182
Actief
| |
|  Onderwerp: // Time to Explore  zo 23 dec 2012 - 17:02 | |
|  Wat maakte het hem nou uit wat anderen van hem dachten? Hij was een sterke kitten en zou ooit de machtigste worden in dit hele woud en misschien zelfs verder dan dat! Dat was wat de stem hem verteld had, en waar hij vanaf het begin af aan al in geloofd had. Als het niet zou gebeuren dan zou hij wel een ander lot hebben, en ook dat lot ging hij met open armen tegemoet. Hij was niet bang voor zijn eigen lot, en als het moest veranderde hij die zo enorm zodat het hem wel beviel! 'Cethin! Stop dat dromen en ga iets doen, luilak!' Onderbrak de stem zijn gedachten. De jonge kater twijfelde geen seconde en sprong meteen op. Of hij zijn broertjes en zusjes hiermee had gewekt maakte hem helemaal niets uit, want de jonge kater bleef niet lang staan en was al snel verdwenen uit de den. 'Goedzo, zo ken ik je weer.' Gelukkig, de stem was weer wat gekalmeerd. Zijn bruine tabby vacht was bijna niet zichtbaar tegenover het struik gewas waar hij naast liep. Want de bruine takken hadden bijna dezelfde kleur als die van zijn vacht, jammer genoeg was de sneeuw zo dik en sneeuw wit dat je zijn poten altijd enorm goed kon zien. Geërgerd gromde hij en probeerde hij de sneeuw van zich weg te duwen, wat weer een onschuldig beeld van hem gaf. 'Dat gaat nooit lukken.' 'Goed dan.' Met grote sprongen rende hij naar de uitgang, en keek hij nog een keer over zijn schouder kijkend of er iemand was die hem gemerkt had. Gelukkig lag de helft nog te slapen, aangezien het midden in de nacht bleek te zijn en de zon nog lang niet op zou komen. 'Waarom heb je me nu al gewekt?' Besloot hij maar te vragen toen hij eenmaal het kamp uit was. 'Dan hebben we meer tijd om te trainen, Cethin. Leer je het dan nooit?!' 'Sorry..' De jonge kater sprong verder door de sneeuw en maakte zo een duidelijk patroon in de sneeuw dat makkelijk te volgen was. 'Cethin, kijk eens achter je en vertel me eens wat je ziet.' Meteen stopte de kitten bij de stem van zijn hoofd en draaide hij zich om nieuwsgierig rond te kijken. 'Ik zie.. Sneeuw, voetstappen en.. grote gapende gaten?' Verbaasd keek hij naar de gaten, die zonder dat hij het wist van hem af kwamen. 'Die heb je gecreeërd slimmerd, probeer normaal te lopen in deze dikke sneeuw. Ik weet, het is lastig. Maar je kunt het best niet zo'n spoor achter laten, ze zullen je volgen!' Cethin knikte zacht en probeerde vanaf nu normaal te lopen en zijn poten zo ver mogelijk om te trekken om ze vervolgens bovenaan op de sneeuw neer te planten en weer in de sneeuw te zakken. Wat een vieze prut, waar kwam het eigenlijk vandaan? Een beetje afwezig stapte de kitten verder, met zijn blik op alles gericht wat nieuw voor hem was. Deze sneeuw was spannend, en het liefst ging hij als kitten gewoon spelen buiten. Maar zijn stem zei dat hij zijn leven daar niet aan moest verspillen en alles moest verkennen. En dat deden ze dan ook, al enkele weken of manen zelfs. 'Stop maar,' Meteen stond hij stokstijf en zette hij al zijn zintuigen op scherp. 'Waar zijn we?' Hij rook zoveel clangeuren, waar was hij? Toch niet bij de clans hé? Want daar was hij toch nog niet op voorbereid, althans dat had zijn stem hem enkele dagen terug verteld. 'Je bent bij fourtree, een heilige plek voor de vijf clans die hier leven.' Zachtjes knikte hij en stak hij zijn hoofd door de struiken om het mooie gebied in zich op te nemen. De sneeuw op de grond zat vol met voetstappen, kwamen de clankatten hier dan vaak? 'Gisteren is er een gathering geweest, vandaar dat de geuren nog goed aanwezig zijn. Het leek mij goed als je nu een kijkje nam, want de clankatten zullen hier nu niet rondhangen aangezien ze vast te moe zijn om uit hun den te stappen.' Cethin knikte weer en liep de veilige struiken uit waarna hij de grote steen zag en er lichtelijk van schrok. 'Wow, die is groot.' Zei hij bewonderend, terwijl hij eropaf rende en meteen de steen beklom om bovenaan van het uitzicht te genieten. 'Hier staan de leiders, onthoud hun geuren. Je zult het nog nodig hebben.' Cethin nam de geuren in hem op, en merkte daarbij nog een andere geur waardoor hij alert omlaag schoot en zijn borst tegen de steen aan duwde. 'Daar is iemand.' Zei hij verder in zijn hoofd, niet merkend dat de stem nog iets terug zei hield hij zijn ogen gefocust op de gedaante die naderde.
Words: 787 // Company: Unknown // Mood: Curious and focused
Text // Spoken // Thinking // Voice in his head
|
|
|
