{{ He died...

_{Nu met de kater op dragend samen met Arcticlight begonnen de twee katers te lopen. Ze moesten naar het kamp om het lichaam van de kater daar neer te leggen zodat de andere katten afscheid konden nemen van de dode kater. Smoketear was de weg terug naar het kamp stil en in gedachten verzonken. Hij zat zich te bedenken hoe hij het zou uitleggen. Enkele katten zullen hem zeker weten beschuldigen, terecht, maar dat zou hij nooit laten merken. Smoketear hield zijn kop laag en het duurde al snel niet meer lang voor de twee katers en de dode kater het kamp binnen kwamen. Verschillende blikken werden hun toegeworpen, geschokt, nieuwsgierig, en sommigen begonnen zelfs meteen te huilen. Smoketears hart brak, maar hij liet het niet merken. Dit moment was hij heel erg blij met zijn super sterke poker-face. Hij keek zwijgend naar Arcticlight, en daarna wierp hij een blik op de den van de Leader, zijn vader... I've to lie to my dad... and that wont be easy...

Nogmaals!: Niemand! Helemaal niemand weet dat Smoketear de gene is die de Smoketail heeft vermoord. Dus niemand kan hem gezien hebben, want dan word vrijwel meteen mijn verhaallijn verpest!}

_{Zijn ogen staarden strak vooruit, terwijl de kater zweeg. De droevige sfeer dat iemand dood was gegaan hing vast al in het kamp. Katten voelden dat aan. Hij slikte zacht en wierp kort een blik op de grond, terwijl hij stevig doorliep samen met Smoketear. Na een tijd bereikten ze dan ook het kamp en eenmaal ze door de ingang gelopen waren hoorde hij geschokte geluiden, voelde hij alle ogen naar hem en vooral naar Smoketail kijken. Hij keek het kamp door, met emotie in zijn ogen. Hij kende de kater dan niet zo heel goed, maar het bleef een clankat. En emoties had hij wel degelijk. Samen met Smoketear legde hij de kater voorzichtig in het midden van het kamp neer en nam hij afstand zodat geliefden en misschien zelfs familie erbij konden. Uit respect naar de overleden kater boog hij zijn hoofd en bleef hij zwijgend zitten. Na een tijd keek hij op naar Smoketear, waarna hij zijn blik op de hemel wierp. "Waak over ons, Stormtail.. " Klonk zijn stem zachtjes. Het was enkel en alleen bedoeld voor de elder die zich waarschijnlijk bij Starclan had gevoegd.}

Hij zat op een vis te kauwen. Zijn lichtblauwe ogen stonden rustig. Hij had die dag al een aantal taken verricht in het kamp. Hij had de elders geholpen en had eten naar de nursery gebracht. Nou was het zijn beurt om te eten. Toen hij de vis op had stond hij op. Hij liep een eindje verder het kamp in naar een andere apprentice. “Hoe is het met jou?” vroeg hij vriendelijk terwijl hij bij de kat ging liggen en diegene begon te wassen. Hij keek op toen hij geluid bij de kampingang hoorde. Zijn ogen werden groot toen hij Smoketear en Arcticlight met een lichaam zagen slepen, het was het lichaam van Smoketail. Hij slikte. Hij had de elder niet zo heel goed gekend, maar hij had ook naar zijn verhalen geluisterd. “Hè?” Hij sprong overeind en liep bij de andere apprentice weg. Hij liep vlug naar Smoketear en Arcticlight toe. Hij duwde even respectvol zijn neus in de vacht van Smoketail. “Dat starclan je mag verwelkomen Smoketail,” zei hij zacht. Daarna hief hij zijn kop op en keek hij van Smoketear naar Arcticlight en weer terug. “Wat is er gebeurt?” vroeg hij voorzichtig. Hij ging naast hen zitten. De blik in zijn ogen gingen van het lichaam van Smoketail, naar de leaders den en weer terug naar de twee warriors, die de dode elder binnengebracht hadden.

