SNOWFIGHT! {iedereen}

Fleckkit keek van de ene kant van het kamp naar de andere kant. Allemaal sneeuwballen vlogen van kat naar kat. Het was echt zo grappig om het te zien. Sommige katten leken net wandelende sneeuwpopen waarvan de andere doorweekt waren. Ze was zo opgewonden toen ze haar papa zag dat ze een gil gaf. Oeps ze moest stil zijn anders kon ze hem niet gaan bekogelen. Snel bukte ze en schoof met haar voorpoten voorzichtig sneeuw mee. Ze zag haar pap achter een sneeuwberg schuilen en zijn staart heen en weer zien gaan. Dit was zo uber grappig. Ze wilde net wat sneeuw naar hem toe gooien maar Petalcloud was haar gelijk al voor. 'Meer! Meer! Veel meer!' Hoorde de Fairykit schreeuwen van de andere kant. Fairykit was niet echt een goed doelwit voor haar wand de oranje kitten was toch al aan het rillen. Ze wilde net weer terug naar Stormstar gaan maar zag uiteindelijk toch een goed doelwit. Creamypaw! Ze sloop er heen en schoof een kleine berg meet zich mee. “Hé,” hoorde ze hem roepen. “Ik wist niet dat jij wit was,” zij haar daarna op een plagerige toon. “Heb je het niet koud?” vroeg de kater wat zachter. Hier was Fleckkit al bang voor. Deze kater was altijd veel te bezorgd! Hier moest wat aan gedaan worden. Ze spande haar bruin schouders en sprong op de witte kater. Ze duwde met aar voorpoten zijn kop omlaag sprong er vanaf en begon met haar achterpoten sneeuw in zijn gezicht te schoppen. ' Boe!' Zei ze lachend. Haar staartje zwiepten speels heen en weer. Ze was klaar voor de aanval! Ze begon een kleine kuil te graven en voelde hoe ze bij het gras kwam. Als iemand anders haar nu in e maling wilde nemen kon ze zijn kop in de kuil duwen en zijn kop daarna nog wel levend begraven! Dat zou echt uber leuk zijn maar was er daar geen straf voor. Ze hield voor de zekerheid Stormstar, Creamypaw en Spotlight in de gaten. Als deze wat met haar uit wilde spoken was zij ze hopelijk voor.

~~Kort

Ze lachte luid toen ze Creamypaw had geraakt en ze krijste van plezier toen hij ook sneeuw over haar heengooide. 'Ik wist niet dat jij wit was,'zei Creamypaw tegen haar. 'Ben ik ook niet!' piepte ze lacherig en schudde al het wit uit haar oranje vacht. 'Is het leuk?' ging Creamypaw verder en Fairykit knikte enthousiast. 'Het is echt vreselijk leuk! Ik had nooit gedacht dat ik sneeuw leuk zou vinden!' Ze trappelde speels van de ene poot naar de andere en haar donkergroene ogen glansden bij Creamypaw's vraag: 'Heb je het niet koud?' Ze hield op met trappelen. 'Nou... een beetje misschien. Maar ik ben zo verdiept in het spel dat ik het niet eens merk!' Ze keek smekend naar de oudere kat. 'Doe jij ook mee, alsjeblieft?' Plotseling schrok ze omdat een andere kitten,Fleckkit, Creamypaw aanviel. Geschrokken deinsde ze achteruit maar begon daarna luidop te lachen toen Fleckkit een kuil begon te graven. 'Waarom een kuil?' piepte ze en keek Fleckkit vragend aan.

Snel begon Fleckkit verder te graven. Als ze het goed had was de kuil zo diep dat net haar hele pootjes bedekt waren tot aan haar buikje. 'Ben ik ook niet!' Hoorde ze Fairykit piepen. Ze was nu niet echt gefocust op Fairykit en begon door te graven aan de kuil. Het sneeuw vloog een meter achteruit en belande en neer plofte op een kleine berg die ontstond. 'Het is echt vreselijk leuk! Ik had nooit gedacht dat ik sneeuw leuk zou vinden!' De oranje kitten had dus blijkbaar nog nooit sneeuw gezien he? He wacht eens even? Dus zo heet dat witte spul sneeuw! Een glimlach verscheen terwijl ze dacht dankjewel Fairy om zo maar het antwoord op mijn vraag te stellen. Hardop zij ze het niet wand misschien leiden het haar dan teveel af en werd zij als doelwit gekozen en dat kon natuurlijk flink misgaan. 'Doe jij ook mee, alsjeblieft?' had Fairykit nog tegen Creamypaw ge zegt voordat Fleckkit op Creamypaw sprong. Het enige was dat ze niet begreep dat ze eerst achteruit sprong van schrik en daarna begon te lachen. Dat was gewoon uber lollig. Fleckkit werd onderbroken door een klein stemmetje van Fairykit die vroeg 'Waarom een kuil?'. Fleckkit stopte en ging zitten. Ze schraapte haar keel en begon kattig te praten ' Ohhh mijn lieve Fairykit. Deze kuil is voor iets belangrijks wat ik liever niet zeg' Ze liet een rimpel die een beetje klein was met moeite verschijnen en keek een beetje boos. Even later kon Fleckkit het niet inhouden en barsten in lachen uit. 'Ik had je wedde! Deze kuil is voor dit!' Met een snelle beweging duwde ze met haar voorpoten Fairykit in het hoopje sneeuw achter haar. 'Geen kuil slimpie! Een bergje sneeuw!! ' Fleckkit had het niet eens koud. Haar vacht was gelukkig dik genoeg. Ze liet een zucht ontstaan en tikte met haar staart wat sneeuw naar Fairykit toe. 'Sneeuwpop! Grapte ze. Ze wist niet eens dat dit koude maar ook voor de eerste keer enge sneeuw toch wel lollig kon zijn

