Who's there?

Soms was het leven niet eerlijk. Kittens werden vroeg vermoord door vossen, prooi opgegeten door roofdieren terwijl ze nog maar zo'n kort leven hadden geleid. Maar zo is het leven nou eenmaal. Elke dag vinden wel een aantal schouwspellen plaats die voor de een in zijn voordeel is en de ander juist in zijn nadeel. Nee god was niet vaak goed voor de levende wezen die beneden op de aarde leefde. Als je verhalen hoorde van twolegs die in god geloofde hielp god alle levende wezens, maar een verstandig beest wist wel beter. Het leven was hard je moest voor jezelf vechten,je nageslacht en misschien je partner en enkele vrienden die je mog maar meer dan ook niet. Als men met de levende wezens was zou Leaf-fall wel overgeslagen worden maar helaas. Het vroor waardoor er af en toe wat ijskristallen aan de kale takken van struiken en bomen hing.

Plotseling vallen zachtjes dikke witte sneeuwvlokken naar beneden op de grond. Een zucht ging door het tengere lichaam van een zilvergrijze kattin. Een dikke laag sneeuw zou straks tevoorschijnkomen, het zou nog kouder worden dat het al was en als het ontdooit dan was de grond heel nat en blubberig. Twee cycaan blauwe kijkgaten bestuurde rustig hun omgeving. Met sneeuw zou anders er nu. Yaisa zat pas een jaar in de Bloodclan en ze had het Bloodclan territory nog nooit gezien als er een dikke laag ijzig koud wit spul lag. Aan de ene kant had de poes zin in het sneeuw, omdat het leuk was om erin te spelen enzo. Maar na een tijdje werdt het een koude en saaie ijzige boel waar geen lol meer aan was. In het begin was het leuk maar na een tijdje had je gehoopt dat het nooit gevallen was. Plots doemde een magere muis op op het toneel. Yaisa haar pupillen veranderde in donkere zwarte gaten die twee keer zo goed zagen als normaal. Haar oren stonden gespitst toen ze langzaam en geluidloos naar de muis toe die nog geen idee had wat er te gebeuren stond. Snel wiegde haar heupen heen en weer om zich klaar te maken voor de sprong die waarschijnlijk het leven van de muis zou beeïndigen. In een vaart sprong de poes vooruit en landde met een zachte plof op de muis die daardoor zijn bewustzijn verloor. In een snelle beet maakte Yaisa een einde aan het leven van haar prooi en likte smaakvol haar lippen af. Snorrend pakte ze de muis op en liep in de richting van een zonnig plekje.

Ondertussen lag er al een dun laagje sneeuw op de grond. Haar pootkussentjes laatte duidelijk zichtbare afdrukken achter in de sneeuw. Yaisa liep door de krakende sneeuw naar het plekje waar de zon leek te schenen en waarschijnlijk warmer zou zijn. Tot haar schrik zag ze ineens een zwarte kat liggen. Voorzichtig legde ze haar prooii neer en liet de geuren van de kat naar haar geurklieren drijven. De geur luchte de zilvergrijze poes op, ze rook dat het een Bloodclankat was. Nog niet zo heel oud en een poes. Ze pakte haar prooi weer op en kwam tevoorschijn uit de struiken en bekeek de kat goed. Zo te zien was het Blackcherry. Yaisa kende haar nog niet echt goed dus ze zal niet gelijk scherp uit de hoek komen maar eerst kijken hoe Blackcherry zelf was. De kattin legde haar prooi neer en keek Blackcherry aan. Ze ging zitten en krulde haar staart over d'r voorpoten waardoor ze opwarmde ondanks de koude sneeuw onder haar pootjes. Ze was eigenlijk wel benieuwd hoe de zwarte poes op de sneeuw zou reagren. aangezien ze zo jong was kon het mogelijk zijn dat ze nog nooit sneeuw gezien had. Maarja alles was mogelijk tegenwoorden