~Open~Sunningrocks might be Snowrocks now.

B R I G H T P A W

Een ijzige bries waaide de apprentices den binnen en Brightpaw opende haar ogen. T waren een moon geleden naar de verbanning van Darkfire en Brightpaw had in de tussen tijd dus haar mentor Softcream gekregen die heel serieus met haar trainingen bezig was gegaan, en dat had Brightpaw goed geholpen. Brightpaw was nog steeds flink op haar hoedde, want wie wist waar Darkfire nu was. Brightpaw opende haar groen/gele ogen en hees zich langzaam overeind, ze haalde even diep adem en verliet de apprentices den. Toen ze om zich heen keek zag ze overal sneeuw, sneeuw, en nog meer sneeuw, sneeuw vlokken dwarrelde omlaag en ijspegels waren hier en daar te zien aan takken van boven daken van de dens. Brightpaw kon het niet laten om te grijnzen. Het Sneeuwde! Ze rende het territorium uit, de sneeuw gaf haar een blij gevoel, de kleur van wit en het mooie glinsterende er van, het was gewoon prachtig. Dit was misschien haar eerste Leafbare en het voelde fantastisch! Haar poten lieten poot afdrukken achter in het sneeuw en Brightpaw grinnikte. Dit maakte haar dag echt goed. Ze bleef rennen en al snel kwam ze aan bij Sunningrocks die ze nu beter Snowrocks kon noemen, een dikke laag sneeuw bevond zich op de rotsen en ze kon niet zien waar ze nou precies haar poten neer zette. Ze klom er op, maar gleed uit, ze spartelde en dat maakte een snow-attack als het ware. En dat was het zo'n beetje ook. Want toen ze op keek zag ze een ander ergens onderaan de sunningrocks zitten die nu helemaal onder het sneeuw zat. Ze grinnikte. "Ehmm, sorry," Grinnikte ze terwijl ze op een andere rots sprong, maar ze gleed uit en belande naast de kat dat weer allemaal sneeuw deed op stuiven waar door ze beide helemaal onder de sneeuw zaten. Ze moest lachen.

--OPEN!

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

Hij opende traag zijn ogen en voelde al meteen de koude die zijn gestalte te pakken kreeg. Al huiverend stond hij op en voelde hij beetje bij beetje de warmte uit zijn lichaam sijpelen. Met ruime, slome passen baande hij zich een weg naar buiten en kneep even zijn ogen dicht als bescherming tegen het felle licht. Maar algauw gingen ze weer open en voelde hij zich voor de eerste keer in zoveel dagen weer goed. Sneeuw! Meteen was hij klaarwakker en nam hij en aanloop en sprong vlakaf in het witte spul. Met een glimlach op zijn gezicht stoof hij naar het territorium en vergat heel even dat hij een Warrior was, en geen Apprentice niet meer. Maar ach, heel even plezier maken kon toch geen kwaad zeker? Zijn poten droegen hem blijkbaar naar de Sunningrock, en er drong een klein plannetje bij hem te binnen. Normaal moesten die ook helemaal beklad zijn met sneeuw, toch? Grijnzend gleed hij tot stilstand maar voelde meteen een klomp sneeuw op zijn kop vallen. "Ehmm, sorry," In een fractie van een seconde herkende Softcream de stem van Brightpaw en schudde 'ie het witte spul uit zijn vacht. 'Oh, ik krijg je nog wel.' Zei hij speels maar toonde een gemene lach op zijn gezicht. Hij sprong ook op een van de rotsen, en wist nog maar net zijn evenwicht te houden. Zo sprong hij van rots naar rots tot hij uiteindelijk op het gesteente stond die zich net achter die van Bright bevond.

