The Haunted House clan #RPG#

Stripefur ~ poes ~ de zolder ~ warrior ~ bang

Plotseling voelde ze een ijskoude wind en hoorde ze een gil. Haar haren rezen overeind en ze drukte haar oren plat tegen haar kop aan. Ze kneep haar ogen dicht om niet te hoeven zien wat er om haar heen gebeurde. Toen de kou minder werd opende ze haar ogen en zag dat Foxpaw ergens vast was blijven zitten. ''Help!'' hoorde ze hem roepen. Ze wou hem te hulp schieten, maar zag dat Gravestone en Tombstar dat al deden. ''Iedereen op z'n plek blijven en nergens onder zitten..dit ken ik..'' zei Tombstar. Ze huiverde en dook ineen. Ze was in de war, en wist niet wat er gebeurde. Alles was misschien voorbij, maar ze was nog steeds vreselijk bang. Ze voelde zich als een pasgeboren kitten, een hopeloze haarbal die bang is voor alles om haar heen.

Shypaw ~ Poes ~ De zolder ~ Medicine-Cat appentrice ~ Duizelig


De zolder stortte in. Shypaw wist dat dit vroeg of laat een keer zou gaan gebeuren. Ze hoorde een gil. Foxpaw werd bedolven onder het dak, dat nu naar beneden kwam. `Flowerbelly! kom snel het gaat niet goed met Foxpaw!' riep de Clanleider. 'Iedereen op z'n plek blijven en nergens onder zitten...Dit ken ik...' Een nieuw stuk plafond kwam naar beneden. Shypaw dacht koortsachtig na. Als ze hier bleef werd dat haar dood. Maar als ze weg ging en Tombstar kwam er achter... Nee, ze hebben me nodig! dacht Shypaw. Ze keek rond of er een kat was die haar hulp nodig had. Toen keek ze naar het dak. Er liep een scheur door, recht op de muur af waar zij zat. Met een luide kraak viel ook dit stuk naar beneden. Shypaw wist de vallende muur te ontwijken, en sprong op de trap af, die naar beneden leidde. Iets hards raakte haar kopje. De wereld draaide voor Shypaws ogen. Wat gebeurt er? vroeg ze zich angstig af. Ze probeerde scherp te zien, maar daardoor draaide alles nog meer. Ze liet zich vallen, maar de Geest had de vloer laten verzwakken. Met een doodssmak kwam Shypaw op de verdieping onder haar terecht.

Stripefur ~ poes ~ de zolder ~ warrior ~ bezorgd

De poes hoorde iets vallen en geschrokken spitste ze haar oren en keek met afschuw toe hoe Shypaw door de vloer zakte. 'Shypaw!' schreeuwde ze en rende op het gat af, waar de apprentice doorheen was gezakt. Ze keek naar beneden, maar ze kon bijna niks zien. 'Shypaw!' herhaalde ze. Zonder na te denken liet ze zichzelf in het gat vallen, om de Medicinecat- apprentice te redden.

Shypaw ~ Poes ~ Onder de zolder ~ Medicine-Cat appentrice ~ Misselijk

Toen Shypaw opstond had ze vreselijke hoofdpijn. Ze was met haar kopje tegen de vloer gesmakt, waardoor ze een paar minuten buiten westen was geweest. Toen haar ogen aan het duister gewend waren geraakt keek ze om zich heen. Ze schrok toen ze een andere kat zag staan. Het was Stripefur! Wat komt die hier doen? vroeg Shypaw zich af. Ze zag dat het gat boven hun aan de rand afbrokkelde. Ze wou iets roepen, maar er kwam geen geluid uit haar mond. `AU!' was dus de reactie van Stripefur, toen er een stuk hout naar beneden kwam. Shypaw liep voorzichtig naar haar toe. Stripefurs kopje bloedde en een straaltje bloed sijpelde langs haar oog. `Gravestone, Tombstar!' riep ze. Shypaw kromp ineen van het plotselinge harde geluid. Een krachtige hoofdpijn werd zich meester van haar en of dat niet genoeg was voelde ze dat ze over moest geven. Ze strompelde weg en braakte de inhoud van haar maag leeg, wat overigens niet veel was omdat de voedselvoorraad niet veel meer voorstelde. Shypaw keek om zich heen. Waar ben ik? dacht ze. Ze wou de vraag hardop stellen, maar merkte dat er helemaal geen geluid uit kwam. Angst werd zich meester van haar, omdat ze bang was om haar stem voorgoed kwijt te zijn. Met een ruk draaide Shypaw zich om. Ze keek recht in het gezicht van Stripefur. Zo snel als ze kon rende Shypaw langs haar heen, op zoek naar een uitgang. Die kon ze niet vinden, dus ging ze in het donkerste hoekje van de ruimte zitten, hopend dat Stipefur haar niet zou vinden. Daar had ze nu echt geen zin in.

Flowerbelly ~ poes ~ de zolder ~ medicijn-cat ~ ongerust


Flowerbelly had dromerig zitten kijken naar haar leader. Maar toen de geest alles deed instorten. Sprong ze op. Ze hoorde overal hulp kreten. Flowerbelly wist niet meer wat ze moest doen. "Flowerbelly! kom snel het gaat niet goed met Foxpaw!", riep Tombstar. Vlug liep ze op Foxpaw af. Ze pakte zijn nekvel en trok hem onder de stoel vandaan. Foxpaw's poot zat in een vreemde knik en bloed stroomde overal. Ze besnuffelde zijn poot. "Alleen maar uit de kom.", gromde ze troostend. Flowerbelly klemde haar tanden om zijn poot. Waar blijft Shypaw toch?, vroeg ze zich af. Ze hoorde een smak, beneden. Met een klik trok de vuurrode poes de poot terug in de kom. 'Shypaw!', schreeuwde Stripefur. Verward keek om zich heen. Zoveel katten die gewond lagen te kermen. Een traan liep langs haar neus. "VOLG MIJ!!", riep de deputy. Flowerbelly liep van jut naar jaar om katten te verzorgen. Toen ze in haar vooraad snuffelde zag ze niets. Een rat liep vlug weg, hij hield de laatste dot spinnenweb vast. "NEE!!", brulde ze. De kast strorte in. 'AUW!', riep iemand in nood. Versuft schudde Flowerbelly haar kop. Ze liep met pijnlijke poten de groep achterna. Katten die kermde van de pijn of hinkte probeerde ze te verzorgen. De trapt zakte in. Alle katten vielen. Flowerbelly deed niet eens moeite om zich vast te houden. Met een plofje viel ze op de grond van de kelder. Hier hongen nog wel spinnenwebben. Ze liep direct heen en weer om katten te helpen.

~Tombstar~kater~de zolder~leader~geschrokken,beschermend~

Tombstar was hevig aan het graven, maar hoorde geknetter. Boven het hoofd van Shypaw, de medicine appretice, brokkelde het plafon, en viel naar beneden. Het zware beton zakte door de vloer, en met een vreselijke smak landde de arme poes op de tweede verdieping. ''Shypaw!'' Stripefur sprong er achteraan. "Tombstar kom mee we moeten iedereen in de kelder zien te krijgen ik neem Foxpaw wel mee" Gravestone was van plan om mee te gaan, en hij knikte, nadat hij de laatste stukken hout van Foxpaw af had gehaald. ''Flowerbelly, zorg voor Foxpaw! Wij gaan Shypaw te hulp schieten!'' Met een sprong ging hij het gat in, en landde naast de medicine appretice. 'AUW!' Een krijs klonk, er was hout op de kop van Stripefur gevallen. 'Gravestone! Tombstar!'' -''IK ben hier, Stripefur!'' Hij hielp haar een beetje overeind, en zag dat ze bloedde. Shypaw lag valkbij, en hij snuffelde even aan haar bebloedde vachtje. ''Die rotgeest! Ik krijg je wel, Marcus Harlquin!'' Hij grauwde naar de witte waas die in de muur verdween. Bezorgd keek hij naar de twee gewonde katten, en probeerde iets te bedenken om ze te helpen.

