Meeting the Dark Fire~ [+Darkfire]

_{» Nu ze een nieuwe mentor had, was Silverpaw weer eens op onderzoek uit gegaan. Ze had haar trainingen voor vandaag al afgerond en Innerghost had gezegd dat ze kon gaan jagen. Nu was het van haar niet de slimste plek om te gaan jagen, ze was immers op de Carrionplace uitgekomen, maar ze kwam hier wel eens vaker, zoekend naar dingen die interessant waren.
Zo ook nu weer, stond ze op een klein hoopje afval en probeerde door de bevroren laag heen te komen met haar nageltjes. Zonder succes, jammer genoeg. De grond bleek stijfbevroren te zijn en haar klauwtjes waren niet sterk genoeg om er voor heen te komen. Silverpaw zuchtte zachtjes en liet zich naar beneden glijden, hier was niets aan, misschien kon ze gaan kijken voor wat prooi!

Het duurde eventjes voordat ze een goede muis in het oog had, muizen spotten was lastig in dit gedeelte van het Shadowclan territorium en ze had geluk er eentje te zien. Haar pootjes verplaatste zich zachtjes op de koude, iets wat gladde, ondergrond en ze hielt zich laag bij de grond. Net op het moment dat ze wilde springen, schoot het meisje weg en kwam de jonge apprentice neer op de koude grond. "Oef," mompelde ze, terwijl ze een lik over d'r snuitje gaf. Ze schudde haar kopje en keek achter zich, waar ze opeens oog in oog met een grote zwarte kater stond. Silverpaw piepte van schrik en zette een stap achteruit. Damn, dit ging niet leuk worden. Waar was Stormpaw als ze hem nodig had!?

Spoken~}

_{De ochtend begon vroeg voor de donkere kater. Hij lag in zijn nest te ronken. Zijn zwarte vacht hulde samen met de donkere achtergrond. Hij hield zijn staart voor zich. Rustig werd Darkfire wakker en bewoog met zijn oor. Hij voelde gelijk de kou aan zijn vacht trekken. Hij keek op in het nest. De meeste katten sliepen nog. Verveeld haalde hij zijn neus op. Iedereen leek een beetje te snotteren door het weer. Loom stond hij op en liep de den uit. Toen hij het kamp ron keek zag hij een enkele kat zitten eten. Even ging hij zitten en likte zijn vacht, het zat nogal door de war. Hij was verveeld, misschien zou een nieuwe verkenning rond het territorium hem goed doen. Honger had hij niet dus vertrok hij gelijk. Grayclaw had hij al enkele dagen niet gezien. Hij was vast druk met andere dingen, het boeide hem eigenlijk niet. Hij zwiepte met zijn staart wat licht de sneeuw opwaaide. Sneeuw lag bezaaid over de grond, dat was iedereen al opgevallen. Hij liep door het territorium, sprong op een boomstronk en er weer af. Hij stak zijn neus in de lucht, muis. Toen hij beter rook wist hij de richting te bepalen. Nu hij de lucht zo rook begon zijn buik toch wel te rommelen. In een sluip houding, stil en geruisloos sloop hij verder. Ergens in een holletje bij een boom zag hij het muisje nog wat laatste nootjes bij elkaar scharrelen. Darkfire lachte binnensmonds. Toen hij langzaam dichterbij kwam had de muis hem in de gaten, damit. Het wezentje schoot het hol in. Darkfire trippelde er heen. De grond was harder dan normaal omdat het had gevroren. Darkfire schraapte met zijn klauw ovcer de grond en begon te graven. Hij kreeg het warm van de bewegingen en zou worden beloond met een maaltje. Gelukkig had het dier zijn hol niet te diep gegraven. Zo te zien was deze muis niet erg goed in voorbereiden. Toen zag hij het beestje, hij reeg het aan zijn klauw. Het peipte luidkeels. Darkfire beet het dood. Fijn, nu was al het prooi in de buurt ook gewaarschuwd. Erg soepel, Darkfire. Hij at het dier gelijk op en voelde zich voldaan. Prooi naar de clan brengen deed hij al eeuwen niet meer, dus nu ook niet. Hij geeuwde en liep verder. Zijn poot stappen lieten sporen achter in de sneeuw, wat hij niet erg vond. Opeens kwam hem een vreemde geur binnen. Het leek tweebeen te zijn, maar dan anders. Hij volgde zijn neus naar de plek. Hij zag opeens een hoop tweebeen afval bij elkaar liggen. Hij had wel eens van deze plek gehoord hij Thunderclan, maar niet verwacht dat het hier zo zou stinken. Hij snoof walgend. Maar toch was hij wel nieuwsgierig. Misschien kon hij nog wat leuks vinden. Hij zag schimmen tegen de lucht, kraaien. Hij lachte evn, vreemde beesten waren het. Hij liep het schroot op en zag de meest vreemde dingen. Hij wist dat tweebenen troep konden maken, maar zoveel? Niet te geloven. Hij keek in een blikje dat op de grond lag, er kroop een beestje uit. Hij walgde. Opeens rook hij nog een andere Shadowclan geur. Hij keek om zich heen en zag opeens een witte vlek tussen het puin. Hij liep op haar af. Hij zag hoe ze de fout maakte en hoe ze op haar bek ging. Darkfire moest binnensmonds lachen om haar stommiteit. Hij zwiepte met zijn staart en zijn blik werd killer. Rustig stapte de grote kater naar de leerling toe. ''En wie ben jij dan wel niet?'' Hij haalde zijn neus naar haar op alsof ze ook afval was.

Srry zo laat ^^''

Gesproken tekst.}