Walking by

Iedereen

Een schim met verscheidene vlekken schoot vooruit. Sierlijk ontweek ze takjes die op de grond lagen en haar neusje werd roze. Haar oortjes waren naar voren gericht en luisterde aandachtig naar de omgeving. Ze kwam door enkele blaadjes heen die ze hoorde ritselen. Ze snoof even boos. Waarom kwam ze nou niemand tegen? Haar staart hing een beetje om in evenwicht te blijven. Haar ogen die al spleetjes waren werden nog dunner. Er scheen fel zonlicht in haar ogen. Ze zakte door haar achterpoten heen en ging even zitten. Ze warmde een beetje op in het zonlicht en zou haast gaan spinnen. Maar ze zou dat niet doen omdat ze het hier niet kende. Gevaarlijk en onbekend gebied. Her en der zag ze stenen. Wat ze daar nou weer van moest denken? Toch bekeek ze deze plek goed. Er was een donkere grot ginds. Later zou ze misschien daarnaartoe gaan. Ze geeuwde even. Ze keek nog even om zich heen om een andere kat te ontdekken.

Licht bruin met witte poten ploften met doffe ploffjes op de zachte aarde. Nieuwblad zorgde voor veel voedsel, in zijn territorium dan, en alles rook naar planten en kruiden. Zijn aanvaring met de RiverClanpoes was nu al een tijd geleden. Toen was hij nog een jonge kittypet. Als kitten was hij altijd al erg groot geweest, dat zat in zijn bloed. Nu was hij een Appentrice in Clantermen. Volgroeid was hij nog lang niet maar groot was hij wel. Babyvet had plaats gemaakt voor spieren die soepel meebewogen op zijn loopritme en snel reageerden op aanvallen en een sterke klap kon uitdelen. Hij was geduldiger en kalmer. Zijn ogen stonden dan ook kalm en wijs maar hij kon nu een stille dreiging in zijn lichaamstaal leggen. Eentje waarvan je wist dat je moest uitkijken. Alec was niet tegen iedereen aardig meer, hij hield zich liever op het neutrale gedeelte. Misschien later koos hij een kant. Nu nog niet, hij was nog steeds geen volwassene dus moest hij niet te hard van stapel gaan lopen.
Alec liep met een soepele maar stevige pas door een gebied. Zo ver hij rook was het Rogue gebied en hij was dan ook iets minder gespannen dan anders. De tijd dat hij wel in Clangebied zat moest hij altijd uitkijken wat hij deed maar dit keer was het rustig lopen en niet steeds op je hoede zijn. Dat voelde dan ook een stuk beter. Al kende de jonge Afrikaanse kater deze plek niet toch liep hij verder. Instinctief zonder een echt doel voor ogen. Eigenlijk wachtte hij tot Scourge, wat de naam van de Eliteleider moest zijn, op zoek ging naar aanhang. Hij kende de punten van Scourge niet precies maar hij was meegaand met bepaalde onderwerpen en hij was een bruikbare kater. Ze konden hem trainen tot een jonge sterke kater die mee kon vechten voor meer rechten van de Rogue. In gedachten verzonken liep hij door en botste bijna tegen een poes op. Een jongere dan hem. Net op tijd wijkte hij van de poes. Zijn snelle reactievermogen was erg handig geweest. Jammer dat dat het enige snelle aan hem was. Hij kon niet winnen in sprinten maar dagen achter elkaar lopen lukte makkelijk. Alec kon je een flinke mep verkopen maar het zou geen flitsende klap zijn die je niet zou kunnen ontwijken. Zelfs aan zijn kracht viel te werken.
"Sorry ik lette niet helemaal op." Verontschuldigde de kater zich tegenover de jonge poes. Rustig wachtte hij af of zijn excuses aanvaard zouden worden of niet.

