a kitten toverd a smile on your face ~Deerkit~

Stormpaw deed 1 voor 1 zijn ogen open. Hij tilde zijn rossige kop slaperig op. Het duurde een tijdje voor de slaap uit zijn ogen was verdwenen en hij de apprentices den rondkeek. Er lagen nog maar een paar apprentices opgerold te slapen. Hij zag hoe hun buiken rustig op en neer bewogen van het ademen. Ineens voelde hoe zijn maag knorde. Hij stond op en rekte zich uit, eerst zijn voorpoten dan zijn achterpoten, zijn staart en zijn rug. Hij kwam rustig in beweging en kwam de binnenplaats op. Overal zag hij krijgers die bezig waren met hun taken te verrichten. Zonder erop te letten leiden Stormpaw's poten hem naar de niet zo grote hoop verse prooien. Hij besloot dat hij later maar even ging jagen, al had hij nog niet zoveel geleerd hij wist al een paar dingen over het jagen. Hij pakte ene klein muisje uit de hoop prooien en liep met het heerlijke hapje tussen zijn kaken naar de zijkant van het kamp waar hij zich installeerde en rustig een hap nam van zijn muisje. Pas toen hij begon te eten besefte Stormpaw hoeveel honger hij had. Stuk voor stuk vermaalde hij het muizenvlees tussen zijn tanden tot al het vlees op was. Stormpaw's tong gleed over zijn lippen voor de restjes. Hij stond op en begroef de overblijfsels van het muisje. Met een heerlijke nasmaak van het muisje liep Stormpaw naar de kampingang. Ineens kreeg hij een stel kittens in de gaten. Hij zag hoe de speelse kittens een beetje ronddartelende en er verscheen automatisch een glimlach op zijn gezicht. Hij installeerde zich zittend met zijn staart om zijn poten geslagen en keek verder naar de schattige pluizenbollen die voor de nursey speelde.

Sorry als het niet zo goed is het is lang geleden dat ik een post heb geschreven

_{De kleine, lichtbruine kitten werd rustig wakker uit een droomloze slaap. Langzaam gingen haar groen/blauwe oogjes open. De ochtendzon scheen door het dak van de nursery heen. Een nieuwe dag was begonnen! Meteen was Deerkit klaarwakker. Ze sprong op haar pootjes. Vier kleine, bruingestreepte pootjes die onrustig waren van alle energie. Vlug schudde ze haar vacht, te weinig zin om het echt te gaan wassen. Vandaag zou fantastisch worden! Ze zou nog geen warrior worden, dat wist ze ook wel, maar misschien wel een apprentice? Ze was er goed genoeg voor, vond ze zelf dan. Het leven van een apprentice leek haar ook echt best wel heel erg leuk. Je kon tegen die slechte ShadowClanners vechten en de ThunderClanners! Deerkit wist dat ze alle Shadow- en ThunderClanners aan kon. Als ze oud genoeg was dan. Ook de WindClanners zou ze er uit kunnen rennen; Haar poten waren lang genoeg. Aan de andere kant.. Zij en haar broertjes en zusjes hadden geen training, kenden geen gevechtsbewegingen en hadden geen prooi gevangen. Misschien dat ze toch die apprentice tijd wel nodig hadden, waarbij misschien enige voorbereiding hoorde. Misschien was ze er nog wel helemaal niet klaar voor. Maar.. Ze hoefde geen apprentice te zijn om te trainen, toch? Er was vast wel iemand in het kamp die haar wat wilde leren. Terwijl ook haar broertjes en zusjes wakker werden en zich uitrekte bleef zij zitten kijken. Eén voor één gingen ze naar buiten, waar ze wild begonnen te stoeien. Deerkit moest zichzelf dwingen er niet naartoe te rennen om mee te doen. Stoeien was geweldig, evenals spelen met haar broertjes en zusjes. Maar nee, Deerkit was daar nu te oud voor, vond ze. Ze zou niet stoeien, ze zou trainen! Ze zou haar broertjes en zusjes onder de indruk maken en een voorsprong hebben als ze écht apprentices zouden worden. Nog een keer rustig in- en uitademen en Deerkit trippelde naar buiten. Vele warriors en apprentices waren in het kamp, maar wie zou haar wat willen leren? Die grote kater daar? Hij zag er sterk uit, maar ook een beetje geïrriteerd en druk. Misschien die witte apprentice? Of nee.. Ze trippelde de den van de elders al in om het mos te verschonen. Daar! Die zwarte poes wilde haar vast wel helpen! Ze zag er aardig uit, slank, maar toch sterk. Vol goede moed trippelde Deerkit naar haar toe, maar net toen ze aankwam liep de poes het kamp uit met een apprentice die haar volgde. Deerkit had al de hele tijd pech. Terwijl het kamp net nog zo vol leek, leek er toch niemand echt geschikt om haar te helpen. Ze liet haar hoofd en staart hangen toen ze langzaam terug liep naar de Nursery. Haar broertjes en zusjes waren nog steeds aan het stoeien, maar daar had ze nu geen zin meer in. Een beetje afwezig keek ze er naar. Plots zag ze iets achter de stoeiende kittens. Een apprentice! Zou die haar willen helpen? Deerkit dacht van niet, maar het was het proberen waard. Voorzichtig liep ze naar de apprentice toe. Hij zag er aardig, sterk en rustig uit. "Pardon.." begon de kleine Deerkit, "Zou je me willen helpen met wat gevechtsbewegingen?" Haar groenblauwe oogjes keken vol verwachting naar de apprentice op. Een hoopvolle glinstering was er in te vinden. Hij zou haar wel willen helpen, toch? Of had hij wat beters te doen? Deerkit hoopte met heel haar hart van niet. Ze wilde haar broertjes en zusjes echt wat laten zien.}

