Wolftail || Thought I didn't had those 'Breakpoints'

Naam: Wolftail
Vorige namen: Wolfkit & Wolfpaw
Toekomstige namen: None (Wolfstar?)

Clan: Shadowclan
Clanleader: Brokenstar
Rang: Warrior
Vorige rangen: Kit & Apprentice
Toekomstige rangen: Elder (Deputy & Leader?)
Mentor: Yarrowstep
Apprentice: Nee

Moeder: Niet gekend
Vader: Blackclaw
Broer(s): Frostmist
Zus(sen): Nee

Crush: Niemand
Partner: Niemand
Kittens: Geen een (Toekomstige; Daykit, Strugglekit, Thrushkit en Saltkit)

Oogkleur: Cyaan blauw
Vachtkleur: Grijs/bruin
Vachtprint: Tabby
Vachtlengte: Kort
Neus/kussentjes: Rozig
Bouw: Groot en gespierd

Innerlijk:

x Vrolijk
x Snel geraakt
x Slim
x Motiverend

Likes:

x Vrienden
x Jagen
x Vechten

Hates:

x Ruzie
x Pesters
x Drukte

Kwaliteiten:

x Vechten
x Jagen
x Rennen

Nog niet onder de knie:

x Weten wanneer te stoppen
x Sluipen
x Klimmen

Wolftail Things:

Theme Song
Voice & Look (Enrique)

Last Part; History:

Eigenlijk had de kater nog nooit last gehad van erge dingen. Al kende hij z'n moeder nooit, Wolftail zat er nooit mee in. Aangezien hij iemand was die altijd positief dacht. Op zijn zes manen kreeg hij de naam 'Wolfpaw' en werd de jonge kater opgeleid tot Warrior. Hij volgde de lessen met plezier en algauw ontdekte zijn Mentor dat Wolfpaw zeer goed vorderde in twee dingen; Vechten en jagen. Hij hield ervan. En het duurde niet lang of hij misbruikte zijn goede gave. Hij genoot ervan om prooi te doden, hun leven af te pakken. En bij het vechten hield 'ie ervan om andere katten pijn zien te lijden. Daarom beoefende hij die twee dingen ook elke dag. Hij wilde er de beste in worden. De katten die rondom hem leefde begonnen ook door te hebben dat Wolfpaw zeer arrogant werd en steeds meer begon te lijken op een harteloze kater. Hij luisterde niet meer naar de woorden van zijn Mentor wanneer ze zei dat 'ie moest stoppen. Dat was dus ook de redenen waarom Yarrowstep, zijn mentor, hem niet meer wilde trainen. Hij vond de poes een watje, een kat die niks kon. Daarom begon hij zichzelf te trainen. Hij trok naar verre gebieden en leerde zichzelf hard te zijn. Wolfpaw had al vaker Rogue's gezien, en vreemd genoeg bewonderde hij hun karakter. Zo zeker zijn van jezelf. Ze hadden gewoon geen breekpunt. Dag na dag ging hij naar hen toe en vroeg de katten om 'm te leren hard te zijn. Hoe je geen emotie meer kon hebben. En hoe je kon vechten zonder enige medelijden te hebben met je tegenstander. Natuurlijk gingen de Eenlingen daar op in en begonnen ze met de lessen. Wolfpaw was toen 9 Manen oud, en dus elke dag doodop wanneer hij terug bij het Shadowclan kamp arriveerde. Sommigen vroegen waar hij elke dag was. Echter weigerde 'ie telkens er een antwoord op te geven. Hij liet zich trainen door de Rogue's tot hij 11 Manen oud was. Aangezien hij niet meer kon, Yarrowstep besloot hem weer te gaan trainen. Met tegenzin luisterde hij naar wat de roodkleurige poes te zeggen had. Wolfpaw was toen al redelijk groot en gespierd voor zijn leeftijd, dus zou hij Yarrowstep met gemak kunnen verslagen. Maar hij deed het niet. Hij hield zich namelijk altijd voor dat 'ie eerst zijn Warrior naam zou moeten hebben voordat hij iets mocht aanvangen. Waarom wist hij niet, maar de kater hield zich er wel aan. Dagen verstreken en Wolfpaw werd bijna 12 Manen oud. Iedereen wist dat er gauw genoeg een ceremonie zou plaatsvinden. Natuurlijk was de bruin/grijze kater dolenthousiast. Soms zelfs ietwat té. Hij was nog steeds de arrogante bullebak en dat werd gewoon elke dag erger...

Two days before the Ceremony;

Met zware, maar toch geluidloze passen betrad de jonge Wolfpaw de Elders den en keek argwanend rond. Yarrowtsep had hem nog deze ochtend nog gevraagd of 'ie de oudjes wou gaan nakijken. Wat hadden ze eraan? De Elders zaten veilig in hun nesten te praten over van alles en nog wat. Een kleine zucht rolde over zijn lippen en vlak voor de kater zich wou omdraaien om te vertrekken luidde er een vage stem. 'Is dat niet die ene Clan verrader?' Met een ruk draaide Wolfpaw zich om en keek woest in de ogen van de kater die het zei. 'Shellstone, hou je mond maar. Straks stik je nog in je eigen woorden.' Verdedigde hij zichzelf en sloeg wild met zijn staart tegen de grond. Shellstone was een van de oudste katten in de Shadowclan. Al zou het zinloos zijn om een discussie met 'm aan te gaan, wie was er om hem tegen te houden? Hij vouwde zijn oren naar achteren en waagde het om drie stappen naar voren te zetten. Nu stond hij ongeveer drie staartlengtes van de kater vandaan, en iedereen wist dat dit de perfecte positie was om iemand aan te vallen. Wolfpaw vouwde zijn cyaan blauwe ogen venijnig samen en liet zijn blik kruisen met die van Shellstone. Hij was niets meer dan een oud hoopje zwart/witte vacht. Niet iets dat het waard was om Wolfpaw's aandacht te krijgen. 'Maar ik verraad mijn Clan tenminste niet. Nooit gedaan, en zal ik ook nooit doen.' De koude wijze woorden kwamen als klauwen die in zijn gezicht staken aan. Al was hij een kat die nooit om iets gaf, hij was een trouwe kat. Hij zou nooit de Shadowclan verraden, nee toch? Maar waarom noemde Shellstone hem dan een verrader? Nog steeds plakte zijn oren tegen zijn kop en keek hij de kater aan. 'Je bent daar dan ook weer te oud voor.' Siste hij en haakte zijn klauwen in het zachte mos. 'Mijn beste Wolfpaw, je bent de laatste dagen amper aanwezig geweest in het kamp, echter was je ook niet te vinden in het Territorium. Dacht je nou echt dat ze dat niet zouden merken? Geef gewoon toe. Je bent niets minder dan een Bloodclanner.' Hij sperde zijn ogen open en ontblootte zijn tanden. 'Misbaksel!' Een grauw verliet zijn mond toen de tabby Apprentice woest de Den verliet en meteen naar de kamp uitgang trok. Het maakte het niks uit dat de andere hem nu toe staarde. Niemand noemde hem een verrader, en al zeker geen Bloodclanner. Een kleine krop stak in zijn keel bij de gedachte of hij echt op die bloodzuigers leek. Maar, hij diende zijn Clan toch? Hij vocht voor ze, bracht hen voedsel. Daar draaide alles toch om? Wat maakte het nou uit of 'ie loyaal was of niet, he.. Hoe lomp kon hij toch zijn! 'Ik ben niks. Een vuile mislukkeling..' Snikte de Apprentice terwijl er tranen over zijn gezicht vloeide. Eerst dacht hij dat 'ie geen breekpunt had. Dat hij geen punt kende waar hij zou kunnen breken. Dat hij daardoor 'speciaal' was.. Blijkbaar had hij zich vergist. Net zoals alle andere was 'ie een doodnormale kater, met zijn eigen karakter trekjes.. Misschien lag het allemaal daaraan? Wie weet..
------------
Sinds die dag veranderde Wolfpaw. Hij wou zijn leven weer terug goed zetten, en al het slechte achter hem laten. En dat deed hij ook. Shellstone, de Elder die hem had beschuldigd stierf twee dagen later, net voor de Ceremonie van Wolfpaw. De ruzie tussen hen werd nooit opgelost. Wolftail heeft nu echter spijt van zijn daden en hoopt dat hij Shellstone ooit weer kan spreken..

Nu is er van alles aan 't gebeuren tussen Shrewleap en Wolftail. Al die drama zal waars de vroege Wolftail(Wolfpaw) weer in hem opwekken. Echter zal dat algauw weer gefikst worden.

Relations: