I'm hitted by a monster ( wil iemand reageren, het is mijn eerste eigen bericht in de echt rpg!)

Greypaw sloop door het bos, hij was op jacht. Hij had zijn route al uitgestippeld. Hij zou vanuit het kamp naar de snakerocks gaan en dan langs het donderpad naar fourtrees en vanaf daar terug naar het kamp. Een lange weg, maar hij zou dan ook veel prooi mee kunnen nemen. En in deze koude dagen van leaf-bare zou dat hard nodig zijn.
Greypaw bleef even staan om de lucht op te snuiven. Tot aan de slangenrotsen had hij nog niets kunnen vangen. Hij rook een muis, maar de geur van slang was veel sterker. Dus liep Greypaw verder naar het donderpad. Hij was wel kwaad op zichzelf, omdat hij die muis had laten schieten, maar het was beter dan gebeten worden door een adder. Greypaw rook een muis, en vlak daarna hoorde hij iets ritselen in het gras. Greypaw keek om en zag een muisje scharrelen in het gras. Greypaw zakte gelijk in sluiphoudin. Poot voor poot sloop hij naar de muis toe. Hij maakt zich klaar voor de sprong. Wiegend met zijn achterwerk wachtte hij af. Greypaw sprong en belanddebovenop het muisje. Hij zette zijn kaken in het diertje en beet. Hij hoorde zijn botten kraken en voelde het lijfje slap worden. Gelukt, dacht hij bij zichzelf. hij liet de muis vallen en schopte er met zijn achterpoten aarde over. Greypaw liep verder langs het donderpad. Hij rook of hoorde niets, totdat hij bijna bij fourtrees was. Hij liep nog wel langs het donderpad. Toen rook hij een jong konijn. Greypaw zag het dier in de berm van het donderpad zitten. Zo dicht wilde hij eigenlijk niet ij het zwarte pad komen, maar dat konijn vroeg er gewoon om. Hij liet zich sluiphouding zakken en sloop naar het konijn. Hij zette zich af, maar zag niet dat er een monster aankwam. Terwijl hij het dier in zijn bek had rook hij de stinkende walm van een monster. Greypaw keek om en bleef vestijfd van angst staan. Een monster kwam recht op hem af! Het monster kwam dichterrbij en Greypaw kon zich nog steeds niet bewegen. Het monster ramde tegen zijn schouder en hij schreeuwde het uit van de pijn. Daarna viel hij verdoofd neer...

Morningcloud trippelde door het bos, de zon scheen tussen de wolken door en verlichte haar gestippelde vacht. Ze was niet op jacht of patrouile, ze was gewoon aan het wandelen in het bos. Natuurlijk zou ze wel wat prooi meenemen voor de clan, maar het was niet de voornaamste reden dat ze in het bos was. De geur van adders vertelde haar dat ze naar de slangenrotsen was gelopen. Morningcloud deinste achteruit toen een van de geschubde dieren uit een spleet tussen de rotsen gleed en uitdagend tegen haar siste. De poes zette haar geelbruine vacht op en blies naar de slang. Ze bleef nog even staan en trippelde verder, naar het donderpad. De scherpe geur vulde haar neusgaten en ze nieste om het eruit te krijgen, gebrul van voorbijrazende monsters vulde haar oren en het leek haar verstandiger om verder van het donderpad af te lopen. Naarmate ze zich verder van het donderpad verwijderde, nam de geur af. Morningcloud nam diep adem, ze haatte het donderpad: het is een van de stomste verzinsels van tweebenen die ze ooit was tegengekomen. De jonge warrior zwiepte geirriteerd met haar staart naar het donderpad voordat ze verder liep, in de richting van fourtrees. Dichter bij fourtrees sprong ze in een boom om de herrie van het donderpad achter zich te laten. De geur van een merel liet haar over de takken sluipen tot ze het zwarte vogeltje in het zicht kreeg. Ze spande haar spieren, klaar voor de sprong. Een luidde kreet van pijn galmde door het bos. Morningcloud schrok en viel bijna uit de boom. Ze liet zich meteen uit de boom glijden en stormde tussen de varens naar de plaats waar de kreet vandaan kwam. De scherpe geur van het donderpad drong haar neus weer binnen maar ze was te afgelijd door de schreeuw om er op te letten. Pas toen het gras onder haar poten plaats nam voor hard steen, zag ze de kleine gestalte op het donderpad liggen. Morningcloud herkende Graypaw, en spurtte naar hem toe. Ze boog zich over hem heen, Graypaw? vroeg ze bezorgt. Geen reactie. Het lawaai en de toenemende stank gaf aan dat er nog een monster aankwam. Morningcloud greep Graypaw bij zijn nekvel en sleurde hem het donderpad af. Graypaw?! vroeg ze nog een keer toen ze aan de rand van het donderpad was. Ze pakte hem opniew vast en schudde hem zachtjes door elkaar. Zijn flank rees en daalde, waaruit ze opmaakte dat hij nog leefde. Wat moet ik nu doen? Vroeg ze zich af.