{And everything went dark...}

_{Haar uitdrukking was slaperig toen Strawberry de Warriors den verliet. Ze had een onrustige nacht gehad en zich daarna ook nog verslapen, oeps... De poes wiebelde wat nerveus met haar oren van de schaamte. Het kamp was immers nagenoeg leeg. De poes stapte voorzichtig naar de prooistapel toe en keek neer op de schaarse overblijfselen. Eigenlijk had ze al een tijd niet meer gegeten, maar tegelijkertijd voelde ze zich helemaal niet goed genoeg om te eten. Een licht misselijk gevoel had zich al dagen lang in haar buik genesteld. En waar de meeste katten weer dikker werden met de nieuwblad prooi, werd Strawberry steeds slanker. Plotseling overviel een plotseling gevoel van misselijkheid haar helemaal. De wereld draaide voor haar ogen, waar ook al zwarte vlekken begonnen te dansen. En uiteindelijk... Viel Strawberry neer in het stof, flauwgevallen.}

{Open}

Hopepaw

Lightningrush had nog geen tijd gehad om hem iets te leren. En een beetje als een hulpeloze apprentice liep hij wat rond, nutteloos. Soms leek een van de elders hem gewoon naar aan te kijken, hem te vertellen dat hij eens van zijn luie kont moest opstaan. Maar hij was niet nuttig, dat was hij nooit geweest. Hij had Littlepaw niet eens genoeg kunnen beschermen toen die aanval in het kamp was met Darkfire aan de leiding. Hij was een slappeling, een totale lozer. Zacht zuchtte de kater en sloot zijn ogen. Plots hoorde hij een doffe klap naast hem. Zijn groene ogen schoten open en verbaasd keek hij naar de poes die naast hem was gevallen. Hij herkende haar als Strawberry, een poes die hij amper had gesproken. Niet wetend wat hij moest doen sprong hij geschrokken op. "Strawberry?!" Klonk zijn stem hoog en geschrokken. Hopelijk werd ze wakker!

_{Met haar ogen open lag ze in de apprentices den. Ze had al de leeftijd van een net warrior geworden kat, maar ze was nog steeds apprentice, ze had nog dingen in te halen. Maar dat ging prima. Softcream trainde haar goed, leerde haar goed hoe ze moest jagen en leerde haar interessante vecht technieken. Ze stond op en rekte haar poten uit waarna ze klaar wakker om zich heen keek. Misschien ging ze vandaag weer training krijgen, maar toen ze de apprentices den uit liep zag ze geen Softcream, hij was vast op Dawnpatrol. Ze zag wel een andere warrior, die er niet fit uit zag. Strawberry, was de warrior. Brightpaws ogen geleden naar de prooi stapel die zo goed als leeg was. Er moest nodig gejaagd worden. Misschien wou Strawberry met haar jagen. De apprentice liep op de warrior af, maar net toen ze haar aan wou spreken viel de warrior neer op de grond. "Strawberry!" Riep ze geschrokken uit. Ze duwde haar snoet tegen de flank van de jonge warrior. "Hé, Strawberry! Wakker worden," miauwde ze. Ze keek paniekerig om zich heen. Wat moest ze doen? Er was ook een andere apprentice bij, die herkende ze als Hopepaw, maar ze gaf niet veel aandacht aan de andere apprenitce.

--Hopepaw was me voor--}

Hopepaw

Geschrokken staarde hij naar de flauwgevallen warrior. Waarom was ze flauwgevallen? Was ze ziek? De apprentice zette verbaast een stap achteruit. Hopelijk geen besmettelijke ziekte, want hij werd enorm snel ziek. Zacht slikte de kater toen een andere kat erbij kwam. Hij keek met grote ogen naar de reactie van Brightpaw, een apprentice die bekend was om haar verschrikkelijke verleden. "Strawberry!" Riep ze geschrokken uit. Hopepaw voelde zich nutteloos, aangezien hij niet wist wat hem te doen stond nu. Moest hij de medicine cat halen? Of was dat weer wat te overdreven? Hij negeerde de andere paniekerige roep van de apprentice en schudde met zijn hoofd. "W-weet jij wat we moeten doen?" Vroeg hij zacht. Hij zou het echt niet weten, zoiets had hij namelijk nog nooit in zijn hele leven meegemaakt.

