd bang overkomen. ''Ben je het Thunderpath overgestoken?'' Vroeg de kater. Duhh... 'Crouse I am, if I didn't I've could be dead dacht ze benauwd. ''Want dat was niet erg verstandig.'' Vervolgde de kater. "D...dat weet ik... dat was niet verstandig," murmelde ze zacht. ''Ik wil dat je zo snel mogelijk ons territorium verlaat, anders zorg ik dat de volgende Thunderclanner die hier komt nooit meer terugkomt.' Dreigde de kater. Brightpaws haren gingen overeind staan en ze knikte vlug. De houding van Frostlake werd vijandiger en Brightpaw kromp in één. ''Komt er nog wat van?!'' Snauwde de kater. "J...ja ja! N...nog bedankt..." Miauwde ze heel snel en bang. Ze wou zich om draaien om er direct van door te rennen tot ze een grote zwarte gestalte voor zich zag verschijnen. ''Ghehehe...'' De grote donkere gestalte sprong van een rots af, en Brightpaw verstijfde in pure angst. Allemaal herinneringen doken op toen ze de kater zag. Darkfire...! Brightpaw deed een paar stappen naar achteren, dichter naar Frostlake dus. Maar dat besefte ze al snel. ''Kijk eens wie we daar hebben... Als dat niet mijn oude toegewijde leerling niet is...'' Grauwde Darkfire. Brightpaw slikte. "Je... je... je was verbannen!... Wa...waarom ben je op clan gebied?" Ze snoof zijn lucht op, en al snel drong de geur van Shadowclan haar neus gaten binnen. What? How's that possible? Brightpaw slikte. Waarom was ze hier? Waarom had ze die vos tegen moeten komen?}

::"Bright's::

_{Met een triomfantelijk kwaadaardige lach op zijn zwarte gezicht, sprong hij van de rots af. Hij sloeg met zijn staart, de angst in haar ogen lieten hem genieten. Hij zag een paar vogels die opvlogen, waarscheinlijk werd het hen te druk. Hij wist dat Brightpaw er een moord voor zou kunnen begaan om nu weg te kunnen vliegen. Het feit was alleen, ze kon niet vliegen. Jammer voor haar, Darkfire was er alleen maar blij mee, haar pijn deed hem goed. "Je... je... je was verbannen!... Wa...waarom ben je op clan gebied?" Darkfire keek haar spottend aan. ''Je bent dus nog steeds zo dom als dat je was, mousebrain!'' Snauwde hij tegen haar. Hij merkte al snel dat ze in de gaten had wat hier aan de hand was. Darkfire zag de schrik en ongelovigheid in haar groene ogen. Darkfire sloeg met zijn staart. ''Ik heb altijd al gezegd dat je niks waard bent Brightpaw, het is zo zonde dat Thunderclan jou nog traind.'' Zijn blik was spottend, hij lachte haar uit zonder te lachen. ''Maar om even duidelijk naar je te zijn. Ik zit nu in The ShadowClan, een clan die het wel waardig is om voor te vechten'' Beet hij haar toe. Hij keek naar de kater die bij Brightspot stond, iemand die hij niet goed kon. ''He jij, kom eens hier.'' Hij knikte met zijn kop. Hij had gezien dat de kater Brightpaw van het territorium wilde sturen, dat vond hij niet erg. Toen de kater dichterbij was begon hij tegen de kater te mauwen. '' Ik ben Darkfire, oud clanlid van Thunderclan. Die verstoteling waar de katten in Shadowclan over roddelen. Vertel je naam krijger, je hebt goed gehandelt daarnet. '' Hij wist dat de complimentjes, het goedkeurende Brightpaw zou steken. Hij had zich nog nóóit zo gedragen tegenover Brightpaw. ''Dit is mijn oude Apperntice, ze is bang voor haar eigen schaduw. Zoals je ziet.''

