Van rots naar rots, poco a poco. (beetje bij beetje)

Fluffkit lag verveeld in het gras een paar meters bij de razende waterval vandaan, ze kouwde op wat gras aangezien ze net een dikke waterrat had gegeten. waarvan ze de botjes en de haren graag kwijt wilde.
ze at nog wat van het gras en gooide er toen een dikke haarbal uit. ''zo dat is dat'' dacht ze waarna ze zich eens lekker uitrekte met een luide grauw, ze spitste haar oren voor eventuele prooi die misschien weg zou sprinten door haar herrie die ze maakte, helaas niets... en ze rook ook niets aangezien de wind van voor vanaf de waterval kwam. ze liep dichterbij het bulderende water en keek even omlaag dat was best een eindje... ze had ooit eens een spookverhaal gehoord dat hier ooit ongehoorzame kittens vanaf waren gedreven door een poema, al dacht ze dat dit gewoon bang makerij was om evoor te zorgen dat de kits in het kamp bleven... tóch ging er even een rilling over haar heen en rechtte ze haar haren in haar nek even. maar al snel ontspandde ze zich weer, ze keek hoe het water op de rotsen kletste en zag dat de rotsen ver uit de waterval staken de oppervlaktes van de rotsen waren groot genoeg om... HOppplaa... zonder er verder bij na te denken sprong ze op de dichtstbijzijnde rots in de waterval, hmm dat ging goed'' dacht ze en ze sprong nu een beetje onhandig naar de volgende glibberde even maar herpakte zich snel weer en 'hoplaa'' moeiteloos en soepel'ging ze weer naar de volgende, en nog een omlaag en weer eentje om hoog. ze begon er plezier in te krijgen want ze was verbaast over hoe soepel het ging, ze sprong toen weer een eindje omlaag glibberde en verloor bijna haar evenwicht doordat ze om keek naar geritsel on de bosjes even verderop en een vreemde geur... maar gelukkig kon ze zich staande houden op het natte oppervlak waar ze opstond... totdat... ! Splaatsjjj ! er knalde een grote zalm tegen haar aan en ze viel en viel en werd ondergedrukt door het water ze kwam even boven en proeste het water uit en voordat ze goed adem kon halen werd ze alweer ondergeduwd... dit was het moment waarop ze bedacht dat ze eigenlijk nog nooit in diep water geweest was... ze raakte bijna in shock toen ze zich bedacht dat ze eigenlijk nog noooit echt gezwommen had... ''oke...okee... rusti nu dacht ze rustig...'''aarrrgg ! hoe moeilijk kan het zijn...'' ze begon haar achterpoten krachtiger te trappelen en merkte dat ze zichzelf omhoog werkte hierdoor en zodra ze haar kopje boven water had, dat koppie dat er nogal verslagen uitzag maar toch duidelijk liet zien hoeveel doorzettingsvermogen en vastberadenheid ze bezat... ze begon met haar voorpoten nu ook water weg te drukken en ze begon het nu te pakken te krijgen en ze werd wat minder paniekerig van binnen waardoor ze zichzelf gunde de situatie te bekijken, ze zag een rots aankomen van voor en trapte hard met haar rechterpoten en ze waande zich een weg linksom de rots heen hierna werd ze weer even ondergetrokken door de kleine draaiende stroming die zich achter de rots vormde... ze wist zich weer boven te werken maar had erg veel water binnen gekregen ze verloor nu alle controle en werd weergaloos meegesleurd waarbij ze steeds onderwater werd getrokken ze wist wel steeds de rotsen op t nippertje te ontwijken maar ze dreef steeds verder weg totdat ze eigenlijk niet echt meer wist waar ze was ze begon het bewustzijn te verliezen bijna helemaal totdat het water minder diep leek te worden... of althans de stroming... ze wist niet wat er nu gebeurde was ze al buiten bewustzijn of werd het water ondiep hier? werd ze opgetild? alles duizelde haar en ze zakte weg...

( Disturbingvoice of road )
(sorry voor de spelfouten en vergeten komma's moet weer even leren schrijven. )

Fluffkit hoorde geluid en een stem in de verte en stond in een keer op met haar nekharen een beetje overeind en een wilde blik in haar ogen maar al snel merkte ze dat ze duizelig werd en ze ging er toch maar weer een beetje bij liggen en haar oen waren nu half open voordat ze om zich heen keek begon ze al met kletsen, half ijlende begon ze ''ze gromde 'waarom moet je me nou altijd controleren mam?! ik had alles onder contr....''fluffpaw ging nu rustíg rechtop zitten en keek nar de kat waarvan ze nu pas dankbaar was dat ze haar leven had gered...'' ooohh... uuuh wow... ik denk dat ik mn kop heb gestoten ''zei ze beschamend twrijl ze haar nekhare neer legde en ze keek omlaag naar haar poten''ofso je bent niet wie ik dacht dat je was.... ze bekeek de kat eens goed terwijl ze merkte dat ze haar evenwicht weer een beetje terug vond en haar duizeligheid een beetje verdween. ze probeerde doormiddel van geur te achterhalen wie ze was waar ze vandaan kwam want ze rook anders dan de meeste katten die ze kende... geen rivierclankat. hmm maar ze geloofde niet dat een kat van een andere clan haar eventje zou redden... nee dit was geen clankat bedacht ze zich. al rook ze nu wel rivirachtig ze grinnikte bij deze gedachte, ze herinnerde nu dat de poes haar vroeg of ze oke was. ''uuh sorry voor mijn reactie. heel erg bedankt dat je me uit de rivier redde'' eeh en ja het gaat nu wel weer dankzij jou. en ze keek de poes dankbaar aan. terwijl ze dat deed kon ze de nieuwschierigheid niet onderdrukken en vroeg ze d evraag die ze wilde stellen ''waar hoor jij eigenlijk bij? ik ruik namelijk geen clan? maar je bent te uuhm... ''fluffkit zoch naar de juiste woorden '' te uuuhm atletisch voor een poesiepoes, te vriendelijk voor een bloodclanner... uuuhh... denk ik. ze keek de poes verwonderd en vragen aan terwijl ze wachtte op antwoorden.

Toen het bruine beest haar mama noemde staarde Road even met opgetrokken wenkbrauwen op. Right die was dus helemaal de weg kwijt. Haar hoofd schuddend kwam ze omhoog en likte ze even over haar witte poot terwijl ze een voor een haar nagels uit hun beschermende hulzen los sloeg en met haar amberen ogen de jonge poes in de gaten hielt. "Joh nee echt dat ik niet je ma bent." Snoof ze even en liet haar natte staart over de grond glijden. Haar ogen nogsteeds gericht op het kleine poesje die weer wat onzin uitkraamde. "Mooi zo, onthoud nou maar dat niemand je nog een keer zal redden. Zo vriendelijk is deze vervloekte wereld nou ook weer niet." Zacht grijnsde ze even voor de grijze poes langzaam omhoog kwam en haar ruige tong over haar vacht liet glijden te proberen het vocht er uit te krijgen..

Haar volgende woorden deden haar vreselijk grijnzen. "Jup, ik ben geen clanlid ik ben getraind en opgegroeid in een elite familie, ik ben hier enkel tijdelijk op zoek naar mijn oom." Haar zachte grijnsje werd breder terwijl haar ambere ogen gevaarlijk twinkelde "Zo vriendelijk ben ik nou ook weer niet hoor.." Siste ze zacht met een grom en bleef grijnzen.

Do you want to see holes open up in the bodies of your companions?

road Kamelot