If you aint got the money I can show you how!

Een kleine, vuurrode cyperse poes dartelde op een vrij aardig tempo door de moerassen van ShadowClan. Haar gifgroene ogen glommen. Ze had vandaag een nieuw plan opgesteld en dat was naar Vierboom trekken om daar nog wat snel bladeren en bessen te zoeken die mogelijk konden helpen met de ziektes die Leaf-bare met zich mee zou brengen. Leaf-fall was nu officieel begonnen en dat was te merken. Het was maar zo goed dat Emberpaw zo ijverig was geweest met het verzamelen van potentiële medicijnen want heel veel leek al op te zijn. Ze had voorgenomen om niet geheel door ThunderClan te trekken maar er omheen te trekken zodat ze niemand zou storen en geen problemen zou veroorzaken. Zo zou niemand ruzie kunnen krijgen en zou ze als ze ontdekt word dicht bij de grens het excuus kunnen gebruiken dat ze kruiden nodig had die niet in ShadowClan territorium groeide maar wel in 'StarClan territorim'. Vierboom. Met een grijns op haar gezicht stak ze het Donderpad over dat er afgelegen bij lag op het moment. Haar vuurrode pelsje viel op als een zwarte vlek op witte sneeuw. Ze ging naar links en zorgde er voor dat ze niet één voet op ThunderClan territorium zette. Met een zelfvoldane grijns trok ze zo verder, er omheen. Het zou een zware trek worden en ze zou constant op haar hoede moeten zijn, maar ondanks haar kleine afmeting was ze enorm snel en zou ze sowieso een ThunderClan kat kunnen ontlopen met haar snelheid. Maar ze verwachtte niet dat ze zo barbaars waren dat ze een medicijn kat van haar werk afhield die haar zieke Clangenoten wilde verzorgen. Ze glimlachte flauwtjes. Ze loog niet vaak, als ze het deed was het meer een leugentje om bestwil. Niet meteen een gigantisch grote leugen waarmee je eigen graf gegraven was. Met die gedachten in haar achterhoofd sprong ze op een omgevallen boomstronk en trok verder.

Eenmaal bij Vierboom aangekomen ging ze op zoek naar kruiden. Het maakte niet uit wat, álles was mogelijk. Zelfs de meest voorkomende kruiden waren welkom al was ze nu gefocust op minder alledaagse kruiden. Toen een aparte geur haar neus binnen drong ging ze er op af en glimlachte ze breed. "Kamille!" riep Emberpaw verrukt uit. Ze had enorme geluk dat ze dit nu nog kon vinden op deze tijd van het jaar. Kamille kalmeerde je patiënt en gaf ze wat meer fysieke kracht. Het was enorm nuttig, zeker als de katten straks aankwamen met Greencouch. Ze rilde eventjes en pakte een klein plukje om het weer te laten vallen toen ze iets opmerkte, een kat. Ze rook al vrij snel dat het geen ThunderClan kat was en ook geen eenling wat een voordeel was. Ze keek eerst heel strak naar de poes met een vijandige blik die toen veranderde in vriendelijkheid. "Hi! Verdwaalt?" Kwetterde ze met haar normale, hoge piepstem. Ze had de irritante gewoonte ontwikkelt om altijd zo te praten het was gewoon haar normale stem. Omdat ze niet één van de stilste was vonden veel katten het een enorm aan haar. Ze praatte te veel, en ze wist het. "Jij bent SkyClan! Ik ruik het aan je- wat doe je helemaal hier? Vraag dat niet aan mij want ik ben gewoon op zoek naar kruiden voor mijn Clan" Voegde ze er vlug aan toe zodat ze niet haar vraag teruggekaatst kon krijgen. Ze zwiepte even met haar staart, glimlachte en begon toen weer verder te zoeken naar eventuele andere kruiden.

+ DOGDANCE

Emberpaw trok met haar oren toen de onbekende poes antwoordde. Ze klonk niet echt vrolijk wat nogal opvallend was. Meestal kwam zo'n toon van haar eigen clangenoten. Ze vernauwde haar gif groene ogen maar besteedde er verder geen aandacht meer aan. "Dat weet ik heel goed" Beantwoordde ze terwijl ze de kamille bij elkaar stapelde en zich omdraaide, opzoeken naar andere kruiden. Terwijl ze een beetje onder de grote steen begon te vroeten in de aarde miauwde ze vluchtig "Aangezien het van StarClan is mag iedereen hier dan toch komen, niet? Het is nou niet alsof ik door ThunderClan-" Ze zweeg plots en draaide zich om een beetje op haar teentjes getrapt. "Maar waarom zou jou dat interesseren?" Dit klonk niet gemeen, meer als een doodnormale vraag die het irritant maakte door haar hoge piepstem. Ze glimlachte toen iets vriendelijker en ging door met zoeken, alleen ontdekte ze al gauw dat er niets speciaals groeide, enkel kamille. Lichtjes teleurgesteld wendde ze zich weer tot de SkyClan poes en ze miauwde vragend maar zeer serieus "Zeg.. weet jij waar ik hier goede kruiden kan vinden?" Haar vuurrode, dunne staart sloeg eventjes ongeduldig heen en weer toen het antwoord de lang duurde. Waarom waren alle katten zo sloom en langzaam? Ze schoot als een klein kogeltje naar haar toe en bleef voor haar staan, haar verwachtingsvol aankijkend. "Als het helpt om sneller antwoord te geven .. ik ben Emberpaw!" Stelde ze zichzelf voor. Hier kon geen kwaad gedaan worden. Op de ontmoetingen van alle vier de clans elke volle maan zou ze haar toch wel tegenkomen als ze ook mee kwam dus dan zouden ze sowieso elkaars naam kennen.