Dad?

Onderwerp: Dad? wo 26 dec 2012 - 20:39

Mood: Nervous // Words: 282 // Company: Smoketear

Het zat hem nu al een tijdje dwars, hij kon er niet omheen komen of het uit zijn gedachten zetten. Hij had zijn vader nog nooit zo gezien. Die stoere, machtige kater was volledig uit het veld geslagen toen hij was komen opdagen en de poes zo op hem was uitgeschoten. Inmiddels had hij gehoord dat die poes Lotusleaf was, de oude partner van zijn vader. Zij was de moeder van zijn halfbroers en halfzussen. Hij vroeg zich af hoe het momenteel met die twee ging. Thistlepaw had zijn vader sinds die dag niet meer gezien en ergens voelde hij zich schuldig. Als hij niet zo tegen Smoketear had gedaan, dan was er misschien geen ruzie gekomen en ... Hij schudde zijn kop, nee, zo moest hij niet denken. Hij had een fout begaan, dat klopte, maar er was tochwel ruzie gekomen zodra Lotusleaf er achter kwam dat Smoketear een tweede nestje had van een andere poes.
Thistlepaw zuchtte zachtjes. Hij zou maar eens gaan kijken of 'ie zijn vader kon vinden, misschien dat ze eventjes konden praten over wat er was gebeurd. Later vandaag zou hij dan ook nog wel eventjes met Lotusleaf gaan praten en zeggen dat hij het niet bedoelde om ruzie te veroorzaken. Hij had onmogelijk kunnen weten wie ze was geweest, aye?

Voorzichtig liep de kater de apprentice den uit en liep in de richting van de voedselstapel. Hij wilde er net een muis uit pikken, toen hij zijn vader zag aankomen. Hij pakte de muis en liep naar zijn vader toe. Eenmaal voor de snuit van Smoketear liet hij de muis vallen en keek op. "Dad?" vroeg hij, iets wat voorzichtig. Hoe moest hij dit gaan aanpakken?

Onderwerp: Re: Dad? wo 26 dec 2012 - 23:46

||Words:: 427||Mood:: Serious 'nd Calm||Company:: Thistlepaw||
Een koude rilling gleed door zijn ruggen graat terwijl hij met drie waterratten door het territorium van Riverclan liep, zijn kop laag en zijn staart zacht heen en weer zwaaiend. Zijn ogen waren versmald tot kleine spleetjes terwijl het sneeuw zijn gezicht in waaide. De massieve kater liep door. Smoketear was een grote kater met een lange donkere vacht en donker oranje ogen met een lichte rode gloed er door heen. Er was maar één de zelfde kater binnen de clan, en dat was zijn zoon Thistlepaw. Smoketear had voor vele katten een dominante gevaarlijke, en dreigende houding, maar hij had nergens littekens zitten of zo. Hij had ene nette mooie donkere vacht en er zat niks in dat zijn vacht en huid lelijk maakte. De warrior liep door en al snel zag hij de rivier die naar het kamp toe leidde. Hij volgde de rivier en het duurde niet lang voor hij het kamp bereikte. Hij schudde zijn vacht uit en liep over de open plek naar de prooi stapel toe waar hij de drie waterratten neer legde voor de andere katten. Zelf had hij geen honger, dus het zou nutteloos zijn als hij dat zelf ging op eten. Tevens zou dat oneerlijk zijn. En zo was hij niet. Hij liep rustig naar 't zij kant van het kamp waar hij ging liggen om wat te rustten. In een sneeuw storm jagen was niet niks, en juist nu moest de sneeuw storm minder worden.

Smoketear volgde met zijn ogen één bepaalde apprentice, en die apprentice was zijn zoon, tevens zijn apprentice, Thistlepaw. Smoketear keek naar de kater, hij zag er onzeker uit, wat was er met hem? Kwam het door dat incidentje tussen hem en Lotusleaf, of althans, incidentje? Meer een incident. Het was vreselijk. Lotusleaf haatte hem nog steeds en bleef zo ver als maar kon bij hem uit de buurt. Smoketear vond het vreselijk. Lastbreathe was verdwenen, en Smoketear voelde zich kut terwijl gevoelens voor Lotusleaf weer terug kwamen, dat hij niet wou, maar toch gebeurde het. "Dad?" Hoorde hij Thistlepaw aan hem vragen terwijl Smoketear in gedachten verzonken was. Hij hees zijn kop op en keek naar zijn zoon. "Hi, my son," groette hij hem terug terwijl hij zijn massieve lichaam overeind hees. "Hoe is het, mijn zoon? Je ziet er onzeker uit, en dat is niks voor jouw," sprak hij terwijl hij zijn zoon met een serieuze blik aan keek. Thistlepaw was niet het soort type voor dit soort dingen, hij was altijd actief, sterk, en vastberaden, misschien zelf ambitieus zoals Smoketear was.

