How are you doing little one? [Lilium]

Ze schrok wakker, omdat de mannelijke tweebeen haar bijna plette tussen zijn knieholte. Ze had daar opgerold liggen slapen en eigenlijk bleef hij altijd wel stil liggen. Alleen dit keer dus blijkbaar niet. Blazend sprong ze overeind, waardoor ze meteen beide tweebenen wakker maakte. Die begonnen tegen elkaar te praten in hun eigen taal, op een toon waaruit ze kon opmaken dat het niet vriendelijk was. Ze hield op met blazen en ging zitten terwijl ze van de een naar de ander keek. Waarschijnlijk was zij hier de aanleiding weer toe geweest, misschien moest ze toch een beetje beter op passen met wat ze deed. Want ze vond het nog vervelender om hun geschreeuw te horen. Plots sloeg de vrouw de deken van zich af en pakte haar op, met nog steeds een kwade uitdrukking op haar gezicht. Ze aaide haar over haar kop terwijl ze met haar naar beneden liep. Ze ging met haar op de bank zitten terwijl ze voor haar uit staarde. Skinny Love keek omhoog naar haar ogen, die vochtig waren. Ze spinde zacht en duwde haar kop tegen de vrouw haar zij. Ze gaf niet echt om de tweebenen, dat ging te ver. Alleen ze had er wel een hekel aan als ze verdrietig of boos waren, omdat ze dat feilloos kon aanvoelen. De vrouw glimlachte naar haar en aaide haar opnieuw. Skinny Love keek even uit het raam. Het begon licht te worden. Meteen begon er een rusteloos gevoel in haar binnenste op te borrelen. Ze had besloten om vandaag weer met Lilium op pad te gaan. Ze zou haar leren jagen. De jonge kitten zou het vast snel oppikken, want ze had allang gezien dat ze leergierig was. Ze keek even omhoog naar de vrouw die een zucht sloeg en haar van haar schoot afzette, daarna liep ze weer naar boven. Skinny Love keek haar kopschuddend na. Tweebenen konden zo ongelofelijk moeilijk doen. Dat gebeurde veel te vaak naar haar zin. Ze begon zichzelf te wassen om haar eigen geur weer over haar vel te verspreiden. Toen sprong ze overeind en liep ze naar haar etensbak. Ze at wat brokken en verliet toen het huis via het kattenluik.
Ze sprong van het hek af op de stoep en trippelde langs de andere huizen. Ze was wat chagrijnig door het voorval van die ochtend, maar met het vooruitzicht die ze had klaarde dat gevoel wel wat op. Al kon dat ook opeens omslaan, dat lag helemaal aan hoe de omgeving zich zou gedragen tegen haar. Ze liep bij de huizen vandaan in de richting van de bomen. Toen ze voor de holle boom stond waar ze Lilium achtergelaten had ging ze zitten. Ze hoopte dat het goed met de kitten ging en dat ze zich hier thuis was gaan voelen. De holle boom was dan misschien niet ideaal, maar het was toch de beste plek die ze kende voor Lilium. Ze sloeg haar staart op haar achterpoten en spitste haar oren. Daarna keek ze naar binnen. “Goedemorgen Lilium,” zei ze rustig. “Wat dacht je er van om vandaag te gaan jagen?” Er ontstond een grijnsje om haar lippen terwijl ze wachtte totdat de jonge kitten tevoorschijn zou komen.

[&Lilium]