Words:229
Mood: Confused
Company: Smoketear & Arcticlight

Met haar poten onder haar borst gevouwen en haar ogen gesloten lag de langharige schildpad poes te dutten. Ze had vandaag succesvol een hele bups vis gevangene n had nu de intentie om even uit te gaan rusten om straks mee te gaan met de avond patrouille. Op het moment was het clan leven zo gewoontjes als maar kon. Geen spannende gebeurtenissen, geen geboortes van kits meer, wat een goed teken was want de kraam kamer zat overvol, en ook geen dreigingen van BloodClan meer. Honeyspots opende haar ogen voor de helft. Ze wist als geen ander dat je bij die informatie niet meteen moest springen naar conclusies. Ze waren er nog steeds, klaar om ieder moment toe te slaan. Alsof iets haar gehoord had pikte ze de verontrustende geur op van de kamp ingang die ritselde. Haar aandacht was gewekt toen Arcticlight samen met Smoketear het kamp binnen kwamen met een levenloos lichaam. Vlug kwam ze omhoog en trippelde ze naar het gezelschap toe. Ze ging naast Creamypaw staan en knipperde een beetje verdwaast. Smoketail, een zeer oude RiverClan elder hing tussen de twee katten in. Verbluft keek ze naar zijn lichaam en miauwde hees "Wat is er gebeurt? Wie heeft dit gedaan?" Haar staart ging heen en weer alsof het een onzichtbare vliegen plaag wilde afweren. Nu echt verontrust wierp ze een blik om zich heen naar de andere clan leden die nu ook gemerkt hadden dat er iets aan de hand was. De wond die in de keel van Smoketail geworteld was maakte haar maag verstoord en het leek zelfs om te draaien. Misselijk ging ze een stukje achteruit. Welke bruut heeft dit gedaan..?

_{Het lichaam van Smoketail lag in het midden van het kamp, en het duurde al snel niet lang voor er verschillende katten bij kwamen, waaronder Creamypaw en Honeyspots. Creamypaw was als eerste die sprak voor Smoketail. Smoketear liet zijn gevoelens niet merken, enkel liet hij bedroefdheid zien. “Dat starclan je mag verwelkomen Smoketail,” hoorde hij Creamypaw zeggen. De apprentice mocht hij wel... Hij mocht zo veel katten die hier nu aanwezig waren. En ze zouden hem allemaal haten als ze wisten wat er gebeurd was. Dus ging hij het niet vertellen. Ze mochten best weten dat hij ruzie had gehad met de kater. Maar niet dat hij de moordenaar was. "Wat is er gebeurt? Wie heeft dit gedaan?" Hoorde hij Honeyspots vragen. Smoketear richtte zijn vuur gekleurde ogen op Honeyspots. Smoketear liet een zucht over zijn lippen rollen. "Ik zal vertellen wat er gebeurd was," sprak hij op een kalme droevige toon. Hij draaide zijn rug op naar de katten en het lichaam van Smoketail en ging op de highrock staan. Hij staarde over het kamp heen, dit was een plek waar normaal de leader op Deputy zou staan. Maar dit was belangrijk, en hij had nu het recht om tegen de clan te spreken. "Beste katten van Riverclan," galmde zijn stem over het kamp heen. "Zoals jullie zien is één van onze Elders omgekomen, zelf weet ik niet precies de oorzaak..." begon hij. Smoketear slikte en sloeg met zijn staart. "In het kamp hadden ik en Smoketail al ruzie, sommigen hadden dat vast en zeker wel opgemerkt, Smoketail was het kamp uit gegaan, en ik was hem gevolgd, met mijn domme kop..." begon hij. Hij keek spijtig en verdrietig. "Hij was al uit het gezicht verdwenen toen ik achter hem aan was gegaan," ging hij veder. "Ik vond hem al snel, hij daagde me uit en hij sprak nare dingen over mijn liefdes leven," ging hij veder. "Ik was het zat en besprong hem, ik had mijn nagels niet in zijn lichaam gestoken, dat zal ik nooit doen, ik zal nooit een kat uit mijn eigen clan verwonden," sprak hij. Hij wist dat hij nu begonnen was met liegen, maar hij liet het niet merken, en niemand merkte het ook, andere wisselden wel wantrouwige blikken met elkaar, maar het deerde hem niet. Dit was zijn enige kans om nog wat vertrouwen te behouden. "Hij ging er weer vandoor en ik bleef zitten, toen hoorde ik iets dat verdacht veel op problemen leek, ik was er achter na gegaan, maar toen ik aan kwam zag ik net nog het lichaam van Smoketail in het water vallen, ik had nog..." hij slikte en deed als of hij bijna kapot ging van verdriet, wat ook wel waar was, alleen niet daarom, maar omdat hij zijn clan nu kei hard voor zat te liegen, niemand wist het, en niemand kon het weten. "Een poging gedaan om hem te redden, ik was de rivier in gesprongen en had mijn best gedaan zijn leven te kunnen redden, maar toen ik zijn lichaam reikte was hij dood," sprak hij. "Smoketail, moge Starclan u warm verwelkomen," sprak hij er achter na. Hij sprong van highrock af en ontweek alle blikken, hij ging de warriors den in, en sloot zijn ogen, tranen rolde over zijn wangen. I'll never forgive my self.