Gesproken tekst.}

_{Zijn helderblauwe ogen stonden waakzaam, terwijl de witte kater over de grond sloop. Voor hem zat een woelmuisje in de aarde te zoeken naar voedsel. Het diertje was er blijkbaar niet van bewust dat er een jager achter hem stond. Polarbear sprong op, greep het muisje met zijn krachtige poten en beet 't dood. Daarna begroef hij zijn prooi en liep verder.
Polarbear had een prima jacht vandaag, maar er knaagde iets aan hem. Hij had Brightpaw zien vertrekken, maar ze was nog niet terug gekomen. Ook daarom was hij gaan jagen, zodat hij kon kijken of hij de apprentice ergens kon zien.

De stank van het Thunderpath was overweldigend toen hij in de buurt van de Shadowclan grens kwam. Hij kon, net zoals alle andere katten, de verhalen over de doorgewinterde Shadowclan. Toch had hij respect voor die clan, ze waren machtig en sterk.
Polarbear's oren gingen overeind staan toen een bekende geur hem kwam aangewaaid, Brightpaw! Maar de geur kwam van de andere kant van het Thunderpath. Wat had die poes nou weer gedaan? Polarbear keek goed om zich heen en rende het pad over, snel zijn staart in trekkend toen er een monster voorbij kwam rollen. In de verte hoorde hij stemmen, waaronder die van Brightpaw. Er was nog een andere stem die hem bekend voor kwam. Eventjes dacht de witte kater na. Darkfire! De verbannen Thunderclan kater die een aanval op Bluestar had georganiseerd. Wat moest die verbanneling hier? Polarbear racete op de katten af, maar hielt zich eventjes verborgen. Daar stond Brightpaw, samen met Darkfire en een zwarte kater die hij niet herkende, maar duidelijk van Shadowclan was. Hij ving nog net op toen Darkfire zei dat hij nu bij Shadowclan zat. Dus dát was gebeurd sinds hijverbannen was door Bluestar. "Je zou eigenlijk nergens welkom moeten zijn, Darkfire. Niet meer nadat Bluestar je verbannen heeft uit Tunderclan!" gromde Polarbear, terwijl hij zichzelf toonbaar maakte en zich aan de zijde van Brightpaw zetten. "Of was je te zwak om als Rogue door het leven te gaan? Ik dacht dat je niemand meer boven je wilde hebben, buiten jijzelf. Misbaksel!" gromde ze naar de kater. Hij wist dat hij niet van Darkfire kon winnen, maar de woorden stroomde er zo uit. Oeps.}

{{ Run away, run away || Open for 2 FedGvlU

_{Frostlake was de hele tijd achter Darkfire blijven staan, en hij had geluisterd. De zwarte kater keek even naar Brightpaw en Darkfire, todat hij naar voren moest komen en nog wat dingen te horen kreeg. Hij was gehoorzaam aan Darkfire, deze kater was veel ouder en sterker dan hem. Opeens drong een volgende geur zijn neus binnen, meer ThunderClan. En voor hij het wist stond er een witte kater voor hun. "Je zou eigenlijk nergens welkom moeten zijn, Darkfire. Niet meer nadat Bluestar je verbannen heeft uit Thunderclan!" Frostlake spande zijn spieren, voor als er een gevecht zou gaan komen. Zijn ogen bleven hangen op de apperentice. "Of was je te zwak om als Rogue door het leven te gaan? Ik dacht dat je niemand meer boven je wilde hebben, buiten jijzelf. Misbaksel!" Nu voelde hij dat zijn clan werd beledigt. ''Wat doe je hier trouwens? Wit stinkmonster! Dit is ShadowClan territorium!'' Blies hij de kater voor hen toe.}

ᖴOᒪᒪOᗯIᑎG Tᕼᕮ ᖇIᐯᕮᖇ Oᖴ ᗪᕮᗩTᕼ ᗪOᗯᑎSTᖇᕮᗩᗰ, Oᕼ IS IT ᗩ ᗪᖇᕮᗩᗰ

Tᕼᕮᖇᕮ'S ᗩ ᖴOG ᗩᒪOᑎG Tᕼᕮ ᕼOᖇIᘔOᑎ, ᗩ STᖇᗩᑎGᕮ GᒪOᗯ Iᑎ Tᕼᕮ SKY

_{''Je bent dus nog steeds zo dom als dat je was, mousebrain!'' Snauwde Darkfire. Brightpaw zei niks. Ze was te bang om een woord uit te brengen. Wat moest ze doen als ze aangevallen werd? Darkfire zou haar zonder pardon het leven af nemen. Just Fight Ging er door haar kop heen. Maar dat kon ze niet. Haar klauwen waren niet gemaakt om in andermans lichaam te steken, van een andere kat althans. Haar klauwen waren er om de clan te dienen door ze te voeden. ''Ik heb altijd al gezegd dat je niks waard bent Brightpaw, het is zo zonde dat Thunderclan jou nog traind.'' Sprak Darkfire. "D-dat is niet waar!" Sprak ze angstig. "Ik word getraind om ze te voeden, om prooi voor hun te vangen..." Murmelde ze. Why do I explain my self to them? Brightpaw staarde naar haar poten. ''Maar om even duidelijk naar je te zijn. Ik zit nu in The ShadowClan, een clan die het wel waardig is om voor te vechten,'' sprak Darkfire vervolgens. Brightpaw deed enkele stappen naar achteren bij het woord vechten. "Z-ze zouden je niet moeten vertrouwen... je bent een moordenaar... zelfs Shadowclan is niet zo..." ze durfde haar zin niet af te maken, dus dat deed ze ook niet. Daarna sprak Darkfire tegen de andere Shadowclan warrior. Brightpaw luisterde half, en de kwetsende woorden over haar drongen maar al te goed tot haar door. Maar wat zeker tot haar door drong was de vertrouwde lucht van Polarbear. Haar ogen klaarde op bij het zien van Polarbear. En een klein glimlachje van opluchting kon ze niet onderdrukken. Nu was ze niet meer alleen. "Je zou eigenlijk nergens welkom moeten zijn, Darkfire. Niet meer nadat Bluestar je verbannen heeft uit Tunderclan!" Hoorde ze Polarbear zeggen. Brightpaw rende vrijwel meteen naar hem toe en bleef half achter de warrior zijn. "Of was je te zwak om als Rogue door het leven te gaan? Ik dacht dat je niemand meer boven je wilde hebben, buiten jijzelf. Misbaksel!" Bij de toon en de woorden van Polarbear kromp ze in één en alarmerend staarde ze naar voren. Dat was zeker geen slimme zet van Polarbear. "W-we kunnen beter gaan..." Mompelde ze angstig terwijl ze klaar stond om er vandoor te gaan terwijl ze half naar Polarbear keek en half naar Darkfire, wat als de kater hun tegen zou houden om er een einde aan te maken? I can't fight!}

::"Bright's::

Hij liep kalm langs het donderpad. De blik in zijn amberkleurige ogen op de overkant gericht. Elke keer weer als hij hier kwam, dacht hij aan Darkfire. Hij had de kater hier over het donderpad zien verdwijnen en hij kon wel raden waar hij heen was gegaan. Al begreep hij nog steeds niet waarom Darkfire zich had laten verbannen. Hij had het kunnen raden als het mis ging, dat hij verbannen zou worden. Darkfire had er niks over gezegd tegen hem. Hij zou hem niet tegengehouden hebben, maar hij zou het ook een rare actie gevonden hebben. Toen Darkfire nog in de thunderclan zat had hij tenminste nog waardig gezelschap gehad, nou werd hij helemaal gek. Hij was steeds vaker chagrijnig, als daarvoor. Met een schok stond hij stil toen hij Thunderclan geuren over het donderpad rook. Oké, dat was heel vreemd. Hij concentreerde zich op de geuren al kon hij niet ontwaren van wie ze waren. De stank van het donderpad was te erg, maar toch waren het overduidelijk Thunderclan geuren. Nieuwsgierig keek hij nogmaals naar de overkant. Toen nam hij een besluit. Hij keek het donderpad af en schoot er toen overheen. Hij liep rustig in de richting van waar de geuren vandaan kwamen, al hield hij zijn omgeving scherp in de gaten. Na een tijdje kreeg hij het groepje in zicht. Polarbear en Brightpaw. Eigenlijk verbaasde het hem niks om Darkfire bij hen te zien, de andere Shadowclan kat kende hij niet. “Nou nou nou,” zei hij kalm terwijl hij uit de bosjes stapte. Hij ging zitten terwijl hij van de een naar de ander keek. “Hallo Darkfire,” vervolgde hij. Daarna keek hij naar de Thunderclan katten. “Ik vroeg me al af, van wie die geuren af kwamen die ik bij het donderpad rook.” Even kwam er iets scherps in zijn blik. Hij keek Darkfire weer aan. Hij nam de kater in zich op, met een nieuwsgierige blik in zijn ogen.

{{ Run away, run away || Open for 2 213j0hy

_{Darkfire keek verachtend naar Brightpaw. Hij haalde zijn neus voor haar op alsof ze kraaienvoer was. Net toen hij nog meer kwetsende dingen tegen haar wilde zeggen rook hij een sterkere Thunderclan geur. Opeens zag hij een andere kater verschijnen, hij was helemaal wit, en leek Brightpaw te willen beschermen. "Je zou eigenlijk nergens welkom moeten zijn, Darkfire. Niet meer nadat Bluestar je verbannen heeft uit Tunderclan!" gromde de kater. Darkfire keek met een spottende en hooghartige blik in de blauwe ogen van de witte kater. '' Wat Bleustar overkomen is zwaar terecht. Ze is niet meer dan kraainvoer. Ik nergens welkom? Je ziet het zelf, ik ben wel degenlijk ergens welkom. Thunderclan is nou eenmaal een zwakke nietsnutten clan. Ik ben blij dat ik er weg ben.'' Darkfire snauwde naar de kater, probeerde de zwakke plekken te vinden in zijn ogen. "Of was je te zwak om als Rogue door het leven te gaan? Ik dacht dat je niemand meer boven je wilde hebben, buiten jijzelf. Misbaksel!" Darkfire bewoog met zijn oor. ''Moet ik nu onder de indruk zijn? Ik denk dat jij even naar jezelf moet kijken, je bent geen haar beter dan een kitten. Brightpaw, ze is lelijk, waardeloos, kan niet vechten, en zal nooit een goede krijger zijn. Ik heb mijn tijd in Thunderclan aan haar verspild. En om je vraag te beantwoorden. Laat ik het zo zeggen, samen ben je sterker dan alleen, is het niet?'' Opeens sprak de andere jongere kater tegen de witte krijger. ''Wat doe je hier trouwens? Wit stinkmonster! Dit is ShadowClan territorium!'' Blies hij. Darkfire knikte goedkeurend. ''Inderdaad, volgendsmij zijn jullie het nu, die die warrior code overtreden'' Hij wreef het er even mooi in.
"Z-ze zouden je niet moeten vertrouwen... je bent een moordenaar... zelfs Shadowclan is niet zo..." Darkfire luisterde niet naar haar andere gezwijmel. Hij lachte haar uit, toen ze dat zei. ''Jij weet ook niks he?'' Opeens rook hij nog meer Thunderclan, zijn ogen rolde. Toen hij zag wie het was keek hij iet wat verrast. Het wa Darkstripe, een van de katers in de Thunderclan die hij wel had gemogen. “Nou nou nou,” zei hij kalm terwijl hij uit de bosjes stapte. Hij ging zitten terwijl hij van de een naar de ander keek. “Hallo Darkfire,” Darkfire keek naar Darkstripe. ''Gegroet Darkstripe. Ik had je hier niet verwacht.'' Zijn toon was niet langer bespottend maar neutraal tegen zijn oude 'vriend' hij had de kater enkele keren eerder gezien en gesproken. “Ik vroeg me al af, van wie die geuren af kwamen die ik bij het donderpad rook.” Even kwam er iets scherps in zijn blik. Darkfire knikte. ''Ze komen van je clangenoten af. Ze hebben duidelijk nog niet geleerd wat clan grenzen zijn. Ik denk dat het het verstandigste is, als je ze maar mee neemt, voordat mijn humeur nog verder verslecht.'' Het was meer een dreiging naar de andere twee toe. Ondertussen hield hij de andere zwarte kater in de gaten.