||Note:: Dit is nog voor dat t goed is tussen hem en Lotus||

Onderwerp: Re: Dad? do 27 dec 2012 - 0:00

Mood: Nervous // Words: 299 // Company: Smoketear

Thistlepaw had geen idee hoe hij dit moest gaan zeggen. Eigenlijk had hij helemaal niets voorbereid ofzo. Het was immers niets voor hem om zich zo te gedragen. Thistlepaw had als kitten al een zekere reputatie gehad als opdondertje en herriemaker. Maar hij kon er niet tegen als zijn vader zo van streek was als toen met Lotusleaf. Hij zuchtte zachtjes en keek op toen Smoketear hem aansprak. "Hi, my son," Rustig keek Thistlepaw toe hoe zijn vader zich overeind hees. "Hoe is het, mijn zoon? Je ziet er onzeker uit, en dat is niks voor jouw," Zijn vader had een punt, het wás niets voor hem om zo onzeker en nerveus te zijn. Er was iets goed mis met hem. Hij was goed geschrokken van het incident, de oorlog die hij had ontketend. Hij keek zijn vader eventjes aan, zijn bekje half open, maar er kwamen geen woorden. Hij had geen woorden, hij wist niet wat te zeggen. "Pap," begon hij langzaam, terwijl hij zich nog steeds bedacht hoe hij dit het beste kon gaan aanpakken. "Pap, het spijt me. Ik had niet zo dom moeten zijn, toen ... Toen je bij Lotusleaf was." Zo, dat was eruit. Gedeeltelijk. "Ik wist het niet, ik ken haar niet eens. Maar ik wilde je niet verdrietig maken." Thistlepaw had weg gekeken onder het praten. Hij kwam misschien zwak over, maar ook dit kleine katertje had een gevoelige kant. Al liet hij het niet zo snel zien en was hij soms wat te koppig ervoor. Hij wilde het beste voor zijn familie, buiten Mistpaw dan. Maar vooral zijn vader, die wilde hij trots maken! "Ik-ik-ik. Het spijt me," de laatste woorden waren niet meer dan een zacht gefluister. Thistlepaw liet zijn kopje hangen en wachtte op de reactie van zijn vader.

Onderwerp: Re: Dad? do 27 dec 2012 - 0:32

||Words:: 1180||Mood:: Serious 'nd Calm||Company:: Thistlepaw||Voor hem voelde als of het regende, al dagen lang. Zins Lotusleaf terug was, was Smoketear zelf wat meer afstijndelijk geworden, hij deed nog steeds de normale clan taken, zoals het hoorde, maar toch, alles was anders. Lotusleaf was de poes geweest waar mee hij zijn eerste nest kittens had gekregen, de eerste waar hij écht al het liefde mee had gedeeld met wat hij daar aan kon geven. Smoketear zuchtte en legde zijn kop op zijn poten terwijl hij zijn ogen even sloot, hij dacht terug aan het begin. Hij had Lotusleaf pas echt leren kennen toen Crookedstar overleden was. Smoketear was daar kapot van geweest, de dood van Crookedstar, maar die verdrietige ogen van die poes, die verdrietige houding, die ingestorte houding, dat had zijn hart gestolen. Hij was naar haar toe gegaan en had haar het meest getroost, zins die had hij een soort ven beschermend gevoel tegen over haar gevoeld. Smoketear was elke dag bij haar geweest en had haar weer wat meer op de been geholpen. Ze hadden elkaar gevonden. En na de dagen vorderde begon er steeds meer op te bloeien. Van een kleine zaad in de aardbodem tot een klein steeltje met kleine bladeren er aan en een knopje waar ooit een bloem uit zal ontstaan. Maar die bloed kwam, naar mate de dagen vorderde naar mate de steel steeds groter werd, hoe groter de bladeren werden, en uiteindelijk knapte het knopje ook open. Mooie bladeren waren er uit ontstaan, en dat was de liefde die er tussen die twee was open gespat. Onzeker dat als hij was had hij zijn liefde bekend gemaakt aan de Blue- point she cat. Maar door de eeuwige droogte die uiteindelijk op het bloemetje was gekomen was hun liefde kapot gegaan. Lotusleaf was verdwenen, en dat had Smoketears hart gebroken. Hij had gedacht dat Lotusleaf weg was gegaan, hem in de steek had gelaten. Maar die gedachte was fout geweest. Onterecht. Lotusleaf was er altijd nog geweest, een regen wolkje met een regenboog er in die het bloemetje weer water wou geven. Maar het wolkje was te ver geweest om het bloemetje te bereiken. De honden hadden haar verjaagd en laten verdwalen, ze was zelfs gewond geraakt. Smoketear wist nog steeds niet helemaal wat er gebeurd was. Maar hij durfde haar niet aan te spreken. Hij wou het wel, maar hij kon het niet. Dus ontweek hij haar. Het was pijnlijk, maar het voelde als of hij geen keuze had. Smoketear liet een zucht over zijn lippen rollen. Would the flower grow ever again?