-Niemand, maar dan ook niemand weet van zijn daden, dus dit is het verhaal dat ze horen, en maar moeten geloven, anders gaat mijn verhaallijn die achter deze leugen zit vrijwel meteen naar de knoppen.

Met dat stukje "toen hoorde ik iets dat verdacht veel op problemen leek" bedoeld Smoke dus een gevecht ofzo}

_{Iedereen vroeg zich af wat er gebeurt was, maar Arcticlight kon geen antwoord geven op hun vragen. Hij wist het zelf namelijk ook niet zo goed. Zijn blik gleed naar Smoketear, zou hij het vertellen? Nadat enkele katten het gevraagd hadden opende de donker gekleurde kater zijn mond en kwamen er eindelijk woorden uit hem. "Ik zal vertellen wat er gebeurd was," Sprak de kater op een kalme toon. Arcticlight hief zijn oren op om alles zo goed mogelijk te kunnen horen en wachtte af op een verdere uitleg van Smoketear. De kater sprong ondertussen op de Highrock zodat iedereen hem gemakkelijk kon zien en horen. "Beste katten van Riverclan," Galmde zijn stem over het kamp heen. Meteen kreeg iedereen interesse in hem en luisterde iedereen aandachtig, waaronder hij ook. "Zoals jullie zien is één van onze Elders omgekomen, zelf weet ik niet precies de oorzaak... In het kamp hadden ik en Smoketail al ruzie, sommigen hadden dat vast en zeker wel opgemerkt, Smoketail was het kamp uit gegaan, en ik was hem gevolgd, met mijn domme kop. Hij was al uit het gezicht verdwenen toen ik achter hem aan was gegaan. Ik vond hem al snel, hij daagde me uit en hij sprak nare dingen over mijn liefdes leven. Ik was het zat en besprong hem, ik had mijn nagels niet in zijn lichaam gestoken, dat zal ik nooit doen, ik zal nooit een kat uit mijn eigen clan verwonden. Hij ging er weer vandoor en ik bleef zitten, toen hoorde ik iets dat verdacht veel op problemen leek, ik was er achter na gegaan, maar toen ik aan kwam zag ik net nog het lichaam van Smoketail in het water vallen, ik had nog een poging gedaan om hem te redden, ik was de rivier in gesprongen en had mijn best gedaan zijn leven te kunnen redden, maar toen ik zijn lichaam reikte was hij dood." De kater keek op van dit verhaal. Was het echt zo gebeurd? En waarom waren er dan klauwen in diens nek te zien. Hij keek kort naar de dode Smoketail en slikte zacht. Nee, hij moest Smoketear wel geloven. Het was zo dat deze kater nooit een ander zou doden, toch? "Smoketail, moge Starclan u warm verwelkomen," Sprak de kater nog even uit waarna hij van de High rock afsprong en de warrior den in ging. Arcticlight slaakte een zucht en staarde naar de dode Stormtail. Wat een nare dag was dit, hij hield niet van zo'n soort momenten. Straks ging hij maar weer even jagen, even bezig zijn.}

_{Tevreden keek Mousefur rond het kamp. Ze had net een korte inspectieronde gedaan rond het kamp om te kijken of alles nog in orde was. De prooistapel was redelijk gevuld, al kon er nog wat bij. Om zo een paar Warriors net hun apprentices op jacht te sturen was wel een goed idee, al hoefde dat nog even niet. Plotseling hoorde ze geschrokken kreten en druk gemompel. Ze draaide haar kop om. Alle katten staarden naar de ingang. Onmiddelijk gleed ook Mousefur's blik erheen. Haar ogen opende zich geschrokken terwijl ze een zacht kreetje lied horen. Door Smoketear en Arcticlight werd een slap lichaam mee het kamp in genomen. Het was de kater genaamd Smoketail. Ze haastte zich naar de groter groeiende groep katten. Smoketail werd zachtjes in het midden van het kamp neergelegd. Het gejammer om haar heen werd luider. Ze keek om en zag hoe haar zoon de krachtig de High rock op sprong. Hij hield een luide toespraak op Smoketail. Mousefur kreeg een brok in haar keel. Het feit dat Smoketear er deels bij betrokken was deed haar al pijn, maar ze geloofde zijn woorden. Hij zou toch nooit liegen tegen zijn bloedeigen Clan? Toen hij klaar was met zijn toespraak sprong hij weg en liep direct naar de Warriors Den. Hulpeloos keek Mousefur hem na. Zou ze achter hem aan gaan? De Clan tot rust brengen? Ze nam een besluit en sprong op de High rock. Ze had Stormstar nog niet gezien, dus besloot ze het woord te nemen. 'Beste katten van de RiverClan, ook ik ben erg geschrokken van dit incident. Smoketail's lichaam wordt tot zonsondergang in het kamp gehouden. Als zonsondergang is verstreken wijs ik drie katten aan die het lichaam mogen begraven,' Ze keek goed rond. 'Moge StarClan zijn pad verlichten.' Met deze woorden sprong ze van de High rocks af en liep door naar de Warriors Den. Bezorgd keek ze naar binnen. Daar lag Smoketear, opgerold in zijn nest. Zijn wangen waren nog nat van tranen. Meteen kreeg Mousefur weer een brok in haar keel. Ze sloop naar binnen en gaf een zachte lik over zijn oor. Het bleef even stil. Pijnlijk verliet ze de Den weer.}

