Drowning myself everynight~

_{ღ Er waren maar weinig mooie plekken in het Shadowclan Territorium, alles hier was doods en kil, maar op het moment had de jonge warrior geluk met het vinden van deze prachtige spot. Het was in 't midden van de Pinewoods, waar een klein stukje niet bedekt was met de scherpe naalden. Ze was dit stukje perongeluk tegen gekomen toen ze op jacht was naar een sappige muis en kwam hier daarna dagelijks.
Maar de reden waarom ze hier nu was, was helemaal anders. Vandaag, nee vannacht, moest ze nieuws gaan brengen wat ze eigenlijk helemaal niet wilde brengen. Ze moesten dingen vertellen, andere pijn doen en kon zelf alleen maar toekijken. Ze haatte het, maar het moest gebeuren. Ze kon het niet langer meer voor zich houden.
Sinds Silverfeather warrior was geworden, werd ze geplaagd door nachtmerries, waarin ze zichzelf zag verdrinken in een rivier van tranen. Háár tranen. "Drowning myself every night. Me versus me has always been my biggest fight. I've been so confused for so long. And the answers always seem so far out of sight. So I fill it up, fill it up one more time. So when everything is wrong at least I still feel right. I'm in the tunnel but I can't see the light." De woorden die ze zong, waren zuiver en helder. Het was tijd, ze moest door de zure appel heen bijten.

Silverfeather had zowel Splashwater als Stormvoice uitgenodigd om hier te komen en ze hoopte dat het niet al te vijandig zou gaan aflopen. Ze wist niet zeker hoe de twee katers zouden reageren, zeker niet in haar bijzijn. De zilveren poes schudde haar kop en snorde zachtjes toen ze de geuren van de twee katers rook. "Stormvoice, Splashwater," miauwde ze vrolijk, toen ze de twee katers zag aankomen lopen. In haar achterhoofd wist ze dat dit niet goed ging aflopen. "Oh Starclan, help me please," bad ze tot de hogere machten. ღ

[Alleen Stormvoice & Splashwater!]

Note: Dit topic speelt zich een maand of 2 na de warrior ceremonie af!}

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Splashwater sloot zijn ogen en zuchtte diep. Het was al laat in de middag en hij was nu bezig met het eten van een klein muisje. Silverfeather had hem de vanmorgen verteld over een bijeenkomst, samen met Stormvoice en zijzelf. De kater zuchtte diep, een paar maanden geleden, 's avonds, net een dag voor de ceremonie, had hij zijn liefde aan Silverfeather verklaard. Hij was dit keer écht verliefd geweest, hij deed stomme dingen en elke keer als hij haar zag, zei hij alleen maar rare en onduidelijke dingen. Zelf moest hij erom lachen, nu, nu hij Silverfeather had leren kennen en ze vrienden waren geworden. Alles ging perfect, maar er zat één iemand in de weg, Stormvoice, een Clangenoot. Splashwater had niks tegen de kater, maar beide wisten ze hoe mooi Silverfeather was... Innerlijk en uiterlijk...

De bloedrode rand was verkleurd tot licht oranje en een aantal sterren waren opgedoemd. Splashwater voelde nog maar enkele naalden in de pootkussentjes onder zijn poten steken, dus was hij er bijna. Ergens in de buurt liep Stormvoice ook rond, had hij geroken.

Splashwater groette de zilverkleurige poes met een lik over haar kop en trok zich daarna terug, zodat Stormvoice ook de kans kreeg een begroeting aan Silverfeather te tonen. Hij wist niet wat hij moest zeggen, aangezien de zenuwen door zijn lichaam gierde. Dit was blijkbaar hetzelfde bij Silverfeather, dat had haar geur verraden. Splashwater zuchtte even diep en knikte naar Stormvoice. "Hallo, Silverfeather, Stormvoice." Miauwde hij vriendelijk, naar beide katten. Gek genoeg, wist hij iets uit te brengen...

_{I thought you L O V E D me.
I thought you would be with me for ever...
But now it seems like nothing...