Gesproken tekst.}

_{Polarbear's blauwe ogen hielden alles goed in de gaten. Hij vertrouwde dit voor geen meter, maar wist dat het zijn fout was. Brightpaw en hijzelf waren op Shadowclan territorium, dus had hij geen enkel recht om uit te flippen tegen Darkfire en die dat andere gevalletje. En ze waren jonger, onervarener. Zeker tegenover de grote zwarte kater die voor hen stond. ''Wat doe je hier trouwens? Wit stinkmonster! Dit is ShadowClan territorium!'' Zijn ogen vernauwde zich toen de zwarte kater, de onbekende, tegen hem sprak. Hij wist dat hij opviel met zijn witte vacht, maar dat betekende niet dat hij minder was dan de andere Thunderclan katten. Dat zeker niet! Toch ging hij er niet op in. Polarbear wist wanneer het genoeg was en wanneer hij moest stoppen. En die grens was nu bereikt. "W-we kunnen beter gaan..." De toon van Brightpaw naast hem deed hem enigszins kalmeren. Hij stond op, schudde zijn witte vacht uit en keek de Shadowclan katten eventjes pissig aan. "Je hebt gelijk, Brightpaw. We hoeven onze tijd niet te verdoen aan dit soort gespuis. Laten we gaan," Zijn witte vacht gleed over het gevlekte lichaam van de apprentice, terwijl hij zich omdraaide.

Nog voordat Polarbear 180 graden gedraaid was, merkte hij een andere Thunderclan kat op. Darkstripe was in de buurt. Eventjes wist hij niet wat hij moest denken. Toen de tabby kater in het oog kwam, kwam hij er nog geen wijs aan. Darkfire en Darkstripe leken zo ... bijna vriendelijk met elkaar om te gaan. Polarbear schudde zijn kop en keek naar Brightpaw. "Kom je?" vroeg hij zachtjes, terwijl zijn blauwe ogen over het Thunderpath gleden, om te kijken of er monsters aankwamen. Daarna rende hij het pad over, totdat zijn poten de vertrouwde ondergrond van Thunderclan territorium weer onder zich voelde. Ze waren thuis.}

[Polarbear = Uit~!]

_{Ze stond dicht bij Polarbear haar ogen vol pure angst, maar Polarbears aanwezigheid deed haar enig zins kalmeren. Het maakte haar rustiger en pakte een deel van haar angst af. Polarbear was nog maar een jonge warrior, maar ze wist ook dat hij sterk was. De lange warme vacht van Polarbear raakte nog net haar gevlekte korte vacht aan. De woorden die Darkfire uitsprak drongen net nog wel tot haar door. ''Moet ik nu onder de indruk zijn? Ik denk dat jij even naar jezelf moet kijken, je bent geen haar beter dan een kitten. Brightpaw, ze is lelijk, waardeloos, kan niet vechten, en zal nooit een goede krijger zijn. Ik heb mijn..." Het laatste hoefde ze niet eens te horen. De apprentice slikte een brok weg. Maar als jij nooit mijn mentor was geweest... dan was ik anders geweest... beantwoordde ze hem in stilte. In plaats daarvan wende ze zich tot Polarbear, en zacht sprak ze de woorden uit, "W-we kunnen beter gaan..." Brightpaw wist ook wel dat zij nu de warrior code braken. "Je hebt gelijk, Brightpaw. We hoeven onze tijd niet te verdoen aan dit soort gespuis. Laten we gaan," Brightpaw wist dat ze genoeg had gehad aan alleen, je hebt gelijk Brightpaw, de rest kon Darkfire hun laten aan vallen. Tenslotte stond Darkfire ook zo'n beetje in alle recht.

