I will fly

Onderwerp: I will fly vr 28 dec 2012 - 13:55

Petalcloud kwam met twee vissen terug bij het kamp. Ze legde ze op de prooistapel en keek om zich heen. Het kamp was verlaten. 'Hallo?' miauwde ze. Er kwam geen antwoord. Ze liep naar de nursery en stak haar kop naar binnen. Tussen de struiken en het riet bewoog niemand en er klonk geen antwoord. Ze ging weer naar buiten. Toen ze zich omdraaide schrok ze even, toen ze plotseling de hele clan tegenover zich zag staan. Ze stonden aan de andere kant van het water en staarden haar aan, zonder iets te zeggen. Ze leken net standbeelden. Opeens begon het riet rond het kamp te groeien, te groeien, te groeien. Het schoot de lucht in. Petalcloud kon nauwelijks meer tussen het riet door kijken, maar ze zag dat de katten van RiverClan nog steeds stil stonden. Ze keek omhoog, om te zien hoe het laatste gat bovenin de koepel van riet afgesloten werd. Het werd donker. Plotseling begon de grond te trillen en van het plafond vielen steentjes en aarde omlaag. Het kamp was veranderd in een tunnel en het riet in aarde. Een reusachtig konijn, ongeveer twee keer zo groot als zij, huppelde langs haar. Op zijn gezicht stond een vrolijk glimlachje. Bij het huppelen stootte hij steeds zijn kop tegen het plafond, waardoor die steeds meer begon te brokkelen. Plotseling draaide het konijn zich om, brulde, en verdween. De tunnel stortte in en Petalcloud werd bedolven onder aarde. Steentjes prikten in haar rug. Ze draaide, ze groef, maar ze kon niet bewegen en niet ademen.
Petalcloud werd wakker. Het riet van het nest prikte in haar rug. Ze haalde diep adem, maar de droom bleef in haar gedachten hangen. Naar buiten, dacht ze. Ze stond op en verliet de Warriors den, voorzichtig over de andere warriors stappend. Ze keek rond en zag Smoketear, aan de andere kant van het nest. Wat was het vreemd om opeens in hetzelfde nest als je mentor te slapen.

In het kamp keek ze rond. Het was stil. Er was niemand wakker. Het lege kamp en het riet rondom deden haar te veel denken aan de scène in haar droom. Ze verliet het kamp. Tussen de bomen voelde ze zich veiliger en de droom begon van haar af te glijden. Ze had echter geen zin om weer terug naar het kamp te gaan. Ze bleef een tijdje wandelen, kijkend naar de bomen. De bomen. Misschien kon ze haar klimvaardigheid wat oefenen?

Ze koos een goede boom uit. Niet de oefenboom waarmee ze was begonnen, die was inmiddels te makkelijk. Bovendien had ze dit keer nog een ander idee, een idee waarvoor die boom, die enigszins afgezonderd stond van de anderen, niet geschikt was. In plaats daarvan koos ze voor een andere boom, met een rechte stam en dikke takken dichtbij de grond. Naast die boom stond er één die er erg op leek. Hun takken raakten elkaar. Perfect.

Petalcloud klom in de boom en stapte op een dikke tak. Ze liep zo ver mogelijk naar het uiteinde, totdat de tak behoorlijk begon te deinen. Ze zette een stapje achteruit en keek naar de andere boom. Haar ogen gleden langs de laagste takken, tot ze een geschikte vond. Hij was dik, zat iets lager dan de tak waar ze nu op stond en vooral: hij was dichtbij. Petalcloud haalde diep adem en schatte de afstand tot de andere tak. 'Ik zit maar twee vossenlengtes boven de grond, als het mislukt is er niks aan de hand,' praatte ze zichzelf op fluistertoon moed in. Honeyspots zou razend worden als ze dit zag. Ze spitste haar oren, snoof de lucht op en keek in het rond om te zien of er echt niemand in de buurt was. Ze wilde dit liever geheim houden. Het kon nog eens van pas komen.