B R I G H T P A W

Sneeuw dwarrelde rond naar beneden en al snel kwam Softcream in beeld. Ze grijnsde naar haar mentor die nu helemaal onder de sneeuw zat en Brightpaw sprong op en verstopte zich. Ja, ze ging hier een spel van maken. Ze heeft nooit de kans om als apprentice gelukkig te mogen spelen. Dit was haar kans, voor dat ze warrior was wou ze nog gelukkig zijn en kunnen spelen, zoals échte apprentices deden, ze wou apprentice zijn en er van kunnen genieten. Ze giechelde toen ze Softcreams stem hoorde. 'Oh, ik krijg je nog wel.' Weer giechelde Brightpaw. Brightpaw drukte zich zelf strakker tegen één van de rotsen en hoorde de zachte pootstappen van haar mentor. Brightpaw hield haar adem in en bleef afwachten. Toen sprong Softcream vlak achter de rots neer en sneeuw viel over Brightpaw heen. Ze zat half begraven in de dikke laag sneeuw en sprong naar boven waarna ze met haar poot allemaal sneeuw in Softcreams gezicht gooide. Vervolgens gebruikte ze ook één van de gevecht technieken die ze had geleerd van Softcream, ze bewoog zich lenig en tackelde Softcream en duwde zijn kop in het sneeuw. "Hahaha! Nu heb ik jouw!" Lachte ze terug. Ze sprong van hem af en begon te rennen, wetend dat Softcream haar vast zou volgen om weer wraak te nemen, al lette ze niet echt war ze haar poten neer zette en botste ze tegen een boom op. "Oeff," pufte ze uit.

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

When I'm afraid, I just close my eyes and lose myself in happier days.

Met open mond hapte Littlepaw naar adem. Sneeuw! Het lag voor haar poten, als een wit deken dat over het kamp was heen getrokken. Het gekke was dat ze 's nachts niet eens gemerkt had dat het was gaan sneeuwen. Leaf-bare had stil zijn intrede gemaakt. Voorzichtig zette Littlepaw een stap naar voren, als een kitten die voor het eerst zijn den uit mocht. Toen ze haar bruine poot in het witte spul had gezet rilde ze zachtjes, haar zachte vachtje opgezet tegen de kou. Haastig liep ze naar de prooistapel, terwijl ze terug verlangde naar de warmte van de apprentice den. Een verse maaltijd zou haar vast goed doen, dacht ze, terwijl ze haar maagje hoorde rommelen. Echter bedacht ze zich toen haar blik op het geringe aantal prooi viel. Dat wat de ochtendpatrouille niet had gevangen lag zelfs nog bedekt onder een laagje sneeuw, merkte ze. Die paar bevroren muisjes waren vast niet eetbaar meer.. En het was tegen de warrior code om de vers gevangen prooien te pakken, die behoorden tot de queens en elders toe. Dan vang ik toch mijn eigen prooi? besloot Littlepaw plotseling, dat mag wel! Opgewekt rende ze de doorntunnel uit en zette ze in diezelfde snelheid vaart naar het bos. Misschien dat ze haar kleine lichaam ondertussen nog een beetje kon opwarmen.

Littlepaw hurkte neer bij een grote boom en snuffelde aan zijn wortels. Haar adem kwam in kleine wolkjes naar buiten. Ze rook dat hier kort geleden nog een muis had gepasseerd, maar die zou waarschijnlijk al in zijn warme hol zijn gedoken. Teleurgesteld hief de apprentice haar kop en spitste ze haar oren toen ze plotseling iemand aan hoorde komen. Ze keek om en zag een bruine gedaante in volle vaart op haar af glijden. "Pas op!" gilde ze geschrokken, maar het was al te laat. Brightpaw knalde in volle vaart tegen de boom. Littlepaw hoorde de takken trillen en kreeg zelf een volle lading sneeuw over zich heen. Snel schudde ze het koude spul van zich af en keek ze Brightpaw stilzwijgend aan. Toen begon ze plotseling schaterend te lachen. "Brightpaw! Je.. je knalde tegen een boom!" verklaarde ze hikkend van het lachen, alsof haar mede-apprentice dat zojuist niet gevoeld had. "Sinds wanneer denk je door bomen heen te kunnen?"

