Today is the tomorrow of yesterday [Icy only]

Het geluid van de brullende rivier tussen de twee steile rotswanden klonk oorverdovend. Het was spekglad op de glimmende, zilverkleurige stenen. Icy trilde van alle inspanning. Het sneeuwde licht, wat het enkel nog moeilijker maakte voor haar om te bewegen. Ze was niet bang van hoogtes, bijlange niet. Het was de rivier die haar liet huiveren en haar de stuipen op het lijf bezorgde. Elke kat had het niet op water, al zeker niet zij. Hoe hielden die domme rivierclankatten dat uit? Hoe haalden die vieze mormels het in hun hoofd om in zulk koud water te springen of pootje te gaan baden? De elite leidster kon de gedachte dat ze viel niet uit haar hoofd bannen. Het water zou haar opslokken en zo heen en weer sleuren dat ze tegen de klippen zou botsen en opslag zou sterven, daar was geen twijfel over mogelijk. Elke kat was bang van water en stelde zich zo’n doemsenario voor, zeker als ze op deze hoogte stonden. Als ze al zou vallen, dan zou ze misschien zelfs al sterven tijdens haar val. Ze zou tegen de randen botsen en haar nek breken, bam.. dood. In één seconde zou het voorbij zijn. Wat kwam ze ook alweer doen eigenlijk? Het bloed aan haar klauwen herinnerde haar er weer aan. Stomme windclan katten, met hun stomme gedachten ook dat ze haar te slim af zouden zijn. Ze was langs achteren aangevallen tijdens haar tocht langs de grenzen – de manier waarop ze haar plannetjes beraadde – en het was allemaal uitgedraaid op een vreselijk hevig gevecht. Het was een forse kater geweest die op haar rug gesprongen was, hij was nog kwik geweest. Zijn witte klauwen hadden naar haar gezicht gegraaid en hadden een van haar oren bijna aan flarden gemaaid, als ze niet op tijd ontweken had en haar tanden gezet had in zijn andere klauw. Ze had hem in zijn lichtgroene ogen gekeken toen ze noodgedwongen moest loslaten omdat zijn klauwen haar buik half openreten. Ze was helemaal door het lint gegaan door de pijn, had hem in een klap van haar af weten te krijgen en uiteindelijk had ze hem over de rand van de klif weten te krijgen. Het had haar veel moeite gekost, en hij was gevallen toen de rotsen onder zijn poten het begaven. Ze had de flits van paniek in zijn ogen gezien, maar ze voelde geen medelijden. De Bloodclan leidster was kil en harteloos, op dat gebied. Op vele gebieden zelfs.. Ze boog zich voorzichtig over de rand heen om te kijken, maar de witte windclan krijger was al lang uit het zicht verdwenen. Opgeslokt door de rivier, zo snel was het voorbij. Een grijns krulde rond haar lippen en Icy waagde zich opnieuw in het hoge gras van het Windclan territorium. Even later trippelde ze opnieuw langs de grenzen, het gras streelde langs haar buik. Ze rook opnieuw de geur van de rivier, maar ook een andere kat. En dat was de geur van Bloodclan. Nieuwsgierig liep ze richting de geur heen en ontwaarde een klein, donkerbruin gestreepte kat. Het was vast niet ouder dan de leeftijd van een kitten. “Wat doe jij hier, kittens horen in het kamp te blijven. En al zeker dat ze niet zo ver weg mogen komen.” Snauwde ze met haar ijzigkille stem. Haar cyaanblauwe ogen wierpen de kleine kat een dodelijke blik toe.

De tengere kitten keek op naar haar clanleidster met de onschuld zelve te zien in haar heldergroene ogen. Haar vacht stond dik, maar toen ze zag tegenover welke kat ze stond ontspande ze zich enigszins een beetje. Het duurde echter even vooraleer de elite leidster een antwoord kreeg, maar ze ging de kleine kat niet opjagen.. Het was logisch dat het eventjes duurde. Geduldig wachtte ze en eindelijk deed Leopardkit haar mond open. “Het spijt me Icy. Ik ben afgedwaald en ik wilde bewijzen dat ik leerling kan worden. Al die kittens gedragen zich zo suf. Ik wil op avontuur en andere Clans uitroeien!” Miauwde de kitten opgewonden en Icy snoof even. Ah, kittengebrabbel.. Ze herkende het maar al te goed. Ze kreeg een geamuseerde grijns rond haar muil en trippelde uiterst voorzichtig naar de bruine tabby toe. “Gedragen mijn kittens zich ook zo suf?” Plaagde ze en ze ging voor de kleine kat op de gladde stenen neer zitten toen ze er eenmaal was. Elegant torende ze boven haar uit toen ze fier als een pauw verder sprak. “Ik respecteer je toewijding aan de Elite, lieve Leopardkit. Maar geduld is een schone zaak, hou dat in je achterhoofd.” Ze hield even pauze om haar woorden bij de kitten te laten doordringen. “Leer dat en dan weet ik zeker dat je een goede leerlinge wordt. Nog even en dan is het jouw tijd. Geniet nog even van je zorgeloze leventje zonder verplichtingen.” Haar cyaanblauwe ogen waren ondertussen al wat vriendelijker gaan staan. Ze moest zich niet zo kil gedragen tegen een onschuldige kitten.

>> Sorry voor de korte en late post

“Ik weet niet wie jouw kittens zijn Icy. Iedere kitten lijkt in mijn ogen op elkaar. Ik kan ze nooit uit elkaar houden.” Sprak de bruinharige tabby van jonge leeftijd terug, met een verontschuldigende klank die ontzettend door leek te klinken in haar stem. Icy grinnikte een beetje, dat deed ze wel zelden. Maar ze vond het een beetje te hard om zo afstandelijk te doen tegen een kitten, het waren later haar krijgers en ze moest ze al van jongs af aan voor haar kar zien te spannen. “Dus, jij vindt dan ook dat een bloodclan kitten gelijk staat aan een clankitten of een kitten geboren in een tweebeennest?” Icy ging er even bij zitten. “Cethin, Sora, Shego, Kira, Break en Ariana. Dat zijn de kittens die ik in mijn allerlaatste nestjes gekregen heb, je hebt ze misschien wel al eens gezien.. Maar ze zijn meestal in de houten schuur, je weet wel.. Mijn leadersden.” Ze keek de kitten aan in haar heldergroene ogen die haar zo verwachtingsvol aankeken. Ze zag in haar blik hoe erg deze jonge kat naar haar opkeek en haar zo respecteerde. Ze was dan ook erg enthousiast toen de bloedclan leidster haar dat vertelde. Ze begon zelfs te snorren en een kleine zucht ontsnapte uit haar mond. “Denk je dat echt?” Vroeg de kitten, duidelijk nog niet echt overtuigd van de zaak. Icy bewoog haar massieve hoofd even en knikte toen bevestigend. Haar lange, grijze pels waaide even op toen de wind ermee speelde. “Echt.” Sprak ze en ze keek de kleine kat aan.