"Zie ik je morgen bij Pinewoods?" Had ze gevraagd. Stormvoice had geknikt en Silverfeather een lik over haar kop gegeven. Stormvoice had gevoelens voor de prachtige zilveren poes met die mooie heldere ogen en dat mooie slanke lichaam. Maar zijn gevoel zei dat er iets ontbrak. Of dat er iets tussen stond. Stormvoice liet een zucht over zijn lippen rollen. Hij sloot zijn blauw/grijze ogen en viel in een diepe slaap.

Deze nacht had hij een nacht merrie. Zo'n een die hem niet blij maakte. Één die hem écht pij deed. Hij zag zijn zilveren poes met een ander, een schim, maar die schim en Silverfeather leken heel verliefd op elkaar. En steken van jaloezie ging door zijn lichaam heen...

De nacht leek snel voorbij te gaan. En al snel opende de grijs/crème/bruine warrior zijn blauw/grijze ogen. Hij keek even verward om zich heen. Hij hees zijn lichaam overeind en verliet de warriors den. Hij staarde even om zich heen en liep veder. Het duurde niet lang voor hij de Pinewood bereikte. Hij was één van de eerste. Want al snel kwam Splashwater in beeld die hem en Silverfeather groette, en Silverfeather had hun beide ook gegroeid. Hij knikte enkel, hij voelde zich nog rot van zijn nachtmerrie. "Well, wat is de reden dat we beide moesten komen?" Vroeg hij. Hij wou weten wat er was. De vraag was serieus en dringend geweest, en nu wou hij het weten ook. Hij wou van die spanning af, ook al hield hij een sterke poker-face aan.

_{F L U T}}

Drowning myself everynight~ Silverfeatherheader1

_{ღ Ze snorde zachtjes toen ze een lik van Splashwater kreeg en voelde zich schuldig toen ze Stormvoice alleen maarzag knikken. Ze wilde dit helemaal niet gaan doen, maar ze moest een einde er aan maken. Hoelanger ze dit zou uitstellen, hoe erger het zou worden om het te moeten vertellen. Daarom wilde ze er het liefst nu al vanaf zijn. Ze zuchtte zachtjes en nam afstand van de twee katers, ze ging voor hen zitten, precies in het midden. Zo leek het tenminste niet alsof ze geen partij koos, voor beide katers niet. "Well, wat is de reden dat we beide moesten komen?" Silverfeather keek naar de grond, nu moest ze wel. Stormvoice zette haar onderdruk om te zeggen wat ze op haar hart had, hahaha, the irony.
Haar ambere ogen gleden van Stormvoice naar Splashwater, waar ze eventjes bleven rusten. Onbewust vroeg ze hulp bij de kater, al wist ze dat ze dit vooral zelf moest doen. "Ik heb jullie geroepen, bij elkaar gebracht. En voordat ik vertel waarom, wil ik even duidelijk maken dat ik hier geen ruzie wil. Dit is mijn keuze, mijn leven, mijn pijn. Ik ben hier schuldig aan en ik wil niet dat jullie elkaar hier voor gaan haten of elkaar de kop in gaan slaan. Begrepen?" Ze keek beide katers eventjes streng aan. Ze wilde geen ruzie hier om de keuze die ze moest gaan maken, ze wilde dit in vrede afhandelen.
"Splashwater, Stormvoice. Ik ... Het is geen geheim, ik weet dat jullie allebei verlieft op me zijn. Ik heb een keuze gemaakt, al weet ik dat ik hierdoor een van jullie pijn moet doen." Ze stopt eventjes en keek naar de lucht, "Starclan, please help me with this," bad ze naar Starclan. Ze wilde dit niet, maar het moest. "Stormvoice, je bent mijn beste vriend, mijn maatje, mijn broer nadat Frozenkit overleden was. Maar ik voel niet meer dan een familie liefde tussen ons." Ze gaf de langharige kater een lik over zijn kop. "Het spijt me zo," mompelde ze zachtjes in zijn oor. Ze deed een stap achteruit en keek Splashwater aan. "Splash, je bent een geweldige kater. Je moet weten dat ik je al een tijdje leuk vond, vlak voordat ik merkte dat Storm mij leuk vond. Ik kan 't je nu alleen niet zeggen, niet nu." Ze mompelde de laatste woorden.
Weer richtte ze haar ogen op Stormvoice. "Storm, er is een ding wat ik nog moet vertellen." Ze slikt eventjes, dit was even goed een schok voor haar als voor de twee katers. "Ik ... Herinner je die gezellig nacht nog, een week of 3 geleden? Stormvoice, Birchpaw vertelde me dit een dag geleden. Ik ben zwanger, van jouw kittens." Ze huiverde eventjes en er blonken tranen in haar ogen. And now, hell broke lose. ღ}

[

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Silverfeather stapte naar achteren en bekeek de twee katers. Er zat een brok in de keel van de zandkleurige kater om te zien hoe moeilijk Silverfeather het had. Wat stond hem en Stormvoice te wachten? "Ik heb jullie geroepen, bij elkaar gebracht. En voordat ik vertel waarom, wil ik even duidelijk maken dat ik hier geen ruzie wil. Dit is mijn keuze, mijn leven, mijn pijn. Ik ben hier schuldig aan en ik wil niet dat jullie elkaar hier voor gaan haten of elkaar de kop in gaan slaan. Begrepen?" De strenge stem van Silverfeather liet hem even slikken, maar hij knikte toen gehoorzaam. Hij had sowieso al geen zin in ruzie met iemand. "Splashwater, Stormvoice. Ik ... Het is geen geheim, ik weet dat jullie allebei verlieft op me zijn. Ik heb een keuze gemaakt, al weet ik dat ik hierdoor een van jullie pijn moet doen." Een steek ging door hem heen. Hij wist dat Silverfeather een betere band had met Stormvoice... Als hij niet door Silverfeather werd gekozen, zou hij dan ooit nog hetzelfde voor iemand anders voelen als wat hij voor Silver voelde? "Stormvoice, je bent mijn beste vriend, mijn maatje, mijn broer nadat Frozenkit overleden was. Maar ik voel niet meer dan een familie liefde tussen ons." Betekende dat...? "Splash, je bent een geweldige kater. Je moet weten dat ik je al een tijdje leuk vond, vlak voordat ik merkte dat Storm mij leuk vond. Ik kan 't je nu alleen niet zeggen, niet nu." Hij was opgelucht, maar toch zat het hem dwars dat Stormvoice niet was gekozen door de poes, hopelijk zou dat de band tussen de twee niet kunnen verbreken... De blik van de zilveren poes ging naar Stormvoice, ze was dus blijkbaar nog niet uitgesproken. "Storm, er is een ding wat ik nog moet vertellen. Ik ... Herinner je die gezellig nacht nog, een week of 3 geleden? Stormvoice, Birchpaw vertelde me dit een dag geleden. Ik ben zwanger, van jouw kittens." Wow, dat was onverwacht. Was.. Was dit wel echt? Had hij dit er niet aan gedacht? Hij huiverde even licht, maar keek Stormvoice toen even aan, wat zou zijn reactie zijn? "I-Ik heb een vraag." Hij beefde, het was toch een shock voor hem. Alles, de liefdes verklaring, de kittens, Stormvoice. Hij had het liever anders gewild, maar had dat wel anders gekund?

