Lovely hunt... [Stormleaf-Lionblaze]

Flamestripe werd wakker in de warriors den. Hij had GEWELDIG geslapen. Dit was de eerste nacht wanneer hij eens een vaste slaap had en niet voortdurend wakker werd om te piekeren over zijn zusje. Hij was fit, op en top, met andere woorden perfect vandaag. Hij ging naar buiten en zag de zon schijnen. "Een stralende dag", miauwde hij vrolijk. Hij herrinerde zich nog hoe hij met Steelfang zat te praten de vorige dag en het inneens begon te onweren. Daarna hadden ze niets meer tegen elkaar gezegd. Hij zou later nog wel met de iets wat oudere kater spreken. Flamestripe had honger dus begaven zijn poten zich naar de hoop verse prooi. Toen hij daar aan kwam zag hij niets. Helemaal niets. Alle prooi was opgegeten. Niet dat hij veel honger had, hij had de vorige avond gegeten, maar toch had hij een beetje honger. 'Ik kan net zo goed gaan jagen en daarna iets eten, we hebben toch verse prooi nodig'. Flamestripe begon al naar de kampingang te stormen maar toen hij bij de doorntunnels was bedacht hij zich. Hij zou niet alleen gaan jagen. Hij liep terug de warriors den in en keek wie daar was. Hij zag Lionblaze, hij zou zeker vragen of hij mee wou. Dit zou de band tussen hen verbeteren na wat er met zijn zusje gebeurd was en even dacht Flamestripe betreurd terug aan die patrol. Maar dan keek hij verder. Hij zag nog wat andere katten die hij niet kende en Fireheart. De commandant had zeker niet veel te doen. Hij zag toen een ietswat bruinere kater die hij nog niet zo goed kende. "Hoi Lionblaze, heb je zin om te gaan jagen ? En wil jij misschien ook meegaan ?", vroeg hij aan beiden met een teken van zijn staart. Hij was een beetje boos op zichzelf door zijn toon en omdat hij deze kat niet zo goed kende. Maar hij hoopte dat ze mee zouden gaan. Opwinding kwam in hem op en hij moest even zijn energie kwijt. Dus begon hij als een hyperactieve gestoorde kat rondjes te springen in de den terwijl hij wachtte op antwoord.

+ Lionblaze und Stormleaf.

Lionblaze sprong als een gekke in het rond, wat moest hij doen? Hij moest Nifghtsky gewoon zien maar hij mon niet tot middernacht wachten! Hij moest iets doen om de tijd wat morter te maken alleen NIET zo rondsukkelen in het kamp. Iets nuttigs voor de Clan... Hij keek met een sukkelige blik naar buiten terwijl hij al dat energie kwijt wou dat in zijn hart en geest rondsturmde. Hij wandelde heen en terug en hij voelde prikkels in zijn klauwen zodat zij zijn klauwen in de grond sloeg. Toen hield hij het niet meer vol en stormde hij naar buiten. Halverwege moest hij remmen om niet tegen Flamestripe, de kat waarvan de zusje Foxtail doodging. Normaal zou hij nu goed een lesje leren aan die kat die niet uitkeek, maar niet aan Flame. Ineens vroeg de kater of hij mee wou jagen. Dat was toch zalig?! "Natuurlijk!" miauwde Lionblaze.

Stormleaf zat zich rustig bij de kampingang te wassen. Hij kneep even met zijn ogen. De zin verwarmde zijn bruinachtige, langharige vacht. Hij gaapte en keek om zich heen. Hij was vroeg wakker geweest, maar dat vond hij niet erg. Alleen was hij toch wel. Na een heel jaar de Thunderclan trouw gediend te hebben, had hij nog steeds niet echt contact met andere katten. Niet dat hij het heel erg vond, hij was graag alleen en genoot van de stilte. Maar ergens miste hij toch wel gezelschap, ook al besefte hij heel goed dat het zijn eigen schuld was. Hij was altijd al teruggetrokken geweest. In zijn leven had hij al veel meegemaakt, en nooit had hij het gedeeld met een andere kat. Hij had er het lef niet voor gehad. Toen hij eenmaal een buitenstaander was, kreeg hij zichzelf niet meer zo ver dat hij zomaar op iemand afstapte om zijn hart te luchten. Hij liet zijn ogen over het langzaam ontwakende kamp glijden. Steeds meer katten kwamen naar buiten, gapend en knijpend met hun ogen tegen het felle licht. Stormleaf kende hen vrijwel allemaal van naam, maar had geen contact met hen. Ergens was hij wel jaloers op de katten die hun vrienden of leerling opzochten zodra ze zich hadden uitgerekt en goed wakker waren. Zelf had hij nooit een leerling gehad. Hij zag links van een roodgestreepte kater waaraan hij de naam Flamestripe koppelde zoekend om zich heen kijken. Stil observeerde hij de warrior, ongeveer even oud als hij zelf. Hij zag hem naar de Warrior Den lopen en een andere kat begroeten. "Hoi Lionblaze, heb je zin om te gaan jagen? En wil jij misschien ook meegaan?" klonk de stem van Flamestripe. Het duurde even voor hij besefte dat de roodgestreepte kater het tegen hem had gehad. Al kende hij hen niet goed, hij besloot toch mee te gaan. Alleen al omdat de kater het gewoon openlijk aan hem vroeg. Geamuseerd stond hij op. ‘Ja hoor,’ zei hij vriendelijk. ‘Graag.’ Met deze woorden voegde hij zich bij hen.

