She died...

Dit is het topic waar het gebeurd is: http://warriorcats.bigforumpro.com/t2489-it-really-whas-the-dogs

Een kater besprong haar van achteren. Haar ogen vonkelde van angst toen ze recht in de ogen keek van de kater. De ogen van de kater vonkelde van woede, en agressie, dit was niet goed! ''Wat doe jij hier?!, dit is Donderclan territorium!.'' hiteleaf kromp in één. 'Ik was...' Ze werd onderbroken door een klap tegen haar kop, ze voelde dat de wond diep was. Ze siste en sloeg terug tegen zijn kop. De kater viel haar aan en takelde haar helemaal toe. "Doe de Starclan de grote van me!!, hehehe'' Dit was haar einde, haar dood. En al gauw was het voor bij. Ze kreeg nog een laatste adem kans, en haar ogen lieten zien dat ze nu in de Starclan was.
'Je bent groots gestorven, je was een waardige Krijger, vanaf nu zult ge jagen met The Starclan, ge familie eert u loyaliteit aan de clan.' Een warm gevoel schoot de geest van Whiteleaf te binnen, vanaf nu zult ze bij haar familie zijn, en zult ze samen jagen met de andere Starclan katten.
de ogen van het lijk van whiteleaf werden wazig, dit was haar einde dit was haar dood.
De duistere Krijger gooide haar terug naar het Windclan territoria waar er honden uitwerpselen. over haar heen werd gegooid. Niemand zou de werkelijke dood weten van Whiteleaf enkel wat vermoedens, maar wie daar zullen ze nooit achter komen.
Haar lichaam lag daar nu dan, met klauwen van een kat en verse honden poep er om heen. JE zou zo zien dat het een kat was, maar wie daar zul je nooit achter komen.

[Nou windclan vind haar maar]

Het eigen plekje waar ze zo naar verlangde, kon ze niet vinden. In het kamp was er een wirwar van katten die rond haar heen liepen om de prooi te brengen. Rainbowpaw stond op en wou iemand spontaan helpen om de prooi op de prooistapel te leggen, maar die duwde haar om, snauwde iets naar haar en liep door. Rainbowpaw’s oren gingen naar beneden staan en zo snel als ze kon ging ze voor de Den van de leerlingen liggen, waar zij elke nacht moest overleven en proberen in slaap te vallen tussen alle anderen, die maar gewoon doorsliepen en niks anders deden ’s morgens als elkaar begroeten en naar hun mentor gaan. Rainbowpaw begon zichzelf een paar likken over haar vacht te geven en begon zachtjes naar haar binnenkant van haar poten te werken. Ze keek op naar de kater die haar net nog afgesnauwd had. Hij keek haar met vernauwde pupillen aan en Rainbowpaw keek de andere kant op. Dit was gewoon de hel. Ze keek naar de lucht en hoopte dat iets of iemand haar zou doden. Ze keek naar de grond en gaf een paar likken over haar pootje. Ze had met niemand van de leerlingen contact gehad en had hier ook helemaal geen behoefte aan. Later ging ze ook een eenzame krijger worden, dat wist ze nu al. Geen partner, geen iemand om gevoelens mee te delen, gewoon alleen en eenzaam. Misschien dat Crowfeather haar wel bij wou staan, aangezien hij had gezegd dat met hem precies hetzelfde was. Maar zelfs dat kon ze hem niet vragen. Ze was al een last voor de kater, ze was gewoon een last voor iedereen van de Clan. Ze legde haar kopje op haar voorpoten en keek met gemengde gevoelens voor zich uit. Ze keek naar de uitgang, waar nieuwe katten verschenen. Ze keek naar de katten die druk bezig waren en geen oog voor haar hadden, op de kater die haar omgeduwd had na, maar die keek haar alleen maar boos en geïrriteerd aan. Ze keek nogmaals naar de uitgang van het kamp. Het was aanlokkelijk om het plekje nu op te gaan zoeken. Ja, liet ze dat gaan doen! Niemand zou haar hier toch missen. Ja, alleen maar om af te snauwen, daar had ze momenteel echt weinig aan. Ze ging wel ergens naartoe. Niemand zou haar tegenhouden Want zij was namelijk de last van de Clan!

Ze begon de tocht naar de uitgang te wandelen. Niemand merkte haar inderdaad op. Iedereen was te druk met zijn of haar taak. Rainbowpaw begon rustig verder te lopen en liep toen zonder problemen het kamp uit. Allemaal geuren die voor haar eerst nog onbekend waren, troffen haar neus en Rainbowpaw begon nieuwsgierig een beetje verder te lopen. Een ander geur kwam in ook in haar neus. Uitwerpselen of zo iets. Haar nieuwsgierigheid was geprikkeld. Ze begon op de geur af te lopen en zag toen een hoop wit. Oh nee, een krijger! Ze wou zich al omdraaien en weggaan, maar aan deze krijger was iets vreemds. Ze was helemaal rood en lag daar zo rustig. Behoedzaam liep Rainbowpaw op de krijger af. Ze ging toen langzaam naar de poes toe en keek naar de poes. De glazige ogen van de poes deden haar schrikken en Rainbowpaw liep piepend achteruit. Ze keek naar de kat en kon niet bewegen van schrik. Haar staart was hoog opgekomen. Diepe klauwen van een andere kat waren te zien, alleen herkende ze geen geuren dankzij de honden uitwerpselen die hier lagen. Ze keek naar de kat en schudde verbaasd haar hoofd. Ze liep naar de poes toe en legde haar pootje voorzichtig op de vacht. De poes reageerde niet. Haar klauw schoot uit en voorzichtig prikte ze met een nagel in het vacht van de poes. Weer reageerde ze niet. Rainbowpaw slaagde een hoop gepiep uit en keek bang naar de poes. Oh nee, dadelijk dachten ze dat zij het had gedaan! Wat moest ze nu doen? Haar klauw hing uitgestoken boven de poes. Ze reageerde niet op prikkelingen van haar klauw. Was ze soms dood?

- Jeh jeh, eerste stuk is voor een andere post gebruikt, ik weet het.
Ik wil trouwens dat er iemand komt die denkt dat dankzij die uigestoken klauw Rainbowpaw diegene was die Whiteleaf doodde. Dus dat het verkeerd in de keel schiet -