' Ohhh mijn lieve Fairykit. Deze kuil is voor iets belangrijks wat ik liever niet zeg' zei Fleckkit en Fairykit keek teleurgesteld. Het bleef even stil toen begon Fleckkit opeens te lachen. 'Ik had je wedde! Deze kuil is voor dit!' zei Fleckkit en ze duwde Fairykit plotseling in het bergje sneeuw. Ze krijste geschrokken en probeerde uit het hoopje sneeuw te klimmen. 'Geen kuil slimpie! Een bergje sneeuw!! ' Ze kon Fleckkit nog maar nét horen en opnieuw wkreeg ze sneeuw in haar gezicht. Ze hapte naar adem en sprong van de berg sneeuw af. Ze rilde van de kou en schudde al het sneeuw van haar oranje vacht. Ze schopte een laagje sneeuw naar Fleckkit toe en een lachje verscheen op haar gezicht. Nu was het Fleckkit die helemaal wit was!

Hij schoot in de lach toen hij zag dat Fairykit plezier had. 'Ben ik ook niet!' Hij fronste zijn voorhoofd. “Ooh nee?” vroeg hij toen plagerig. Hij keek naar haar vacht. “Je ziet er anders behoorlijk wit uit,” Hij grinnikte. Hij keek naar het witte spul onder zijn poten. Fairykit vond het leuk, misschien was het dat dan ook wel. Alleen hij kon nog steeds niet goed plaatsen, waarom iedereen er zo’n lol in had. Misschien moest hij gewoon met sneeuw gaan gooien en kreeg hij er vanzelf lol in. Of was er iets mis met hem? Opeens begon hij zich zorgen te maken dat er iets niet klopte met hem, zou hij het vragen? Alleen voordat hij daar verder over door kon piekeren voelde hij opeens dat er iemand boven op hem sprong. “Aaahh,” met een kreet belande hij met zijn neus in de sneeuw. Alle zorgen die hij altijd met zich mee droeg vielen opeens van hem af toen hij de twee poezen voor hem zag, waar maakte hij zich nou eigenlijk druk om. Hij zou best plezier kunnen maken en waarom niet nu. Hij nieste toen Fleckkit sneeuw in zijn gezicht schopte. Hij schudde zijn kop om wat sneeuw kwijt te raken en spinde toen van plezier. “Ja ik doe mee,” zei hij nog op de vraag van Fairykit. Hij zakte iets door zijn poten en keek nieuwsgierig toe terwijl Fleckkit een kuil aan het graven was. Zijn lichtblauwe ogen begonnen ondeugend te fonkelen toen hij de twee kittens zo bezig zag. Nou was Fleckkit aan de beurt. Hij sprong op boven op Fleckkit en duwde ook haar kop in de sneeuw. Daarna rolde hij weer van haar af. “Zo nou heb ik jou ook,” zei hij grijnzend. Voordat hij zijn poot door de sneeuw veegde en die naar Fleckkit gooide en daarna naar Fairykit. Hij trippelde een eindje van hen vandaan en keek uitdagend achterom. “Pak me dan,” zei hij vrolijk. Hij draaide zich weer terug naar hen toe zodat hij ze allebei in de gaten kon houden, benieuwt of ze hem zouden proberen te pakken. Hij keek uitdagend van de een naar de ander.

