✗ A S H F A N G

✗ A S H F A N G

B A S I C S

● Name: Ashkit – Ashpaw - Ashfang
● Sex: Tom-cat
● Age: Twenty-four moons
● Affilation: Rogue
● Rank: His own leader

O U T S I D E

● Build: Small, yet tough.
● Fur: Brown-white with a hint of grey.
● Eyes: Smoky-blue
● Scars: One on his left shoulderblade – it’s hard to see though.
● Extra: He misses a nail on his front left paw

R E L A T I O N S

● Parents: Both dead
● Partner: Nevermore.
● Kits: A son
● Friends: x
● Enemies: x

I N S I D E

● Silent

Hij is zeker geen prater. Luistert liever dan dat hij zijn eigen stem hoort. Hij vindt het prettiger om de toeschouwer van de komedie en tragedie van het leven te zijn, dan een acteur. Ja, hij zal spreken als hij toegesproken word, maar met weinig woorden en vaak met tegenzin. Hij is niet onaardig – gewoon niet graag luidruchtig.

● Careful

Er is bijna niemand te vinden die voorzichtiger is dan Ashfang, zowel in het leven als met andere katten. De kater verliest vaak meer tijd met overdenken wat hij aan het doen is dan met het daadwerkelijke uitvoeren van de actie. Dit is aan de ene kant vreselijk onhandig – het maakt de kater zo besluiteloos als wat – maar het heeft hem ook uit veel mogelijke rampsituaties gered. Op sociaal gebied is hij ook voorzichtig, maar op de manier dat hij niet snel iemand “binnenlaat” in zijn muren. Hij zal dit altijd uiterst beleefd doen, want hij durft niemand te kwetsen. Het maakt hem erg kwetsbaar in discussies, maar tegelijkertijd is hij een goede gesprekspartner omdat hij je altijd zal laten uitpraten.

● Pessimistic

Voor Ash vergaat alles, is niets voor altijd en is het glas niet zozeer half leeg, als helemaal leeg. Je zou hem cynisch kunnen noemen, maar daar is hij niet kritisch genoeg voor. Ja, hij is een doemdenker en niet zo’n beetje ook. Hij zal dat echter nooit laten merken, omdat hij er niemand mee lastig wil vallen hoe hij de wereld ziet. Hij kan hierdoor nog best optimistisch overkomen, terwijl er vanbinnen een raspessimist zit opgesloten.

● Caring

Hij mag dan dokter depressief zijn, hij is een van de zorgzaamste katers die er ooit zullen zijn. Hij heeft nog steeds een vaderinstinct en dat is alleen maar sterker geworden, juist omdat hij zijn zoontje niet heeft opgevoed. Ash heeft de neiging om – ondanks zijn pogingen om iedereen buiten te sluiten – de zwakkeren en gewonden te helpen en, in zeldzame gevallen, zelfs vriendschappen te sluiten met diegenen die hij geholpen heeft.

P A S T

● As a kit

Hij is van oorsprong een Windclanner, de enige in zijn nest. Hij had een liefdevolle moeder en een vader die er dan wel weinig was, maar zijn enige zoon ooit toch wel de liefde en steun gaf die hij nodig had. Ashkit was klein van stuk en klein van karakter, eerder een denker dan een vechter, zoals zijn vader. Al vanaf jonge leeftijd kreeg hij het gevoel zijn vader teleurgesteld te hebben met zijn fysieke gesteldheid. Vanaf het moment dat hij met zijn vriendjes de nursery uit mocht, waren zijn favoriete spelletjes stoeispelletjes, met veel bijten, krabben en uithalen. De jonge kit wilde alles doen om sterker te worden, net zo sterk als de vader die hij zozeer bewonderde.

