Who's there? [Waterpaw]

Onderwerp: Who's there? [Waterpaw] zo 10 feb 2013 - 17:52

_{Rustig stapte de RiverClan apprentice door zijn vertrouwde territorium. Een grijns stond af te lezen op zijn gezicht omdat hij vandaag al behoorlijk veel prooi had gevangen. Zijn bruine ogen staarden over de oppervlakte heen. Zijn passen groot en matig op elkaar volgend. Een briesje blies door zijn korte vacht terwijl hij zijn best deed om de geur van nog meer prooi binnen te krijgen. Maar na een tijdje, bedacht Kestrelpaw zich, dat hij niet zo veel zin meer had in al dat jagen. Ondertussen was hij eerder zonder zijn weet aangekomen bij de grens van zijn territorium. Rustig keek de jonge kater rond om zich, en besloot dan het Rogue territorium op te gaan, heel goed wetend dat hij dit niet zou mogen doen, stapte Kestrelpaw verder. Een warboel van geuren vulde zijn neus. De geur van een heleboel verschillende katten, te samen met de geur van prooi. De geur van de katten, die was ook heel verschillend, er was een geur waarschijnlijk van rogue's, dan waren er ook van andere clankatten die hier even geleden hadden gelopen. Kestrelpaw versnelde zijn tempo tot een matig loopje, pas als er een heel verse geur zijn neus vulde, vertraagde hij. Bewust van alles dat hem hier kon gebeuren liep hij richting te geur, opgelucht zuchtte hij toen hij rook dat het een RiverClan geur was, het zou minder zijn geweest als het een rogue of BloodClan kat zou zijn. Gerust stapte hij achter de geur aan, en miauwde dan: 'Hallo?' het klonk vragend en zelfzeker.

Eerst Waterpaw, later misschien nog anderen (:}

_{In een matig tempo trippelde de apprentice door het territorium. Haar hoofd laag en haar oren naar achteren gedraaid. Soms stopte ze eventjes en keek ze om zich heen, maar ze liet zich niet lang tegenhouden. Het leek net alsof ze een doel had, een plek waar ze naartoe wilde, maar dit was alles behalve zo. De reden waarom ze zo deed was omdat ze zich een indringer voelde op clangebied. Riverclan gebied, terwijl ze in hart en nieren een echte Riverclan kat bleef. Echter wist ze dat ze problemen kreeg als iemand haar zou vinden, dus vandaar. Iedere keer als ze een te verse geur rook draaide ze de andere kant op. Ondanks dat ze nu niet zo goed kon jagen, of vechten… Of al die dingen die ze allang geleerd moest hebben nu, of tenminste bezig moest zijn met de basis, had ze haar reukorgaan wel beter ontwikkeld. Eveneens als haar zicht. Haar zintuigen kon ze wel trainen, dus dat deed ze dan ook.

Op een gegeven moment bleef ze stilstaan, verstijfde ietwat. Ze stak haar neus naar voren en snoof de lucht op. Haar ogen halfdicht, zodat ze zich beter kon concentreren op de geur. De plek waar zij stond, daar was de Riverclan geur overwelmend, maar iets verder op – ze had een paar stapjes verder gezet – werd hij algauw minder sterk. Ebde zelfs gewoon helemaal weg. Ze keek over haar schouder. Ze stond nu op de grens en ergens was ze ongelofelijk nieuwsgierig naar wat er buiten de grenzen was… Maar misschien was het verstandiger om toch binnen de grenzen van het territorium te blijven. Ze kon immers niet zo goed vechten en zichzelf dus ook niet goed verdedigen.
Ach, een klein stukje kon geen kwaad, toch? Ze haalde diep adem en keek weer voor zich waarna ze zich in het rogue territorium waagde. Waar ze overvallen werd door zoveel nieuwe geuren, kreeg een vage glimlach op haar snoet door deze nieuwe sensatie. Het was zoveel en ze kreeg amper de tijd om het allemaal te verwerken, hierdoor ging ze langzamer lopen. Heel langzaam. Zo langzaam dat iemand haar met gemak kon inhalen en dat gebeurde ook half.
Een stem. Met een ruk draaide ze zich om, grote ogen en haar vacht ietwat overeind komend. ‘Wie is -’ begon ze sissend, maar toen ze de ander eenmaal zag kapte ze haar zin af. ‘Kestrelpaw?...’ kwam er zachtjes over haar lippen waarna ze weer recht ging staan en haar haren weer plat liet liggen. Nee, ze had geen vrienden: maar ze kende wel de namen van iedere Riverclan kat en wist ook welke naam bij wie hoorde. Echter was dat nou niet belangrijk, er was maar één ding belangrijk: ‘Wat doe jij hier?’ het antwoord op die vraag. Die ze ook gewoon stelde, terwijl ze hem met grote ogen aankeek. Ergens was er lichte angst te bekennen van haar kant, was bang dat ze nu betrapt was en hij haar zou verklikken. Hoewel… Hij was ook een apprentice, dus stiekem mocht hij heir ook niet zijn. Ze wist niet hoe snugger de kater was, misschien was hij wel zo dom dat hij zichzelf daadwerkelijk in de nesten bracht door haar te verklikken. Je wist maar nooit.}

_{'Wie is...' hoorde Kestrelpaw een kat zeggen. 'Kestrelpaw?' vervolgde ze haar zin. De jonge RiverClan apprentice keek door zijn bruine ogen de poes aan. De apprentice die voor hem stond, kende hij als Waterpaw. 'Wat doe jij hier?' vroeg Waterpaw als volgt. 'Ik wil net het zelfde van jou weten' begon de kater. 'Ik heb geen mentor, dus kan ik ook niet trainen' begon hij een beetje twijfelachtig. 'Omdat ik niet heel goed kan jagen, is het nogal lastig om me daar de hele tijd mee bezig te houden.' eventjes haalde hij adem 'Dus ik was van plan om eens te kijken wat zich afspeelde buiten de grenzen van mijn territorium. En wat is jou reden?' Kestrelpaw had waarschijnlijk behoorlijk geluk gehad om Waterpaw tegen te komen, en niet een of andere rogue. Als het dan op een gevecht zou uitgedraaid zijn, had hij waarschijnlijk zwaar verloren. En hoe zou hij dat moeten gaan uitleggen aan de Medicine cat moeten uitleggen, dat hij het rogue territorium was ingelopen en daar een gevecht heeft uitgelokt... Als hij nog in het kamp raakte tenminste. Dan keek hij terug naar de apprentice die bij hem was. Om te tonen dat hij ontspannen was, ging de gevlekte kater zitten zonder Waterpaw uit het oog te verliezen.}

_{Ze wist niet zo goed of hij verbaasd was. Normaal konden de emoties van anderen haar niks schelen, irriteerde ze zich hooguit aan die van anderen – voornamelijk omdat ze dan dingen ging vergelijken met zichzelf en daar altijd boos om werd. Waarom wist ze niet zo goed, maar er waren veel dingen aan zichzelf die ze niet kon volgen. Tja, daar had iedereen toch wel eens last van? Eigenlijk wist ze het niet, maar ze vulde ja gewoon als antwoord in omdat ze zich dan niet vreemd hoefde te voelen.
Bij het horen van zijn woorden kneep ze haar ogen tot spleetjes en opende ze haar mond een beetje: wilde al gelijk fel reageren dat hij eerst antwoord moest geven omdat zij het als eerst had gevraagd – echter was het niet nodig. De kater gaf al antwoord, gelukkig maar, want anders dan had ze weer eens laten blijken waarom ze zo slecht in de omgang was met anderen.

Zijn antwoord… Het leek erg veel op haar reden dat ze hier was, misschien iets te veel. Misschien had hij stiekem wel een mentor en wilde hij gewoon stoer doen of zo om zich hier te wagen. Echter sprak zijn houding een plan zoals dat tegen. Het bleef vreemd, dat kon ze niet wegnemen en ergens begon ze zich zorgen te maken. Wat moest zij nu antwoorden? Ergens halverwege stopte ze half met het luisteren naar zijn antwoord, was meer bezig met haar eigen woorden te vinden. Een eigen antwoord te vormen, maar het lukte niet. Kon niks goeds verzinnen, of faalde erin om dingen goed te formuleren.
Ietwat onthutst keek ze op toen hij klaar was. ‘Ik eh…’ miauwde ze zachtjes, waarna ze haar blik afwendde en op haar onderlip beet. Verdorie, ze wist niks. ‘Ik heb ook nog geen mentor,’ miauwde ze, ‘En ik pikte de geur op van een niet-Riverclan kat op toen ik het clan gebied aan het verkennen was en… En die ben ik toen gevolgd omdat ik wilde checken of dat die kat nog het lef had om rond te zwerven in Riverclan territorium alleen ik lette niet meer zoveel op en toen kwam ik hier terecht.’ Oké, daar moest hij het maar mee doen.
Ze keek eventjes om zich heen en richtte toen haar blik weer op Kestrelpaw, keek hem fronsend aan. ‘Weet je, het is best vreemd dat twee apprentices geen mentor hebben. Waarschijnlijk zijn er vast meer die geen mentor hebben,’ miauwde ze bedenkelijk, ‘Vraag me echt af wat Stormstar bezighoud. Het zou vast wel belangrijk zijn, maar alsnog. Wij zijn en blijven de toekomst van Riverclan, dus wat meer richtlijnen zouden wel fijn zijn. Nietwaar?’ De enige reden dat ze erover begon was omdat ze zekerheid wilde over iets. Ze voelde zich vergeten, maar misschien was er wel een goede reden voor dat ze nog geen mentor had. Gezien het feit dat Kestrelpaw met hetzelfde “probleem” zat.

OOC; Haar reden is een leugen, trouwens =w=...}

Onderwerp: Re: Who's there? [Waterpaw]