Freedom is all we need:.

Zijn kristalblauwe ogen tuurden voor zich uit, zonder beweging te maken zat de kater ergens in het midden op de Highlands. Het gebied waar hij geboren was, waar zijn broertjes en zusjes overleden waren en waardoor zijn moeder waarschijnlijk gestorven was. Het zag er in dit seizoen een stuk veiliger en rustiger uit. Was het dan echt het lot dat besloten had dat op het moment dat zij geboren werden een sneeuwstorm opkwam? Was het voorbestemd dat zijn vader gewoon weg zou lopen? Een zucht rolde uit zijn mond, waarna hij met zijn hoofd schudde en zijn ogen teleurgesteld sloot. Hij gooide de schuld op zijn vader. Zijn enige, nog levende, familie. Als hij niet weg was gelopen had hij ook kunnen helpen met dragen, dan had zijn moeder niet zo lang hoeven te liggen en had hij zelfs tijdens de geboorte de sneeuw voor een groot gedeelte kunnen blokkeren. Maar nee, hij was gewoon weggelopen zonder even om te kijken. Wat een egoïst. Arcticlight opende zijn kristalblauwe ogen weer en bekeek het gebied dat voor zich lag nogmaals. Doordat zijn broertjes en zusjes gestorven waren leek het voor hem dat hij ook voor hun moest werken. Daarom was hij vaak weg uit het kamp, zag je hem amper uitrusten en kwam hij 's avonds soms niet eens terug omdat hij zo druk bezig was. Hij wilde dat zijn broertjes en zusjes ook nut hadden in deze wereld en door zelf allerlei prestaties te halen liet hij hen zijn respect merken. Een zachte glimlach verscheen op het gezicht van de fors gebouwde kater, waarna hij opstond en zich een weg baande door het gebied.

Acrticlight had uiteindelijk besloten om weer verder te gaan jagen bij de rivieren. Met snelle en stevige passen liep hij op de rivieren af, waar hij voornamelijk te vinden was. Wanneer je hem hier niet kon vinden, dan was hij op andere prooi aan het jagen of de borders aan het checken. Hij was iedere dag druk bezig. Ook al wist hij dat er ook jacht en borderpatrouilles werden gehouden. Maar hij wilde er zelf zeker van zijn dat er geen indringers waren, vandaar dat hij er vaak zelf op uit ging. Eindelijk was hij bij de rivier aangekomen en ging hij voor het rustig stromende water zitten. Zijn blik had hij gefocust op het water, wachtend op de beweging van een vis. Al snel zag hij de kleurige schubben in het water en haalde hij snel en krachtig met zijn poot uit naar het water om vervolgens de vis met zijn machtige klauwen het droge op te trekken. Met één simpele beet maakte hij een einde aan het dier en legde hij het naast hem, waarna hij een beetje aarde erover heen gooide en weer ging zitten voor de rivier, opzoek naar nog een prooidier.

