Owlcoat slofte ietwat doelloos door het ThunderClanterritorium. Deze ochtend was ze op jacht vertrokken, maar ze had geen enkele prooi kunnen vangen. Haar ogen gleden bijna dicht van de warme stralen zon die haar kop verwarmden. Al dagenlang kon ze niet slapen. Ze lag heel de tijd te woelen, nadenkend over haar ene, grote probleem. Ze was altijd gelukkig geweest, blij met het leven als krijger. De patrouilles en het jagen had haar dagen altijd gevuld, maar nu leek het alsof er iets miste, iets dat ontbrak in haar leven. Toen ze opkeek zag ze dat ze tot bij de Sunningrocks was afgedwaald. Haar ogen vielen bijna dicht en ze ging even liggen. Niet de beste plek, Dacht ze. zo dit bij Riverclan territory. Maar het is maar eventjes... Maar Owlcoat kon zich niet verzetten tegen die heerlijke slaap, die haar zo zacht aanmoedigde. Juist voor ze helemaal in slaap viel, ving haar neus nog licht de geur op van een andere kat. Maar ze was zo moe, dat ze niet kon zeggen wie of van welke clan de kat was. En het kleine deeltje in haar hersens dat zich verzette, dat haar waarschuwde voor de onbekende kat, werd al snel overspoeld door een droomloze slaap.