I don't need a friend ~ Open

Een gevlekte poes liep rustig door de witte sneeuw. Haar gele ogen staarden strak naar voren terwijl ze haar slaapplaats verliet. Haar staart zwiepte even heen en weer. Haar oren stonden naar voren en haar blik toonde alleen maar kilte. Ze was geen vriendelijke poes en dat mocht iedereen weten. Ze kon tegen clanleden natuurlijk wel eens normaal doen, maar lief glimlachen deed ze nooit. Ze was een echte vechter en dat kon je zien aan de littekens op haar slanke lijf. Ze was nog jong, maar ze zag er nu al enorm gemeen uit. Ze had altijd die ene uitdrukking die andere katten bang kon maken. Op haar snuit zat een iets lichtere vlek en op sommige plaatsen leek het alsof de haren waren uitgetrokken. April was nog niet zo lang bij dit kamp, maar het beviel haar wel. Ze had nog nooit in een clan geleefd, altijd alleen. Al leek het haar nog wel goed om met een hele groep te kunnen vechten. Ze grijnsde even bij die gedachte. Jammer dat er nog geen oorlog uitgebroken was. Ze snoof de geuren op en verliet het kamp om te gaan jagen. Ze had enorme honger, maar ze zou eerst voor de clan jagen voor ze zelf zou eten. Dat had ze ergens eens gehoord en geleerd. Ze zuchtte even verveeld en trippelde door de sneeuw naar buiten toe. Haar gele ogen speurden de omgeving af naar prooi, maar met bladkaal was er helemaal niet veel prooi. Soms nog wat muizen en sneeuwhazen. Ze snoof even en zocht naar beweging. Ze hoorde wat ritselen en zag een klein muisje zitten. Ze rolde geërgerd met haar gele ogen en sprong erheen. Ze beet de muis meteen dood en sleurde hem mee. Ze keek rond en vond een konijn. Ze grijnsde vals en sloop erheen. Ze sprong meteen op het dier dat haar een paar flinke trappen gaf met zijn grote achterpoten. April spuwde op de grond en haar haren kwamen overeind te slaan. Ze sloeg met haar nagels uit en beet snel in zijn keel. Na een paar spartelingen, bewoog het dier niet meer. Ze gromde even en sleurde de twee prooien met haar mee naar het kamp. Ze gooide het op de prooistapel en nam er een muis uit. Ze schrokte het naar binnen en ging ergens zitten. Haar gele ogen bestudeerden het kamp terwijl deze nog heel rustig begon te ontwaken. Haar staart zwiepte heen en weer en haar blik was licht verveeld naar voren gericht terwijl ze wachtte. Ze wist niet waarop, maar gewoon: Ze wachtte.

Open

Hijgend rustte ze even uit, zich achter een boom verstoppende. Een grote, zwarte hond zat haar op de hielen. Tja, dat kwam ervan als je twoleg beesten ging irriteren. Nu was er geen weg terug meer. Ze moest hem zien kwijt te raken. Hij was waarschijnlijk te sterk voor haar om hem te doden, en ze mocht hem absoluut niet het kamp inlokken. Ze gluurde vanachter de stevige eikenstam verder het bos in. Langzaam stapte ze achter de boom vandaan, liet zich neerploffen in het natte, witte spul, maar iets was haar nog niet opgevallen .. Ze viel midden in de grote voetstap. Door haar groeistoornis leek deze nóg groter. 'Kzou ..' Fluisterde ze, terwijl ze zich langzaam omdraaide. Haar stenen blik werd al gauw omgezet in een angstige, en weer zette ze het op een lopen. Snelheid was al niet haar sterkste punt dankzij haar korte beentjes, maar door de sneeuw ging het al helemaal niet zoals geplant. De hond hapte naar haar staart. Tot haar grootste geluk kon ze nog net optijd opzij springen. Kita maakte gelegenheid voor de gladde grond. Ze stopte, en gleed op haar buik onder de hondenpoten door. Tenminste, dat was haar plan. De groot hapte weer naar haar staart, en dit keer was het beet. Met veel geweld begon hij haar door de lucht de slingeren, Hij gooide haar op, en ving haar weer op tussen zijn kaken, waarna hij haar wegslingerde tegen de harde eikenstam aansmeet. Met haar laatste adem slaakte ze een hulpkreet naar BloodClan, wat ze immers nooit deed. Voor alles was een eerste keer, en hopelijk was dit ook niet haar laatste ...

De poes sprong overeind toen een hulpkreet klonk. Ze spitste haar oren en zocht de geur van de kat die dat gedaan had. Het was een Bloodclankat. Haar clan! Ze gromde even en zette het meteen op een lopen. Ze zocht de geur op en deze werd dan ook steeds sterker. Ze rook samen met die geur nog een geur. Hond! Ze slikte even en rende erheen waar ze een kat in de bek van een hond zag. Ze kende nog niet veel katten van de clan want ze was nieuw. Ze rende erheen en met haar haren overeind sprong ze naar de hond toe. Hij was veel groter dan haar, maar ze was niet snel bang. Ze was pas bang als ze merkte dat ze echt geen kans maakte, maar ze probeerde wel altijd zoveel mogelijk. De poes begon met haar klauwen naar de hond te slaan. Ze sprong op zijn rug en begon hem te bewerken met haar nagels. "Laat haar los, idiote hond!" Sissend verlieten de woorden haar mond. Ze beet een paar keer in zijn rug, maar hij had een dikke huid dus veel zou hij niet voelen. Ze probeerde op zijn kop te komen en beet in haar snuit. De hond liet de andere kat los door de pijn en zijn snuit bloedde, maar omdat ze half op zijn kop zat werd ook de jonge poes van hem afgegooid. Ze duwde de kat vooruit. "Snel! Kruip in die boom daar!" De poes klom in de boom en ging op een tak zitten. Ze hoopte dat de poes snel was en er ook in kon kruipen. Ze kon niet echt wachten op haar of ze was zelf hondenvoer. April staarde naar beneden en hoopte de kat te zien, maar ze zag ook de hond en wist niet goed wat er nu aan het gebeuren was.

Toxic liep gewoon even rond, hij keek op toen hij allemaal geluiden hoorden. Hij hoorde niet wie of wat het waren- aangezien hij aan een oor doof is - maar wat hij hoorde klonk niet goed. Hij versnelde zijn passen en ging naar de plek waar de geluiden vandaan kwamen.
''what the...'' Hij keek verschrikt op, die hond zag er gevaarlijk uit. Toxic keek snel om zich heen en bedacht wat hij kon doen. ''K...kita?'' Hij snelde naar de poes toe. ''Kita! Kita! Hoor je me?'' Hij kreeg geen antwoord... Net toen hij op wou tillen stootte de hond met z'n kop Toxic weg. ''Godver...'' mompelde Toxic. Hij rende agressief naar de hond en krabde in z'n gezicht, en pakte hij snel de poes op. Hij rende snel weg, en keek even omhoog. ''Die poes in de boom red zicht wel, nu moet ik eerst Kita redden!''

Toestemming voor powerplay van Juul

Blijkbaar had haar kreet wel degelijk effect gehad. Uit het struikgewas sprong een slanke BloodClan poes met volle kracht op de hond. Metteen zag Kita al dat ze alleen geen kans zou maken. Kita probeerde los te komen. Door de ziekte/aandoening in haar hoofd kon dat gemakkelijker, maar de hond had haar meer schade gedaan dan ze had verwacht. 'Laat haar los, idiote hond!' Siste haar Clan genoot. Kita kon zich nog net een kwartslag omdraaien, en kon zo haar klauw in het oog van het beest steken, voor dat beide poezen weggesmeten werden. De andere poes probeerde Kita vooruit de duwen, naar een veilige haven. Normaal zou ze dit aanbod metteen al afgewezen hebben. Maar soms moest je hulp aanvaarden, hoe erg je het ook vond. 'Snel! Kruip in die boom daar!' Miauwde de poes voor ze tussen de takken verdween. Met moeite kon Kita opstaan, Ze nam een sprong, en met al haar kracht probeerde ze omhoog te klimmen. 'Kita! Kita! Hoor je me?' Klonk een bekende stem haar in de oren. Het was .. Toxic! Haar vecht-partner! Een gemende grijs verscheen op haar gezicht. Samen zou ze dit wel lukken, plus ze hadden er nog een sterke Clan genoot bij. Kita bereikte de tak, waarna ze er even ging liggen om haar wonden even rust te geven. 'Toxic, hierheen!' Schreeuwde ze haar vriend nog na.

''Oke hond... Tch, Jij.. gaat eraan!'' Toxic rende op de hond af, sprong of haar kop, en krabde in d'r ogen. ''Wraagh!'' Schreewde Toxic terwijl hij de ogen van de hond eruit probeerde te krabben. ''Godver hond!'' Hij krabde met al z'n kracht. De hond piepte boos en gooide Toxic van z'n hoofd af. toxic blies naar de hond. ''Kita, ren! Ik weet dat je gewond bent maar je met echt rennen! Ik leid deze hond wel af, ga!'' Riep toxic. Toxic keek de andere kat aan, zijn ogen vroegen of ze hem kon helpen.

Sorry voor de korte post. 'K had eigenlijk geen tijd voor deze post sorry

De gevlekte poes probeerde even te kalmeren. Ze vond de hond echt groot. Ze was helemaal niet snel bang, maar zelfs de andere poes was goed verwond geraakt. Ze keek naar beneden en merkte nog een kat van de Bloodclan op. Het was een kater, maar ze kende hem ook niet. Ze zweeg even en wachtte af tot de poes in de boom geklommen was. De kater bleef doorvechten met de hond en keek naar boven. Ze herkende die blik in zijn ogen en slikte even. Zou het wel lukken met hun tweetjes? Ze was nog maar 7 manen en een kleine fijne kat. Ze klom maar weer naar beneden en van een stuk hoogte nam ze een grote sprong. Ze sprong recht op de hond en zette haar klauwen in zijn huid. Ze had eindelijk een plek gevonden waar ze wél door zijn huid geraakte. Ze zette haar haren omhoog en begon overal te krabben waar ze kon, maar het was niet zo simpel. De hond kon heel hard rennen, hoog springen en wilde bewegingen maken. Ze kon snel vallen. Ze beet in zijn oor en toen de hond haar wilde afschudden probeerde ze haar tanden op elkaar te houden. Ze voelde haar van zijn rug afglijden en hing aan zijn oor te bengelen. De hond draaide zijn kop en probeerde haar te bijten. De poes sloeg met haar klauwen naar zijn snuit en liet los. De hond rende door en liep haar meteen omver. Ze krabbelde overeind en keek naar de andere kat. De hond wilde nog steeds niet weg. Wat nu?

Onderwerp: Re: I don't need a friend ~ Open