[story] α ηєω ѕтσяу ωιтн αη σℓ∂ cнαяαcтєя

Langzaam opende ze haar ogen, alles was stil en donker. Nergens een klein geluidje wat hier zeldzaam was. Ze voelde de warmte van haar broers en zussen bij zich, ontspannen lagen ze dicht bij elkaar te slapen. Even keek de kleine pup achter zich, misschien was er een van haar broertjes of zusjes wel al wakker geworden. Maar alles was stil, en het was nog te donker om echt een beweging te kunnen zien. Voorzichtig stond ze op. Met kleine stapjes kwam ze vooruit. Meteen nadat ze uit het nest kwam waar ze in had geslapen verscheen er al wat licht in de ruimte. Een speelse glimlach versierde haar lippen. Langzaam en voorzichtig sloop ze dichter bij de glazen muur van de soort box waar ze in zat. Verbaast over hoe mooi de natuur kon zijn keek ze toe hoe de zon op kwam. Met al haar kracht ging ze op haar achterpoten staan en zette haar voor poten met moeite op de glazen muur. Het was net niet te hoog waardoor ze er nog net over heen kon kijken. Voorzichtig zwaaide haar staart heen en weer. Blij en ontspannen.

Wanneer de ochtend was begonnen leek er al snel weer leven te komen, op veel plaatsen klonken vreemde geluiden. Zoals het gefluit van parkieten of voetsporen van jonge muizen, maar ook het gelach van kinderen, het gepraat van oudere mensen en het geblaf van vreemde honden . Ze zag hoe haar nest genoten steeds werden opgetild en geknuffeld door vreemde. Iedereen, behalve haar. Hoopvol keek ze toe en probeerde ze er ook bij te komen. Totdat ze van een vreemde jongen plotseling een mep kreeg. Hij had al een pup gevonden en wou geen aandacht aan haar besteden. Teleurgesteld en wat verdrietig verschool ze zich achter de kartonnen doos die als nest diende. Voor haar klonk het geluid van lachende kinderen en haar blije nest genoten, die allemaal succes hadden. Wanner ze voorzichtig om het hoekje keek zag ze hoe een van haar broertjes en zusjes verdween in een vreemde kist, weg voor altijd. Meteen gefrustreerd rende de pup zo hard als ze kon naar de glazen muur om haar zusje terug te krijgen, maar ze faalde en botste tegen de muur aan. Het meisje lachte haar uit en leek blij te zijn dat ze die 'domme' pup niet had gekozen. En zo verdwenen er nog een paar, de een na de ander. Totdat ze alleen was. Iedereen was weg, behalve zij. Verdrietig en verward begon ze te janken en te huilen. Na een tijdje kwam de eigenaar van de dierenwinkel kijken. Nadenkend keek hij haar aan. Hoopvol begon ze te kwispelen. Hopend dat hij haar kon helpen. Voorzichtig pakte hij haar op.'Het verbaast me niets dat niemand jou wil, jij bent anders. En daar houd niemand tegenwoordig van.' Teleurgesteld zette hij haar terug en liet haar weer alleen.

Slapeloze nachten volgde al snel, nachten alleen. Geen baas, geen familie, niemand. Het was hopeloos. De eigenaar van de winkel werd bezorgt, er was namelijk maar een optie. Toch had hij nog hoop. En gaf hij haar extra tijd. Ondanks dat er weinig hoop was.

Langzaam kwam de zon op. Een verwarmend gevoel wekte de pup uit haar slaap. Ze was inmiddels al groter en ouder. Langzaam stond ze op. Verveeld staarde de nog naamloze pup om zich heen. Het was zo stil. Geen gepiep van andere pups, zelfs geen muizen of vogels, alles leek wel weg te zijn. Het baarde haar zorgen, wat als er echt niemand haar wou? Wat zou er dan met haar gebeuren. Zonder enkele hoop keek ze even naar de ingang. Niemand zoals altijd. Plotseling klonken er voetstappen. Een lekkere geur van eten drong haar neus binnen. Snel liep ze naar de glazen muur. Ze ging weer op haar achterpoten staan maar zette nu zonder moeite haar voorpoten op de bovenkant. Ongeduldig wachtte ze op het eten. Plotseling klonk er gerinkel van een bel die op de deur was gemonteerd. Meteen richtte de teef haar blik daar op. Een wat mysterieuze man kwam de winkel binnen. Hij keek even rond, maar al snel bleef zijn blik bij haar haken. Meteen begon ze enthousiast te kwispelen. De man glimlachte en raakte haar voorzichtig met zijn hand aan. Een warm gevoel ging door haar heen. De man tilde haar langzaam op. Blij likte de teef aan zijn handen en gezicht. De man begon vriendelijk naar haar te lachen. Plotseling klonken er nog meer voetstappen. Meteen richtte de teef haar kop op. De man mompelde zacht iets en keek toen op.'Komt u voor haar?' De stem van de winkel eigenaar klonk verbaast, maar blij.'She is the one I need.' Zei de man zacht en glimlachend.'Okay, you don't have to pay, she is here already for a long time, I am happy that somebody likes her.' De man knikte en glimlachte. Vervolgens fluisterde hij iets tegen haar.'You are going to home, Penny.' vervolgens liep hij weg met haar is zijn armen.