Ze fixeerde haar blik op de andere tak. Ze wist dat ze ver genoeg kon springen. Ze had het uitgeprobeerd op de grond. Ze wist dat ze het kon. Ze sprong. Ze landde netjes op de andere tak, haar klauwen diep in het hout gestoken. Dat viel nog mee. Ze had verwacht dat ze er de eerste keer niet meteen grip op zou krijgen en er gewoon af zou glijden. De tak boog vervaarlijk ver door en Petalcloud maakte een sprongetje naar voren om op een dikker stuk van de tak te komen. Achter haar schoot het uiteinde weer in positie. Een grote grijns verspreidde zich over Petalclouds gezicht. Hier had ze nog plannen mee...

Een tijdje later liep ze weer gewoon over de grond. Haar slaperigheid was verdwenen, dus in plaats van terug te gaan naar het kamp besloot ze maar gewoon vast te gaan jagen. De hemel kleurde al roze en de andere katten zouden inmiddels ook wel wakker aan het worden zijn. Al gauw bereikte een geur haar neus en even later zag ze de eigenaar ervan. Ze glimlachte vriendelijk.

Onderwerp: Re: I will fly za 26 jan 2013 - 16:44

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

De kater hees zijn stevige lichaam omhoog. Hij was groot en krachtig, een echte massieve warrior. Maar dat maakte hem niet beter dan de rest, nee. Het was zijn persoonlijkheid en zijn doorzettingsvermogen dat ervoor zou zorgen dat hij een gewaardeerde warrior zou worden. Althans, zo zag hij dat voor zich. Het was nog donker buiten, wat betekende dat het nog heel vroeg in de morgen was. Maar dat maakte hem niet uit. Hoe vroeger hoe beter, niet? Zo stil als hij kon, bijna muisstil, liep hij de warrior den uit en baande hij zich een weg naar de prooistapel. Om een lange dag tegemoet te gaan wilde hij wel iets in de maag hebben zodat hij straks weer genoeg vissen en andere prooidieren kon vangen om de prooistapel mee te vullen. Hij pakte er een grote vis vanaf, waarschijnlijk een vis die hij zelf gisteren gevangen had. De vis voelde koud aan, maar dat maakte voor de warrior niets uit. De smaak bleef toch bijna hetzelfde, zo erg veranderde die meestal niet. Met grote happen at hij het vlees van de vis op en begroef hij de overblijfsels onder de grond. Zijn kristalblauwe ogen baanden zich kort een weg naar de hemel, naar de prachtige sterren en naar de lucht die langzamerhand een rode kleur aannam als hij verder naar de horizon keek. Het zou niet zo heel lang meer duren voordat de zon de lucht zou vullen met de prachtige ochtend kleuren. Hij besloot om weg te gaan. Hij was namelijk klaar om te jagen en de borders even te checken voordat de anderen dat gingen doen tijdens de dawn patrouille. Ja, hij was een persoon die te hard werkte. Meestal deed hij dit omdat hij zich schuldig voelde dat zijn siblings nooit echt een leven hebben gehad en hij de dingen die zij zouden kunnen bereiken voor hun wilde bereiken. Met grote passen liep hij op de borders af. Even de borders checken en dan ging hij wel weer beginnen met jagen. Hij snoof de lucht iedere vossenlengte in zich op zodat hij geen enkele geur zou missen. Plots drong een andere riverclan geur zijn neus binnen en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Nog iemand die vroeg op was, fijn! Het zou heus niet veel uitmaken als hij even stopte voor een praatje, het zou hem goed doen. De kat kwam al snel in beeld en Arcticlight ging enkele vossenlengtes van de kat af zitten en sloeg zijn dikke staart voor zijn poten. "Goedemorgen, Petalcloud." Miauwde hij naar de zilver gekleurde poes.

