34
| |
| Onderwerp: No.... No!!! [open] do 22 nov 2012 - 15:12 | |
| De dag was niet erg comfortabel vandaag. Vogels schoten voorbij, proberend het laatste beetje hoop vast te houden om beschutting te vinden. Eekhoorns zaten dicht tegen elkaar aan, proberend warm te blijven en op te drogen. Een muis rende langs een grote struik, en een grote kater schepte hem van zijn pad af. Hij nam het diertje tussen zijn kaken en doodde het, terwijl hij triomfantelijk terugwandelde naar de grote doornstruik. En niet zomaar een doornstruik. De doornstruik was een doorgang naar een klein stukje wereld waar hoop en loyaliteit te vinden was. De ThunderClan. Overal zag je katten dicht tegen elkaar aan zitten, elkaar likken en moed inspreken. De dagen van Leaf-bare waren genadeloos, koud en nat. Verderop zat de Nursery, waar vrolijk gepiep uit hoorde te komen, maar nu was het doodstil, met af een toe wat gezeur en geklaag. Met kopje op de grond keek Pinekit versuft naar buiten. Het regende altijd! Hij draaide op zijn rug en schopte een bolletje mos met zijn achterste klauwtje weg. Hij draaide zich weer op zijn buik om vervolgens weer naar buiten te kijken. Vervelen was stom. Waarom kon hij geen Warrior zijn? Of op z'n minst Apprantice? Hij wou het liefst Leader zijn, en nu Bluestar in de Nursery lag had hij mooi kunnen vragen hoe het was een Leader te zijn, maar hij snapte er nog steeds niet heel erg veel van. Pinekit keek op van een vertrouwde geur en een zachte geur in zijn zij. 'Oh, hoi mama' zei hij blij. Zijn moeder glimlachte lief en zei: 'Volgens mij verveel jij je suf hier. Zullen we buiten een wandeling maken? Je bent vijf manen, bijna zes, dat kun je heus wel. Maar blijf dicht bij mij!' zei zijn moeder waarschuwend. 'Oké!' mauwde hij opgewekt terug en sprong de Nursery uit. Hij zag dat zijn vader ook kwam. Hij hield ervan de enigste van het nestje te zijn. Hij klauterde op een steen en riep: 'Kijk mama, ik ben de beste kli...' Hij kwam niet verder en plofte naast de steen neer. Hij krabbelde overeind. Hij vond het leuk om in het ThunderClan Territory te zijn. 'Wat is het bos leuk hè, mama! Mama? Papa? vroeg hij toen hij geen antwoord kreeg. Zijn ouders stonden doodstil, starend naar een punt dat híj niet kon zien. Plotseling voelde hij een harde klap en vloog door de lucht, en hij landde met een harde klap in een berg vieze modder. Waar was dat voor nodig? Waren zijn ouders boos? Maar toen kwam er een levensgrote vos uit de struiken en hij greep mama vast. Pinekit hoorde verafschuwd gekraak van botten en gegorgel van bloed in een keel. Mama werd weggesmeten en Pinekit rook de geur van dood en bloed. Bang keek hij toe hoe zijn vader ook vermoord werd. Later liep de vos weg zonder iets te doen met de lijken. Niet in staat iets te zeggen rende Pinekit op zijn vader af. Zijn vader opende zijn ogen abrupt en keek Pinekit aan. 'Pine... Pinekit...' stamelde hij onverstaanbaar. Z-Zorg goed v-voor jezelf... Jij wordt een goede W-Warrior... Ik... Ik geloof in je... Toen sloot hij zijn ogen. Pinekit zakte huilend naast zijn vader neer. Ze verdienden het niet dood te gaan! Híj had daar moeten liggen! Open voor twee katten, Fireheart, Dotpaw, Moonstripe etc. zijn ook altijd welkom xD |
|