I don't mind spending everyday {WOLFTAIL}

De zon bescheen haar tweekleurige vacht, terwijl ze droevig uit de Nursery keek. Haar vier kittens waren al weer wat groter geworden en begonnen steeds meer naar Apprentices toe te groeien. Binnenkort zou ze hen los moeten laten en zouden het alleen verder moeten doen. Konden ze dat wel? Hadden ze wel genoeg wijsheid daarvoor? Loom schudde ze haar kop om dat idee los te laten. Natuurlijk wel, ze zouden een Mentor krijgen die hen alles zou leren voer de Warrior Code. Shrew kon ze altijd nog opzoeken. Met moeite hees ze zichzelf op en liet de kittens achter. Het was dn wel Leafbare, maar het nest zou ze wel warm kunnen houden. Met trage passen kwam de ze de open plek binnen en ging op een zonnig plekje liggen. Haar oogleden zakten langzaam naar beneden, maar Shrew wilde even wakker blijven. Als Queen had ze een goot gebrek aan contact met iedereen. Ze zat daar alleen, met de kits, maar die konden haar niet goed vergezellen. Ze wilde even een pauze nemen en gewoon praten met haar Clangenoten. Haar groene ogen flitsten voer het kamp, maar het was stil. Iedereen was natuurlijk op pad. Zelfs Wolftail had ze al een tijdje niet gezien, hield hij nog wel van haar? Bij deze gedachte schrok ze wakker. Natuurlijk wel. Hij was degene geweest die haar was komen redden, niemand anders had zich daaraan gewaagd. Maar nu moest toch weer denken aan haar ontmoeting met Ty. Ze had zo'n vreselijk gevoel gekregen in haar maag. Was het wel echte liefde die ze voelde voor Wolf? Of was het gewoon de drang naar een familie, kittens en het geluk daarvan? Shrew kneedde de grond met haar voorpootjes en stond weer op. Maar net op het moment dat ze zich weer terug in de Nursery wilde wurmen, rook ze zijn geur.

Met tweed cyaan blauwe ogen die geen enkele hint van gevoel toonde keek hij naar het roerloze lichaampje. De verse geur van prooi dreef zijn neusgaten binnen en nog geen seconde later stond hij op, en griste het muisje van de grond. Al hadden Shrewleap en hij het al een tijdje geleden terug goed gemaakt, en waren ze nu partners. De woorden van de zwart witte poes zweefde nog steeds rond in zijn hoofd. Dat hij niks deed voor zijn Clan, daar probeerde hij nog altijd het tegendeel van te bewijzen. Om de een of de andere redenen kon hij het maar niet vergeten, en ja, Wolftail had al vaker geprobeerd om het uit zijn geheugen te wissen. Maar ter vergeefs lukte het nooit. Hij schudde zijn kop zacht terwijl de muis uit zijn bek bengelde. Eens hij het kamp betrad liep de hij naar de prooistapel toe, en gooide het vers gevangen diertje er boven op. Toen hij zich omdraaide gleden zijn ogen meteen naar de Nursery, zou hij..? Haar gaan bezoeken? De drang om zijn kittens en geliefde weer te zien was groot, maar toch negeerde hij het gevoel. Waarom hij dat deed wist hij zelf nog niet eens. Hij keek de andere kant op, en tegelijkertijd rolde er een rilling over zijn ruggengraat. "Shre-wleap?" Zijn stem bleef even haken, maar algauw wist de kater zich weer te vermannen. Met een ongelovige blik in zijn ogen wandelde hij naar haar toe, en begroette de poes met een kopje. "Hoe gaat het?"

