.: Miss Unknown :.
31
Actief
| |
|  Onderwerp: I just try to save you...  za 29 dec 2012 - 19:56 | |
|
Een zucht gleed over haar lippen terwijl de bruin gestreepte Apprentice verder sjokte. De drassige grond was geëindigd, wat vertelde dat Wolfpaw zich dicht bij de grenslijnen bevond. Het boeide haar allemaal niks, het leven was saai en dat had altijd zo gegolden voor haar. Wolfpaw voelde lichte trillingen in de grond, wat betekende dat er een beest voorbij was gerend. Ze wist zo goed hoeveel katten er al vermoord waren door zulke monsters en hoe krachtig ze waren, zijzelf, ondanks haar rotleven, zou nooit door zo'n beest gevonden willen worden. Een huivering ging door de poes heen, ze wist nog wel, dat haar beste en enigste vriendin er was overleden. Niemand wist of het nou een beest was geweest, of een das of vos. Wolfpaw schudde de gedachte van zich af, ze had wel vrienden... Toch? De poes grauwde, het was niet gek dat ze amper vrienden had, de meeste hadden een mentor en trainde samen. Ze kenden elkaar en hadden een warme plek bij elkaar in de den van Apprentices, het was eigenlijk een beetje haar eigen schuld, omdat ze meestal wat afstand nam. Wolfpaw zette opnieuw de gedachte uit haar kop en keek weer voor zich uit, waarna ze verder sjokte tot het Thunder-Path in zicht was gekomen en het smerig aanvoelende gras zich onder haar poten bevond. De bruin gestreepte Apprentice staarde naar een rij monsters die voorbij renden in snel tempo. Een schok ging door haar heen toen ze in de verte een volgende rij monsters aan wilde zien komen, er stond een kat op het pad... Wolfpaw zette het op een rennen en racete langs het harde oppervlak voorbij waarna ze zich op het harde, onnatuurlijke steen gooide en de kat in de berm pleurde. 'Wat de hack deed jij nou weer?!' Zei ze geschrokken. Wolfpaw keek de poes met grote, geschokte ogen aan en liet zich in het gras vallen. Haar zij lag open en zat vol kiezelsteentjes door de rol over het pad. Haar flank bewoog hevig op en neer, ze had het niet gemeen bedoeld, maar het was de schok geweest. Ze keek naar de poes, een bengaal. 'Sorry, ik bedoelde het niet vijandelijk... Het was gewoon... De schok.' Wolfpaw hees zichzelf overeind en ging zitten, waarna ze met een pijnlijk gezicht af en toe haar wonden een lik gaf. 'Shit.' Mompelde ze af en toe wanneer ze zichzelf een lik gaf.
|
InformationCompany :: Brightpaw
Words :: 401
Mood :: Shocked
Where :: Borderlines of ThunderClan & ShadowClan
Protagonists :: Wolfpaw & Brightpaw
Genders :: ♀ & ♀Spoken | Soft spoken |
|