_{Zijn blik gleed over de twee katten. Stormvoice wist dat Splashwater en Silverfeather wel een bepaalde band moesten hebben. En dat maakte hem bang. Wat als Silverfeather voor Splashwater zou kiezen. "Ik heb jullie geroepen, bij elkaar gebracht. En voordat ik vertel waarom, wil ik even duidelijk maken dat ik hier geen ruzie wil. Dit is mijn keuze, mijn leven, mijn pijn. Ik ben hier schuldig aan en ik wil niet dat jullie elkaar hier voor gaan haten of elkaar de kop in gaan slaan. Begrepen?" Hoorde hij Silverfeather zeggen. Zo was Stormvoice ook niet. Hij zou eerder weg lopen als iets hem niet beviel. Juist om die dingen te voorkomen. "Splashwater, Stormvoice. Ik ... Het is geen geheim, ik weet dat jullie allebei verlieft op me zijn. Ik heb een keuze gemaakt, al weet ik dat ik hierdoor een van jullie pijn moet doen." Hij voelde hoe ijzige klauwen zijn maag vast pakte terwijl hij trillend op zijn poten stond, kijkend naar Silverfeather. Hij voelde dat Silverfeather niet voor hem ging kiezen. Hij zag het. Hij kende haar zo goed. Goed genoeg om te weten wat ze voelde. "Stormvoice, je bent mijn beste vriend, mijn maatje, mijn broer nadat Frozenkit overleden was. Maar ik voel niet meer dan een familie liefde tussen ons." En toen gebeurde het. Zijn wereld stortte in. Hij deed een stap naar achteren terwijl hij zijn blik af wende. Zijn staart viel op de grond en een traan rolde over zijn wang. "Het spijt me zo," sprak ze zacht. "H...het geeft... ni... veel... gelu..." Ratelde hij onduidelijk met een brok in zijn keel. Hij liet zijn kop hangen waar door zijn ogen uit het beeld verdwenen van de twee katten. "Storm, er is een ding wat ik nog mo..." De rest hoorde hij niet. Hij draaide zich om terwijl hij weg begon te lopen. Hij wou de rest niet horen. Net toen hij begon te rennen, hoorde hij nog een paar woorden, "Zwanger, van jouw kittens." Stormvoice draaide zijn kop om terwijl hij een paar vossen lengtes van de katten af stond. "Wa..." Zijn stem brook af toen hij luide stappen hoorde, en even later hoorde hij een knal. Voor hij zijn ogen kon knipperen voelde hij een een stekende pijn door zijn zij heen gaan. Een kogen ging dwars door zijn lichaam heen, en bloed spoot aan beide kanten van zijn lichaam er uit terwijl hij nog enkele seconden bleef staan. Een traan rolde over zijn wang terwijl hij nog iets dichter bij wist te lopen. Hij zag nog in de zij kant van zijn oog hoe de twoleg er van door liep. "Z...zorg goed voor ze..." Miauwde hij hard genoeg zodat Silverfeather hem zou horen. En toen weerklonk er een nieuwe knal. Vogels vlogen uit de bomen eekhoorns schoten juist e bomen in terwijl muizen hun holletjes op zocht. Zijn ogen werden wazig, en de meest droevige glimlach ooit kwam op zijn snoet terecht. Terwijl hij op de grond viel, sprak hij nog een paar laatste woorden uit. "Splashwater..." Murmelde hij zwakjes. "Als Silverfeather iets over komt..." Vervolgde hij. "Zorg ik er voor..." hij wist nog een laatste ademtocht naar binnen te happen. "Dat je veel leed zult voelen..." Bladeren vlogen op terwijl zijn lichaam op de grond viel. Hij keek met zijn nog kort glimmende ogen naar Silverfeather terwijl er opnieuw een traan over zijn snoet heen rolde, en in plaats van een droevige glimlach, was er een gekwetste pijnlijke blik op zijn gezicht. Hij keek droevig. Verdrietig. Gekwetst, met een gebroken hart... Een gebroken hart die nooit meer kloppen zou.}

_{ღ Niet zeker wetend hoe de katers op het recente nieuws zouden reageren, bleef Silverfeather naar haar poten staren. Ze had net het nieuws gedaan, het nieuws dat haar hele leven op z'n kop zou gaan zetten. Maar ze had het achter de rug, ze had Splashwater boven Stormvoice gekozen en verteld dat ze zwanger was van Storm's kittens. Ze kon ze niets anders dan wachten wat de twee katers zouden gaan zeggen.
"I-Ik heb een vraag." Het was Splasheater die het eerst weer bij zinnen was gekomen. Silverfeather keek hem aan, er stonden tranen in haar amberkleurige ogen. Ze had dit zo graag anders gewild. Maar Starclan had dit zo ervoor gezorgd. Ze huiverde eventjes en knikte naar de kater, hij mocht zijn vraag stellen.

Nog voordat Splashwater iets had gezegd, was Stormvoice ontdooid van de klap die ze hem had gegeven. "H...het geeft... ni... veel... gelu..." Hij had het er zwaar mee, de arme jongen. Silverfeather had net haar lichaam in beweging gezet om naar hem toe te gaan en hem te trosten, toen de kater zich opeens omdraaide en er vandoor ging. Silverfeather zetten direct de achtervolging in, maar aarzelde toen ze een onbekende geur rook. Haar tempo zwakte af en ze dook in een toen ze een knal hoorde. Nog geen tel later zag ze hoe bloed uit Stormvoice spatte.
"NEE!" schreeuwde de poes, terwijl ze naar hem toe rende. Tranen stroomde over haar gezicht heen, terwijl ze in de richting van Stormvoice rende en bij hem neer zakte. "Z...zorg goed voor ze..." Silverfeather begroef haar gezicht in de nog warme pels van haar vriend en hoorde nog steeds zijn hart kloppen. Het kon haar niet schelen dat haar eigen vacht besmeurd werd door het bloed van Stormvoice. "Nee, nee, nee. Je blijft bij mij. HOOR JE ME, JE BLIJFT BIJ MIJ!" schreeuwde ze hysterisch. Tranen stroomde over haar gezicht heen, terwijl ze snikkend zo dicht mogelijk tegen haar vriend ging aan liggen. "Je blijft bij me, alsjeblieft Stormvoice. Blijf bij me," haar stem zwakte af, totdat alleen het onregelmatige gesnikt overbleef. Ze hoorde vaag hoe Stormvoice tegen Splashwater sprak, maar de exacte woorden gingen haar voorbij. Ze kwam iets overeind en begon de wond te likken, in een poging om er voor te zorgen dat haar vriend bij haar zou blijven.
Uiteindelijk merkte ze dat het weinig zin had, dus ging ze weer bij hem liggen en hoorde voor een laatste maal zijn hart kloppen. "Blijf bij me," snikte ze, tegen zijn nog warme lichaam aan. "Je had het me beloofd." Silverfeather trilde van top tot teen. Ze was hem kwijt, haar beste vriend, haar broer, haar hart. Stormvoice was bij Starclan. ღ}

"Hold me in your arms and tell me that you love me"

Stormvoice was omgedraaid net nadat hij zijn zegje had gedaan. Splashwater zag hoe Silverfeather hem achterna kwam, maar haar vaart minderde. Verbaasd keek hij toe, maar toen rook hij het, de bekende geur die hij een aantal maanden geleden had geroken. Niet de geur van de hond, maar de twoleg die hem was komen halen toen hij halfdood was. Wat deed die Twoleg hier? Splashwater zag de twoleg met een vreemde buis in zijn klauwen, die hij eerder aan zijn zij had zien hangen. Splash verzette zijn poot en snelde naar Stormvoice, net voor hij bij hem stond hoorde hij een luide knal, gevolgd door de gil van Silverfeather. "NEE!" Een huivering schoot door hem heen terwijl de volgende knal volgde en die Twoleg de benen nam. Hij zag voor hem Stormvoice ineen zakken en waterig glimlachen. Splashwater kon nog net de paar stappen zetten naar Stormvoice, voordat hij ook van de schok in elkaar zakte, naast hem. "Splashwater..." Hoorde hij de zwakke stem van Stormvoice murmelen. "Als Silverfeather iets over komt... Zorg ik er voor..." Stormvoice' stem klonk wazig. "S.. Stormvoice..." Murmelde hij. "Ik.. Ik zorg... Dat Silver... N..Niks overkomt... H..H..Ho.. D...An o...ok" Hij staarde voor zich uit, zijn blik dof van de schok en medelijden. "Dat je veel leed zult voelen..." Een huivering ging door hem heen bij de laatste woorden van de kater, meende hij het? Had hij echt geen vertrouwen in hem? Hij kneep zijn ogen dicht, pijnlijk en verdrietig. "Stormvoice, nee, niet doen. Doe dit niet, Silverfeather... Je laat haar alleen maar nog meer lijden dan nu... Alsjeblieft, zo ben je niet... Vertrouw me..." Hij zette zijn tanden op elkaar en draaide zich met een ruk om. Met een hangende staart en kop liep hij naar de dichtstbijzijnde boom en drukte zijn kop er tegenaan. Vervolgens draaide hij zich weer om en liep hij weer terug richting de dode kat en ging aan zijn andere zijde zitten om zich tegen Silverfeather aan te drukken. "I'm sorry..." Miauwde hij kalm. Hij keek naar de boom, midden in de open plek en keek naar Stormvoice. "Zullen we hem daar begraven?"

Onderwerp: Re: Drowning myself everynight~