Χ Don't play games with me, sistah Χ

"Stem in zijn hoofd" |"Zijn gedachten" |"Hardop"

Χ Don't play games with me, sistah Χ 2uztd8i

De jonge, pasgeboren kit had zich genesteld in de heerlijk warme grijze vacht van zijn moeder Icy. Zijn oogjes waren nog gesloten en lopen kon de kit nog niet. Praten was zelfs onmogelijk voor hem. Het enige wat hij kon doen was slapen, drinken, dromen en natuurlijk denken. Van de stem in zijn hoofd had hij nu een uur niets gehoord, die liet hem vast even rusten voordat de mega grote uitleg kwam die de stem hem had beloofd toen hij nog in de buik van zijn moeder zat. Op het moment dat hij zich nog meer tegen de warme buik van Icy aandrukte kuchte de stem droogjes in zijn hoofd. “Goed geslapen?” Klonk er kalmpjes en lichtelijk sarcastisch. Zonder iets te zeggen leek de jonge kit in zichzelf te knikken, waardoor de stem doorging. “Je bent nu belandt op de aarde, bij Bloodclan. Een clan die zich als sterk voorstelt maar daar moet je niets van geloven! Oké?!” De stem ramde het gewoon meteen in hem, dat hij bloodclan niet mocht vertrouwen en dat hij er niet in moest geloven dat dít slechte katten waren. “Er hangen misschien een paar échte slechte katten rond, maar die zijn niet snel in het kamp te vinden. Jouw moeder is leider van deze clan, en jouw vaker de zogenaamde commandant. Luister niet naar hun, zij weten niet waar ze het over hebben. Ik heb meer ervaring met deze wereld, en ik zal je helpen om de meest gevreesde kat te worden in dit woud, en misschien zelfs verder dan dat! Ze zullen je respecteren, geloof mij maar.” Cethin slikte zachtjes, spanning kwam omhoog bij hem. Had deze stem gelijk? Ja, natuurlijk had hij gelijk. Hij geloofde elk woord wat deze stem uitsprak, het zou een vaderfiguur voor hem zijn, iemand die hem traint en traint. Hij zou zijn ouders, zijn eigen clan, zijn bloedeigen familie niet vertrouwen. Ze waren ook niet te vertrouwen, ze waren gewoon een stelletje vreemdelingen die hij niet eens met respect zijn familie kon noemen. “Bloodclan is één van de zes clans in het woud, ook al is het niet de clan die geloofd in Starclan en al die shit. Ik zal je uitleggen wat hier gaande is, probeer het te houden want het zal je een wijze kat maken.” De jonge kitten sloeg met zijn kleine staart, wat voor zijn moeder waarschijnlijk leek alsof hij nog aan het slapen was en een beetje mee bewoog met zijn bloedeigen dromen. Maar wat er echter gebeurde in zijn hoofd, zou ze niet verwachten. De kater legde hem alles uit over de clans, hoe ze heetten, hoe ze waren, wie hun hoge rangen waren en hoe deze katten waren. Deze kater leek zoveel te weten, zoveel informatie in zijn hoofd te hebben.. Dat Cethin meteen respect voor hem had. Hij kreeg te horen over de doder van de vorige bloodclan leider; Fireheart. De kater die deputy was van thunderclan, en zelfs ooit kittypet was geweest. De stem in zijn hoofd noemde de bloodclan zwak, omdat hun oude en eerste leider zelfs had verloren van zo’n onervaren kittypet. Hij vertelde ook over de andere clans, de machtige verhalen en de dingen waar zij in geloofden. Dat ze dachten dat er werkelijk een Starclan was, en dat ze na hun dood daar heen zouden gaan. Na een diepe, lange zucht van de kater besloot hij om te stoppen met alle informatie. “Ga maar verder slapen, jonge leerling. Ik spreek je later nog wel, wanneer je kunt lopen en wij op pad gaan om veel, heel veel te leren.” De stem verdween uit zijn hoofd, althans zo leek het. Want opeens was zijn hoofd leeg, en viel hij langzaam aan in een rustige slaap.

Nog geen enkele uren nadat Cethin eindelijk, na twee maanden lang, zijn ogen opende en goed leerde te lopen begon de stem weer te spreken. Hij had hem twee maanden lang allerlei informatie gegeven, informatie die van pas was om de wereld in te stappen zonder enige problemen. Hij zou heerser worden over dit rijk, dat had de stem hem beloofd. Maar of deze zijn beloftes waar kon maken was natuurlijk niet bekend, al wilde Cethin maar al te graag in de stem geloven. “Vertel mij eens, Cethin. Wat zie je?” Cethin’s blauwe ogen gleden over het kamp, terwijl hij nauwkeurig alles bekeek, iedere pas van de katten bekeek en naar het gebied keek. “Uhm..” “Niet denken, zeg wat het eerst in je op komt.” Beviel de stem hem meteen. “Katten.” Dacht hij droogjes. De stem zuchtte geïrriteerd. “Kijk nog eens goed, waar zijn we?” Cethin hief zijn hoofd op en keek nogmaals om zich heen. In de verte rook hij de geur, die de stem duidelijk had beschreven, van kittypets. “Zijn we bij de kittypet nesten in de buurt?” Een lange stilte brak aan in zijn hoofd, wat natuurlijk erg gewoon was voor de jonge kit aangezien de stem eerder enorm veel leek te spreken. Kalm klonk er: “Juist.” De jonge kit toverde een brede grijns op zijn gezicht, die hij al snel weghaalde toen enkele katten hem verbaasd aan gingen kijken. “Laat ze zien dat je niet met je laat sollen.” Klonk de stem. Wat? Moest hij ze bang maken? Hij slikte zachtjes en vernauwde zijn ogen tot twee spleten waarna een lage en diepe grom zijn mond verliet. Het klonk schattig, maar dat was helemaal niet zo bedoeld. De katten gingen weer verder met waar ze mee bezig waren.

