Hello Little One {LITTLE}

_{Een paar verdwaalde sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en belandden op zijn ginger-witte vacht. Vrolijk sprong Eriksen in een kleine hoop sneeuw en voelde de kou door zijn vacht gaan. Dat was het enige nadeel van zijn korte vacht, de kou kon hem snel te pakken krijgen. Maar als hij ervoor zorgde dat hij niet té nat werd, zou hij geen kou vatten. Dat zou zijn einde kunnen betekenen, want zonder enige kennis van die helende kruiden kon hij niets voor zichzelf doen. Snel sprong Eriksen uit de hoop en landde op zo'n stenen Twoleg pad. Dit was vrijgemaakt van het laagje sneeuw dat er in de ochtend nog had op gelegen. Nieuwsgierig keek Eriksen naar de hekken, in de hoop een kat te kunnen zien. Maar geen enkele Kittypet zou in deze kou zijn warmte nest verlaten. Door een soepele beweging sprong hij op een hek en trippelde er snel overheen. Zo passeerde hij een paar tuinen, de een mooier dan de ander. Maar nog steeds geen teken van leven, van katten dan. Zijn pad werd geblokkeerd door een hoger gelegen hekje, eentje waarvan de uiteinden pijnlijk scherpe punten had. Nu had hij een keuze die hij moest maken. Terug op het pad of door de tuin? Eriksen besloot hetgeen dat hem problemen kon opleveren en sprong in een verse laag sneeuw. Toch op zijn hoede. Snel rende hij naar de overkant en sprong over het hek. Weer landde hij in een nieuwe tuin, maar dit keer rook hij wel degelijk een katten geur. "Hallo?" Zei hij alsnog erg kalm, en keek om zich heen.}

_{♥ Haar gewrichten deden pijn van de kou, de kou waar ze gisteren een tijdje in was geweest. Maar had ze er spijt van? Nee, het was heel leuk geweest. Lekker even alleen in de sneeuw, al haar emoties vrijlaten en lachen. Vrienden had ze gisteren niet nodig gehad, Crimson was niet komen opdagen gelukkig en haar buren hadden haar niet zien spelen. Ze slaakte een diepe zucht en sloot haar ogen waarna ze eens diep geeuwde. Wat een heerlijke dag was het gisteren, met die hele pak sneeuw die gevallen was. Ze grinnikte zacht en sprong van de bank af waarna ze iets dronk en haar huis rustig en in stilte verliet. Normaal kwam ze niet zo snel buiten haar huis, maar de laatste tijd werd het steeds vaker. Ze ontmoette dan ook zoveel vriendelijke katten, waren katten dan niet zo eng? Ze slikte zacht en schudde de gedachte om katten sneller te vertrouwen weg. Nee, die fout ging ze niet nog eens maken. Want Crimson had ze nooit zo snel moeten vertrouwen, misschien was hij hier nu dan ook niet. Als ze vroeger zo verlegen was geweest als nu, dan was ze nu waarschijnlijk allang van hem af. "Hallo?" Stokstijf bleef ze staan toen ze de stem van de andere kat hoorde. Haar hoofd keerde ze stijfjes naar hem toe en ze slikte zacht. Waarna ze haar lichaam weer deed ontspannen om de schrik te kunnen verwerken. Ze had dus echt geen kat verwacht nu. Zo in de morgen. Ze draaide zich naar de kater toe, gelukkig stond hij een eind van haar af. "Hallo." Glimlachte ze zacht naar hem. Hopelijk kwam hij niet dichterbij, hopelijk ging hij weer weg. Ze rook aan hem dat hij een Rogue was, waren die katten normaal niet erg gevaarlijk? ♥

♥ <'3 ♥}