Sleepwalker

Onderwerp: Sleepwalker vr 21 dec 2012 - 14:49

||Words:: 422||Mood:: Thinkfull||Company:: Rosepaw||
Met zijn ogen open lag hij in de warriors den met zijn kop op zijn poten. Hij staarde naar voren maar wist zich zelf niet tot slaap te brengen. Een zucht rolde over zijn lippen en hij ging op zijn zij liggen, de plek naast hem was koud, en hij voelde zich minder op zijn gemak nu Lastbreathe wel verdwenen leek te zijn. Was ze wel de waren geweest? In het begin leek het allemaal zo goed geweest te zijn, de poes en hij waren altijd samen en ze hadden altijd zielsveel van elkaar gehouden, altijd, en nu was ze in eens verdwenen. Wat zouden zijn kittens wel niet denken? Lag er een vloed op hem? Starclan, why? Vroeg hij aan zijn ancestors. Smoketear liet een zucht over zijn lippen rollen, hij kon maar beter gewoon een wandeling gaan maken, even zijn kop wat frisser maken. Hij hees zijn massieve lichaam overeind en verliet de warriors den, hij keek even over zijn schouder naar de andere warriors om te kijken of iemand hem had gezien. Niemand hem hem gezien, dus besloot hij veder te gaan. Hij liep over de open plek direct door naar het kamp uitgang, even jagen, even wandelen en dan gewoon weer terug naar het kamp, dat was zijn plan. Rustig liep hij veder met zijn kop laag, een koude wind bries waaide door zijn lange donkere vacht en bij die wind bries versmalde hij zijn ogen. Sneeuw stoof op, maar die wind bries bracht ook een bekende geur met zich mee, Smoketear versmalde zijn ogen. Wat deed zij uit het kamp, ze was nog maar een apprentice, zij had sowieso geen recht om rond deze tijd nog even buiten het kamp rond te hangen. Smoketear begon in de richting van zijn dochter, Rosepaw te lopen. En ja hoor, daar zag Smoketear de jonge tengere Apprentice. Smoketear liet een zacht gebrom horen om haar aandacht te trekken. Smoketear liep op de apprentice af met zijn staart hoog en zijn felle ogen waren op haar gericht. "Wat doe jij uit het kamp, Rosepaw?" Vroeg hij vrijwel meteen. Smoketear bleef staan zoals hij stond en keek de apprentice recht aan. Ze leek zo erg op haar moeder. Smoketear voelde even een brok in haar keel. Ze hadden nog zo'n leuk gezinnetje kunnen zijn. Waarom was Lastbreathe verdwenen? Waar was ze? Soms zag hij haar nog wel in het kamp, maar veel aandacht werd er niet aan hem geschonken. Is dit was ik werkelijk verdien? Vroeg hij aan zich zelf, en Starclan.

Onderwerp: Re: Sleepwalker zo 27 jan 2013 - 12:40

________________________________________

Liefde. Eén woord, met zoveel betekenissen. Maar welke? Mistpaw had erover gesproken. Dat ze verliefd was op iemand. Of ze had er zo over gesproken dat Rosepaw de conclusie eruit had getrokken dat ze verliefd was. Was het niet Mistpaws mentor? Rosepaw wist het niet meer zeker, maar ze had er wel nog vaak aan moeten denken. Wat als zij nu nooit verliefd werd? Zoveel ging ze nu ook weer niet met andere katten om. Andere katten namen de moeite niet eens om zich naar haar om te draaien. Het werkte ook niet echt. Een bekende vader, een bekende grootvader, bekend zusje en bekend broertje, een haast uit het oog verloren moeder en dan was er haar. De poes die niks kon, zelfs geen contact maken. Ze was een soort… Ja, wat? Een soort buitenstaander. Zowel in de familie als in de Clan. Haar vader zou niet zo trots op haar zijn, hoewel ze wel pas leerling was geworden en ze deed trainen met haar mentor, Flameclaw. Maar die laatste had ze ook niet meer zo vaak gezien, zo vaak werd ze niet op training genomen. Hij had blijkbaar ook nog een andere leerling, Rosepaw had niet de moeite genomen om contact te maken met die leerling. Ze draaide haar kopje om. De slaap kon ze toch niet vatten, misschien kon ze net zo goed even buiten het kamp gaan, hoewel dat nu op dit tijdstip niet mocht. Toch had ze het gevoel alsof ze hier stikte. Niemand lag naast haar, waarom zouden ze dan ook? Ze schudde haar grijze kopje, richtte haar felgroene ogen op de leerling die voor de uitgang van de Den lag en nam een aanloop. Met gemak sprong ze over de leerling heen en zonder geluid te maken wist ze het kamp uit te komen.

Opnieuw drongen er gedachten binnen, maar die werden lichtelijk verdreven door een zware stem dat opeens opdoemde in de duisternis. Rosepaw verstijfde en draaide zich om, zette zich al schrap om haar belager aan te vallen. Het was echter geen belager, het was haar vader. ‘Pap?’ piepte ze zachtjes. Ze liep naar hem toe en drukte haar kopje tegen zijn borstkas. Alle opgekropte emoties leken een uitweg te vinden in deze soort van knuffel, hoewel ze begreep dat dit niet het juiste moment was om knuffels uit te gaan delen. Haar vader wilde vast een verklaring waarom ze buiten het kamp was. ‘Ik kon niet slapen,’ zei ze zachtjes. ‘Ik was ook niet van plan om lang uit het kamp te blijven, maar ik ben gewoon even blij als ik weg ben van… hun.’ Ze deed een hoofdknik naar ergens waar het kamp moest zijn. Haar richtingsgevoel was voor iemand van haar leeftijd uitstekend. Ze wist precies waar het kamp lag en hoe ze de weg terug kon vinden, iets wat veel katten niet van zichzelf konden zeggen als ze zes manen oud waren. Ze keek haar vader aan. Vaag kwamen er weer gedachten opsteken van leerlingen die iets hadden gezegd over haar moeder. Het was een soort pesterij geweest, drie leerlingen hadden haar plagend verteld dat haar vader aanpapte met een andere poes. Naar het blijk kwam dat omdat ze klaarblijkelijk in haar slaap iets over haar moeder gemompeld had. Ze haatte sommige leerlingen echt, maar goed. Ze keek Smoketear aan. ‘Pap, is het waar wat ze over mam zeggen?’ Ze durfde hem haast niet aan te kijken. ‘Dat ze weg is en dat je nu een ander hebt?’ Rosepaw voelde hoe haar vacht warm werd van schaamte. Ze had de leerlingen aangevallen, had van zich af proberen te bijten, maar drie tegen één ging natuurlijk niet en dat was goed te zien aan haar half gescheurde oor.

________________________________________

- Arme Rosepaw D: