Walking in a winter wonderland(Swiftsong)

Amberclaw liep rustig door het bos. De grond, bomen en struiken waren bedenkt met een laagje sneeuw. De laag was gelukkig niet te diep, want anders was het een stuk lastiger geweest om vooruit te komen. Ze liep rustig een stuk verder, ze was deze keer niet het kamp uit gegaan om te gaan jagen, maar als ze prooi onderweg zou tegenkomen, dan zou ze het wel vangen, aangezien het nu leaf-bare was en als er prooi te vinden was het wel nodig was in de clan. Alleen ze had nog geen geluk gehad tot nu toe. Ze had niet echt opgelet waar ze uit was gekomen, maar nu ze eens voor haar keek, zag ze dat ze bij de zonnerotsen uitgekomen was. De rotsen waren nu waarschijnlijk aardig glad geworden doordat het had gevroren, dus als ze wilde proberen om er nu op één te springen was er een grote kans dat ze er misschien weer af zou vallen. Daarom liep ze er ook maar omheen, alleen hier was het laagje sneeuw iets dikker dan het was geweest onder de bomen, aangezien de plek hier meer open was. Ze liep weer richting de plek waar er meer bomen stonden en begon zo langs de plek rond te lopen. Plotseling hoorde ze pootstappen in de buurt en ze opende haar mond iets om de geur in te ademen. Het was duidelijk een Thunderclangeur, dus ze draaide om en keek in de richting waar ze het geluid vandaan had horen komen.

[Swiftsong]

"Well hello, Amberclaw. Hoe maak je het?" Zei de kater die voor haar was verschenen. "Hallo Swiftsong." Begroette ze de kater. "Met mij gaat alles wel goed." Antwoordde ze op de vraag. "Hoe gaat het met jou? Heb je al wat gevangen?" Vroeg ze. Ze had toch een aanknopingspunt nodig voor het gesprek en het beste was misschien om over jagen te beginnen. Ook al wist ze niet zeker of Swiftsong wel aan het jagen was. Zelf was ze onbewust wel begonnen met jagen, alleen ze had nog niks gevangen. "Ik heb zelf nog niks gevangen." Zei ze. Ze baalde er niet echt van, maar ze had natuurlijk wel gehad dat ze met iets terug kon komen naar het kamp. Dat zou ze later vast nog wel kunnen doen. Ze was hier nou eenmaal niet voor het jagen gekomen, maar meer om gewoon een wandeling te maken door het bos heen. Ze merkte dat ze eigenlijk niet eens dichter naar de kater toegelopen was en dat ze maar op een afstandje van hem vandaan stond. Ze liep dan ook dichter naar Swiftsong toe en voelde de koude sneeuw onder haar poten. Ze vond het warmere weer toch iets fijner dan deze koude sneeuw, maar te warm of regen wilde ze nou ook weer niet hebben. Dat de sneeuw koud was nam alleen niet weg dat het er wel mooi uitzag hoe het op de bomen en struiken lag. Ze keek in de richting van de kater en probeerde erachter te komen wat hij eigenlijk van de sneeuw vond. Alleen het was nog niet zo makkelijk voor haar om het te bepalen, dus besloot ze het te vragen. "Wat vind je eigenlijk van de sneeuw?" Vroeg ze aan Swiftsong. "Zelf vind ik de sneeuw koud, maar het ziet er best mooi uit als je zo om je heen kijkt." Ze besloot zelf ook maar alvast te zeggen wat ze ervan vond. Ze keek in de richting van de kater en wachtte op een antwoord.

"Een schaarse spitsmuis." Was het antwoord van de kater op haar eerste vraag. Swiftsong had al wel meer gevangen dan haar, want zelf had ze nog helemaal niks, maar daar kwam vast nog wel verandering in, althans dat hoopte ze. "Jouw kans komt nog wel. Zeker bij zo'n goed jager als jij." Ze wist niet helemaal of het wel waar was dat ze zo'n goede jager was, maar ze vond het toch leuk om een compliment te krijgen. "Bedankt, het zal me vast wel lukken." Antwoordde ze terug. "Och hetzelfde." Het antwoord op haar volgende vraag was misschien een beetje kort en raar, maar ze besteedde er verder niet zoveel aandacht aan. Het leek erop also de kater een slechte nacht had gehad, want hij zag er best wel vermoeid uit. Ze had niet echt een idee van wat hij had gedaan, maar ze geloofde wel dat het iets voor de clan moest zijn geweest, want ze zag hem er niet voor aan om iets te doen wat geen nut voor de clan zou hebben. Plotseling hoorde ze een harde schreeuw van een vogel en meteen was ze alert. Ze wist dat het niet iets goeds kon betekenen als een vogel zo'n kreet uitsloeg, maar het kon ook gewoon een andere kat van de clan zijn. Het enige probleem was dat ze niet helemaal wist welke het was. Ze had gemist dat Swiftsing naar de vogel schreeuwde, maar nu ze naar de kater keek leek zijn aandacht ergens anders te zijn, misschien had hij ook opgemerkt dat er waarschijnlijk iets aan de hand was.
Het duurde niet al te lang voor de aandacht van Swiftsong weer terug bij haar was, alleen ze merkte dat hij de omgeving aan het inspecteren was, dus ze besloot om maar af te wachten wat hij ervan zou maken. Ondertussen zorgde ze er wel zelf voor dat ze de omgeving ook in de gaten hield en ze probeerde er ook achter te komen wat voor een dier het precies was dat de vogel had laten schrikken. "Wacht even, Amber." Ze was al bezig met te doen wat haar gevraagd werd. Ze merkte dat de blik van Swiftsong van rustig naar ernstig en dat was iets wat haar toch zorgen baarde. Ze had zelf al wel opgemerkt dat het waarschijnlijk geen kat was die de vogel had laten schrikken, maar de vraag was natuurlijk wat het wel was. "Amberclaw... Kom langzaam dichterbij... Er zit daar iets, wat hier niet gewenst is." Ze deed wat haar gevraagd werd en kwam langzaam dichter naar de kater toe. Ze hield haar blik op het bos voor haar gericht, zodat ze elk signaal kon oppikken die aan zou geven dat het dier wat er was dichterbij zou komen. "Amber, die kreet was een waarschuwingskreet. Hetgeen dat hem heeft verstoord, was absoluut geen kat." Ze hield al haar zintuigen op scherp en haar haren stonden iets overeind, ze was klaar om te vechten als het nodig zou zijn. Ze wist dat dat waarschijnlijk wel het geval zou zijn en het feit dat er ook nog sneeuw lag maakte het alleen maar erger, want het dier zou nu best wel eens uitgehongerd kunnen zijn en dan was het uit op prooi en katten vielen dan vast wel onder de prooidieren.