Nog niet veel later wist Brightpaw hem weer te onderscheppen, en belandde Soft met zijn kop in de sneeuw. 'BRIGHTPAW!' Zijn stem klonk speels en zijn oren schoten al meteen weer naar voren. Terwijl hij het witte spul uit zijn vacht schudde, zag hij in zijn ooghoeken dat zijn Apprentice er alweer vandoor liep. Niet vele secondes later zette hij een achtervolging in, maar algauw kwam Softcream alweer glijdend tot stilstand. 'Je weet toch dat bomen niet voor je uit de weg gaan hé?' Sprak de kater half lachend, maar zette alweer een bezorgde blik op zijn créam kleurige gelaat. Ondertussen liet Littlepaw, die zich net bij het gesprek had gevoegd, ook wat van zich horen. Haar opmerking deed hem grijnzen. 'Blijkbaar heb ik haar verkeerd getraind.' De Thunderclan Warrior liet zichzelf zakken tot zithouding, en voelde hoe de wind zijn pels zachtjes deed golven. Brightpaw's vorige mentor was niet echt dé beste die je kon krijgen. Darkfire was ondertussen al wel verbannen, en daarbij ook uit hun leven verdwenen. Althans, dat was toch datgene wat Soft hoopte. Hij wende zijn hoofd wat richting de iets jongere poes dan Bright, en nam haar in zich op. D'r vacht combineerde goed bij haar oogkleur, en voor de rest zag ze eruit als elke andere Apprentice rond haar leeftijd. 'Gaat het een beetje?' Zijn ogen kaatste weer naar de kattin die zojuist tegen een boom was geknald. Waarschijnlijk zou ze minder schade hebben opgelopen dan je op het eerste zicht zou verwachten. Maar toch was het beter om nog even na te gaan of alles wel oké was.

B R I G H T P A W

"Pas op!" Hoorde ze een stem gillen terwijl haar poten zich snel verplaatste. Ze wende haar blik van Softcream af en zag toen een boom voor d'r op duiken. Ze probeerde nog af te remmen, maar ze knalde al tegen de boom aan. Een lading sneeuw viel op de grond en Brightpaw keek even versuft naar het niks. "Brightpaw! Je.. je knalde tegen een boom!" Hoorde ze iemand vaag hikken. Brightpaw hees langzaam haar kop op. 'Je weet toch dat bomen niet voor je uit de weg gaan hé?' Hoorde ze toen. Haar blik viel eerst op de poes die ze herkende als Littlepaw. Littlepaw was de apprentice geweest van haar moeder, Winterstorm. Zins Winterstorm dood was waren ze toch wel dichter naar elkaar toe gekomen. Zij was haar mentor verloren. Brightpaw haar moeder. Ze glimlachte loom en richtte haar blik op Softcream. "Ik had gehoopt dat de bomen dus wél aan de kant zouden gaan... Maar ik heb t gevoeld, bomen blijven altijd op de zelfde plek staan," mompelde waarna een slappe lag volgde. Ze haalde haar poot over d'r neus en bleef lachen. Ze liet zich weer op d'r rug vallen en maakte voorzichtig een sneeuwbal met haar poot. 'Blijkbaar heb ik haar verkeerd getraind.' Hoorde ze Softcream zeggen. Vlak er na vroeg Softcream of het goed ging. En die beantwoordde Brightpaw met een poot vol sneeuw in zijn gezicht. Vervolgens krapte ze weer sneeuw op en op Littlepaw gericht was. Ze sprong op en keek beide katten uitdagend aan. Er was niks te bekennen van de Brightpaw van een paar dagen geleden. Ze was blij, ze staalde, en er was even niks te bekennen van haar leed. Dit was echt veel beter dan ongelukkig zijn. Ze hield van de winter. Ze hield van de katten om d'r heen.

Words: 301 Mood: Playful Company: Softcream x Littlepaw

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

When I'm afraid, I just close my eyes and lose myself in happier days.

