Met haar gezicht naar de grond toe sjokte Appledapple het WindClan kamp in. Ze gooide het magere konijn op de prooistapel en sjokte verder. Ze was boos, maar op wie? Dat was iets wat ze zelf ook niet wist. Even gromde ze terwijl ze bij de ingang van de warriors den ging zitten, ze haatte haar leven. Waarom was ze niet gewoon een volbloed WindClan krijger en geen half WindClan half ShadowClan warrior? Waarom was ze altijd "minder" da de rest? Al een lange tijd spookten deze vragen door haar hoofd en ze was er woedend over, waarom had haar moeder niet gewoon gekozen voor een kater uit haar EIGEN Clan? Geërgerd zuchtte ze en schraapte met haar klauwen over de grond, ze wilde niet meer leven, ze was een mislukking, een last voor de WindClan! Misschien moest ze maar gewoon naar de BloodClan gaan en zeggen dat ze haar mochten vermoorden, misschien was dat de beste oplossing om geen last meer te zijn... Tranen kwamen op in haar ogen terwijl ze de warriors den inliep en op haar mosbed ging liggen, ze was zeker weten niet gewild in de Clan, maar haar Clanleden durfden dat niet in haar gezicht te zeggen... 'WAT MOT JE?!' Siste ze toen ze merkte dat een andere kat de warriors den inkwam.