{OPEN}

Geconcentreerd en gefocust staarden zijn kristalblauwe ogen naar het heldere water. Gelukkig waren de tweebenen er dit keer niet om het water te vervuilen, maar hoe lang dat nog zo bleef wist hij niet. Hij had namelijk al eens meegemaakt dat er tweebenen aan de rivieren bleven slapen. In rare, driehoekige dingen. Hij wist de naam niet en nieuwsgierig daarnaar was hij ook niet. Het liefst wilde hij zo ver mogelijk weg blijven van die rare wezens. Zijn neus ving de geur van een apprentice op, kalmpjes keek hij in de richting van de geur wachtend op de naderende kat. “Hallo,” Zei de apprentice die al snel in zijn zicht verscheen. Als groet knikte hij kort waarna hij zich naar de kater opdraaide en deze even bekeek. Creamypaw, dat was vast diens naam. Hij had er lang over gedaan om elke naam goed in zijn hoofd te printen, maar nu hij eindelijk zover was dat hij iedereen zo goed mogelijk bij naam kende ging hij het ook niet meer loslaten. “Wat knap,” Kort keek hij naar de vis. Ach, knap? "Bedankt," Sprak hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht uit terwijl hij zijn hoofd weer terug naar de kat draaide. "Ik vang altijd de wat oudere en volgroeide vissen, zodat de jonkies tenminste tijd hebben om te groeien. Die vang ik later wel wanneer ze ook groot zijn." Hij keek naar de heldere rivier. "Heeft jouw mentor je dan nog niet geleerd om er een te vangen, Creamypaw?" Verbaasd keek hij op. Deze kat was toch al zeven manen oud? Dan had je vast al wat geleerd van dat jagen? Want in een maan leerde je al genoeg. "Het word toch eens tijd dat jij ook leert om te vissen, denk je niet? Je bent tenslotte een riverclanner." Sprak hij licht lachend uit. “Stoor ik?” "Nee hoor, gezelschap is altijd welkom." Knikte hij. Creamypaw hoefde niet verlegen te zijn tegenover hem. Hij was ook maar een clankat, een mede clankat zelfs.

Het maakte hem blij dat de jonge apprentice wat minder verlegen tegenover hem was toen hij over jagen begon. En eigenlijk aanbood om de kat te helpen, zonder dat deze het in zijn zinnen zou kunnen opmerken. “Ik wil graag leren Arcticlight,” Zachtjes grinnikte hij om de gretigheid van Creamypaw. Het was altijd wel fijn als een leerling energiek en leerzaam was, want daar kon je makkelijk mee werken. Al zou hij een uitdaging ook aangaan, want in iedereen zat wel het bloed van een warrior. Daar geloofde hij in. “Wil jij mij tips geven?” Rustig knikte hij en richtte hij zijn blik op de rivier. "Maar natuurlijk, Creamypaw." Hij dacht kort na wat voor tips hij de apprentice kon geven. Dit duurde natuurlijk niet heel lang, want al snel had hij al een hele lijst vol tips in zijn hoofd. “Ik wil het graag goed doen, dan kan ik ook voor de clan jagen.” Sprak Creamypaw ondertussen nog uit. Arcticlight draaide zijn hoofd weer in de richting van de apprentice. "Ten eerste moet je nu nog geen reusachtige vissen vangen, je bent als jonge apprentice nog veel te klein en hebt vast de kracht er nog niet voor om er een uit het water te kunnen vissen. Richt je doel maar op een vis van een gemiddelde grote, wanneer je wat ouder bent kun je dan overgaan op de grootsten." Legde hij de kater uit. "Jagen gaat niet alleen maar om de tactiek. Je moet ook veel controle over je lichaam hebben en je écht concentreren op je prooi. Doe je dit niet, dan mis je gegarandeerd." Even nam de grote kater een korte pauze tussen zijn uitleg. Zodat Creamypaw alle informatie in zich op kon slaan en het goed kon onthouden. Creamypaws mentor zal vast opkijken wanneer de apprentice opeens een flinke vis uit de rivier haalde. Dan zou de apprentice vast een compliment krijgen. "Ook al zit je aan de kant van de rivier, je moet toch zo stil mogelijk blijven. Want zelfs de kleinste trillingen kunnen overgaan naar het water en ervoor zorgen dat de vis je merkt. Wanneer je uithaalt doe je dit snel, want een vis is erg snel en zodra deze je opmerkt zal het proberen te vluchten." Zijn kristalblauwe ogen gleden naar de rivier. "Zeg, Creamypaw, probeer het eens. Ga daar maar zitten en probeer iets te vangen, misschien kan ik je wel wat tips geven op je jacht-technieken." Sprak hij kalm uit, waarna hij zijn staart voor zijn poten sloeg en kalm wachtte op de kater.

Kalm ging de stevige kater rechtop zitten zodat hij goed overzicht had over hoe de apprentice bewoog. Zijn kristalblauwe ogen keken geconcentreerd naar de bewegingen die de apprentice maakte om goed te kunnen zien wat ze goed deed en wat ze verkeerd deed. De eerste poging mislukte, maar dat had de kater wel verwacht. Een zachte glimlach verscheen op zijn gezicht. Nu zag hij wat de kat waarschijnlijk verkeerd deed. Creamypaw was iets te langzaam. Bij vissen moest je echt snel zijn. Toen de kat naar nog een vis uithaalde haalde hij niet de vis uit het water maar juist een hele plas water die over hem en de apprentice heen vloog. Meteen schudde hij even met zijn pels en grinnikte hij zacht. “Ooh sorry Arcticlight,” Riep Creamypaw geschrokken uit. "Dat maakt niets, Creamypaw. Ik heb wat tips voor je," Hij nam een korte adempauze en richtte zijn blik even op het water. "Je moet sneller zijn, en in plaats van de vis echt vast te grijpen moet je hem omhoog werpen en naar het droge gooien. Doe het wel voorzichtig, gooi me geen vis in mijn snuit." Grinnikte de kater, waarna hij kort knikte naar Creamypaw als teken dat hij het nogmaals kon proberen. Zijn kirstal blauwe ogen richtte hij weer op Creamypaw. Hij wilde er zeker van zijn dat hij de apprentice iets bijleerde. Niet om respect te verdienen van diens mentor of ouders, nee. Hij deed het gewoon voor de apprentice zelf. Omdat hij wist hoe erg het was als je een beetje achterliep op de rest. Niet dat hij het meegemaakt had. Maar hij had zich wel altijd minder gevoeld dan de rest. Omdat hij alleen was, geen zusjes of broertjes had. En de rest meestal wel. Hij schudde kort met zijn hoofd en richtte zijn gedachten weer op de jacht van Creamypaw.

Creamypaw mistte de eerste vis, maar Arcticlight sprak niets. Zijn kristalblauwe ogen staarden naar de bewegingen van de kat, terwijl hij geconcentreerd toekeek hoe de jonge apprentice de tweede vis wel op het droge kreeg. Nu deed het instinct van de kat het werk. Creamypaw schoot op de vis af en beet deze dood. Trots knikte hij naar de apprentice. "Goed gedaan, Creamypaw!" Glimlachte hij breed. "Je deed het goed en als je nu blijft oefenen dan zul je er vast veel beter in worden!" Zijn ogen straalden in het licht van de zon, terwijl hij opstond en naar de vis knikte. "Kom maar mee, dan brengen we je prooi naar de elders. Ze zullen er vast van opkijken!" Het was een taak van de apprentice op de elders te voeden, dus dat betekende dat hij zijn taken had voldaan! Arcticlight raakte zijn eigen prooi op en liep alvast vooruit. Even keek hij om of Creamypaw hem wel zou volgen, waarna hij weer doorliep.

Het kamp kwam na een tijdje in zicht. Op het gezicht van de warrior verscheen en grijns. De apprentice zou vast trots zijn op de vis, want hij was redelijk groot voor een apprentice van haar leeftijd. Eenmaal in het kamp gekomen legde hij snel zijn prooi op de prooistapel en liep hij terug richting Creamypaw. "Het was fijn je geholpen te hebben, Creamypaw. Als je ooit nog mijn hulp nodig hebt weet je me te vinden." Glimlachte hij vriendelijk, waarna hij knikte naar de elder den. "Ga je grote vangst maar eens naar de elders brengen, ze zullen het vast waarderen." Hij keek Creamypaw kort nog aan waarna hij knikte en wegliep van de apprentice. Vanaf nu moest hij het alleen doen. Hij ging natuurlijk niet mee met Creamypaw naar de elderden. Wie wist kreeg hij dan enkel de eer, terwijl het toch echt Creamypaw was die deze vis gevangen had. Zacht grinnikte de kater. Iemand helpen voelde zo fijn. Hij deed het niet voor het respect van anderen, maar gewoon om iemand te helpen met diens tactieken.

// Topic uit