Woww.. Mooie post ^^

Flamestripe sloeg zijn klauwen neer in het zand. Toen hoorde hij dat beide katten er mee in stemden te gaan jagen. Dat was een opluchting, zo hoefde hij niet alleen te gaan. Dit was trouwens de eerste dag dat hij goedgemutst was sinds de dood van zijn zusje. Dat optimisme wou hij met andere delen, al wist hij niet waar het vandaan kwam. "Zullen we naar de zonnerotsen toegaan ?", stelde hij weifelend voor. Hij ging nog eens naar de hoop verse prooi kijken en zag dat er nog steeds niets lag. Ze konden dus zeker nog niet eten voor de jacht om krachten op te doen. Toen hij terugkwam spitste hij zijn oren naar een antwoord.

Weer een beetje flut...

Lionblaze gaapte en keek naar Stormleaf, wachtend op de antwoord van de 3de Warrior. Stormleaf stond geamuseerd op. ‘Ja hoor,’ zei hij vriendelijk. ‘Graag.’ Hm, hij lijkt wel aardig, flipte er in Lionblaze's gedachten en hij schudde het zand uit zijn vacht. Hij keek op en hij moest zijn ogen tot spleetjes knijpen om tegen het felle zonlicht te kunnen. Als je bedacht dat het Leaf-Bare was, was het wel heel goed weer. "Zullen we naar de zonnerotsen toegaan ?" Lionblaze bewoog even met zijn snorharen, waarna hij ten antwoord miauwde: "Maakt mij niet uit. Stormleaf, vind jij het goed?"

Vinden jullie jullie reacties flut? Kijk maar naar de mijne xD

Stormleaf bekeek in stilte de twee katten voor hem. Flamestripe leek iets met zich mee te dragen, maar hij was er niet zeker van of hij dat wel goed had gezien. Hij fronste even. Er leek iets verscholen te gaan achter zijn optimisme. Na een heel jaar andere katten observeren kon hij al snel zien of er iets aan de hand was, en of een kat zich anders voor deed dan hij was. Flamstripe liep weg om de hoop versde prooi te controleren. Er lag niks, zag hij aan het bedenkelijke gezicht van de kater. "Zullen we naar de zonnerotsen toegaan," was de vraag van Flamestripe geweest voordat hij naar de hoop verse prooi ging kijken. Hij had met gespitste oren op antwoord gewacht. "Maakt mij niet uit. Stormleaf, vind jij het goed?" klonk het antwoord van Lionblaze. Het verbaasde hem nog dat Lionblaze zijn naam wist. Bijna niemand in de clan kende hem, omdat hij zich altijd in de schaduw hield. Hij voelde zich ongemakkelijk bij veel andere katten, en hij stond niet graag in de belangstelling. 'Ik vind het prima,' antwoorde hij vriendelijk. Hij hield van de zonnerotsen, het was een mooie plek. Opgewekt keek hij de beide katten voor hem aan. Konden ze vertrekken?

- Kort

Toen de 2 vriendelijke katers er mee instemden begaf hij zich snel naar de kampingang. "Kom we vertrekken, en zie niet dat ik op jullie moet wachten trage slakken", voegde hij er met een spottend lachje er aan toe. Hij voelde de wind in zijn oren suizen, hij hoorde vertrouwde geluiden op de open plek, hij voelde zijn poten rennen over de grond zoals trommelgeroffel. Hij voelde de bladeren aan zijn vacht ritsen, hij voelde kracht in zijn hele lichaam. Hij spurtte weg, heel erg snel, zo snel had hij nog nooit gerend. Hij had een spelletje in gedacht en hij hoopte dat de 2 katers meededen. "Wie er het eerste is", riep hij smakelijk. Hij spurtte vooruit, een harde wind deed zijn vacht opwaaien maar hij rende door om er als eerste te zijn.

En again ben ik te lui om op Lionblaze te gaan.

Lionblaze wachtte op het antwoord van Stormleaf. 'Ik vind het prima,' antwoorde hij vriendelijk. Lionblaze glimlachte en draaide zich om naar Flamestripe. Hij deed zijn mond al open om te vragen wanneer ze gingen, toen hij Flamestripe spottend hoorde miauwen: "Kom we vertrekken, en zie niet dat ik op jullie moet wachten trage slakken," Lionblaze voelde de warmde van zijn klauwen naar zijn oren stromen en automatisch zette hij zijn nekharen op. Hoe durfde hij?! Lionblaze's staart zwiepte langs de grond, maar veel tijd om te zeuren had hij niet. Waarom niet? Omdat Flamestripe hem als een tornado voorbijstormde. Lionblaze's oren gingen stijf staan van verbazing. Nog een spelletje ook? "Wie er het eerste is," riep Flamestripe uit. Lionblaze stikte bijna. Als die kater denkt dat hij hier de beste is, heeft hij dus ongelijk. Toen Lionblaze al echt boos begon te worden snapte hij dat het niet serieus bedoeld was, en hij draaide zich naar Stormleaf om. "Hé, kom mee! Anders is hij eerst!" riep hij en hij sprong achter Flamestripe aan, klaar om hem in te halen.

Onderwerp: Re: Lovely hunt... [Stormleaf-Lionblaze]