Onderwerp: Re: I will fly za 26 jan 2013 - 20:07

Petalcloud schreef:

Petalcloud beantwoordde Arcticlights groet en glimlachte vriendelijk naar hem. Hij ging zitten en zij volgde zijn voorbeeld. Ze krulde haar staart om haar sierlijke pootjes. Blijkbaar van Arctic een vroege vogel, net als zij. Ze stond meestal vroeg op, al was ze vannacht vawege haar nachtmerrie wel heel vroeg geweest. Hoe laat was het toen ze wakker was geworden? Zo'n drie uur na middernacht?

Ze hoorde geritsel, waarop ze haar oren spitste en een blik wierp op een nabije struik. Een klein, bruin vogeltje was op een tak geland, maar vloog meteen weer verder. Ze hoorde een merel zingen. Het geluid kwam van ver, waarschijnlijk van andermans territorium, maar het geluid was helder. Petalcloud hield van merelgezang. Ze dacht terug aan de eerste keer dat ze een merel had gedood. Het was ook meteen de laatste keer geweest. Ze had zich zo schuldig gevoeld dat ze zich had voorgenomen nooit meer op merels te jagen. Ze voelde zich de laatste manen sowieso vaak schuldig als ze een prooi doodde. Bij vissen was het minder erg dan bij dieren als muizen en vogels. Ze had altijd het idee dat konijnen, muizen en vogels ook persoonlijkheden hadden. Bij vissen minder. Ze zag minder uitdrukking in hun ogen, daar kwam het door. De ogen van vissen leken zelfs als ze nog leefden een beetje doods. Tegelijk vond ze dat ook weer onredelijk van zichzelf. Als een muis gevoelens had, waarom een vis dan niet? Aan haar eigen gevoel kon ze echter weinig veranderen.

Ze stond op. Het werd misschien weer eens tijd om op jacht te gaan. In de verte, vanuit de richting van het kamp, hoorde ze geluiden. Het klonk vaag als geroezemoes. Waarschijnlijk begon de rest van de clan wakker te worden.

Onderwerp: Re: I will fly zo 27 jan 2013 - 9:46

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

De poes knikte als een begroeting naar hem, maar meer leek ze niet te zeggen. De kater keek weg van Petalcloud. Zo spannend was dit gesprek ook weer niet, er was juist een enorme stilte tussen de twee. "Jij zegt ook niet veel, hé?" Grinnikte hij, waarna ook hij opstond en kort zijn staart heen en weer schudde. "Nou ja, ik was net van plan om de borders even te checken voordat ik verder ging met mijn andere taken. Ga je mee, of..?" Vroeg hij, zijn twee kristalblauwe ogen op Petalcloud gericht. Veel had de poes niet tegen hem gezegd, eigenlijk helemaal niets. Geen woord, geen zin, niets. Hij grinnikte zacht en keek naar de rivier, er waren gelukkig weer vissen in overvloed.

Onderwerp: Re: I will fly zo 27 jan 2013 - 17:44

"Jij zegt ook niet veel, hé?" zei Arcticlight na een korte stilte. Petalcloud grinnikte. 'Nope,' luidde haar antwoord. De kater stond ook op. "Nou ja, ik was net van plan om de borders even te checken voordat ik verder ging met mijn andere taken," kondigde hij aan. "Ga je mee, of..?" Petalcloud knikte. 'Natuurlijk,' zei ze met een glimlach. Ze had niet echt zin in jagen. Ze hield er niet van om prooien te doden. Grenzen checken was een minstens even belangrijke bezigheid, dus dat leek haar een goed idee. Bovendien was het nooit slim om in je eentje naar de grens te gaan.

De kater richtte zijn ogen op de rivier en Petalcloud volgde zijn blik. Er sprong een vis op uit het water. De opspattende druppels glinsterden in het licht van de opkomende zon. Ze moesten maar eens gaan.