_{MOOD:
Confused
COMPANY:
All RiverClan cats
WORDS:
365}

_{Als laatste teken van respect naar de kater voor deze avond liep hij naar de kat toe en duwde hij zijn snuit in de vacht van Smoketail. De kat voelde koud aan en een kille en droevige sfeer hing om hem heen. Arcticlight probeerde het te negeren, want de dood van een kat liet hem soms terug denken aan zijn broers en zussen, maar vooral aan zijn bloedeigen moeder. Die zelfs toen ze doodziek was altijd voor haar zoon klaar stond. Zijn ogen gleden kort naar de hemel. Zij waakte over hem, dat wist hij zeker. Hij draaide zich om en knikte naar de andere katten alsof hij gecondoleerd wilde zeggen tegen hun. Sommigen waren waarschijnlijk familie van deze oude elder, wie wist. Plots hoorde hij de stem van Mousefur, hun deputy. 'Beste katten van de RiverClan, ook ik ben erg geschrokken van dit incident. Smoketail's lichaam wordt tot zonsondergang in het kamp gehouden. Als zonsondergang is verstreken wijs ik drie katten aan die het lichaam mogen begraven,' Zacht knikte hij en liep hij verder weg het kamp uit. Hij moest even zijn hoofd leeg krijgen, even niet nadenken aan de dood van een clan genoot. Ook al kende hij Smoketail niet zo goed, het bleef toch iemand die in je clan geleefd heeft.

- Topic uit -}

Hij merkte dat er iemand naast hem kwam staan, dus wende hij zijn blik van de andere twee warriors af. Hij keek opzij en knikte Honeyspots respectvol toe. Daarna keek hij weer naar Arcticlight en Smoketear. Toen Smoketear zei dat hij zou vertellen wat er gebeurt was. Hij keek nieuwsgierig toe toen Smoketear op de hoge rotst sprong. Zijn oren spitsten zich toen Smoketear vertelde wat er gebeurt was. Zijn lichtblauwe ogen werden steeds groter naarmate het verhaal van Smoketear vorderde. Wat verschrikkelijk… Even keek hij treurig naar het lichaam van Smoketail. Hij schudde langzaam zijn kop. “Wat erg,” fluisterde hij zacht. “Wie doet nou zoiets?” Hij slikte. Hij had Smoketail ook niet zo goed gekend om hier lang te kunnen blijven. Hij zou de laatste momenten met de elder aan de familie en vrienden overlaten. Hij begroef nog een keer zijn neus in de vacht van de elder. “Ik zie je weer in Starclan Smoketail,” fluisterde hij. “Mama en papa zullen je vast heel hartelijk verwelkomen. Heb een goede jacht met ze,” Even voelde hij tranen achter zijn ogen branden, maar hij drong ze terug. Toen tilde hij zijn kop op en stond op. Er stond een waterig glimlachje om zijn lippen toen hij naar de andere katten keek, die zich om Smoketail verzameld hadden. Even bleef zijn blik hangen bij Mousefur. Ook haar knikte hij respectvol toe. Hij luisterde nog even naar wat ze zei en keek naar Arcticlight. Die Smoketail nog wat laatste woorden toesprak en weg liep. Daarna liep hij ook weg in de richting van de apprentice den. Er lag een bedachtzame en droevige blik in zijn ogen, weer een kat minder in de clan. Waarom moesten katten zo sterven? Het leven was niet eerlijk, helemaal niet eerlijk.

[Topic uit]

Words:293
Mood: Sad
Company: Smoketear, Arcticlight, Honeyspots & Mousefur

Onderwerp: Re: {{ He died... ${{ He died... Icon_minitime$