~I must go outside~

Onderwerp: ~I must go outside~ di 6 nov 2012 - 22:04

Hij keek met een frons in zijn voorhoofd omhoog naar de lucht. De lucht was dreigend grijs en je kon ruiken dat het niet lang meer zou duren voordat er en stortbui uit de lucht zou vallen. Zou hij genoeg tijd hebben om het kamp uit te gaan en terug te komen voordat het begon te regenen? Hij zou het er op wagen. Hij kon altijd ergens schuilen als dat niet zo was. Hij moest nou eenmaal even het kamp uit, omdat hij voelde dat hij zich steeds meer in moest houden. Om niet opeens tegen iemand uit te vallen, op een manier die te veel op zou vallen. Die hem in de problemen zou brengen. Daar had hij dus geen zin in. Hij zou wel proberen om wat prooi te vangen, dan had hij tenminste een goed excuus. Hij keek even om zich heen, maar het was rustig in het kamp. Hij zag niemand die hij kende, dus besloot hij alleen te gaan. Hij sprong overeind en spitste even zijn oren. Daarna liep hij naar de uitgang. Hij schoot geruisloos de tunnel door het bos in. Waarschijnlijk zou hij niet gemist worden in het kamp en als dat wel het geval was, dan zou hij zeggen dat hij was gaan jagen. Dat probeerde hij immers ook. Hij stopte met lopen toen hij een eindje van het kamp af was. Hij deed zijn bek open en rook de geuren om hem heen, hopend dat een prooidier zich ook buiten waagde nou het nog droog was. Alleen hij rook niks. Gefrustreerd klapte hij zijn kaken op elkaar. Dan zou hij verder het bos in moeten. Hij zou bij de uilenboom gaan kijken, misschien had hij daar meer geluk. Hij concentreerde zich helemaal op de geuren en de geluiden om hem heen. Zo vielen zijn gedachten en zijn emoties van hem af. In het bos kon hij dat ook doen, als hij niet opeens de kans had om iemand tegen te komen die aan zijn kop begon te zeuren.
Hij stopte opnieuw met lopen toen een zwakke geur van een konijn zijn zintuigen prikkelde. Hij bewoog zijn oren en bracht zijn kop iets lager. Alleen hij kwam omhoog toen hij rook dat de geur echt te oud was. Dat dier was allang vertrokken in zijn hol. Zijn blik schoot omhoog toen hij de eerste druppels op zijn vacht voelde vallen, fijn… Er kwam een gerommel uit zijn keel terwijl hij de grond onder zijn poten kneedde. Dat werd dan toch schuilen en waarschijnlijk zonder prooi terugkeren. Wat toch een heerlijk vooruitzicht. Alleen hij wist dat er niks aan te veranderen viel. Hij liep naar een struik vlak bij de uilenboom. Een dichtbegroeide struik waar het water niet zo makkelijk doorheen zou stromen. Hij sloeg zijn staart om zijn achterpoten en zijn kop op zijn voorpoten. Zo keek hij naar buiten toen het steeds harder begon te regenen. Maar toch had het tochtje hem goed gedaan, want hij was er rustiger van geworden.

[Open]

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ wo 7 nov 2012 - 8:18

_{De grijs/bruine langharige poes trippelde naar de kamp uitgang terwijl ze met haar staart nog snel teken deed naar een Warrior dat ze er even vandoor ging. Faithpaw was immers al bijna Warrior en mocht er dus al alleen op uit gaan. Af en toe vond ze het wel irriterend om met de andere jongere te slapen. Niet dat ze haarzelf zo veel malen beter vond, de nieuwere Apprentice's gedroegen zich nog als kittens. Wat dus voor de poes zeer lastig was aangezien ze de leeftijd al had van een jonge talentvolle Warrior. Maar ze duwde het van haar weg. Als Bluestar wou dat ze beter nog even wachtte, dan deed ze dat ook. Faithpaw was niet de kat die tegen haar eigen leider moest beginnen. Zuchtend baande ze haar een weg door het bos en sprong over alle obstakels die in de weg lagen. De Thunderclan was hopelijk door zijn donkere dagen heen. Eerst dat voor geval met de Bloodclan, vervolgens Darkfire. Lag er dan nog gevaar op de loer voor de Clan waar ze zoveel van hield? Als dat werkelijk zo was dan zou de Apprentice meevechten als een Warrior. Haar blauwe ogen knipperde even toen meerdere druppels op haar vacht spetterde. Nieuwsgierig keek ze naar boven en kreeg het besef dat de lucht al een tijd zo grauw was. Niet moeilijk dat het begon te regenen.. Met vlucht passen rende ze verder en zocht naar een schuilplaats waar ze eventueel kon wachten totdat de regenbui over was. Ze was al oud genoeg om niet in paniek te schieten als ze ergens moest wachten, helemaal alleen. Faithpaw kende de vecht technieken uit haar duimpje, alhoewel was ze ook weer niet zo sterk als een volwassen kat. Ze kon haarzelf beschermen, voila, punt uit! Haar ogen gleden over allerlei struiken maar geen enkele leek er goed genoeg uit om onder te schuilen voor de regen. Misschien was het gewoon handiger om terug te keren en in het kamp te gaan schuilen. Het zou effectiever zijn dan de hele tijd liggen rond te speuren als er niks te vinden was.. Net toen de Apprentice haar met tegenzin wou omdraaien ving ze de pels op van een bruine tabby Warrior. Hij moest zekerst van de Thunderclan zijn, aangezien hij zich zo diep in het Thunderclan territorium bevond. Met een snelle tred draafde ze naar de kater toe en wurgde haar onder de struik naast hem. 'Ik hoop maar dat je het niet erg vind als ik hier even kom schuilen voor de regen.' Mauwde ze luid zodat de kater haar kon verstaan door de regen heen. Het zou niet uitmaken of prooi dieren hen konden horen. Die zouden toch al de veiligheid van hun hol hebben opgezocht, en wie zou er trouwens in dit weer nog jagen? 'Aangezien ik toch niet wegga.' Zei ze tenslotte met een lichte grijns op haar bruin/grijze gelaat. Ze kneedde met haar voeten in de grond en richtte haar blik weer op de harde aarde die ondertussen helemaal week werd door de regendruppels.}

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ do 8 nov 2012 - 20:26

Hij zonk weg in gedachten door de regen die zacht op de struik boven zijn kop tikte. Waar zou Darkfire nou uithangen? Hij wist dat hij sneller geïrriteerd raakte, doordat hij niet wist waar Darkfire was. Dat hij sneller de neiging had tegen iemand uit te vallen, omdat dat de katten waren die Darkfire niet mochten. Ook al was dat logisch, na wat hij gedaan had. Dan nog vond hij het niet leuk. Het maakte hem kwaad, al hield hij zich in. De clan betekende toch nog te veel voor hem. Hoe dat kwam was voor hem ook een raadsel, misschien omdat hij er in opgegroeid was. Alleen dat zachte plekje in hem frustreerde hem steeds meer. Ook al liet hij aan niemand zien wat het met hem deed, toch was het daar. Als een zeurend gevoel op de achtergrond. Hij zuchtte even toen zijn blik weer helder werd. Hij staarde naar de regen, die steeds harder uit de lucht begon te vallen. Misschien was het ook wel goed dat hij nou niet in het kamp was. Hij wist niet of hij het gezelschap van andere krijgers wel kon verdragen. Opgepropt in het krijgershol als het zo regende, nee waarschijnlijk niet.
Hij schrok op toen hij beweging zag. Hij zette zijn haren overeind terwijl hij naar buiten staarde. Wie was daar? Waarschijnlijk een thunderclan kat, dat moest wel. Hij had de kat niet eerder geroken, daar de regen. Zijn blik werd koud toen hij alle emoties naar de achtergrond duwde. Rustig wachtte hij af wat de kat zou doen. Hij legde zijn haren weer plat toen de poes zich naast hem wurmde. Hij kende haar wel. Ze was een van de oudste leerlingen Faithpaw. 'Ik hoop maar dat je het niet erg vind als ik hier even kom schuilen voor de regen.' Hij schudde zijn kop. “Het was comfortabeler toen je hier nog niet was, maar ik kan je moeilijk wegsturen hè? “ Hij keek haar aan. “Bluestar zou het niet leuk vinden als één van haar leerlingen doorweekt terugkomt.” In zijn stem kon je horen dat dat ook de enige reden. 'Aangezien ik toch niet wegga.' Hij keek weer voor zich uit. “Nee, dat vermoede kreeg ik al Faithpaw.” Vervolgde hij kalm. Verder zei hij niks. Hij had geen behoefte aan een gesprek over koetjes en kalfjes. Hij zou haar vragen beantwoorden als die kwamen, maar meer ook niet.

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ do 29 nov 2012 - 15:53

_{Met haar blauwe/gele ogen keek ze verwachtingsvol naar de kater. Ze toonde geen interesse in hem, maar op dit moment wou ze liever een praatje maken dan de hele tijd liggen te niksen. “Ik ben bijna Warrior dus zo erg zou het ook weer niet zijn. Je moet eerst zelf de dingen doen, voordat je weet wat de gevolgen er van zijn, nietwaar?” Sprak ze weer en krulde haar staart rond haar lichaam voor wat warmte bij elkaar te rapen. Darkstripe was een goede vriend van Darkfire, wist ze van enkele katten in de Clan. Sommigen verachten de tabby zelfs aangezien 'ie zo'n goede band met die verrader had. Maar of al die roddels werkelijk waar waren, dan zou ze nog geen schrik hebben om met hem te praten. Angst is gewoonweg een simpele gedachten die je aan alle slechte dingen doet denken. Een simpele zucht sprong uit haar mond toen ze Dark weer aankeek en nerveus met haar oren wiebelde. “Wist jij af van Darkfire's plan?” Ze kon er niks aan doen, de nieuwsgierigheid nam heel haar lichaam over. Darkfire was een vuile bedrieger, iemand die het niet eens waard was om in een Clan te leven. Er waren geruchten dat de nacht donkere kater nu in een andere Clan zat. Faithpaw hoopte dan maar voor de ex-Thunderclanner dat hij daar zijn leven dan maar weer kon oppakken en dat 'ie eindelijk zou inzien wat hij allemaal verloren had. Zijn kittens, de Thunderclan waar hij uiteraard waarschijnlijk wel vrienden had. Maar goed, het waren haar zaken niet dus wuifde ze al die gedachten weg. Haar concentratie verschoof weer naar de kater die naast haar zat. Zou hij eigenlijk wel willen reageren op haar vraag? Of zou Darkstripe haar simpelweg negeren en doen alsof ze een vlieg was?}

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ vr 30 nov 2012 - 11:40

Hij kon zich het nou niet meer veroorloven om in gedachten weg te zinken. Faithpaw zou hem dan misschien niks aandoen, maar je wist het maar nooit. Hij vertrouwde niemand. Hij vertrouwde alleen zichzelf en dat had een goede reden. Hij had genoeg meegemaakt om in te zien dat je het beste alleen jezelf kon vertrouwen. Zo leefde hij altijd al en dat beviel hem prima. Hij kon iemand volgen, kon het eens zijn met iemand, maar hij zou diegene nooit vertrouwen. Ook niet als het een goede vriend of vriendin van hem zou zijn, zelfs dan ging dat hem te ver. Zo kon niemand je teleurstellen of raken. Tenminste dat was niet de bedoeling, maar zelfs bij hem gebeurde het soms dat iets hem toch raakte. Hij kon zijn gevoelens niet buiten sluiten, dat was gewoon onmogelijk. Hoe graag hij dat ook zou willen. Hij was moeilijk te peilen, omdat hij zijn gevoelens op de achtergrond hield, maar buiten sluiten? Nee, dat kon hij niet. Dat zou geen enkele kat kunnen. Hij keek haar aan toen ze wat tegen hem zei. “Al zou je Bluestar zijn, dan nog hoef ik het niet leuk te vinden,” zei hij kalm. “Soms kun je beter dingen niet doen, omdat je de gevolgen niet wilt weten,” ging hij verder. “maar je hebt van mij niks te vrezen,” Hij keek weer naar de regen. Hij hoopte eigenlijk dat het snel op zou houden, maar zoals het er nou uitzag zou het nog wel eventjes duren. “Wist jij af van Darkfire's plan?” Als reactie schoten zijn oren in zijn nek en zette hij zijn haren op. Er lag een woeste fonkeling in zijn ogen toen hij haar aankeek. Hij sloeg zijn nagels uit, maar trok ze ook weer in. “Ik weet dat het rond gefluisterd wordt, dat de meesten dat vooroordeel al getrokken hebben.” Hij dwong zichzelf zijn haren weer plat te leggen, al lag er nog steeds een kwade blik in zijn ogen. “Maar nee, dat wist ik niet.” Hij wist niet of ze hem wel geloofde en eigenlijk kon het hem ook niks schelen. Hij wist zelf dat dat de waarheid was. Hij had het niet geweten, wat Darkfire van plan was geweest. Niet dat hij hem tegengehouden zou hebben, alleen hij had er niks van af geweten. Hij had ook gevonden dat enkele katten in de clan aangepakt moesten worden, katten waar hij een hekel aan had. Alleen hij had nooit gedacht dat Darkfire zoiets zou doen. Hij was net zo verbaast geweest over die actie als de rest van de clan.

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ vr 30 nov 2012 - 13:00

_{De vochtige wind die tegen haar gezicht sneed deden kleine vochtige sprankels vormen in haar ooghoeken. Algauw schudde ze haar kopje zodat de tranen wegvlogen en samen smolten met de druppels van de regen. Ze deed het niet om groot te lijken tegenover Darkstripe, zo was ze niet. Faithpaw bleef haarzelf zelfs wanneer ze in lastige situaties terechtkwam. Dat had haar mentor d'r geleerd om jezelf te blijven, maakt niet uit wat het probleem is. Een brok maakte de doorgang van haar keel krapper bij de gedachten aan haar mentor. Hij was een tijdje geleden vermoord geweest door enkele vijandige krijgers in een border fight. Ze mistte hem nog steeds aangezien hij de enigste was waarmee ze echt mee kon praten. Dat kwam doordat Faithpaw geen moeder of vader meer had, en dat gelde hetzelfde voor haar broers en zussen. Haar jongste broertje was gestorven bij de geboorte, haar twee andere zussen zijn gestorven nog voor ze Apprentice konden worden aan een ernstige ziekte. De slanke witte poes was dus eigenlijk helemaal alleen, en had niemand waarmee ze goed overweg kon. Maar ze was het gewend. Nog steeds kon ze niet zeggen dat het haar niet deerde. Het raakte haar wel, mentaal. Soms waren er nachten dat ze gewoon tegen haarzelf moest zeggen, blijven door ademen. Maar creperen deed ze ook weer niet. Ze was immers sterk geworden door alle obstakels in haar leven. Zo was ze geworden zoals ze nu is, en dat ging niet meer veranderen. 'Blijkbaar ben je dus geen gezelschap gewend?' Vroeg ze rustig omdat hij zo bot reageerde. Ze zag dat Darkstripe zijn oren plat legde en dat zijn haren omhoog rezen. Zei ze dan iets verkeerds? 'Ik kies geen kant door andermans woorden.' Miauwde ze terwijl de lucht die tegen haar vacht blies haar pels licht deed golven. 'En ja, ze hebben er al over geroddeld. Maar zoals ik het al zei, het zijn echter maar roddels. En je weet wat voor leugens zich schuilhouden in roddels af en toe.' Vervolgde ze en vernauwde haar ogen een beetje. Hoe zou het eigenlijk voelen om te weten dat er roddels zijn die over jezelf gaan? Ze spitste haar oren om Darkstripe's antwoord goed te kunnen verstaan. 'Als jij zegt dat je het niet wist, dan zal dat wel zo zijn.' Haar stem stierf weg in het gekletter van de regen en ze voelde de warmte in haar lichaam beetje bij beetje wegsijpelen.}

Onderwerp: Re: ~I must go outside~ vr 30 nov 2012 - 17:27

Hij zag dat ze even in gedachten was. Hij gebruikte dat moment om haar te bestuderen. De jonge poes in zich op te nemen. Ze zou vast een goede warrior worden. Je kon aan haar zien dat ze daar hard voor gewerkt had. Hij was benieuwt hoe ze het zou gaan doen als warrior. Hoe ze zich zou vormen als ze meer verantwoordelijkheden kreeg. Daar was hij bij alle leerlingen nieuwsgierig naar. Het was frappant hoe anders elke leerling zich ontwikkelde, fascinerend bijna. 'Blijkbaar ben je dus geen gezelschap gewend?' Hij trok met zijn snorharen terwijl er een klein grijnsje om zijn lippen speelde. “Ik ben juist te veel gezelschap gewend,” zei hij toen simpel, voordat zijn houding veranderde toen ze over Darkfire begon. Hij ontspande weer iets toen ze zei dat ze geen kans koos door andermans woorden. “Mooi zo,” zei hij weer kalm. In zijn ooghoek bleef hij haar in de gaten houden. “Ja, roddels kunnen heel misleidend zijn. Het is maar hoe ze verteld worden,” er flitste nog even wat woede door zijn ogen, maar dat verdween ook weer. Al was het zo dat als hij het geweten had, dat hij Darkfire niet tegengehouden had. Alleen hij zou niet meegevochten hebben. Hij had ook niet verwacht dat Darkfire die actie zou riskeren, waarbij hij zeker uit de clan gezet zou worden. Hijzelf had dan misschien wraak- en haatgevoelens naar anderen, maar hij was nog steeds loyaal aan de clan. Hij vond het prettig om in de veiligheid van een clan te leven, veel prettiger dan alleen te moeten leven. 'Als jij zegt dat je het niet wist, dan zal dat wel zo zijn.' Hij knikte. “Het doet me goed dat te horen Faithpaw,” zei hij toen. Hij deed soms ook wel dingen die tegen de krijscode in gingen, maar hij zorgde er altijd voor dat niemand het doorhad en dat het niemand te veel schade. Hij vond het namelijk prima als katten hem met rust lieten, maar hij wou niet verbannen worden. Hij keek weer naar de regen wat langzaam minder aan het worden was.

Onderwerp: Re: ~I must go outside~