Onderwerp: Re: I will fly zo 27 jan 2013 - 18:56

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

Nadat hij zag hoe een vis omhoog sprong en weer met een plons in het water viel stond de gespierde kater op. Zijn massieve kop draaide hij naar Petalcloud en met een knik maakte hij duidelijk dat ze verder gingen. Even de borders checken, dat deed hij iedere morgen. Vaak deed hij het alleen, maar gezelschap was altijd welkom natuurlijk. Met grote passen liep hij op de borders af. Zijn kristablauwe ogen staarden strak voor zich uit. Veel werd er niet gezegd tussen de twee. Hij zuchtte verveeld en keek wat om zich heen. Genoot wat van de geluiden en de geuren. Totdat hij de geur van een vijandelijk beest in zich op nam. Het was niet de geur van een kat, nee dat niet. Maar de geur van iets anders. Hij vernauwde zijn ogen toen hij de geur nogmaals in zich op nam. "Ruik jij dat ook?" Klonk zijn zware stem, waarna hij zijn oren wat verder omhoog zette en zijn hoofd meer ophief. Hij keek met vernauwde ogen om zich heen. Wat hij rook was een das, en die waren ook bij hem nooit welkom. "We hebben een ongewenste gast.." Zijn kristalblauwe ogen zochten het gebied af. De stank van de das was niet heel dichtbij, maar ook weer niet al te ver weg.

Onderwerp: Re: I will fly zo 27 jan 2013 - 20:06

Petalcloud schreef:

Arcticlight knikte naar haar. Petalcloud knikte terug. Tijd om te gaan. Met zijn tweeën liepen ze richting de grens. Onder het lopen zwegen ze. Haar gezelschap zuchtte. Petalcloud keek hem even met een schuin oog aan en draaide een oor naar hem toe. Daarna keek ze weer naar de omgeving. Ze snoof de bosgeuren op. Muis, waarschijnlijk onder die struik daar, spreeuw, ergens boven ons, watterrat, maar zijn geur is al vervaagd: hij is hier alleen langsgekomen. In haar hoofd somde ze de geuren die ze rook op. Smoketear had haar wel vaker op willekeurige momenten gevraagd wat ze allemaal rook en dan moest ze meteen een antwoord klaar hebben. Het was een gewoonte geworden.

Opeens bleef ze stokstijf staan en ze gromde zacht. Ze snoof nog eens goed. Das. overduidelijk das. "Ruik jij dat ook?" vroeg Arcticlight naast haar. Petalcloud knikte. "We hebben een ongewenste gast.." klonk Arctics stem. Petalcloud speurde gespannen de struiken af, op zoek naar een zwart-witte vacht. De geur werd sterker. Het was een scherpe, doordringende geur. Ze hoorde nu ook gekraak van takken en bladeren. Ze lokaliseerde het geluid. Het beest kwam onmiskenbaar in hun richting en Petalcloud wachtte nerveus af wanneer het dier zich zou tonen.

Onderwerp: Re: I will fly za 2 feb 2013 - 10:31

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

Nogmaals snoof hij de geur in. Het was echt waar; er was een das hier in het gebied. Hoe vaak kwamen die dieren dan wel niet in het begin van Newleaf? Bah, hij wilde dat ze eens wegbleven uit Riverclan gebied. Zijn haren stonden omhoog, zijn nagels waren uitgeslagen, bereidt om een aanval te blokkeren. Plots schoot de das uit de struiken en rende op hem en Petalcloud af. Niet lang afwachtend tot het dier kon naderen schoot ook Arcticlight omhoog. "Pas op!" Schreeuwde hij naar de Warrior achter hem. Waarna Arcticlight net voor de das ontweek en deze hem volgde. Hopelijk zou Petalcloud het begrijpen en de das vanachter aanvallen. Want anders zou hij straks ook rondlopen met een halve staart. Hij keek achter zich en zijn kristalblauwe ogen keken even recht in die van de das. Kon zo'n dier zwemmen? Hij zou het niet weten eigenlijk. Maar hij ging het ook niet riskeren nu. Hij maakte een scherpe bocht die de das amper kon halen en sprong keihard tegen de zij van het grote beest. Hij duwde zijn nagels kort in de vacht van de das, maar lang kon hij de das niet verwonden want hij kreeg een fikse klap van een van diens poten tegen zijn schouder, alweer. Enkele dagen terug had hij nog een vos gehad die hem daar had geslagen, en nu was de wond weer open. Geërgerd zuchtte hij, waarna een pijnlijk gevoel door hem heen gleed. Hij liet de das los en keek hem vastberaden aan. Hij zou er alles aan doen om dit beest weg te jagen. Ook al was hij gewond.