Nog steeds stonden al haar zintuigen op scherp. Ze schrok zich dan ook rot toen er een oudere kater tegen haar op botste. Ze stootte een verschrikte grom uit en blies toen. Haar haren gingen overeind en toen draaide ze zich ook. Toen ze zag dat het een andere kat was werd ze weer rustig. "Sorry ik lette niet helemaal op." Ze keek hem even aan en knikte toen.
‘Nee, mijn fout. Ik had je moeten zien’ zei ze zachtjes. Ze voelde zich chaotisch en dom. Waarom hat zij dat nou weer? Ze nam de kater voor zich in haar op. Hij was duidelijk ouder en sterker als zij. Hij was lichtbruin en had een soort van trotse uitstraling. Ze kon zijn ogen goed zien en zijn blik hield ze vast. Ze wist niet waarom ze zichzelf altijd rot schrok als iemand haar besloop. Ze had er eigenlijk gewoon een hekel aan. Zijzelf had nog maar weinig getraind en ze had iets van ontzag voor zijn grote spieren. Later zou zij zeker ook van deze spieren hebben. Dat moest gewoon. Ze zuchtte en schoof wat ongemakkelijk heen en weer. Zij was alleen. Ze wist niet zeker of ze een Clan geur rook. Als dat zo was dan kon ze hem niet thuis brengen. Ze hield haar nagels binnen haar poten en wilde toen in vragen losbarsten. Hoe heette hij? Diende hij een Clan? En zo ja welke? Ze besloot maar eerst de eerste vraag te stellen en sprak toen rustig. ‘Zou ik uw naam mogen weten?’ ze diende hem zeker met respect te behandelen want als hij wilde kon hij haar zo in stukjes scheuren. Hij was ouder en oudere dieren verdienden meer respect. Als het een leeftijdsgenoot was geweest had het misschien anders geweest maar nu niet meer. Ze wist niet meer zo goed was ze moest doen dus probeerde ze een beetje te ontspannen. Het lukte slecht nu er een onbekende kat bij haar was maar ze deed haar best. Meer dan dat kon ze ook echt niet doen. Behandel andere zoals je zelf wil behandeld worden sprak ze zichzelf streng toe. Ze boog iets wat eerbiedig haar hoofd en wachtte zijn reactie af. Misschien schoot hij wel gigantisch uit zijn slof omdat zij hem iets had gevraagd. Iedere kat was anders en dat wist zij als geen ander.

De jonge poes leek duidelijk geschrokken door zijn onverwachte aankomst. Gelukkig ging de overeind staande vacht weer naar beneden voordat hij het wist. Hij wuifde de verontschuldiging van de poes weg. Hij had duidelijk fout gezeten door haar niet te zien, dat zij hem niet zag lag niet aan haar. Geduldig ondervond Alec de glijdende, onderzoekende blik van de jonge poes. Hij vond haar erg jong lijken, misschien leek ze maar jong en was ze gewoon wat ouder. Toch gaf de lapjes poes hem het idee dat ze niet eens uit het nest zou mogen of het hol uit. Vergelijken met het poesje voor hem voelde hij zich als een grote reus die iedereen kon plat stampen met zijn lompen poten. Langzaam dwaalde zijn blik af en keken zijn ijswitte ogen door de donkere ruimte heen. Het was eigenlijk een soort grot, met als hij het goed zag een gat boven in het plafond. Precies onder dat gat zag hij een grote steen. Het leek wel op iets heiligs waar je je bevond maar hij probeerde die gedachten te verdringen. Als het zo was betekende het dat het van een van de Clans was of van alle vier. De gedachten kriebelde hem maar de feiten gaven hem rust. Als dit een zwaar bezochte plek was had hij het wel geroken aan de geurvlaggen die vaak al zeker een paar kilometer verder opgezet waren. En anders had hij het nu wel geroken. Nu rook hij alleen maar oude geuren van lang geleden en de Rogue geur van deze poes. 'Je mag me Alec noemen. Wat is jouw naam?' Vroeg hij rustig.