Stormpaw voelde hoe een hele lichte zonnestraal doorbrak door het dikke wolkendek en hoe dat op zijn rossige vacht scheen. De straal verwarmde hem niet en het kwam amper door het dikke wolkendek maar de straal was er wel. Hij tilde zijn kop op en keek met zijn groene ogen naar de hemel. Langzaam zakte hij steeds dieper en dieper in gedachten. Vage herinneringen schoten door zijn kop. Hij hoorde kleine kittens zacht op de achtergrond miauwen en voelde de warmte van de nursey en smaakte de zoete warme geur van verse melk in zijn mond. Hij wist niet van waar deze vage herinneringen kwamen en probeerde erachter te komen. 'Pardon. Zou je me willen helpen met wat gevechtsbewegingen?' De woorden van een jonge kat die voor hem zat schrikte hem wakker uit de herinnering. Nog een beetje verward keek hij naar de bruingestreepte kitten voor zich. Al snel kwamen alle herinneringen van de ochtend terug. Hij zag hoe de kitten voor hem met grote opengesperde, groenblauwe ogen naar hem keek. Hij meende zelfs een glinstering van hoop in haar ogen op te merken. 'Eeuh....... ja tuurlijk.' Antwoordde hij. 'Maar zou ik eerst mogen weten hoe je heet?' Zijn groene ogen ontmoette die van de kleine kitten voor hem. Geduldig wachtte hij op antwoord.

_{Bijna sprong Deerkit een gat in de lucht toen ze het antwoord van de apprentice hoorde. Hij wilde! Hij wilde haar helpen! Een luid gesnor rees op uit haar keel. "Maar zou ik eerst mogen weten hoe je heet?" Oh. Deerkit herstelde zich snel. "Euhm, ja, tuurlijk. Ik heet Deerkit. Ehm.. Hoe heet j..u?" Ze kon hem maar beter met respect behandelen, dan zou hij haar misschien wel vaker willen helpen. Hij zag er echt uit alsof hij haar heel wat kon leren. Misschien zou hij wel warrior zijn tegen de tijd dat zij apprentice was, dan kon hij haar mentor zijn. Al was het ook leuk als ze een nieuwe mentor zou hebben die dan helemaal onder de indruk zou zijn. Tenminste.. Áls Deerkit wat zou leren. Maar dat kon haast niet anders. Zolang ze maar genoeg haar best deed zou ze heus wel wat leren.}