Onderwerp: Re: I will fly zo 3 feb 2013 - 16:51

Opeens sprong het beest tevoorschijn. Het was verrassend snel voor zo'n groot gevaarte. Hij denderde op hen af. Petalcloud stond aan de grond genageld, maar Arcticlight reageerde snel. Hij sprong aan de kant en de das volgde hem. Petalcloud kwam weer in beweging en rende achter het zwart-witte dier aan. Ze sprong op zijn rug en groef haar klauwen diep in zijn vacht. De daas gromde, maar werd nauwelijks gehinderd door het geringe gewicht van de poes. Haar nagels deden hem pijn, maar brachten geen erge verwondingen toe. Petalcloud beet hem in de achterkant van zijn nek. Dit deed hem meer pijn. Hij gromde en ging op zijn achterpoten staan. Daarna liet hij zich weer op vier poten zakken en draaide een rondje. Petalcloud hield zich stevig vast, maar toen hij een sprongetje maakte en zich omdraaide werd ze van zijn rug geworpen. Ze vloog een eindje door de lucht, maar landde netjes op haar poten. De das draaide zich naar haar toe en keek haar woedend aan met zijn kleine, zwarte oogjes. Nu viel Arctic hem aan. De das vocht terug en gaf de warrior een klap tegen zijn schouder. Petalcloud gromde en blies naar de das enviel hem van achteren aan, maar het dier was wendbaarder dan ze had gedacht. Het draaide zich naar haar toe en gaf haar een klap met zijn poot. Hij raakte haar zij en kreunend viel ze op de grond. Ze stond echter ook snel weer op. Ze kon niet zomaar stoppen bij één wond. Ze moesten die das hier weg krijgen. Grommend sprong ze naar hem toe en beet in zijn poot. Het beest gromde terug en zwaaide met zijn poot door de lucht, waardoor ze weer los moest laten. Hierdor kreeg de andere warrior echter wel weer de kans om aan te vallen.

Onderwerp: Re: I will fly zo 3 feb 2013 - 18:41

_{De poes viel de das van achteren aan, het beest gromde maar rende nog steeds op hem af. Met zijn haren overeind staarde hij naar de naderende kat. Kom op petalcloud, schoot door zijn hoofd. De poes beet in de nek en dat was de druppel voor de das. Het beest begon zich in alle bochten te wringen om de kat van hem af te krijgen en uiteindelijk lukte dat ook wel. Hier maakte hij natuurlijk gebruik van door de das aan te vallen en flink wat wonden te geven. Alleen werd hierbij wel de wond op zijn schouder weer geopend. Nadat hij van de das was weggeschoten viel Petalcloud weer aan. Maar het beest was snel en gaf haar een flinke klap in haar zij. De poes kreunde, maar stopte niet. Ze beet in zijn poot en zo gaf ze hem de perfecte kans om aan te vallen. Hij spande al zijn spieren aan en schoot op de das af, sloeg zijn nagels uit en haalde de huid aan de zij van de vacht open. Bloed stroom eruit en de kater sloeg meerdere malen tegen de zij. De das gromde en zo flexibel als hij was draaide hij zich om en sloeg de das hem tegen zijn kop aan. Het deed pijn en de kater vloog zeker een heel stuk achteruit en landde vervolgens met zijn zij op de grond. "Oef.." Pufte hij toen hij de grond raken. Even haalde hij diep adem waarna hij zo snel als mogelijk weer opstond. Het leek wel alsof vuur in zijn ogen brandde, nieuwe moed om het beest te verjagen. Het leek hem enkel sterker te maken dat hij zo hard was gevallen. Hij schoot weer naar voren en ontweek de slag van de das en gaf deze een flinke stoot tegen diens borst waardoor het beest een stuk achteruit viel.}

