Nothing to do. [&THRUSHKIT]

________________________________________

Met een tevreden blik legde Roseblade twee muisjes neer op de grond. Het was niet slecht voor vijf uur in de winter, maar goed. Haar pels was koud, heel haar lichaam was eigenlijk koud, maar verbeten had Roseblade doorgezet om toch nog wat prooi binnen te halen. Iedereen moest nodig gevoed worden. Als de Clan ondervoed zou zijn, hadden ze pas echt een probleem. En Roseblade kende genoeg katten die nu momenteel ook door de sneeuw aan het ploegen waren om toch nog een schappelijke portie prooi binnen te halen. Ze vond het jammer dat de sneeuw en eigenlijk gewoon het koude seizoen alle kansen op verse prooi verpestte, maar in welke tijd van de winter hadden ze dit probleem nu niet voorgehad? Op deze momenten zou ze eigenlijk echt een kitten willen zijn. Gewoon rustig binnenin de kraamkamer wachten tot je eten zou krijgen. Nou ja, binnen zitten en niks doen was eigenlijk ook niet alles. Ze rende liever in het wild rond, opzoek zijnd naar prooi, dan dat ze daar binnen niks aan het doen was en andere kits aanvloog als deze irritant deden. Roseblade grinnikte. Voornamelijk had ze dat vroeger gedaan. Kits aanvliegen die haar irriteerden. Natuurlijk kon ze dit nu niet maken nu ze ouder was. Nee, als je een kitten aanvloog op deze leeftijd, stond je minstens een straf te wachten. En de straffen die je kreeg als oudere konden best erg zijn. Gelukkig had ze daar nog geen last van gehad, hoewel ze wel op het randje had gezeten dankzij haar stiekeme ontmoetingen met Lionheart. Dankzij Vileclaw had ze het zich kunnen veroorloven om onontdekt te blijven, maar ze had hem uitgelegd dat het niks geworden was tussen haar en Lionheart en hij had het begrepen. Hoewel… Van Vileclaw had ze de laatste tijd ook niks meer gehoord en ze vroeg zich af waarom.

Rustig liep Roseblade terug naar het kamp. Ze voelde zich uitgeput, maar was wel tevreden over haar jacht. Ze knikte een paar leerlingen en hun mentors toe, liep het kamp binnen en gooide de muisjes op de kleine prooistapel. Ze kon niet zien hoe laat het ongeveer was, maar ze vermoedde dat de middag net voorbij was. Plots viel haar aandacht op de kraamkamer. Ze had er net zo over nagedacht en had er eigenlijk nog nooit een bezoekje aan gebracht. Ze was al blij toen ze eruit mocht. Ze werd leerling en had nooit meer naar de kraamkamer omgekeken, eigenlijk best egoïstisch als je het zo terug zou bedenken. Roseblade twijfelde. Ze kon niet heel goed omgaan met kits, maar verschilden die veel van leerlingen? Nou ja, ze had tot nu toe ook nog niet echt met een leerling om moeten gaan. Alleen met katten van haar eigen leeftijd en dat was simpel geweest. Roseblade besloot toch maar om het erop te wagen en liep naar de kraamkamer. Ergens was ze ook wel benieuwd of het er nu anders uitzag. Ze was nu negen manen later, zoveel zou er misschien nog wel niet veranderd zijn. Roseblade liep de kraamkamer binnen. Er waren weinig kits, viel haar op. Haar blik viel op een grijs katertje. ‘Lief,’ mompelde ze. En zo zag hij er ook echt uit, maar natuurlijk kon het karakter ook sterk tegenvallen. Ach, ze zou wel zien. Traag kwam ze dichterbij. Ze kende hem niet, kende eigenlijk geen enkele kitten hier, dus hij zou zijn naam zelf moeten vertellen. Tenzij hij niet kon praten. Ze wist niet hoe oud hij was, hij leek nog heel jong. ‘Wel, hallo,’ zei ze zachtjes. ‘En wie ben jij?’ Roseblade ging zitten en keek naar het katertje. Sliep het of was het wakker? Echt zij weer om zo onwennig te zijn. Ach ja.

________________________________________

_{Opgerold lag de kitten van een paar moons oude in de Nursery. Voor één keer had hij eens geen zin om zijn poten buiten de Nursery te zetten. Hij was moe, maar dat was ook niet raar gezien hij de dag hier voor heel laat was gaan slapen en dus amper rust had gehad. Hij was vandaag gewoon een beetje lui. Een schaduw viel de Nursery binnen toen iemand voor de Nursery kwam. Thrushkit hees zijn kopje op en zag al snel een poes in beeld komen. Rose... Rose... naja Rose-nogwat. Hij kende haar een beetje, had wel eens wat gehoord en haar naam was een paar keer gevallen, maar hij wist nu enkel even haar voor voegsel, Rose. ‘Lief,’ hoorde hij de poes mompelen. Wat? Hij lief? Wist ze wel over wie ze het had? Hij was wel even de toekomstige Leader van Shadowclan! Hij hees zijn kopje op en versmalde zijn grijs/blauwe oogjes tot kleine spleten. ‘Wel, hallo,’ Groette de poes hem. Thrushkit keek de poes aan. "Hai..." kwam er iet wat kort af uit. Zijn piepende stemmetje en zijn eigenwijze kitten kopje maakte het alleen maar schattiger. Hij haatte het dat hij een schattig pluizig bolletje vacht was. ‘En wie ben jij?’ Vroeg de poes. "Ik ben Thrushkit! Maar wacht maar voor ik Leader zal zijn en de naam Thrushstar zal dragen!" Kwam er moedig zijn bekje uit. Dromen en hopen, fantasie hebben en dat soort stuff, zo zaten kittens gewoon in elkaar.}