Smoketear zag zijn zoon op hem af komen, en zijn zoon groette hem met een onzekere "dad," Smoketear keek hem met vernauwde ogen aan. Waarom deed hij zo onzeker? Wat was er gebeurd? Kwam het door die incident? Toen Thistlepaw "pap" tegen hem had gezegd? De waarheid had er toch ooit uit moeten komen, dus Thistlepaw had helemaal niks verkeerds gedaan. "Hi, my son," groette Smoketear hem terug met een vragende blik in zijn ogen. Daarna vroeg hij waarom hij zo onzeker deed, daarna vertelde hij er achter aan dat het helemaal niks voor hem was, dat was ook zo, Thistlepaw was net zoals hij. Maar zoals smoketear zich nu gedroeg, dat paste ook niet bij de massieve sterke kater. Thistlepaw wou wat zeggen, maar er kwam geen geluid uit. Smoketear wou hem een stootje geven zo dat hij ging praten, maar dat was niet nodig, want al snel begon het jonge katertje te praten. "Pap, het spijt me. Ik had niet zo dom moeten zijn, toen ... Toen je bij Lotusleaf was." Smoketear keek hem aan met een vragende blik, hij wou zijn bek open trekken maar er kwam geen geluid uit, want Thistlepaw ging al weer veder. "Ik wist het niet, ik ken haar niet eens. Maar ik wilde je niet verdrietig maken." Sprak Thistlepaw vervolgens. Smoketear schudde met zijn kop en gaf zijn zoon een lik over zijn kop. "Thistlepaw, je hebt het verkeerd, je hebt helemaal niks verkeerds gezecht," begon Smoketear waarna hij zijn staart over zijn massieve poten heen legde. "De waarheid had er tenslotte toch uit gemoeten," vervolgde hij. "Als jij het niet had gedaan, dan had ik het in de medicine cat den gezegd, misschien was het dan iets minder hard aan gekomen, maar jij kan daar niks aan doen, je kent haar niet, je wist het niet, dus hoe kon je het weten? Thistlepaw, je hebt niks verkeerd gezegd of gedaan," sprak hij waarna hij zijn zoon strak aan keek. "Ik-ik-ik. Het spijt me," stotterde Thistlepaw. Smoketear schudde met zijn massieve kop en duwde Thistlepaw met zijn massieve voor poot naar hem to. "Zoals ik al zei, dat is nergens voor nodig," sprak hij. "Lotusleaf, is mijn ex, maar dat wist je vast al. Ik leerde haar écht kennen bij de dood van Crookedstar, en haar verdriet en uitstraling toen raakte mij, ik voelde me tot haar aan getrokken en ik ging zins dien vaak met haar om, zo bloeide er liefde op. Ik leerde haar beter kennen en zij mij, en toen werden we partners, niet veel later werd ze zwanger van mij, en een paar moons later werden Breakingdawn, toen Breakingkit, Autumnleaf, toen Autumnkit, Bravesoul, Bravekit dus, Fluffpaw, Fluffkit, en Smokedust, Smokekit toen geboren, dat was prachtig en mooi, maar toen de kittens vier moons oud waren verdween Lotusleaf," sprak hij. Hij sloot zijn ogen. "Ik dacht dat ze me in de steek had gelaten, want onze band was sowieso wat minder geworden toen, volgens mij hadden we zelfs een ruzie ergens om gehad," mompelde hij. "Moons had ik voor haar gezocht en heb ik om haar gerouwd, ik voelde me in de steek gelaten en alleen, ik wist niet wat ik moest denken." Smoketear opende zijn ogen weer en keek Thistlepaw aan. "Toen leerde ik jouw moeder kennen, Lastbreathe, de mooie lieve poes... Zij vulde mijn leegte op, en we waren heel gelukkig samen, en toen kwamen jullie," sprak hij, en met jullie bedoelde hij dus ook, Thistlepaw, Mistpaw, en Rosepaw, maar ook Timberkit. "Maar de dood van jouw broer, Timberkit, had ons geschokt, en daar door waren Lastbreathe en ik wat meer uit een gegroeid, ook door dat Breakingpaw zo woedend was geweest op de onverwachte komst, maar ik was natuurlijk wel trots, een mooie verassing, alleen jammer dat Breakingpaw toen kwaad was vertrokken, voor vele moons," vertelde hij. "Maar nu zo'n paar moons geleden is jullie moeder ook verdwenen, maar dat hadden jullie al in de gaten, toch?" Sprak hij iet wat somber. "Het heeft mij ook wat meer onzeker gemaakt, en de terug komst van Lotusleaf..." Zijn ogen werden wat doffer en hij wist even niet precies wat hij zeggen moest. "Lotusleaf zit nog steeds in mijn hart... Maar Lastbreathe, wij hebben ruzie gehad, en wat hevigere ruzie, en nu is ze verdwenen..." Mompelde hij, niet wetend of het goed was zijn verhaal bij zijn zoon er uit te gooien, Thistlepaw kon hem echt geen advies geven, maar misschien wel zijn mening, en dat kon nog wel eens genoeg zijn.