"Hey Softcream!" begroette Littlepaw de warrior vrolijk toen ze hem in het zicht kreeg, terwijl ze een lief lachje liet horen en haar staart vrolijk in de lucht gooide. Ze was oprecht blij dat Brightpaw Softcream als nieuwe mentor had toe gelregen. Littlepaw was sinds de dood van Winterstorm veel met de apprentice omgegaan en ze geloofde dat ze nu eindelijk het pad zou kunnen bewandelen die haar naar de warrior bracht die ze in zich had. 'Gaat het een beetje?' vroeg Softcream bezorgd. Littlepaw grinnikte en tikte Brightpaw aan met het puntje van haar staart. "Tuurlijk gaat het wel met 'r!" concludeerde ze opgewekt. "Ze was alleen maar aan het kijken of ze het kon winnen van een boom!" Met een uitdagende twinkeling keek ze naar de apprentice. "Nou, ik geloof dat hij bijna voor je aan de kant was gegaan," voegde ze er grijnzend aan toe. Het gevolg was dat ze een hoop sneeuw tegen zich aan kreeg gegooid en Littlepaw liet zich giechelend op de grond vallen. De lach die van haar gezicht afstraalde was een schattig karaktertrekje van haar die bijna de hele clan kende. Het werkte altijd behoorlijk aanstekelijk op iedereen.
Zo energiek als ze was, sprong ze weer omhoog en schudde ze elegant de sneeuw van haar vachtje. Vervolgens stortte ze zich met een vriendelijke grauw op de sneeuwhoop vlak voor Brightpaw en schoof ze dat haar kant op. Ze was dan misschien 2 manen jonger, en een heel stuk kleiner dan haar vriendin, dat betekende nog niet dat ze zich zomaar door sneeuw liet bekogelen. Niet zolang zij ook geen lading over haar heen had gehad.

_{"Ik had gehoopt dat de bomen dus wél aan de kant zouden gaan... Maar ik heb t gevoeld, bomen blijven altijd op de zelfde plek staan," Softcream snorde even geamuseerd toen zijn leerling dat had gezegd. Ook Littlepaw voegde er nog aan toe dat Brightpaw wel oké was. “Goed dan, als jullie er zo van overtuigd zijn.” Gaf hij als antwoord, en liet zijn blik over de twee Apprentice's glijden. Ze konden zo te zien goed met elkaar overweg, dus nam Softcream een paar stappen naar achteren en wiebelde hij even neutraal met zijn oren. “Brightpaw, ik ga even terug naar het kamp hé. Ik zie je morgen wel weer voor de training.” Zei hij en gaf d'r een tikje op haar schouder met zijn staart toen hij zich omdraaide. Hij gebaarde Littlepaw ook nog gedag, en trippelde vervolgens weer naar het kamp toe. Softcream was er wel van overtuigd dat die twee nog wel even plezier zouden maken. En nu hij weg was kregen ze ook ineens de kans om elkaar beter te leren kennen. De warrior snoof nog even de lucht op, en werd vervolgens opgeslokt door de kamp ingang.

-- Softcream uit. Ik hield dit topic alleen maar op xD --}

Softcream had gevraagd hoe het ging. En Littlepaw bevestigde die voor haar. Brightpaw keek haar aan met een glimlach. "Ze was alleen maar aan het kijken of ze het kon winnen van een boom!" Grapte Littlepaw. Brightpaw grinnikte en zwiepte speels met haar staart. "Daar heeft ze helemaal gelijk in," bevestigde ze met een grijns. Een happy Brightpaw kwam eigenlijk nooit voor. Maar de laatste tijd ging het steeds beter met haar, geen zorgen, ze leidde enkel het leventje van een apprentice tot ze warrior werd. Ze negeerde de gedachte over Darkfire die vaak zat binnen kwamen, maar deze dag had ze er geen last van. Enkel dacht ze de laatste tijd wel meer aan haar moeder, en haar onbekende vader, Felix, ze wist enkel de naam. "Nou, ik geloof dat hij bijna voor je aan de kant was gegaan," vervolgde Littlepaw. Brightpaw keek Littlepaw aan met een grijns. "Dat kon nog best wel eens mogelijk zijn... hmmm..." sprak ze als of ze het meende. Vervolgens gooide ze een staart vol sneeuw tegen Littlepaw aan. Brightpaw wist dat ze er niet zonder één terug te krijgen vanaf zou komen. Bightpaw lachte, een mooie vrolijke lach, en het gegiechel van Littlepaw was super schattig. Brightpaw moest nog harder lachen toen ze zag hoe Littlepaw op de grond viel. Brightpaw keek met schattige pret oogjes naar Softcream, met een vragende blik of hij mee ging doen. Op het moment dat ze Softcream aan had gekeken voelde ze een bonk tegen haar aan met een vriendelijke grauw. Ze viel in het sneeuw, en allemaal sneeuw stoof op. Brightpaw rolde op haar rugje en keek Littlepaw aan met pret oogjes en een schattige grijns. Sneeuw dat opgestoven was in de lucht viel over haar gezichtje, en ze blies wat sneeuw uit haar bekje. “Brightpaw, ik ga even terug naar het kamp hé. Ik zie je morgen wel weer voor de training,” Hoorde ze toen. Brightpaw rolde op haar zij en ging recht op zitten, ze schudde het sneeuw uit haar vacht, en het zou haar niet verbaasd hebben als dat sneeuw in Littlepaws gezicht was beland. Brightpaw keek Softcream aan en knikte. "Oké, voor het donker zijn we wel terug in het kamp," miauwde ze waarna ze Littlepaw aan keek. Ze ging er van uit dat ze het er mee eens was. Tenslotte was dat ook de regel, de regel die bij The Warrior Code hoorde. Daarna besprong ze Littlepaw met een speelse strijd kreet. En ze lachte. "I'll turn U into a Snowball," lachte ze speels.