~Gravestone~poes~de zolder~deputy~pis nijdig~

Gravestone keek rond alles en iedereen viel en bloedde, ze kreeg een waas voor haar ogen en sprong Tombstar achter na. ze pakte Shypaw die ergens in een donker hoekje zat en klom naar beneden. ze had een pad gevonden die lijden naar een gang, die gang kwam uit op een trap die naar de kelder lijden. ze rende er heen klom de trap af en legde Shypaw neer op een kleed. ze gaf haar een lik op haar kop en zij "shypaw het kom wel weer goed" ze rende weer terug en keek haar leader aan en zij "er is daar een gang die naar de kelder lijd kunt u zo veel mogelijk katten er heen lijden ik kijk of er nog iemand is." ze keek naar Stripefur en likte haar kop "het komt allemaal Oké" Gravestone klom weer naar boven de vloer brokkelde gevaarlijk af maar ze liep door ze groef door hopen houd en stof om te kijken of er nog iemand was..ze kon niks bekennen. Gravestone liep weer weg en ontweek sommige gaten, ze hoorde het dak gevaarlijk kraken en zag dat er een grote scheur door liep. ze keek naar beneden naar Tombstar en riep "ren dan dwazen ren!!!" het dak brak maar gelukkig zag Gravestone dat iedereen weg was en nu onderrand wel bij de trap waren. het dak brak, alles viel naar beneden. Gravestone voelde de vloer weg zakken en viel op de grond ze krabbelde overeind en zetten haar nagels vast in het harde hout ze deed haar kin omhoog haar borst voor uit en schreeuwde met allen kracht die ze nog in zich had "al jaren probeer je ons te vernietigen al jaren rennen wij er voor weg maar vandaag niet vandaag zal ik vechten tot het bittere eind. kom maar op Marcus Harlquin kom maar op!!!!!" de vloer zakte nog verder weg en het dak storte naar beneden tonnen hout vielen op Gravestone. na bijna een kwartier gerommel en gekraak was het klaar het dak was weg gezakt en de zolder ook. er was nog alleen nog maar een kelder en de boven verdieping. Gravestone lag bedolven onder het hout en troep. er stroomde een klein straaltje licht door al het puin, Eindelijk dacht Gravestone er is weer licht. de geest is niet verjaagt maar alleen bang hij zal terug komen maar ik ben niet bang meer dacht Gravestone. ze slaakte een diepe zucht alles werd wazig en ging draaien ze liet haar hoofd op haar poten vallen en viel flauw het zal wel even duren totdat de andere me komen helpen was haar laatste gedachten.

~Tombstar~kater~de zolder~leader~beschermend~

Nadat hij zijn blik van Stripefur en de arme shypaw had weggericht, keek hij recht in de ogen van Gravestone. Hij werd even warm vanbinnen, tot dat haar stem de stilte ontbrak. "er is daar een gang die naar de kelder lijd kunt u zo veel mogelijk katten er heen lijden ik kijk of er nog iemand is." Er ging een schok door Tombstar heen met de gedachte aan het vervloekte pad wat er naartoe ging. ''Nee! Daar zit hij. De geest, het is zijn woonplek! Jullie zullen hem tegenkomen!'' Hij zuchtte bezorgd, en dacht even na, terwijl hij naar de gewonde katten keek. ''Ik weet het gravestone. De balzaal, onder de lange tafel.'' Hij zwiepte met zijn staart in de richting van de plek. "ren dan dwazen ren!!!" Vlug spurtte de Deputy weg met verscheidene leden achter hem aan, en het dak stortte in. Brokstukken vielen van de trap af, en dapper sprong Tombstar voor de gewonde Shypaw. ''Stripefur, waar ben je?'' Hij keek de wolk stof in, of hij de poes nog kon vinden. Het gerommel en gekraak overstemde hem haast.