Ze had opgerold in de holte van de boom gelegen. Af en toe bewogen haar oren stilletjes heen en weer. Harde geluiden lieten haar niet opschrikken, tenzij ze het gevoel had dat het dichterbij leek te komen. Iets wat nog niet was voorgekomen. Ze was zich veilig gaan voelen in deze holle boom. Het droeg nu haar geur en leek bij haar te horen. Een paar kleine diertjes hadden een poging gedaan bij haar in te trekken, maar ze had ze met een paar slagen van haar poot van haar weg geslagen. Vanbinnen leek ze te merken, dat het langzaam licht was geworden. De nagels van haar poten zette zich af en toe uit, waarna ze ze weer naar binnen trok. Tenslotte opende ze haar ogen en staarde naar de plek licht, die zich over de grond heen verspreidde. Voorzichtig kroop ze overeind en rekte zich uit. Haar bekje opende zich in een langgerekte gaap. Ze ging zitten voor zover dat mogelijk was en begon zich te wassen. Haar ruwe tong schuurde over haar pluizige witte vacht heen en met wat moeite wist ze de knopen er uit te kauwen. Ze wist nog hoe Skinny Love haar dat had gezegd en zou het niet snel meer vergeten. Ze liet nog een keer haar ruwe tong over haar vacht glijden en was toen tevreden over het resultaat. Ze bekeek zich zelf en spitste haar oren. Ze opende haar bekje iets en liet de geuren uit de omgeving haar mond en neus binnen dringen. Ze rook meteen een bekende geur, die haar vanbinnen breed liet glimlachen. Ze had meteen naar buiten willen springen, maar besefte zich dat ze zich beter wat kon inhouden. Ze keek richting Skinny Love, toen diens kopje voor de ingang verscheen. ‘Goedemorgen Skinny Love.’ Antwoordde ze zacht terug en zwiepte met haar staart, toen ze het woord jagen hoorde. Het moest even goed tot haar door dringen en kort liet ze haar blik op de lichte grijns van de poes voor zich vallen. ‘Dat lijkt me een heerlijk idee.’ Zei ze met een lichte twinkeling in haar stem. Ze had er al wat vaker bij stil gestaan, maar nu zou ze toch echt iets gaan leren over de jacht, iets wat haar goed van pas zou kunnen komen. Het leek haar zelf ook een goede manier op haar spieren weer wakker te krijgen. Ze leek zelfs even haar verloren familie te zijn vergeten. Een dankbare blik wierp ze op Skinny Love, toen ze naar buiten kroop en vlak voor haar bleef stil staan. Ze schudde kort haar vacht uit en ging toen op de grond zitten. Haar staart bewoog nog steeds lichtjes heen en weer, terwijl ze de poes niet al te starend aankeek. ‘Ik luister.’ Zei ze met een glimlachje en onderdrukte het idee om uit vreugde een sprongetje te maken.

Het grijnsje ging over in een glimlach toen de stem van Lilium uit haar hol klonk. De geur van de kitten hing inmiddels al overal bij de boom. Ze had het plekje al helemaal eigen gemaakt en dat was goed van haar. Zo zouden anderen weten dat er al iemand woonde, al betekende het ook dat anderen haar op konden gaan merken. Alleen Skinny Love verwachtte niet dat er hier katten in de buurt waren die de kitten iets aan zouden willen doen. Toch zou ze zo veel mogelijk haar best doen om de woonplaats van de jonge kitten in de gaten te houden, want op de een of andere manier voelde ze zich toch verantwoordelijk voor haar. Zij had Lilium hier gebracht en dan moest ze er ook voor zorgen dat de kitten veilig was, tenminste zo zag ze het in haar ogen. Daarbij wist ze dat Lilium een zwakke plek bij haar geraakt had, al zou ze dat nooit aan zichzelf toegeven. Ook al zou ze het willen de kitten aan haar lot over te laten, dan nog zou ze het niet kunnen. “Mooi,” zei ze nog steeds met een gemeende glimlach om haar lippen. “Want anders was het een zware dag voor je geworden,” Ze veegde een keer met haar staart over de grond. “Je hebt de boom al echt je eigen plekje gemaakt,” vervolgde ze met goedkeuring in haar stem. “Denk er wel om dat je de geuren hier nou goed in de gaten blijft houden. Ik zal dat ook doen, maar als ik er niet ben en je ruikt iets vreemds dan moet je me dat vertellen oké?” Ze keek Lilium doordringend aan toen ze dat zei, daarna werd haar blik weer wat zachter. Ze keek rustig toe terwijl Lilium onder de boom vandaan kwam en voor haar kwam staan.‘Ik luister.’ Ze knikte even. “Oké dan,” Ze sprong weer overeind en keek Lilium aan. “Er zijn verschillende manieren van het besluipen van prooi, dat hangt helemaal van het soort prooi af,” zei ze toen. “Konijnen hebben een hele goede geur, zorg er dus voor dat je uit de wind blijft lopen” ze balanceerde haar gewicht, waardoor ze een sluiphouding aan kon nemen. Ze bewoog zich uit de wind naar Lilium toe. “Zo dus,” daarna kwam ze weer uit sluiphouding. “Muizen voelen je aankomen, omdat ze trillingen in de grond voelen.” ging ze verder. “Zorg er dus voor dat je je nagels in blijft houden en geruisloos bent,” Opnieuw nam ze een sluiphouding aan, maar dit keer verdeelde ze haar gewicht anders, waardoor ze geruisloos was. Dit keer sloop ze van Lilium vandaan, om zich daarna om te draaien en weer naar haar toe te lopen. “Vogels zijn slim en snel. Jij moet dus slimmer en sneller zijn als zij. Je kunt ze het beste besluipen als ze ergens mee bezig zijn, dan zijn ze namelijk afgeleid. Verder moet je er net als bij de muis voor zorgen dat je geruisloos bent,” Ze ging voor haar zitten. “Nou jij,” zei ze kalm. “Laat maar eens zien wat je kan,” ze sloeg haar staart om haar middel. “Als het goed gaat kunnen we een echte prooi proberen,” er verscheen weer een glimlach om haar lippen. “Al moet je niet teleurgesteld zijn als het niet in een keer goed gaat. Het is niet zo makkelijk als het lijkt,” daarna hield ze haar mond en keek ze naar de jonge kitten, afwachtend.

Ze keek kort om naar de holte in de boom achter haar, toen ze Skinny Love daar over hoorde praten. Ze keek met een glimlach terug naar de oude poes. Even leken haar gedachten wat af te dwalen en kwam haar staart stil op de grond te liggen. Het zou geweldig zijn als ze ooit eens zelf zo’n hoge leeftijd mocht halen. En dan wilde ze al helemaal graag nog zo fit zijn als Skinny Love. Ze spitste haar oren en haar dromerige blik verdween als sneeuw voor de zon. Dan moest ze nu natuurlijk wel gaan opletten. Ze knikte even snel maar haar kopje. ‘Ik zal het je vertellen als ik iets vreemds ruik, dat beloof ik je.’ Antwoordde ze met een zo’n eerlijk mogelijke klank in haar stem. Ze werd licht nerveus van de doordringende blik. Maar zo was de poes tegenover haar. Vroeg of laat zou Lilium zelf ook achter haar karakter komen. Ze hield haar kopje wat schuin, toen ze Skinny Love overeind zag springen en bleef zelf recht zitten. Ze sloeg haar pluizige staart rond haar poten en zette nu een serieuze blik op. Ze wilde geen enkel woord missen. Ze bekeek de bewegingen van Skinny Love nauwkeurig en herhaalde ze in haar hoofd. Skinny Love had gelijk, er kwam nog heel wat bij kijken. Haar glimlach werd iets breder. Maar ze kon ook moeilijk meteen alles goed doen. Per slot van rekening was ze nog een kitten. Een kitten, die niet wist dat clan katten over het algemeen nooit zo vroeg les kregen, maar wat wisten zij van clankatten? Niks, dus daar zat ze niet over in. Ze was zich wel bewust van de andere levende katten in haar omgeving, maar had ze nog niet van dichtbij bekeken. Ze richtte zich weer op de bewegingen, die gemaakt werden. Af en toe knikte ze licht als teken dat ze nog luisterde en ze het volgde. Ze was nog zo in gedachten over alles wat haar gezegd was, dat ze pas na een paar seconden merkte dat Skinny Love alweer voor haar zat. ‘Eh…’ stamelde ze wat zachtjes. Langzaam kwam ze overeind. ‘Okay.’ Antwoordde ze rustig al voelde ze de spanning door haar lichaam lopen, wat haar witte vacht licht overeind liet staan. Even keek ze haar lerares aan. ‘Dat snap ik.’ Antwoordde ze na haar woorden, ze verwachtte immers ook niet van zich zelf dat het meteen zou lukken. Ze hield even diep adem en ging in de sluiphouding staan. Uit de wind, sprak ze tegen zich zelf. Voorzichtig draaide ze zich iets. Haar poten bewogen zich af en toe wat twijfelend. Ze draaide zo ver, dat tenslotte de geur van Skinny Love in haar neus werd geblazen in plaats van andersom. Op zo iets als dit letten ging haar nog redelijk goed af, maar het stille lopen… Ze keek naar haar poten en zag haar nagels deels de grond in steken. Met wat moeite ontspande ze zich weer iets. Ze had niet verwacht dat dit zo veel spanning in haar naar boven zou werken. Ze wilde gewoon niemand teleur stellen. Ze keek op naar Skinny Love en besefte zich dat het niet uit zou maken als het niet lukte. Ze ging weer in de sluiphouding staan, nog deels kijkend naar haar poten. Haar oren legde ze wat plat en ze wiebelde voor een paar seconden nog wat onhandig op haar poten heen en weer. Ze begon langzaam wat stapjes te zetten. Deels geschokt tilde ze haar poot op, toen er een takje knapte. Zacht beet ze op haar tong en zette haar poot over het takje heen. Ze deed weer een paar stappen. Net toen ze dacht dat het een beetje ging, merkte ze het geritsel op van het gras en wat bladeren die ze liet bewegen. Even werd haar uitdrukking nors. ‘Je hebt gelijk.’ Fluisterde ze wat zacht. ‘Het kost wat moeite, al lijkt het zo makkelijk.’ Ze kreeg een glimlachje terug en keek op richting Skinny Love. ‘Hoe doe ik het tot nu toe?’ vroeg ze niet al te opdringerig en wachtte daarbij rustig op antwoord. Terwijl ze dat deed, deed ze opnieuw een paar passen en hield ze haar sluiphouding aan. Eigenlijk had ze er best lol in en zo lang ze dat had zou ze blijven oefenen.

