[Stormstar] It has been a while

APPLEBLOSSOM

ROLLING GIRL LIVES ALWAYS IN A DREAM

Nog steeds met niet al teveel zelfvertrouwen in haar poten, maar nog wel met een ietwat ongemakkelijke glimlach op haar gezicht, stapte Appleblossom de leaders den in. Het was een tijd geleden dat ze met Stormstar gesproken had. Maar ze wilde hem toch bedanken voor alle steun die hij haar had gegeven in haar kitten en apprentice tijd. Niet dat ze zo nu en dan geen steun meer nodig had. Ze had nog steeds van tijd tot tijd een sterke poot in haar rug nodig. Maar nu Honeyspots haar excuses had aangeboden en haar wonden geheeld waren tot nauwelijks zichtbare littekens, leek het wel alsof alles wat helderder en vrolijker werd in haar leven. Haar oren draaiden ietwat onzeker naar achter terwijl ze probeerde in het halfduister te navigeren. Toen ze klein was, leek deze den altijd zo groot. Nu had het eerder iets vertrouwds. "Stormstar?" Begon ze, toch met een licht onzekere hapering in haar stem. "Bent u hier?" Vervolgde ze voorzichtig terwijl ze nog een stapje naar binnen zette. "Ik.. Ik zou u graag willen spreken." Een voorzichtige glimlach werd op haar gezicht getoverd.

WORDS: 186 COMPANY: {Stormstar}

_{Sneeuw dwarrelde zachtjes naar beneden. Het was erg koud in het woud, bladkaal heerste. Het kamp lag er rustig bij en katten waren bezich met normale clan zaken. De prooi hoop was karig, katten hadden honger. Gelukkig werd er extra veel gejaagd. Jammer genoeg nam dat niet weg dat de prooi ook schaars was in het territorium zelf. Muisjes en beestjes zaten dieper verscholen, minder goed te ruiken. Stormstar zat op zijn nest voor zich uit te staren. Hij dacht diep na over de problemen van het weinige voedsel. Ook zijn eigen maag knorde, hij sloeg het maal alleen over. Andere sterke warriors hadden het harder nodig. Zijn vet laag, dikke vacht zou hem er beter tegen beschermen. Zijn ambere ogen staarde in het onzienbare. Opeens zag hij Appleblossom. De poes was groot geworden, had haar poezen figuur gekregen. Ze was prachtig, wat Stormstar al wel verwacht had. Ze waren allemaal ouder geworden. De ondeugende Stormpaw was volwassen Stormfrost. Hij had de leerling Mistpaw, zijn kleindochter. Breakingpaw, klein en onzeker had van het leven geleerd en stond stevig met alle poten op de grond. Stormstar was ondertussen alleen maar ouder geworden en had genoten bij het zien van de andere hun groei. Lichamelijk als geestelijk was iedereen vooruitgegaan. Hij zuchtte, de tijd was zo snel gegaan. Het was vele, vele manen geleden sinds Dreamheart de clan had verlaten om dood te gaan. Stormstar had er nog steeds verdriet van. Gelukkig ging het een stuk beter, tijd heelt wonden. Hij zag dat Appleblossom de kant op van zijn hol kwam lopen. Hij ging beter zitten en keek naar haar. "Stormstar?" Begon ze, toch met een licht onzekere hapering in haar stem. Stormstar glimlachtte, en keek haar vriendelijk aan. "Bent u hier?" Vervolgde ze voorzichtig terwijl ze nog een stapje naar binnen zette. ''Ja natuurlijk Apple, kom binnen. Je bent hier altijd welkom.'' "Ik.. Ik zou u graag willen spreken." Een voorzichtige glimlach werd op haar gezicht getoverd. Stormstar glimlachte '' Barst los lieve schat'' Sprak de leader spontaan. Hij mocht Appleblossom nog altijd heel erg graag.

Spoken}

APPLEBLOSSOM

ROLLING GIRL LIVES ALWAYS IN A DREAM

Uiteindelijk had ze het massieve gestalte van de clanleader in de den gevonden. Meteen vroeg ze zich hierna af hoe ze de grote clanleader had kunnen missen. Nu ze hem eenmaal gespot had, staken zijn amberkleurige ogen enorm af tegen de duisternis, net zoals haar goudkleurigen waarschijnlijk. Ze wist een voorzichtige glimlach op haar gezicht te toveren terwijl ze naar de clanleader keek en stapte nu helemaal naar binnen. “Ja natuurlijk Apple, kom binnen. Je bent hier altijd welkom.” Begon de clanleader. Appleblossom kon het niet helpen, haar oren gingen meteen verlegen naar achter en haar blik verschoof naar de grond toe. Na dit moment van verlegenheid, verzamelde ze de moed om haar hoofd weer te heffen en haar clanleader aan te kijken, die wederom weer een complimentje voor haar had. “Barst los, lieve schat.” Sprak de clanleader spontaan. Ook deze opmerking liet Appleblossom eventjes nerveus met haar poten de grond kneden, maar ze dwong zichzelf tot een zittende positie. Hierna krulde ze haar staart over haar voorpoten heen. Als ze nu de neiging kreeg om met haar poten de grond te gaan kneden, zou ze tenminste niet heel erg opvallend bezig zijn. Beter, of niet? “Nou ik… Euh…” Begon de poes, duidelijk ondanks dat ze opgegroeid was nog steeds niet in haar element in sociale situaties, “Ik.. Ik wilde u bedanken.. Voor alle hulp en steun die u me gegeven heeft..” Miauwde ze hierna zachtjes, haar toon bijna zo zacht als het geruis van de bladeren in groenblad. “Ik weet niet of ik het zonder uw steun gered zou hebben.” Ze wilde eigenlijk niks impliceren, maar ze wist zelf ook wel dat ze dat deed. Al het gedoe met Honeyspots, met haar vader, met Volcanopaw, Stormstar was daar altijd geweest om haar te helpen en ze vond dat ze hem daarvoor een bedankje schuldig was.

WORDS: 306 COMPANY: {Stormstar}

_{Stormstar keek Appleblossom aan. Ze was nu warrior, maar had nog steeds haar nerveuze onzeker trekjes. Ze wist zich niet goed een houding te geven, wat Stormstar wel gewend was van haar. ''Ontspan Apple, ik ben het maar. Als je niet weet waar je moet kijken, kijk naar mijn neus. Die is niet zo eng als mijn ogen'' Stormstar keek haar hartenlijk aan. Hij wist dat ze er moeite mee had, misschien hielp het. Ook was het een soort grapje om haar op te vrolijken. “Nou ik… Euh…” Begon de poes. “Ik.. Ik wilde u bedanken.. Voor alle hulp en steun die u me gegeven heeft..” Een lieve glimlach krulde rond het gezicht van Stormstar. Wat lief, zo lief dat ze dat tegen hem zei. Hij waardeerde het dat ze hem daar zo dankbaar voor was. Wat Stormstar het liefst wilde, was dat ze gelukkig zou zijn. ''Heel erg graag gedaan Appleblossom. Ik ben heel erg blij dat ik je heb kunnen helpen. Plus als je mijn hulp ooit nog eens nodig zal hebben, ben je altijd welkom, dat weet je toch?'' Stormstar spinde even. “Ik weet niet of ik het zonder uw steun gered zou hebben.” Sprak ze zijdezacht. Hij was trots op haar, was blij dat ze het had gered. Hij dacht na over wat ze had gezegd. Hij wist ook niet of ze het had gered, waarschijnlijk wel. Hij keek haar aan. ''Laat ik het zo stellen Apple. Als je iets echt wilt, kun je alles'' Wijsheid en trotssprak uit zijn ambere ogen. Rustig en kalm stond Stormstar op. Hij liep naar de uitgang en keek Appleblossom aan. ''Kom, laten we aan wandeling maken.'' Hij hoopte dat ze het wilde, hij zou haar niks dwingen.

Spoken}

APPLEBLOSSOM

ROLLING GIRL LIVES ALWAYS IN A DREAM

Dat vluchtige moment van paniek als je eenmaal verlegen raakte. Appleblossom had er een hekel aan maar ze kon het niet helpen. Stormstar had het blijkbaar door dat ze er niet goed tegen kon, want de clanleader keek haar hartelijk aan en begon te spreken. “Ontspan Apple, ik ben het maar. Als je niet weet waar je moet kijken, kijk naar mijn neus. Die is niet zo eng als mijn ogen.” Miauwde de clanleader. Appleblossom’s blik ging van verbaasd naar ietwat betrapt. Blijkbaar was het heel erg duidelijk dat ze een hele verlegen uitdrukking had gekregen. Ze knikte dus zachtjes en forceerde een lichte glimlach. “Ik zal het onthouden.” Beloofde ze de clanleader, ietwat stilletjes.

“Heel erg graag gedaan Appleblossom. Ik ben heel erg blij dat ik je heb kunnen helpen. Plus als je mijn hulp ooit nog eens nodig zal hebben, ben je altijd welkom, dat weet je toch?” Miauwde Stormstar. Appleblossom glimlachte wat verlegen en boog haar kop in bevestiging. “Ja, dat weet ik, maar ik vond dat het eventjes gezegd moest worden.” Miauwde ze eerlijk, met een ietwat nerveus beweginkje van haar staart. Appleblossom kon het niet helpen, het leek wel alsof ze het standaard was. Maar dit maakte haar ergens ook scherp. Stormstar’s volgende opmerking ving haar echter als een verrassing. Ietwat verdwaasd keek ze op. “Nou.. Euh… Dat.. Dat kan wel… Denk ik… Hoop ik.” Stamelde ze ietsjes, niet goed wetende hoe te reageren. Maar veel tijd om hierover te gaan twijfelen kreeg ze niet, ze kreeg namelijk een uitnodiging naar haar hoofd geworpen. De clanleader stond al op en liep naar de uitgang toe. Eventjes twijfelde Appleblossom duidelijk, maar uiteindelijk kwam er een tevreden en zelfs een beetje een vrolijke glimlach op haar gezicht. De jonge warrior knikte en boog haar kop. “Het zou me een eer zijn,” Miauwde ze naar de waarheid, waarna ze op stond en naar de veel grotere clanleader liep.

