Brackenpaw liep rustig over het territorium van de Riverclan. Het was nu al een paar dagen aan het sneeuwen geweest en daardoor lag er al een laagje sneeuw op de grond. Het was de eerste keer dat hij sneeuw had gezien, dat kwam omdat hij zelf in Newleaf geboren was, maar als hij eerlijk was had hij sneeuw al wel eerder mee willen maken, vooral als kitten, want dan kon je de hele dag in de sneeuw spelen voor zolang als je wilde, alleen nu moest hij op zoek gaan naar prooi voor de clan, wat natuurlijk ook belangrijk was. Alleen bijna elke stap die hij op de sneeuw zette maakte wel geluid en daar baalde hij wel van. Hij was er nog niet echt aan gewend om op sneeuw te lopen en daardoor maakte hij ook nog steeds geluid. Op deze manier zou hij niet veel prooi gaan vangen, maar dat kon gebeuren. Vooral in deze tijd van het jaar. Plotseling viel er een sneeuwvlok op zijn neus en hij keek omhoog waar het vandaan kwam. Er was niets boven zijn hoofd behalve sneeuw, dus dat betekende dat het uit de lucht moest zijn gekomen. Het zou dus waarschijnlijk gaan sneeuwen. Er vielen nog een paar vlokken naar beneden en hij keek ernaar. Gelukkig kwamen ze niet te snel naar beneden vallen, want anders moest hij nog ergens zien te schuilen ook of natuurlijk terug naar het kamp, maar dat wilde hij niet. Hij begon dus verder te lopen en hij was blij dat het niet te hard sneeuwde en dat hij gewoon kon zien waar hij naartoe aan het lopen was. De sneeuw bleef langzaam naar beneden vallen en hij bleef even staan om ernaar te kijken. De verleiding om met de sneeuw te gaan spelen was best groot, alleen zou hij bereid zijn om daarvoor het jagen te stoppen? De kans was toch al niet groot dat hij iets zou vangen terwijl er sneeuw naar beneden viel, dus waarom ook niet?
[Mistpaw]