Niet veel later kwam Darkstripe in beeld. Ze wist dat de twee katers mekaar in Thunderclan al hadden gemogen. Alleen... Nu behoorde ze elkaar te haten! Ze waren geen clan genoten meer. Al hoe wel, vriendschap buiten de clan mocht... Zo lang je mekaar alleen maar op zocht op Gatherings... Niet op momenten als deze! Brightpaw vernauwde haar ogen en even later hoorde ze de zachte stem van Polarbear weer. "Kom je?" Vroeg Polarbear. Brightpaw knikte zacht. "Ik kom," ze draafde naar Polarbear toe, en zonder het ook maar even in de gaten te hebben voelde ze hoe de vacht van Polarbear langs de hare streek. Het maakte haar rustig. Samen met Polarbear staken de twee katten Thunderpath over. Even stopte Brightpaw aan de andere kant van de Thunderpath, en ze meende nog net de vurige ogen van Darkfire te kunnen zien... Die ogen die haar altijd zo kil aan keken.... Koude rillingen gleed over haar ruggen graat... Maar ze waren thuis, back on their own territory.

Topic uit~}

::"Bright's::

Hij grijnsde toen Darkfire zei dat hij hem hier niet verwacht had. “Nee, maar ik kon het moeilijk negeren. De geuren van Thunderclan over het donderpad,” zei hij kalm. Hij keek opzij naar Polarbear en Brightpaw die op het punt stonden om weg te gaan. Toen Darkfire zei dat hij ze mee moest nemen. “Volgens mij is dat al niet meer nodig,” Hij keek de twee thunderclan katten afwachtend aan. Alleen lang hoefde hij niet te wachten. Ze draaiden zich om en gingen weg. Hij volgde ze even met zijn blik, terwijl er een afkeurende blik in zijn ogen kwam. Daarna keek hij van Darkfire naar de andere Shadowclan warrior en weer terug. Er verscheen een geamuseerde blik in zijn ogen. Het was niet zijn taak om zich te verontschuldigen, dus dat deed hij ook niet. Hij had alleen maar de geuren gevolgd en ook al overtrad hij dan ook de warrior code. Hij had er een goede reden voor. Zijn blik bleef hangen bij Darkfire. Hij hield zijn blik even vast. Daarna stond hij op terwijl hij even met zijn oren bewoog. “Tot ziens Darkfire,” in zijn blik was te zien dat ze als het aan hem lag, hun gesprek nog een keer voort zouden zetten. Alleen daar was het nou niet het juiste moment voor. Daarbij was er ook nog een andere shadowclan warrior bij. Hij had liever geen pottenkijkers. Hij wilde al sinds dat Darkfire verbannen was met hem praten, alleen dat zou moeten wachten. Er kwam vanzelf wel een goed moment. Hij gaf even een stille hint aan Darkfire door zijn kop naar de grens te wenden. Hij hoopte dat zijn oude vriend hem daar een keer wilde ontmoeten, zodat ze met zijn tweeën konden praten. Daarna knikte hij beidde warriors toe en draaide zich om. “Nog een goede dag,” vervolgde hij kalm. De kille blik kwam terug in zijn ogen toen hij terug rende naar Thunderclan territorium. De ontmoeting met Darkfire had even zijn humeur verbeterd, maar het vooruitzicht om terug naar het kamp te moeten verpeste dat meteen weer.

[Topic uit]