WORDS: 320 COMPANY: {Stormstar}

_{Vriendelijk keek de grote kater naar de poes.Hij hoopte dat Appleblossom haar zekerheid wat beter onder controle zou krijgen, door de tijd heen. Hij gaf haar een tip over hoe ze minder onzeker kon zijn. “Ik zal het onthouden.” Beloofde ze de clanleader, ietwat stilletjes. Appleblossom bedankte Stormstar voor alles wat hij had gedaan. Het verwarmde zijn hart dat ze er zo blij mee was, terwijl Stormstar alleen maar wilde dat ze gelukkig was. “Ja, dat weet ik, maar ik vond dat het eventjes gezegd moest worden.” Stormstar glimlachte. ''Dat is wijs van je Appleblossom.'' Hij sprak over dat als je iets écht wilde, dat het dan zou lukken. Stormstar geloofde het ook zeker. Als je iets echt wilt, zet je alles op alles. Plus, als het nou niet zou lukken, had je het op z'n minst geprobeerd. “Nou.. Euh… Dat.. Dat kan wel… Denk ik… Hoop ik.” Stormstar knikte rustig. Stormstar keek naar buiten, voelde de drang naar frisse lucht. Hij besloot een wandeling te gaan maken, misschien wilde ze mee. Meestal rond deze tijd ging Stormstar er even op uit, om zijn benen te strekken en na te denken. Wat gezelschap stelde hij wel op prijs. Hij keek weer in de gouden ogen van Apple, waarschijnlijk wilde ze het wel. Hij liep naar de uitgang en keek Appleblossom aan. ''Kom, laten we aan wandeling maken.'' Stormstar keek half vragend. De jonge warrior knikte en boog haar kop. “Het zou me een eer zijn,” Miauwde ze naar de waarheid, waarna ze op stond en naar de veel grotere clanleader liep.

Samen staken ze het kamp over. Sommige katten keken op die aan het wassen of eten waren. Hij keek vriendelijk naar zijn clangenoten. Stormstar werd meestal wel door meerdere katten opgemerkt, hij werd altijd wel door ogen begluurd als hij door het kamp liep. Hij hoopte niet dat Appleblossom die aandacht als negatief ervoer doordat ze zo verlegen was. Stormstar straalde warmte uit, probeerde haar een gehagen gevoel te geven. Vooral omdat de blikken van alle katten beleefd, vriendelijk, of geïnteresseerd waren hoefde Appleblossom nergens bang voor te zijn. Samen liepen ze door de ingang en Stormstar zag daarna gelijk de rivier liggen. Hij hoorde het water stromen en bruisen. Hij liep rustig naar het water. Zijn staart sloeg toen hij het water op likte, het was erg koud. Stormstar keek weer omhoog en slikte zijn lippen af. Hij keek omhoog en zag de zon schijnen. ''Life is beautiful.''

Spoken}

_{Appleblossom bleef Appleblossom, een klein, nerveus poesje die de wereld af en toe veel te intimiderend vond naar haar smaak. Ze voelde zich klein naast haar clanleader, de massieve kater Stormstar. Hij torende boven de meeste katten uit. En dat was nu ook te merken. Ze vingen namelijk de blikken van meerdere katten in het kamp. Appleblossom legde haar oren iets achteruit door dit fenomeen. Ze was nou eenmaal een verlegen poes en dit soort aandacht kon ze niet zo goed hebben. Ze hield zich dus ook klein, geen van de blikken teruggevende aan de katten. In haar angstige, kleine wereldje, waren ook vriendelijke ogen een bedreiging. Zwijgzaam achtervolgde ze Stormstar in de richting van de rivier. Ze slikte eventjes wat nerveus. Appleblossom had vele angsten, hieronder de rivier als deze iets te wild was naar haar smaak. En dat was hij ook al snel. Stormstar liep dan meteen naar de rivier toe. De kater had geen vrees voor het spetterende en bruisende water. Maar Appleblossom bleef achter met haar oren ietwat achteruit gelegd. Ze bleef weg van het diepe water. Naar haar smaak was het veel en veel te verraderlijk. Instinctief zette ze dan ook haar nekvacht iets overeind toen ze ernaar keek. "Ja... Life is beautiful..." Herhaalde ze al murmelend, terwijl ze met een wantrouwige blik naar het water keek. Instinctief zette ze nog een pasje terug.}

Onderwerp: Re: [Stormstar] It has been a while