Stiekem weg.

Onderwerp: Stiekem weg. za 25 sep 2010 - 16:36

Wolfpaw lag zuchtend in de Apprentices Den. "Alwéér niks te doen vandaag..." Zuchte ze diep. Ze keek verveeld om zich heen. Opeens bedacht ze zich iets. Ik ga naar de Zonnerotsen! Daar gebeurt toch nooit iets... Dacht ze enthousiast. Ze rende stiekem naar de uitgang van het kamp en keek om zich heen voordat ze door de doornen heen sloop. Ze was buiten het kamp. Ze keek blij om zich heen, en stoof ruw op een hoopje bladeren af, die in het rond dwarrelden. Wolfpaw liep verder, en zag een muis. Ze trippelde er speels op af en probeerde hem te vangen, maar de muis was natuurlijk veel sneller dan de Apprentice. Even later was ze er, de Zonnerotesen! Ze liep naar het puntje van de rots en plofte languit neer. Wolfpaw genoot volop van de zon die op haar rug scheen. Ze deed even haar ogen dicht, en doezelde zachtjes weg. Ze droomde over het zijn van een Warrior.
Later die dag werd ze wakker. Ze stond slaperig op, en zag dat de zon al onder ging! Met een schok dacht ze aan haar Clan. Ik ben de hele dag weggeweest! Dacht ze wanhopig. Maar toen ze net weg wilde sprinten hoorde ze iemand naar haar roepen. Wolfpaw luisterde aandachtig naar het geroep, dat steeds dichterbij kwam.

Onderwerp: Re: Stiekem weg. wo 27 okt 2010 - 13:35

Shadowpaw stond hijgend tussen alle bomen in. Ze mocht van Winterstorm jagen tot zonsondergang. Ze had net een stukje gerend achter een konijn aan en had het niet kunnen vangen, omdat ze veel te veel afgeleid was. Waarschijnlijk was Winterstorm nu aan het jagen met Darkpaw. Of aan het trainen. Shadowpaw had Cloudsong nog gezien en miste de tijd toen ze nog samen in de Apprentice's Den waren. Hoe Cloudsong zijn plekje had verdedigd toen zij voor het eerst in de Clan was. Hoe Cloudsong en Shadowpaw tegen elkaar hadden staan roepen. Shadowpaw dacht met een glimlach terug aan die tijden. Ze miste Cloudsong. Maar hoezeer ze hem ook miste, ze vond het fijn voor hem dat hij nu een krijger was. Dat had Cloudsong wel verdiend. Shadowpaw joeg nog een tijdje, maar ving alleen maar twee muizen. Toen keek ze naar boven. Och, God! Het was al zonsondergang. Opeens rook ze een geur. Een zoete geur. Wolfclaw... Of niet? Ondertussen kende Shadowpaw zo wel veel geuren. Ze snoof nog een keer. Langzaam kwam ze dichterbij en ze zag een op en neer deinende vacht. Shadowpaw riep haar naam en Wolfclaw stond op. Wolfclaw keek aandachtig rond en luisterde goed en Shadowpaw kwam tevoorschijn uit de schaduwen. 'Hallo, Wolfclaw! Ik ben gaan jagen voor de Clan. Ik heb maar twee muizen. Heb jij iets gevangen?', vroeg de Apprentice nieuwsgierig.

- Ik zip even door naar de tijd toen je al krijger was XD -