● As an apprentice

Ashkit werd Ashpaw en het leek allemaal voorspoedig te gaan. Hij was nog steeds niet even sterk, of had het uithoudingsvermogen van de anderen, maar hij was snel genoeg om ze bij te kunnen houden. Zijn leraar, een vriend van zijn vader die Sintelcloud heette, wist van de ambities van de jonge kater af en heeft hem zowel geholpen om een deel van die droom te realiseren, als laten inzien dat het grootste deel van zijn droom niet mogelijk was. Ashpaw was nu eenmaal klein van stuk en niet erg gespierd; dat was niet erg. De jonge kater vond van wel, maar Sintel weigerde om hem zo lang te laten trainen als Ash eigenlijk wilde. In plaats daarvan leerde de oudere kater de apprentice nuttige dingen voor een kleine kat – je verbergen, je vijand te slim af zijn, ontwijken en vooral heel veel rennen. Ashpaw vond het meestal maar niets – tot hij op een van zijn rentrainingen vol tegen een jonge poes aanrende. Ze was een maand jonger dan hij, maar ook al een apprentice. Haar naam was Heatherpaw en ze was ook niet de grootste. De jonge kater was op slag verliefd op de jonge, verlegen poes en heeft de volgende twee maanden gevuld met het dromen tijdens zijn training en het proberen om haar hart te winnen. Zijn mentor was ook niet blind en heeft hem uiteindelijk geholpen om het hart van “zijn” meisje, Heatherpaw, te winnen. Ash’ geluk kon niet op.

● As a warrior

Ze was zo trots op hem, toen hij een warrior werd. Hij was zo dol op haar, zoals ze daar stond tijdens de ceremonie. Oh, ze hielden van elkaar als Romeo en Julia en hun liefdesverhaal zou even tragisch worden – ze wisten het alleen nog niet. De euforie duurde door tot Ashfang vijftien maanden was en Heatherleaf, zoals zijn lief nu heette, hem vertelde dat ze drachtig was. Eigenlijk doorbrak het de euforie niet eens – ze waren beiden dolgelukkig. Zelfs de dood van Ashfang’s vader kon het geluk niet echt drukken. Dat zijn moeder een halve maan later ook stierf aan verdriet, maakte het wel erger, maar eigenlijk was Ash nog steeds gelukkig. Hij had Heather en ze hadden kittens op komst – wat kon er fout gaan? Wel, veel. Zo kwam Heather’s bevalling op het moment dat Ash op patrouille was – zijn laatste voordat hij mocht blijven tot de kits er waren – en was het een vreselijke gebeurtenis. De jonge poes kon het eigenlijk niet aan en liet – verzwakt van de zwangerschap – het leven. Drie van de vier kittens werden dood geboren en het moment dat Ashfang de nursery in rende, was het enige wat hij zag zijn dode geliefde en drie dode kits. De vierde, de jongste, de kleinste, de zwakste, was de enige die over was. Overweldigd door verdriet kon hij echter niet eens met een naam komen voor zijn eerste en enige zoon.

● As a rogue

Hij kon het niet meer aan, vertrok uit het kamp om nooit meer terug te keren. Zonder verbanning, zonder boodschap. Nadat Heather te ruste was gelegd, vertrok hij voorgoed. Zijn zoontje liet hij achter in de zorgzame clankatten. Katten waar hij niet langer bij hoorde, omdat hij gefaald had. Gefaald om als zijn vader te zijn, sterk en groot. Gefaald om een geliefde te zijn, bij haar zijde toen ze hem nodig had. Gefaald als vader – omdat hij zijn enige zoontje niet eens wilde zien. Hij realiseerde pas dat hij hem wél wilde zien toen het al te laat was, toen het vadergevoel opborrelde in zijn binnenste. Maar toen was hij al uit de clan, had hij dat hoofdstuk achter zich gelaten. Het enige wat hij nu nog kon hopen, is dat hij zijn zoontje ooit zou kunnen zien.

"Have you ever lost someone you love and wanted one more conversation, one more chance to make up for the time when you thought they would be here forever? If so, then you know you can go your whole life collecting days, and none will outweigh the one you wish you had back."