Words: 423 Mood: Playful Company: Softcream x Littlepaw
Extra: Geeft niet Chii, volgende keer beter ^^

When I'm afraid, I just close my eyes and lose myself in happier days.

Ze hief snel haar poot om het haar donkere snoet te beschermen tegen de lading sneeuw die Brightpaw van zich af schudde. Lachend hurkte ze door haar poten om haar nog een keer te overladen, toen ze de stem van Softcream hoorde. Snel afgeleid als dat ze was, keerde ze zich om en keek ze met een scheve kop naar de warrior. 'Brightpaw, ik ga even terug naar het kamp hé. Ik zie je morgen wel weer voor de training,' sprak de warrior. Littlepaw zette een quasi zielig gezicht op. "Aah, doe je niet mee?" vroeg ze. Maar met sneeuw spelen hoorde waarschijnlijk niet bij een warrior en Softcream leek zijn besluit te hebben genomen. Brightpaw zei dat ze voor het donker terug zouden zijn en Littlepaw knikte om hiermee in te stemmen. "Dag Softcream!" riep ze, haar heldere stem weergalmend over de koele wind. Ze zwaaide hem gedag met haar staart, totdat de warrior nog maar een klein stipje was, en draaide zich toen weer om naar Brightpaw. Ze stond meteen weer op scherp toen deze vrolijk op haar af sprong. 'I'll turn U into a Snowball!' Lachend rolde Littlepaw opzij en mepte ze een hoop sneeuw op haar af met haar poot. "Not if I turn you into one first!"

"Aah, doe je niet mee?" Sprak Littlepaw zielig. Brightpaw keek Softcream na die verdween in de bosjes, daarna keek ze Littlepaw aan met opgehaalde schouders. "Ik denk dat die Warrior-taken moet uitvoeren, ofzo," mompelde ze maar. Daarna hoorde ze Littlepaw nog "Dag, Softcream," roepen. Maar al snel kwam de speelse bui terug. Brightpaw sprong op en duwde Littlepaw met haar voor poten op de grond en dreigde speels dat ze haar in een sneeuwbal ging veranderen. "Not if I turn you into one first!" Daagde Littlepaw uit terug. Brightpaw giechelde speels en, drukte een poot vol sneeuw in Littlepaws gezichtje. "En nu is die bruine vlek op je kop wit," grinnikte ze speels waarna ze van haar af sprong en een paar keer heen en weer zwiepte met haar staart, op een speelse manier. Haar ogen twinkelde, en de depressieve Brightpaw leek zo goed als verdwenen, even geen gedachte naar die duistere warrior - die haar mentor was geweest, gewoon lol, verstand op nul, en lol maken, zo werkte het, ze was nog een apprentice, en zou wou daar nu nog maar al te graag gebruik van maken.

Words: 188
Mood: Playful
Company: Littlepaw
Extra: First Post With My Secret Santa Sheet, thanks to Floriske

Onderwerp: Re: ~Open~Sunningrocks might be Snowrocks now.