Zijn gele ogen zochten naar katten die nog niets aan het doen waren vandaag, klaar om die dan eens goed op hun donder te geven. Een onhoorbare gaap ontsnapte uit zijn bek toen er enkele katten voorbij hem liepen met meerdere prooien waarvan de verse geuren zijn neusgaten vulden. Nee, nu mocht hij niet denken aan eten. Hij wiebelde ietwat onrustig met zijn oren toen hij keer op keer verschillende katten iemands naam hoorde roepen. En het duurde ook niet echt denderend lang voordat hij doorhad dat het iets ernstig moest zijn. Zijn felle gele ogen werden groter toen hij het levenloze lichaam van een calico kattin zag liggen. Echter rook hij geen bloed, en rees de flank van de poes nog altijd op en neer. Dus dood was ze al niet. Alsnog zag hij enkele apprentice's naar de flauwgevallen poes stuiven, beide helemaal in paniek. "Kalmeer een beetje," Sprak hij uit toen hij zich een weg naar de drie katten toe baande. Het felle zonlicht scheen op zijn massieve gestalte waar je zijn spieren goed onder de pels zag rimpelen. "Kan iemand me vertellen wat er is gebeurd?" Natuurlijk kon hij zelf ook wel zien dat de poes die de naam Strawberry had was flauwgevallen. Maar hoe? Oververhit? Te weinig kracht? Er waren talloze redenen waarom ze flauwgevallen kon zijn, en als hij eerlijk moest zijn wou Twirlfang hier niet al te veel moeite in steken.

_{Ze keek met verbaasde ogen naar Hopepaw, afwachtend naar wat hij ging zeggen. Misschien wist hij wat er gebeurd was, en haar vragende ogen moesten genoeg zeggen, wat niet zo was, want in plaats daarvan werd haar wat gevraagd. "W-weet jij wat we moeten doen?" Vroeg Hopepaw. "I... I don't know," murmelde ze zacht. Ze keek naar het lichaam van Strawberry, ze drukte haar neus tegen haar flank. Maar geen reactie, Strawberry ademde wel, en natuurlijk klopte haar hard ook. "Kalmeer een beetje," hoorde ze toen een stem. Brightpaw keek vlug op, paniek straalde van haar af. Ze knikte kort. "Kan iemand me vertellen wat er is gebeurd?" Vroeg de kater die onder de naam Twirlfang bekend stond. De massieve kater was op hun afgelopen. "Ehm, ik liep enkel op haar af en wou haar vragen of ze wou jagen ofzo, maar toen voor ik iets zeggen kon zakte Strawberry door haar poten heen! Gaat ze dood?!" Haar stem trilde van paniek. "I-ik weet niet wat er gebeurd is," murmelde ze bezorgd terwijl ze naar Strawberry keek.}

Hopepaw

Vragend keek hij Brightpaw aan, maar hij kreeg dezelfde vragende blik terug. Ze wist het ook niet, althans, zo keken haar ogen naar hem. Hij zuchtte zacht. Nutteloos, dat was hij zeker. Zijn oren gingen lichtelijk hangen toen hij de warrior Twirlfang op hen af zag lopen. De kater zei dat ze moesten kalmeren en diens stem zorgde ervoor dat Hopepaw onmogelijk terug durfde te antwoorden. Hij slikte en keek naar zijn poten. Uitleggen wat er gebeurd was durfde hij niet, Brightpaw zou het vast beter doen dan hem. Veel beter. "Ehm, ik liep enkel op haar af en wou haar vragen of ze wou jagen ofzo, maar toen voor ik iets zeggen kon zakte Strawberry door haar poten heen! Gaat ze dood?!" Zijn ogen werden groot bij het woord dood. "Nee... nee toch?" Stamelde hij zacht. Moest hij zich nu verantwoordelijk voelen?