Angelos strompelde wat langs de hoogstenen zo nu en dan hield hij zijn kittens in de gaten of hoopte hun tegen te komen, helaas zou dat niet snel gebeuren. Hij liep dus wat verder en rook al snel andere katten. De wind waaide zijn kant op. Hun geur was duidelijk te ruiken. De laatste bladeren ritselden door de wind en de zon streelde zijn pels. Langzaam liep hij verder. Hij moest die andere waarschuwen. Hijzelf wist wel wat er gebeurde met Rogue´s in de buurt van clangebied. Na een paar minuten zag hij 2 jonge katten praten. Hij liep richting hun terwijl hij ze lichaam tegen de grond drukte. Hij was duidelijk ouder en hij gokte zelf minsten 12 manen. Hij liep richting de dichtsbijzijnde en vroeg "Kijk uit. Soms komen hier clankatten en die behandelen Rogue´s niet met respect en vriendschap" Hij keek naar de twee en zei "Jullie zijn toch wel Rogue´s? Jullie ruiken in ieder geval niet naar clan." Angelos liep dichterbij de 2 katten, verzekerd, ze zouden hem niet kunnen doden of zwaarverwonden, daar waren ze te jong voor. "Wat doen jullie jonkies eigenlijk hier?" vroeg Angelos nieuwsgierig. 2 Katten die zo dichtbij de clangebieden waren was niet verstandig, misschien binnenkort wel, hij had gehoord over iemand die hun de zege zou kunnen lijden naar de clankatten.

Haar kop draaide naar de steen achter zich. Het was duidelijk heilig en dus bleef ze er bij uit de buurt. Ze wist niet zo goed of er wel vaker katten hier kwamen maar het rook niet sterk naar katten. Misschien dat ze binnen de eerste tien katten viel die hier was gekomen. Die gedachte liet haar zich wat beter voelen.
'Je mag me Alec noemen. Wat is jouw naam?' Hoorde ze de bruine kat spreken. Hij heette dus Alec. Een kleine glimlach speelde op haar bek. 'Mijn naam is Spottedwood en ik ben 5 manen' zei ze met ietswat van lichte trots in haar stem. Haar staart krulde ze om haar voorpoten heen en ze keek over haar schouder om niet nog een keer verrast te worden. Het was eigenlijk maar goed dat ze had omgekeken want daar stond een grijs zwart gestreepte kater. "Kijk uit. Soms komen hier clankatten en die behandelen Rogue´s niet met respect en vriendschap" Hij keek naar ons en zei "Jullie zijn toch wel Rogue´s? Jullie ruiken in ieder geval niet naar clan." Ze snoof ietswat boos.
'Geen haar in mijn vacht die er aan denkt om bij een clan te gaan. Ik leef op mezelf' zei ze ietwat boos. Ookal was ze jong toch zorgde ze al voor zichzelf. Ze vond dat Clan's maar voor watjes waren. Ze had geen idee wat Rogue's waren maar dat sprak dacht ze wel voor zich. Alleenstaande katten. Ze was wel klein maar kon ook behoorlijk kattig zijn. Haar grijsgroene ogen vernauwden zich tot spleetje en keken de andere kat strak aan. Ze kende Alec nauwelijks maar wist dat ze hem wel kon vertrouwen. Daar had ze althans een goed gevoel bij. Beter dan ze eerder had gehad.

'Geen haar in mijn vacht die er aan denkt om bij een clan te gaan. Ik leef op mezelf' zei ze ietwat boos. Angelos trok een wenkbrauw op en zei "Sjeesh, ik vraag alleen wat. Ik wou jullie alleen waarschuwen. Het is niet echt verstandig om hier open en bloot te gaan staan in de wind. ik rook jullie geur al, dus waarom clankatten die ruzie zoeken dan niet." Angelos keek strak naar de poes en zuchtte even. Hij lachte in zijn gedachten. Hij heeft maar weinig van dit soort reactie´s gehad van andere Rogue´s, maar deze had pit. Angelos rekte zich uit en gaapte. Hij ging zitten en plaatste zijn staart rustig rond zijn poten en keek naar het tweetal. Ze zouden het wel zeggen als hij niet welkom was. Hij was gewoon op dit moment te nieuwsgierig wat 2 Rogue´s deden in de buurt van de hoogstenen. Hier kwamen amper tot nooit Rogue´s. Hier komen vaak alleen verdwaalde katten of clankatten voor dat sterrenclan gedoe. Wat een onzin.