||Note:: 1000ste post en +1000 posts||

Onderwerp: Re: Dad? do 27 dec 2012 - 1:04

Mood: Cheered // Words: 706 // Company: Smoketear

Het zag er naar uit dat Smoketear wat in gedachten was verdwenen terwijl de jonge apprentice opzoek was naar de woorden om zijn verhaal te doen. Hierdoor, bijna automatisch, begon hijzelf ook terug te denken aan zijn verleden. Niet dat hij een erg boeiend verleden had. Hij was immers pas net zeven manen oud en had nog niet zo veel meegemaakt. Goed, hij vond het leuk om andere katten in de zeik te nemen en dan vooral zijn zusje Mistpaw. Waarom wist hij niet echt, maar hij mocht haar niet zo. Ze was irritant en eiste te veel aandacht van de andere katten. Aandacht die aan hem moest worden besteed! Thistlepaw vond het heerlijk om in het midden van de schijnwerpers te staan, al was het niet altijd even goed waarom hij er moest staan. Meestal was er zijn vader die hem beschermde of uitlegde dat iets niet kon. De apprentice zuchtte eventjes, dat leek allemaal zo ver weg opeens.
"Thistlepaw, je hebt het verkeerd, je hebt helemaal niks verkeerds gezecht," Hij keek op. Het was niet zijn schuld? Maar hij en Lotus en zijn woorden en, wacht, wat? Hij snapte het zelf niet eens meer nu. Hij was toch diegene die het lopen stoken, of niet dan? "De waarheid had er tenslotte toch uit gemoeten. Als jij het niet had gedaan, dan had ik het in de medicine cat den gezegd, misschien was het dan iets minder hard aan gekomen, maar jij kan daar niks aan doen, je kent haar niet, je wist het niet, dus hoe kon je het weten? Thistlepaw, je hebt niks verkeerd gezegd of gedaan," Thistlepaw keek zijn vader eventjes aan. Gelukkig, het was dus niet zijn schuld geweest. Maar het leek erop dat Smoketear nog niet met hem klaar was, oeps.
"Lotusleaf, is mijn ex, maar dat wist je vast al. Ik leerde haar écht kennen bij de dood van Crookedstar, en haar verdriet en uitstraling toen raakte mij, ik voelde me tot haar aan getrokken en ik ging zins dien vaak met haar om, zo bloeide er liefde op. Ik leerde haar beter kennen en zij mij, en toen werden we partners, niet veel later werd ze zwanger van mij, en een paar moons later werden Breakingdawn, toen Breakingkit, Autumnleaf, toen Autumnkit, Bravesoul, Bravekit dus, Fluffpaw, Fluffkit, en Smokedust, Smokekit toen geboren, dat was prachtig en mooi, maar toen de kittens vier moons oud waren verdween Lotusleaf," Wauw, een stukje familiegeschiedenis dat hij had gemist. Nieuwsgierig als altijd ging de bruin/grijze apprentice zitten en richtte zijn vlamgekleurde ogen op zijn vader. Hier kon hij uren naar luisteren. "Ik dacht dat ze me in de steek had gelaten, want onze band was sowieso wat minder geworden toen, volgens mij hadden we zelfs een ruzie ergens om gehad. Moons had ik voor haar gezocht en heb ik om haar gerouwd, ik voelde me in de steek gelaten en alleen, ik wist niet wat ik moest denken." Even was er de neiging om zijn vader te troosten. Hij zag er nu zo kwetsbaar uit, zoals 'ie nu over het verleden praatte. "Maar nu zo'n paar moons geleden is jullie moeder ook verdwenen, maar dat hadden jullie al in de gaten, toch? Het heeft mij ook wat meer onzeker gemaakt, en de terug komst van Lotusleaf... Lotusleaf zit nog steeds in mijn hart... Maar Lastbreathe, wij hebben ruzie gehad, en wat hevigere ruzie, en nu is ze verdwenen..." Thistlepaw wist niet zeker hoe hij er op moest reageren. Maar er was een ding wat hij wel eventjes wilde zeggen. "Pap? Denk je dat mam nog terug komt?" Hij wist niet zeker of 't wel juist was om 't nu te vragen. Maar hij was er ergens wel nieuwsgierig naar. Lastbreathe was inderdaad nogal afwezig de laatste tijd, ze leek niet meer in het kamp te zijn. Jammer, hij mistte zijn moeder best wel. "En Lotusleaf, denk je dat het nog goed komt tussen jullie?" Deze vraag stelde hij was zachter, eigenlijk hoopte hij wel dat het goed kwam tussen haar en zijn vader. Lotusleaf leek hem best wel een aardige poes en misschien zou ze het niet zo erg vinden om hem, en Mistpaw en Rosepaw, als stiefkittens erbij te hebben. Wie zal het weten.