Onderwerp: Re: I will fly ma 4 feb 2013 - 17:47

Arcticlight greep zijn kans en vloog de das weer aan, gewonde schouder of niet. Petalcloud kon niet zien wat voor wonden de kater het beest toebracht, want zijn stond aan de andere kant van het dier. Toen sloeg de das dde warrior tegen zijn kop en hij werd door de lucht geslingerd. Petalcloud was doodsbang dat hij ernstig gewond was, maar er was geen tijd om naar hem toe te gaan. Gelukkig stond Arctic al gauw weer op en wierp zich op de das. Die verloor zijn evenwicht en viel op zijn rug. Petalcloud zag haar kans schoon en sprong met uitgestoken klauwen op zijn buik. De das grauwde en draaide weer op zijn buik. Petalcloud sprong te laat weg en kwam half onder het beest terecht. Het gestreepte dier grauwde en gaf haar een klap met zijn poot. Hij raakte haar buik. Een eindje verderop landde ze hard op de grond. De klap benam haar de adem en het duurde een paar seconden voor ze weer overeind kon komen. Toen stond ze weer op. Ze bloedde, maar niet hevig en dat ze kon staan betekende dat ze niets had gebroken, gelukkig. Het zou haar echter niet verbazen als ze iets gekneusd had.

Onderwerp: Re: I will fly za 9 feb 2013 - 8:50

_{Zijn hoofd bonsde en bloed droop uit de wond op zijn schouder. Toch bleef de kater staan, keek hij met een strakke blik naar de das en was hij ook niet van plan om hier weg te gaan voordat hij dit beest weg had gejaagd uit het Riverclan territorium. De kater spande zijn spieren aan toen Petalcloud onder de das terecht kwam en ook een klap tegen haar buik aan kreeg. Nu moest hij er een einde aanmaken, voordat er doden gingen vallen hier. Hij schoot naar voren en beet de das in zijn poot, waarbij zijn tanden heel diep in de huid zonken en na een tijd weer los lieten. De das gromde naar hem, maar het werd hem allemaal te veel. De das zette enkele stappen achteruit, draaide zich vervolgens om en rende in een rotvaart van de twee weg. Hij schudde met zijn vacht en draaide zich naar Petalcloud toe. "Gaat het?" Vroeg hij, kijkend naar de bebloede vacht van de poes. Die aanval was niet voor niets heel hard geweest, wie wist had ze wel heel veel pijn op dit moment. Zijn eigen pijn negeerde hij, althans dat was wat hij probeerde op dit moment. Hij moest sterk zijn voor anderen en niet alleen aan zichzelf denken.}

Onderwerp: Re: I will fly za 9 feb 2013 - 17:16

De wond op haar buik deed pijn en haar achterpoten, waar de das op was geland, ook. Arcticlight viel de das nog één keer aan. Toen leek het beest het zat te zijn. Het kostte hem te veel moeite om hier te blijven. Hij kon beter naar een rustiger plek gaan. Arcticlights schouder bloedde en ze zag ook bloed op zijn kop, maar ze wist niet of dat van hem of van de das was. Zelf had ze ook dassenbloed aan haar nagels en snuit. Ze proefde de scherpe smaak van het spul nog in haar mond en spuugde een paar zwarte haren uit.

Nu de das weg was voelde ze de adrenaline verdwijnen en voelde ze zich moe. Ze zette een wankele stap naar Arcticlight. "Gaat het?" vroeg hij. 'Ja, het gaat wel,' zei Petalcloud zacht. 'Met jou?' Ze wankelde weer even in ging zitten. Ze gromde zachtjes toen ze haar achterpoten boog, maar zei verder niks. Voorzichtig boog ze voorover om de wond op haar buik schoon te likken. Het deed een beetje pijn, maar het moest schoon als ze niet wilde dat het zou gaan ontsteken.