Hij liet zijn blik eerst over de apprentice genaamd Brightpaw glijden, en keek vervolgens naar de grijze kater. "Ehm, ik liep enkel op haar af en wou haar vragen of ze wou jagen ofzo, maar toen voor ik iets zeggen kon zakte Strawberry door haar poten heen! Gaat ze dood?!" Het was de vrouwelijke apprentice die antwoord gaf. Er schoot een opvallende honende blik door zijn ogen, echter verdween die algauw toen ze weer begon te praten. "I-ik weet niet wat er gebeurd is," Het enigste dat hij van de calico kattin die op de grond lag wist was dat zij de nicht was van de ex-Thunderclanner die hij een tijdje geleden had vermoord. En daarom vertrouwde hij dit hele gebeuren niet. "Nee... nee toch?" Sprak de lichtgrijze kater plots, duidelijk dat hij het over het woordje 'dood' had. Twirlfang trok één van zijn wenkbrauwen op, en ging met zijn tong over zijn poot. "Nee, ze gaat niet dood. Als ze gewoon is flauwgevallen toch niet." Hij liet zijn poot weer zakken en hij haalde even diep adem. "Jullie kunnen haar wel het beste even naar de Medicine cat brengen." De warrior maakte het duidelijk dat hij Strawberry niet wou helpen door haar naar de Medicine cat te brengen, dat die apprentice's dat maar gingen doen. De twee andere katten, welke er beide nogal paniekerig bij stonden, waren beide oud genoeg om haar tot aan de Medicine den te dragen, daar hadden ze zijn hulp toch niet voor nodig, of wel soms?

_{Brightpaw voelde paniek door haar hele lichaam heen snijden en ze maakte zich zorgen. Ze keek kort naar Hopepaw, en daarna weer naar Twirlfang toen hij weer begon te spreken. Iets in de houding van de kater stond haar niet aan, even als de toon in zijn stem. Maakte de kater zich geen zorgen om hun clan genoot? "Nee, ze gaat niet dood. Als ze gewoon is flauwgevallen toch niet." Sprak Twirlfang. "Maar wat als ze niet is flauwgevallen en er iets anders is waardoor ze buiten bewustzijn belande?!" Vroeg ze op een angstige toon. "Jullie kunnen haar wel het beste even naar de Medicine cat brengen." Sprak Twirlfang vervolgens, duidelijk dat hij de poes niet wou dragen. Is he like Darkfire? De vraag ging door haar kop heen en ze voelde een koude rilling langs haar ruggen graat heen glijden. Wat ook wel te merken was. Maar de twee katten konden denken dat ze over Strawberry dacht. Ze keek naar Hopepaw, en liep vervolgens dichter naar Strawberry. Ze duwde het voorste deel van de poes op haar rug en schuinwaarts keek ze naar Hopepaw en ze knikte om aan te geven dat zij Strawberry nu goed op haar rug had.}

"Maar wat als ze niet is flauwgevallen en er iets anders is waardoor ze buiten bewustzijn belande?!" Vroeg Brightpaw op een angstige toon. Hij trok één van zijn wenkbrauwen omhoog, en keek de apprentice grijnzend aan. "Als dat zo is, dan zal de Medicine cat dat wel zeggen." Beantwoorde de kater haar vraag op een verveelde toon. Hij liet zijn heldere gele ogen weer rusten op de pels van Strawberry, en dacht terug aan de rogue die hij had gedood. Hoe zou de poes op zijn aanwezigheid reageren zou ze nu plots weer wakker worden? Verbaasd, vijandig, of neutraal? Hij schudde zijn kop onopvallend en keek toe hoe Brightpaw en Hopepaw de langharige poes naar de Medicine cat den begonnen te dragen. Eerlijk gezegd wou wou hij écht weten wat Strawberry's reactie zou zijn. "Gaat het wel lukken? Om haar met z'n tweeën naar de Medicine cat den te brengen?" Een honende blik was zichtbaar in zijn ogen, zodat de twee apprentice's zouden denken dat Twirlfang dacht dat ze het niet alleen aankonden. En dat ze dus niet zouden doorkrijgen dat Twirlfang de flauwgevallen warrior wou testen.