(sorry heb effe geen inspi)

Met een ongeïnteresseerde blik draaide Alec zijn hoofd een beetje om de oudere kater in volledig zicht te krijgen. Licht snoof hij en kreeg daarmee de geur van de kater in zijn neus prikkelen. Overduidelijk een Rogue, gelukkig maag. Hij was officieel geen kit meer dus de kans om aangevallen te worden was groter dan voorheen. De poes die zichzelf Spottedwood noemde blies meteen hoog van de toren. Kort richtte bij zijn blik op haar maar gleden al snel weer naar de kater. Door zijn bijna-val tegen Spottedwood aan had hij er niet eens erg in gehad dat ze in de wind stonden, de kater had hij niet geroken door de verkeerde wind en hun gesprek hadden de pootstappen van de kater gedempt. Alec moest toegeven dat hij deze dag niet er wakker was. Onzichtbaar schudde hij zijn kop en keek kalmpjes met een nog even ongeïnteresseerde blik naar de kater. "Ik ruik alleen oude geuren van Clankatten, bovendien is Spottedwood een kit en daarmee beschermd door de Warrior code. Ze zullen haar niks doen." Zei hij rustig maar met een scherp randje. De vraag of hij bij een clan Zou zitten negeerde hij brutaalweg, hij vond het een domme vraag en ook verspilling van tijd en energie om deze te beantwoorden. "En jij bent?" Vroeg hij iets brutaal voor zijn doen. Misschien was hij gewoon wat pissig omdat hij de oudere kater niet zag aankomen en hen nu ook nog is de les las. Het zij zo, maar als die kater dacht dat hij ging bedelen bij een Warrior voor een leerlek had hij het goed mis. Hij zou bij de Elite komen, de enige plek voor katten die geen Clan hoefde om te overleven.

Ze vond het maar niks dat er steeds allemaal katten uit het niets opdoken. . "Ik ruik alleen oude geuren van Clankatten, bovendien is Spottedwood een kit en daarmee beschermd door de Warrior code. Ze zullen haar niks doen." Zei Alec rustig maar met een scherp randje. Ze was bijna Kit af maar toch werd ze nog beschermd door de Code. Ze wist wel dat niet iedereen de Star Clan bedankte voor een geslaagde jacht maar zij vond dat het nodig was. Ze had altijd de grootste moeite met jagen dus besloot ze als ze iets ving de Star Clan te bedanken. De kater die bij haar was aan gekomen en bij Alec rook overduidelijk naar Rogue. Zijzelf ook maar toch zou het tijdelijk zijn. Dat hoopte ze althans. Er was maar een plek waar je niet in een Clan geboren hoefde te zijn. De Elite. Vaag merkte ze dat de andere kat zich niet had voorgesteld. Nog een maan en dan was ze officieel kit af. Iets waar ze naar uit keek maar toch ook weer niet. Want als ze kit af was zou er een bescherming wegvallen. Zou ze aangevallen kunnen worden. Het enige dat ze wilde was bescherming van iemand die ze kon vertrouwen. Blindelings. De oudere kater las Alec en haar de les dat ze gevaarlijk open en bloot in het veld stonden. Haar oren gingen naar achter en boos siste ze : ‘Dat maakt me helemaal niks uit. Je moet je met je eigen zaakjes bemoeien’ snoof ze minachtend. Nu ze de kater zag prentte ze zich zijn kop goed in haar geheugen. Als ze ouder en sterker was zou ze een gevecht met hem startten. Dat was het enige wat ze zou willen. Ze duwde haar poten stevig in de grond en keek afkeurend naar de andere kater. Tss… Wat dacht die wel niet?