Try to take words out of me

F R O Z E N P A W

Zachte pootstappen gingen door het kamp heen. Verlegen en onzeker zwiepte ze met haar staart heen en weer en haar bijna witte ogen waren naar haar poten gericht. Ze probeerde zo veel mogelijk blikken te vermijden toen ze het kamp uit drong. Dat deed ze maar zelden alleen. Ze wou er gewoon even uit, even alleen zijn. Toen ze het kamp uit was begon ze wat te rennen. Geen enkel woord verliet haar bek. Enkel stond haar gedachte vol met dingen die ze nu graag zou willen vragen. Waarom ben ik zo? Waarom kán ik niks zeggen? Waarom durf ik niks te zeggen? Denkt de clan dat ik een mietje ben? Misschien is dat ook wel zo... Meteen stopte ze met rennen en bleef ze staan waar ze stond. Ben ik dan echt een mietje? Ik wil gewoon niet praten. Dat kan ik niet. Alleen tegen Frostpaw. Waar is hij? Vroeg hij zich af. Frostpaw was daar in tegen wel een stuk moediger. Rustig begon ze weer naar voren te lopen. De geur van prooi drong haar neus gaten in, en meteen had ze gewoon in om iets te vangen. Dat kon ze wel. Ze ging in een slordige sluiphouding, en sloop naar voren. Haar ogen waren naar voren gericht op een muis. Stap voor stap kwam ze dichter bij. Uiteindelijk bleef ze op twee tail-lengths afstand staan. Ze sprong op en haakte de muis naar boven toe. Ze ving het dier net niet en viel op de grond. De muis rende er van door en Frozenpaw dook weer op de muis en dode het. "Sorry," mompelde ze heel zacht, zo zacht dat het amper te horen was. Ze praatte maar zelden, enkel tegen Frostpaw of tegen het prooi dat ze had gedood voor de clan. Veder niet. Ze nam de muis in haar bek en draaide zich om, toen drong de geur van een andere kat haar neus binnen, die was dicht bij heel dicht bij. Ze verstijfde, O help wat moet ik nou?! Vroeg ze zich angstig af. Het was een Thunderclan kat, maar dat maakte het niet een stuk minder eng.

voor katje van Esmee

There is no one who I can trust,
except my only brother