Onderwerp: Re: Dad? do 27 dec 2012 - 12:03

||Words:: 499||Mood:: Serious 'nd Calm||Company:: Thistlepaw||
Een stuk van zijn verleden kwam er uit, over Lotusleaf, over Lastbreathe, en de gebeurtenissen daar bij. Hij vertelde alles zo goed mogelijk, zo dat Thistlepaw hem zou begrijpen. Liefde was niet makkelijk, voor al niet als je er gevoelig voor bleef te zijn. Stiekem hoopte hij dat het weer goed zou komen tussen hem en Lotusleaf, maar hij verdiende een straf, dat wist hij. Hij vond het ook heel erg voor zijn kits dat hun moeder nu was verdwenen, kwam de één van de ander terug, verdween de moeder van de jongste weer. Hij vond het vreselijk. "Pap? Denk je dat mam nog terug komt?" Hoorde hij zijn zoon toen vragen. Smoketear keek hem aan met pure medeleven, en een zucht rolde over zijn lippen. Even was hij stil en zweeg hij. Daarna gaf hij zijn zoon een lik over zijn kop. "Ik... Ik durf daar geen antwoord op te geven, mijn zoon, ik had graag het anders voor jou gewild, met een vader én een moeder," mompelde hij waarna hij zijn zoon nog even aan keek met ogen waar spijt in zat. "Ik wil wel dat je weet da tik het echt graag anders had gewild, met jou, je zusjes, en je half broers en zussen, als één grote familie met één echte moeder, maar dat heb ik jullie jammer genoeg niet te bieden," sprak hij. Ik ben een waardeloze vader, ging er door zijn kop heen. "En Lotusleaf, denk je dat het nog goed komt tussen jullie?" Vroeg zijn zoon toen. Smoketear zuchtte. "Stiekem hoop ik t wel, maar wat ik zeker weet, mocht het weer goed komen, dan is het niet nu, en ook niet morgen, t zal zeker nog een moon duren voor we überhaupt praten kunnen tegen elkaar," mompelde hij. Waarna hij zijn blik op de lucht richtte. Een zucht rolde over zijn lippen. Stiekem hoopte hij wel dat het weer goed zou komen tussen hem en haar, maar dat betwijfelde hij. Hij had een fatale fout gemaakt, als had hij er wel drie prijzen aan over gehouden, zijn kittens, en daar had hij zeker géén spijt van. "Maar," begon hij, dit keer wat strakker. "Op het gebied van liefde kan je beter niet mijn pootstappen volgen," sprak hij en een korte grijns kwam rond zijn lippen terecht. "Mocht je ooit verliefd worden op een poes, voor je er wat mee doet, denk eerst goed na, weet zeker of je het wel wilt," sprak hij en gaf zijn zoon een lik over zijn kop.

"En dan nu," begon hij wat later met een wat meer uitdagende blik in zijn ogen. Hij stond op en keek naar zijn zoon. "Misschien is het nu maar weer eens tijd voor een privé gevecht training?" Sprak hij. "Wat dacht je daar van, mijn zoon." Hij wist zeker dat Thistlepaw dat niet ging afslaan. Hij was een vechters typetje, van tot op de bot, net als Smoketear. En hij wou graag zijn vecht technieken over brengen naar zijn zoon.

||Note:: Een gevecht training vond ik wel even nodig||

Onderwerp: Re: Dad?