The Rivierclan

The Rivierclan


1. De eerste training.

Dearpaw lag in de apprenticeden te slapen. Haar lijfje ging regelmatig op en neer. Ze was heel diep in slaap en merkte niet dat haar mentor Divestream de aprenticeden in liep. Divestream riep haar naam telkens weer maar Dearpaw merkte er niks van en sliep rustig door. Divestream besloot haar wakker te maken. Zachtjes duwde ze haar aprentice uit het mosbed waarna Dearpaw verschrikt om zich heen keek.”Waar…waar ben ik?” stamelde ze. Divestream begon te lachen.”Je had je eigen gezicht eens moeten zien!” Dearpaw stond snel op en liep de aprenticeden uit. Meteen overviel haar de heerlijke bosgeur. Ze had geen idee waar ze naar toe zouden gaan. Ineens besefte Dearpaw dat dit haar eerste les zou zijn. Ze draaide zich om en wachte op de nog na lachende Divestream.”wat gaan we doen?” vroeg Dearpaw enthoushiast.”Dat weet ik nog niet Dearpaw.”antwoorde Divestream. Ze had er echt reuze zin in! Ze sprong gelijk in de jaaghouding.”Zo goed?”vroeg Dearpaw.”Jawel maar je moet je gewicht alleen wat meer verdelen anders hoort de prooi je al van verre aankomen.” voegde Divestream er aan toe. Dearpaw schaamde zich een beetje en keek een andere kant op. Snel deed ze het nog een keer en ze zorgde er nu ook voor dat haar gewicht goed verdeelt was.”Zo goed?” vroeg ze. Divestream knikte.”Prima, je leert snel.” zij ze goedkeurend.”Mag ik even wat vissen vangen want ik heb een lege maag!?” vroeg Dearpaw. Divestream knikte. Dearpaw sprong in het water en meteen zag ze allerlei kleuren vissen. Wat mooi! Een grote dikke vis zwom langs haar heen. Ze aarzelde geen moment en zette de achtervolging in. Al snel wist ze de grote vis te vangen. Even later klauterde Dearpaw met de grote vis op de kant. Met een hongerige blik keek ze naar de vis.”Jaja, eet hem dan maar op als je anders toch te moe wordt!” lachte Divestream. Dearpaw viel meteen aan en schrokte alles naar binnen alsof haar leven ervan af hing. Tsjonge, wat had zij een honger! Toen de avond viel besloot Divestream dat ze nog op patrouille gingen. Vrolijk huppelde Dearpaw achter haar aan. Nee, ze was nog lang niet moe. Divestream bracht haar naar een open plek en legde uit wat de bedoeling was.”Kijk, als je op patrouille gaat, zijn er een aantal dingen belangrijk. Ten eerste moet je natuurlijk doodstil zijn en daar moet je wat voor gebruiken want als je dat niet gebruikt kun je niet stil zijn. Wat denk je wat dat is?” Begon ze. Dearpaw haalde haar neus op.”Kweenie, sluiphouding?” vroeg ze.”Ja, maar wat is bij de sluiphouding belangrijk?” antwoorde haar mentor met een vraag.”Gewichtsverdeling?” zij Dearpaw vragend.”Juist, want als je dat niet doet…” Divestream kon haar zin niet afmaken.”…Dan hoort de eventuele vijand je al van verre aankomen net zoals de prooi je dan ook hoort.” Dearpaw keek haar mentor vrolijk aan. Die schudde lachend haar hoofd.”Ja, dat is helemaal juist. Maar wat zou nou nog meer belangrijk zijn als je op patrouille gaat?” Dearpaw keek nadenkend naar de lucht.”Ik weet het niet. Goed opletten misschien?” antwoorde ze vragend. Divestream knikte goedkeurend.”Kom mee, we maken één rondje rond het kamp en gaan dan terug. Het is al laat.” Dearpaw keek haar verbaasd aan.”Maar we zijn toch nacht dieren?” vroeg ze.”Jawel, maar s`avonds komen alle nachtdieren tevoorschijn en die lusten meestal wel een sappig katje!” Divestream keek haar plagend aan. Toen de zon allang onder was, kwamen de twee katten terug. In plaats van dat het kamp heel rustig was, was het er juist super druk. Overal drentelde katten rond en als ze dat niet deden, waren ze wel druk aan het praten. Het was een vrolijke boel en in het midden lag een stapel met vlees. Dearpaw likte haar bekje af. Mmmmm, dat zag er lekker uit!”Dat ruikt goed zeg Divestream! Mag ik ook wat pakken? Ik rammel!” Divestream lachte en knikte. Ze liep weg van Dearpaw en ging met een kater praten. Dearpaw dacht na en bedacht dat het vast Fastclaw was. Snel pakte ze iets van de stapel en liep toen naar een andere apprentice. Het was Lightpaw. De enige ware voor Dearpaw was Lightpaw maar ze wist niet of hij haar ook leuk vond. Toen hij haar kant uit keek werd ze een beetje verlegen.”Hallo Dearpaw. Alles goed met je?” vroeg hij. Dearpaw knikte en herhaalde de vraag voor hem.”Ja, met mij is ook alles goed! Hoe was de les?” Lightpaw keek haar vrolijk aan.”Oh, leuk. We gingen ook op patrouille en toen zagen we een enorme vos. Ik dacht even dat hij ons op zou eten!” zij Dearpaw lachend. Snel at ze wat van het vlees wat voor haar lag. Het vlees was erg lekker en Dearpaw voelde haar krachten meteen weer terug komen.”He, kijk! Het is volle maan!” hoorde ze Lightpaw ineens roepen. Dearpaw keek naar de lucht en zag dat het inderdaad volle maan was. Nouja, bijna dan.”Nee joh, overmorgen pas. Op de dag van de vergadering!” zij Dearpaw gapend. Ze was erg moe geworden van de lange dag. Haar eerste les was al vermoeiend geweest. Het aprentice leven zou vast en zeker zwaar zijn! Na een tijdje begon het wat kouder te worden. Daarom besloten Dearpaw en Lightpaw om naar het apprenticehol te gaan. Daar kletsten ze nog een tijdje door tot dat Divestream kwam melden dat het nu echt te laat was geworden en dat ze nu moesten gaan slapen. De twee apprentices hadden beide een zware dag gehad dus niet veel later lagen er twee bolletjes naast elkaar te slapen. De volgende morgen zouden ze allebei weer een zware dag hebben.