&nd Ariana

Χ Don't play games with me, sistah Χ 118hrnp

Rippin' my heart was so easy, so easy
Launch your assault now, take it easy
Raise your weapon, raise your weapon
One word and it's over

Vanaf een stil plekje tegen de veilige schuur aan waar Icy in lag te slapen staarde twee cyaan blauwe ogen naar de katten voor haar. Alle katten waren bezig met hun dagelijkse taken. Katten met halsbanden en honden tanden .. Met een rilling kromp de uiterst kleine kit nog verder in één dan mogelijk was en sloeg ze haar pootjes om haar neusje heen. Waarom was de wereld zo groot? Waarom was ze altijd alleen? en waarom leken haar broeders en zusters om een of andere reden altijd bezig te zijn met iets wat alleen met maar zo veel kon dat kleine Ariana niet meer welkom was? Ze zuchtte en keek treurig naar een grote, witte kater met een bevlekte hals band. Ariana rilde. Waarom ben ik hier geboren? Deze plek is zo eng .. Dacht ze. Ze had al haar moed bij één geschraapt en was de schuur uitgegaan. Ze had al die tijd binnen gezeten en was stilaan de vertrouwde schuur gaan vertrouwen. Niet alle schaduwen waren eng. Ze beefde lichtjes en keek om zich heen. Ze had al vroeg gehoord van de katten om haar heen dat er een zo geheten 'clan kat' bestond. Een kat die in een clan woonde. Als Ariana vroeg of zij hetzelfde waren aangezien BloodClan ook een Clan in zijn naam had en ook allerlei katten bij één waren kreeg ze een snauw. Zo slecht zijn ze toch niet? Dacht ze. Toen een luide groep vogels overvloog kromp ze nog verder in één en vond ze het genoeg geweest. Ze wilde terug naar binnen, naar mama! Ze sprong op en racete naar de schuurdeur. Toen een blaadje door de wind werd opgeblazen en heel licht langs haar vacht streek liet ze een kreet van angst horen en rende ze op haar volste tempo tegen Cethin aan. Ze rolde terug en schudde zich uit een beetje versuft door de klap. Ze keek op en merkte dat ze naar buiten was gestuiterd. Geschrokken vloog ze naar binnen onderweg nogmaals opschrikkend van een blaadje dat langs dwarrelde en zonder sorry tegen haar broer te zeggen.

You're gonna hear me roar
Χ Don't play games with me, sistah Χ Ariana

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow;- vainly I had sought to borrow

But as in ethics, evil is a consequence of good, so in fact, out of joy is sorrow born

Cethin's stem | Cethin's gedachten | Stem in zijn hoofd

Hij tilde zijn poot op en ging er met korte halen overheen om het schoon te maken. Schoner dan dat het al was. Ondertussen keek hij nog steeds met een ijzige blik de katten na die langs hem door liepen. Als ze hem maar niet gingen zien als een zwakkeling, iemand die ze makkelijk konden doden. Want zo was hij dus niet. Hij ging ze eens laten zien wie de werkelijke baas hier zou worden; Hij. Icy was een vrouw, een katin, en vrouwen waren zwak en minderwaardig. In zijn ooghoeken zag hij een grijze pluizenbol op hem af komen en met een knal tegen hem aanbotsen. Een diepe, kwade sis verliet zijn bek. Was dit een aanval?! Meteen sprong hij op, direct in de verdediging. Hij keek met een ijzige blik zijn net oudere zusje Ariana na, die direct de den in leek te vluchten en onderweg nog even schrok van een blaadje. Hoe durfde ze?! Hij liep met omhoog gezette haren op de den af, van plan haar te laten zien dat er niet met hem viel te sollen. Hij liep de den in en hief zijn stem redelijk hoog op. "Ariana?! Waar ben je?!" Bromde hij uit, zijn blauwe ogen zoekend naar de grijze kattin. Een zachte grom verliet zijn bek toen hij de poes zag. Wat moest hij nu doen? Zij zus aanvallen? "Doe het." Klonk de stem aanmoedigend in zijn hoofd. Zachtjes leek hij te knikken, waarna hij op de jonge poes liep. "Dat, daarnet, had je niet moeten doen." Een ijzige sfeer hing om hem heen, terwijl hij met grote stevige passen op de poes afliep. Hij sloeg zijn klauwtjes uit, die niet heel groot waren omdat hij nog jong was maar wel wat schade aan konden richten. Eenmaal bij de jonge kitten aangekomen haalde hij uit naar haar gezicht zonder een momentje na te denken. "Dat zal haar leren.." Klonk de stem in zijn hoofd, terwijl Cethin nog steeds woedend voor zijn zus stond. "Zeg sorry!" Siste hij diep en woedend. Nu wilde hij haar ook echt bang voor hem hebben, dan zou ze dit niet snel nog een keer doen.

Onderwerp: Re: Χ Don't play games with me, sistah Χ