Onderwerp: Re: I will fly zo 10 feb 2013 - 10:23

_{De kater bekeek de wonden van de poes, hopelijk was het niet al te ernstig. Ze wankelde iets en hij hoopte op een lichtte verzwikking of gewoon pijn. Want als je poot eenmaal gebroken of gekneusd was kon het nog wel een tijd duren voordat je botten weer genezen waren. Soms gebeurde het zelfs dat je boten niet meer konden genezen. Hij slikte zacht en keek om zich heen. De das was weg, dus het was weer veilig hier. Die beesten moesten echt wegblijven dit keer. Hij had nu al gevochten met één vos en twee dassen. Allemaal in een seizoen. Ze waren weer eens lekker bezig die beesten. 'Ja, het gaat wel,' Zacht knikte hij, waarna hij met zijn staart sloeg en luisterde wat de poes nog meer te zeggen had. 'Met jou?' Hij grinnikte zacht en bekeek zijn wond op zijn schouder en voelde de bonkende hoofdpijn. "Ik overleef het wel denk ik." Grinnikte hij als een soort van grap. Hij was niet zo heel erg gewond, hij had het wel erger gezien namelijk. Hij stond op en begon de wond op zijn schouder schoon te likken en ging vervolgens enkele keren met zijn schone poot over de wond op zijn hoofd. Het zou wel snel helen, hopelijk. Hij keek de poes aan. "Moet je de medicine cat daar niet even naar laten kijken?" Vroeg hij waarna hij knikte naar de poot van de poes.}

Onderwerp: Re: I will fly vr 15 feb 2013 - 18:34

'Ik overleef het wel denk ik,' zei Arcticlight grinnikend. Hij likte een paar keer over zijn wonden en keek haar daarna aan. "Moet je de medicine cat daar niet even naar laten kijken?" vroeg hij. Ze haalde een beetje afwezig haar schouders op. 'Het valt wel mee...' mompelde ze. Ze keek geschrokken op toen ze geritsel hoorde in de bosjes waar de das was verdwenen, maar het bleek gewoon een vogeltje te zijn. Haar bonzende hart kwam weer tot bedaren en ze voelde een nieuwe golf van vermoeidheid over zich heen trekken. 'Laten we maar naar het kamp gaan,' zei ze zacht. Ze had gewoon niet de puf en de zin om duidelijk te praten. Ze keek even afwachtend naar de kater en slofte toen richting het kamp. Na een paar stappen keek ze even om om te zien of Arctic meekwam.

(sorry, beetje kort...)

Onderwerp: Re: I will fly za 16 feb 2013 - 9:25

_{De kater keek naar de wonden van de poes en slikte kort. Ze zag er in ieder geval meer gewond uit dan hij, maar dat kon ook komen omdat hij een wat oudere kater was. Misschien net twee of een maan, maar dat kon toch veel schelen. Hij keek naar de hoogte van de zon, het was al laat in de middag. Het gevecht had vast lang geduurd en ze konden beter even naar het kamp gaan. Petalcloud zeker. 'Het valt wel mee...' Mompelde ze, alsof het niets was. Hij knikte en keek nogmaals naar haar poot. Nee, het valt vast niet zo heel erg mee maar meer ging hij er niet over zeggen. Het was haar beslissing, niet de zijne. 'Laten we maar naar het kamp gaan,' Hij keek in de richting van het kamp en knikte. "Ja, dat lijkt mij ook het beste." Meteen begon hij te lopen, op hetzelfde tempo van Petalcloud zodat zij of hij niet achter lag. Wie wist kwam die das terug en dan wilde hij in staat zijn om goed genoeg bescherming te geven aan zijn mede warrior. Al snel kwam het kamp in bereik en de kater knikte naar de poot van petalcloud. "Als het na een tijdje nog steeds zoveel pijn doet, dan wil ik dat je naar de medicine den toe gaat. Niet dat je je poot zo verminkt dat je voor je hele leven daardoor word verhinderd." Klonk zijn stem, waarna hij het kamp inliep en naar de poes als gedag knikte, waarna hij in de warrior den verdween.

Topic uit}

Onderwerp: Re: I will fly