Het duurde even voordat Lilium reageerde. Ze wou haar net zeggen dat ze wat beter op moest letten, maar ze hield zich in. Dat zou eigenlijk niet eerlijk zijn naar de stortvloed woorden die ze over de kitten heen gestrooid had. Eigenlijk was het wel logisch dat ze dat even allemaal moest verwerken. Daarom bleef ze rustig wachten totdat Lilium iets zou zeggen en daar hoefde ze niet lang op te wachten. ‘Eh…okay,’ Er verscheen een glimlach om haar lippen. Ze knikte haar daarna bemoedigend toe. Ze keek toe toen Lilium begon te bewegen. “Zorg er voor dat je je nagels inhoud,” zei ze nog een keer toen ze zag dat Lilium daar moeite mee had. “Dat gaat het makkelijkst als je je poten ontspand, dan kun je je ook makkelijker geruisloos maken,” ze knikte naar het takje. “Dan breken takjes ook minder snel onder je poten,” ging ze verder. “Probeer rustig adem te halen, laat de adem door je hele lijf vloeien. Probeer elk spiertje in je lichaam te voelen,” Ze deed haar ogen dicht en liet haar lichaam totaal ontspannen. Daarna sprong ze geruisloos op en liep een stuk van Lilium af en weer terug, zonder haar ogen open te doen. “Het zal waarschijnlijk even duren voordat je het idee krijgt dat je één kan worden met je omgeving, op dat moment zal je stil kunnen zijn.” Ze deed haar ogen open en keek Lilium aan. “Eigenlijk is niks de eerste keer al gemakkelijk Lilium,” vervolgde ze kalm. “En je doet het al heel goed, zeker voor jou leeftijd.” Er verscheen weer een gemeende glimlach om haar lippen. “Doe nou eens je ogen dicht en ontspan je hele lichaam. Probeer het dan nog een keer,” zei ze toen. Haar oren stonden spits naar voren terwijl ze Lilium geconcentreerd in de gaten hield, zodat ze haar kon helpen waar ze maar kon. Ze wou er alles aan doen dat de jonge kitten voor zichzelf kon zorgen, want dat was wat Lilium wilde. Al voelde ze aan zichzelf dat ze Lilium in de gaten zou blijven houden, zolang ze daar de kans voor kreeg. Ze zou de kitten nooit aan haar lot over kunnen laten, tenzij Lilium daar om zou vragen natuurlijk. Ze zou zich nooit aan anderen opdringen. Ook al zou ze dat zelf nog zo graag willen. Alleen dat verwachtte ze ook van anderen. Ze had er ook een hekel aan als anderen zich aan haar opdrongen, maar dat deed Lilium totaal niet. Misschien was het dat wel wat ze in de geestkracht van de jonge kitten bewonderde.

Onderwerp: Re: How are you doing little one? [Lilium]