Na al het gespeel met Fairykit keek Fleckkit toch maar weer om naar Creamypaw. Waarom was deze kater zo rustig en maakte hij izch overal zorgen voor? Fleckkit begon medelijden te hebben maar misschien konCreamypaw er wel helemaal niks zelf aan doen en had hij hulp nodig van andere en die kreeg hij dan juist weer niet... Ze werd verstoort uit haar diepen gevoelens door een stem die zei “Ja ik doe mee,”. Ze gaf een kleine sprong. Het was Creamypaw die het zei. En hij doet gewoon nog mee ook. Het leek wel of alle zorgen van de kater opeens verdwenen waren in de sneeuw en dat was nog goed ook nog! Even later zag ze hoe snel de kater in beweging kwam en op haar sprong en ook sneeuw tegen haar gooide. Fleckkit rildem aarn iet va de kou ofzoo maar gewoon van plezier en vreugd voor de kater. “Zo nou heb ik jou ook,” Er verscheen en brede speelse lach op Fleckkit terwijl ze plagend terug zei 'Ik had jou eerder maar wacht maar!' Ze duwde de kater nog eens om en keek hem sachuin aan met haar kopje. Dit was echt zo veel fun jho! “Pak me dan,” Zei de kater ook wat speels. Zonder te wachten rende ze naar hem toe en versperde zijn pad om voor hem te gaan staan. 'Hebbes Creamy!' Ze nam en hoge sprong op de kater en belande op zijn rug. Ze tikte wat sneeuw naar zijn gezicht toe en lachte. Jeej!

~~ Kort -_-

Bravesoul lag in de Warrior Den. Hij droomde over van alles. In zijn dromen kwam steeds een vreemde poes voor, en hij voelde zich aangetrokken tot haar. Telkens weer, elke nacht, maar dan steeds op een andere plaats. Dit keer kwam hij dichter bij de poes dan normaal. Ze was alleen zo in de schaduw gehuld dat hij haar echt niet kon zien. De grijze kater kwam dichterbij en met een flits draaide de poes zich om. Hij zag wat glinsteren wat de ogen moesten zijn. Het duurde maar een paar seconden of de poes ontplofte en koude, witte vlokjes kwamen op zijn staart en neus terecht. Opeens sprong Bravesoul op, hij stond in de Warrior Den te hijgen. Voorzichtig ging hij liggen en hij vond het al zo koud. Even snoof hij en dacht weer aan zijn droom, waarom? Waarom verdween die poes nou altijd? Zo kwam hij er nooit achter wie ze nou werkelijk was, of ze een echte kat van Riverclan was, of dat ze misschien wel helemaal niet bestond. Na een tijdje zo hebben gelegen stond hij langzaam op en verliet zijn warme nest in de Den. Hij sjokte richting de uitgang en zag dat als hij uitademde er een soort walm uit zijn neus kwam. Dit was zijn eerste winter als Warrior. Hij begon iets sneller te lopen en toen hij bij de uitgang van de Den stond keek hij bewonderend rond. ‘’Wow…’’ Zei hij zachtjes en keek naar de spelende kittens, apperentices en ja, zelfs warriors. De grijze kater herkende zijn opa, Stormstar. Hij wilde op hem aflopen omdat hij al heel lang niet meer met hem had gesproken. Maar toen hij vier passen had gezet gleed hij door, en kon niet meer stoppen. Hij schreeuwde naar Stormstar dat hij opzei moest gaan, maar hij gleed recht op de kater af.

Wow, 307 woorden :3

Hij schoot in de lach toen ze zei dat zij hem eerder te grazen had genomen. “Daar kan ik je alleen maar gelijk in geven,” zei hij lachend. Hij lachte nog steeds toen ze hem omduwde in de sneeuw. Toen verscheen er een speelse blik in zijn ogen en stopte hij met lachen. Hij stond op en liep een eindje van hen vandaan. Nieuwsgierig in zijn ooghoek achterom kijkend wat de kittens zouden gaan doen. Er verscheen een grijns om zijn lippen toen hij Fleckkit in beweging zag komen. Hij keek haar afwachtend aan toen ze hem zijn pad versperde. Als hij had gewild had hij over haar heen kunnen springen, maar dat deed hij niet. 'Hebbes Creamy!' Hij grinnikte. “Ooh ja?” vroeg hij uitdagend aan haar. Hij liet zich vallen toen Fleckkit boven op hem sprong. Hij nieste toen ze wat sneeuw in zijn gezicht gooide. “Oké je hebt me weer,” zei hij lachend. Voordat hij zich omdraaide en boven op haar ging zitten. “Maar ik jou lekker ook,” hij veegde ook sneeuw in haar gezicht voordat hij van haar afstapte en weer ging staan. Zijn ogen fonkelden nog steeds uitdagend en hij bewoog zijn oren afwachtend. Hij keek van Fairykit naar Fleckkit en weer terug. Benieuwt of een van de kittens hem nog eens aan zou vallen met sneeuw.

Words:221
Mood: Happy
Company: Fairykit & Fleckkit