Kort sorreh

Er verscheen een glimlach op stormpaws gezicht bij het horen van het gesnor van de kleine kitten voor hem. Hij zag hoe de kitten zich snel herstelde en toen antwoordde. "Euhm, ja, tuurlijk. Ik heet Deerkit." Stormpaw boog zijn kop even om zijn borst ene lik te geven. 'Hmmmm, Deerkit, mooie naam, past ook bij je.' Zei Stormpaw toen hij zich weer tot haar keerde. "Ehm.. Hoe heet j..u?" Vervolgde de kitten genaamd Deerkit. Stormpaw lachte even en antwoordde dan. 'Ik heet Stormpaw. Trouwens ik ben nog geen warrior dus je moet me nog geen u noemen hoor, zo oud ben ik nog niet.' Stormpaw glimlachte naar haar. 'Waarom wil je eigenlijk nu al dingen leren? Ik weet dat je niet kan wachten tot je een apprentice bent, dat kan geen 1 kitten maar jij bent denk ik wel de eerste kitten die al zo vroeg om training vraagt.' Er klonk niks uitdagends in zijn stem maar wel nieuwsgierigheid en zachtheid. Hij wachtte rustig op een antwoord van Deerkit.

Sorry ik kan geen lange post maken op een korte post moet eerst nog even terug in het rpg komen

_{"Oh, oke dan." antwoordde Deerkit met een glimlach. Deze apprentice was zo aardig! Ze had duidelijk de goede uitgekozen om wat les van te krijgen. "Waarom wil je eigenlijk nu al dingen leren? Ik weet dat je niet kan wachten tot je een apprentice bent, dat kan geen 1 kitten maar jij bent denk ik wel de eerste kitten die al zo vroeg om training vraagt." Hm, daar kon hij nog wel een gelijk aan hebben. "Omdat.. Omdat het me gewoon zo geweldig lijkt! Er is niks mis met goed voorbereid zijn, toch?" Vrolijk keek ze Stormpaw aan. Ze hoopte echt dat hij haar mentor zou worden wanneer de tijd rijp was. Ze kon haast niet wachten om te beginnen. Een apprentice zijn, dat was vast geweldig. Ze zag wel vaker apprentices het mos van de Nursery verschonen. Dat klusje was natuurlijk minder leuk, maar dat maakte Deerkit niks uit. Als ze apprentice was hoorde dat er natuurlijk bij en dan was ze tenminste nuttig voor haar Clan. "Waar zullen we mee beginnen?" vroeg Deerkit terwijl ze door haar poten zakte een een soort kitten versie van een sluip positie aannam.}

Stormpaw zag de grote glimlach op de kleine Deerkit haar gezicht. "Omdat.. Omdat het me gewoon zo geweldig lijkt! Er is niks mis met goed voorbereid zijn, toch?" Stormpaw lachte Het is ook leuk. En je hebt gelijk er is niks mis met een goede voorbereiding. Het overweldigde Stormpaw een beetje hoe enthousiast deze kitten was. Dat zag je maar zelden. "De kat die mentor word van deze kitten zou veel geluk hebben" Bedacht hij zich. "Waar zullen we mee beginnen?" Vroeg de blije Deerkit. Stormpaw zag hoe Deerkit in een slechte maar toch leuke jachthouding zakte. "Waarmee wil je beginnen." Vroeg Stormpaw. Er was zo veel om te doen dus hij wist niet waar hij moest beginnen. Hij wist dat hij haar het kamp niet uit kon nemen natuurlijk dus wat zouden ze kunnen doen? Wachtend op antwoord keek Stormpaw naar de lucht die nog steeds dik bewolkt was. Stormpaw verzette zijn poot een beetje naar links. Hij hoorde hoe het hele kleine, dunne laagje wit poeder onder zijn poot kraakte. De geur van een regenbui die zou aankomen kwam Stormpaws geurklieren binnen. Maar hij wist wel dat het nog minstens een dag zou duren voor het ging regenen dus ze hadden alle tijd om wat te trainen.