Geschrokken keek ze om, bijna hopend dat haar neus zich had vergist. Maar nee, de maar al te bekende kater kwam al aangelopen. Het gevoel dat ze ooit voor hem had gehad, de vlam, keerde terug, maar zwakker dan voorheen. Was haar voorgevoel waar geweest? Wild schudde ze met haar kopje, nee, ze hield van hem. "Hoe gaat het?" Hij drukte zijn kop tegen haar aan en Shrew likte zijn oor, maar haar ogen stonden niet meer zo verliefd. Snel sloot ze hen, voordat Wolf het kon zien. Hij wilde vast verder en Shrew hoopte dat haar gevoel weer terug zou komen. "Erg goed," Begon ze, haar stem klonk misschien wel iets té neutraal. "Ik heb de kittens even alleen gelaten, ik hoop dat je dat niet erg vindt. Ik had zelf even wat frisse lucht nodig." Misschien klonk het wat arrogant, maar eigenlijk was het een leugen. Ze wilde gewoon vrijheid van de kittens, de kleine beestjes zaten haar soms wat op d'r zenuwen en ze moest even van hen af. Shrew keek Wolf aan in zijn heldere blauwe ogen. Wolf zou dat niet begrijpen, nooit. De poes liet haar tong over haar voorpootjes gaan en wachtte totdat haar 'partner' misschien nog iets te zeggen had. Maar nog steeds hoopte ze dat de vlam weer zou aanwakkeren, want zo kon ze niet haar hele leven doorgaan..

Terwijl hij haar aankeek merkte hij op dat er iets anders was. Er was iets anders aan haar. Maar Wolf kon er niet opkomen. Zijn oren wiebelde een beetje bezorgd en hij kneedde ongemakkelijk met zijn poten de sneeuw samen. Misschien maakte hij zich gewoon druk om niks, en was alles gewoon goed met haar? Ach ja, hij bedoelde het goed, toch? "Erg goed," Het klonk nogal.. Gewoon, geen sprankje liefdadigheid in te bekennen. "Ik heb de kittens even alleen gelaten, ik hoop dat je dat niet erg vindt. Ik had zelf even wat frisse lucht nodig." De flits in zijn ogen veranderde naar een nog bezorgdere blik. Maar algauw schudde de kater zijn hoofd en beet hij even op zijn lip. "Geeft niet.." zei hij en kneep zijn ogen voor een paar seconden dicht. Er was zeker weten iets aan haar dat niet helemaal klopte. Was het haar houding? Haar blik, haar vacht? De kater schudde zijn hoofd en opende zijn cyaan gekleurde blauwe ogen weer. Nee, niks aan haar uiterlijk was veranderd. Ze was nog altijd diezelfde mooie Shrewleap. Maar wat was het dan? "Eh.. Hoe gaat het met ze..? De kittens?" vroeg Wolftail met een stem die ietwat beefde. Misschien was ze zo neutraal omdat hij haar niet had opgezocht. Omdat de bruine tabby Warrior haar voor een tijdje een soort van in de steek had gelaten? Nee! Dat mocht niet, beter nog, dat kon gewoonweg niet. Shrew moest toch weten dat hij van haar hield? Ja toch? Een paniekerig gevoel knaagde aan zijn maag terwijl hij de poes nog steeds strak aankeek. Zouden zijn gedachten dan toch juist zijn? En was de kattin kwaad op hem doordat hij haar niet meer had gesproken of gezien? Hij slikte de krop in zijn keel door en sloeg met zijn staart van links naar rechts. Wolftail hield nog van Shrewleap, nog zielsveel. En hij zou er alles voor doen om dat te bewijzen, al kostte het zijn leven. Want partners gingen toch door het vuur voor elkaar, zo ging dat gezegde toch?

Wolftail zag er meteen al bezorgd uit, had hij haar door of begon hij hetzelfde over haar te voelen? Nee, hij zou dat niet doen. Hij was waarschijnlijk nog tot over zijn oren verliefd en zij, zij liet hem alleen achter. Shrew beet schuldig op haar lip en wendde haar blik van de kater af. "Geeft niet.." Shrew keek op bij het geluid van zijn stem, maar kon niet zijn blauwe ogen kijken. Hij zat er toch wel wat mee. "Eh.. Hoe gaat het met ze..? De kittens?" Shrew wierp een scherpe blik op hem, waarom nou weer de kittens? Zij had net een zware bevalling gehad en dan had hij alleen maar gevraagd of het goed ging. Niet meer? Wat nou als ze nou te veel bloed had verloren en ieder moment flauw kon vallen? De poes schudde haar tweekleurige kop even om van die kwade gedachten verlost te zijn. Nee, het was Wolf's fout niet. "Ze zijn gezond en eten goed. Over een paar Moons zullen ze Apprentices zijn.." Het laatste deel zei ze een beetje té opgelucht, maar Wolf kon dát misschien wel begrijpen. Ze richtte haar blik op een punt achter Wolf, zonder een excuus te hebben waarom ze hem niet recht aan wilde kijken.

Sorry, echt kort x3