Flowerbelly rende heen en weer, waar moest ze in hemels naam kruiden voor wonden vinden. Ze zag een witten vlek grijnsen. Marcus Harlquin, spookte het door haar hoofd. Plots wist ze het, ik moet... Haar gedachten werden verbroken door een schreeuw. "Ren dan dwazen ren!!!", riep de Deputy. Maar Flowerbelly had geen tijd om te rennen. Ze bleef stilstaan voor Marcus Harlquin. Boven haar hoorde ze gekraak. Met een woeste grom sprong ze op de geest. Ze sprong er niet door. Ze had zich om zichzelf te beschermen, hoefbladsap, papaverpoeder en twee soorten onkruid op zich gesmeerd. Flowerbelly werd bedolven door houten palen. Maar voordat ze helemaal bedolven werd beet ze de nek door van het spook. Zwart, groen en rood bloed spoot over de grond. Flowerbelly zuchtte opgelucht de storm ging liggen en het dak hersteld. Nu kon ze beter de katten verzorgen. Maar ze wist dat Marcus Harlquin niet voor altijd weg zou zijn. Hij zou nu voor een tijdje weg zijn maar hij zou terug komen en zoete wraak nemen. "Zo Stripefurf, je kunt terug lopen maar doe het rustig aan.", snorde ze.

Gravestone's ogen gingen open. ze voelde pijn aan haar voorpoot en ruggengraat, ze keek wat het was voor zover ze zich kon bewegen zag ze dat er een stuk hout in haar rug zat en er een grote baksteen op haar voorpoot. Gravestone probeerde haar poot van de steen te verlossen maar toen ze hem bewoog schoot er een verschrikkelijke pijn door haar poot ze voelde haar bot kraken. Gravestone gebruikte haar achterpoten om een paar lossen planken weg te duwen ze kreeg een klein gat. Gravestone zag dat overal hopen hout lag. Gravestone lag op haar zij ze probeerde overeind te komen maar weer voelde ze haar poot gemeen kraken, Ze was het zat ze beet op haar lip en telde tot drie op de derde tel schopte ze met haar andere poot de steen weg. ze schreeuwde het uit van de pijn, maar ze wist dat ze door moest gaan ze draaide zich om en probeerde zo goed mogelijk te zitten. Gravestone sloeg hopen houd weg en blies wolken stof van haar kop af, Grave stone had een hele laag hout weg geschopt maar er kwam nog steeds geen einde aan. Gravestone wist wat ze moest doen. ze haalde diep adem en sprong met volle vaart omhoog ze sloeg allemaal hout en sten weg. Graveston vloog door de lucht ze merkte dat ze wel erg snel naar de grond ging en gooide haar poten naar beneden zonder te denken aan haar gewonden poot waar blijkbaar het bot uitstak. met een nood vaart kwam Gravestone op haar poten te recht met een schrik zo groot als het landhuis voelde ze dodelijke pijn in haar voorpoot het was wonderbaarlijk wat er gebeerde met een nood vaart scheurde haar poot er af Gravestone gilde zo hard dat er een raam achter haar knapte haar poot knalde tegen een hoop hout aan en sloeg een paar planken eraf als een domino effect viel de hoop uit elkaar. Gravestone zag onder een paar planken de vacht van Tombstar ze lachte op en bijna enge manier en riep "Tombstar Tombstar mijn klein pootje heeft je gered" Gravestone schaterde verder en kroop naar een oude kakkel die op de grond lag de vloer was net niet in de fik. Gravestone gooide het overblijfsel van haar been in het vuur om de wond dicht te branden. Grave stone vond het niet eens pijn doen..na de dood twee keer in de ogen hebben gekeken heeft ze gekregen wat veel andere katten en mensen ook hebben gekregen de ziekte van gek heid Gravestone was door gedraaid krankjorum helemaal gestoord..maar alleen een geliefde iemand die je dicht bij je hart staat kan je uit deze langzamen dood helpen...