Never trust the white goddess of death

Long live Death, Long live War
Long live the cursed mercenary..

Familie hmpf wat had je daar nou aan? Haar ouders waren dood, haar broer Thistleheart deed alsof ze niet leefde en haar zusje Reassuringsoul was verdwenen, waaschijnlijk gaan leven met Kittypets daar was ze het perfecte type voor! Zacht snoof de schoonheid en liet haar roze tong over haar zachte vacht van haar poot gaan.

Zelfs Grayclaw leek nieteens meer te vertrouwen, hij was gewoon homo geworden met die Thunderclanner Darkfire waar hij het steeds over had. Disturbing had een keer een glimp van de kater opgevangen op een Gathering het was een arrogante kater die zichzelf helemaal geweldig vond. Grayclaw had hem toen aangewezen en vervolgens naar hem toe gegaan, Disturbing achterlatend met die kittypet apprentice van een Heartpaw. Hij was niets waard, Grayclaw was niets waard. Brokenstar was niets waard, die Darkfire was niets waard, haar gehele familie verachtte en uiteindelijk was ze gewoon alleen. Een eenling in haar eigen clan. Want welke kat mocht haar nou voor wie ze was en was geen in de rug stekende klote homo?

Met een grom sloeg ze haar staart in een zwiepende beweging over de grond. Wat had ze dan anders van hem verwacht, dat hij eeuwig bij een chick zou blijven wie hij nooit zou kunnen krijgen want lets face it, Grayclaw zou haar nooit kunnen krijgen niemand zou haar ooit kunnen krijgen. Ze was de meest perfecte verschijning van heel die verlepte Shadowclan, nog beter heel dat verlepte wereldje van hun. Maar dat zou ze altijd zijn en altijd blijven, wat iemand ook zij, zij was een godin een godin die iets te veel genoot van pijn en leed dan wel. Maar ja dat moest ook maar eens.

En zo zat ze daar in stilte in een klein streepje licht dat het kamp inviel, het streepje licht dat haar huid verwarmde en als een marmeren standbeeld bleef ze zo zitten tot ze voetstappen hoorde. Langzaam opende ze haar ogen en staarde recht in de zachte ogen van een zwart witte gestalte. Een lichte glimlach krulde rond haar lippen. "Shrewleap.." Fluisterde ze zacht en grijnsde even voor ze langzaam weer met haar staart bewoog en hem geïnteresseerd aankeek.

SEXY SHREW ONLY!

Met een steek in haar maag werd de poes wakker. Haar ogen voelden nat aan, en dit kwam niet door zweet. Nee. Ze had waarschijnlijk weer liggen huilen. Een zucht gleed over haar lippen en ze draaide zich om. Niet ver van haar af lag de kater die al dit verdriet had veroorzaakt. Wolftail. Hij had haar beledigd en toen waren al die woorden eruit gekomen die ze nooit tegen iemand had durven zeggen. Maar ook Wolftail had het gedaan. Als een soort counter-attack hadden die worden haar omver geslagen. Nogmaals zuchtend stond ze op en rekte zich snel uit. Ze wilde niet in een ruimte zijn met hem. Nog lang niet. Ze verliet de Den en deed een paar passen vooruit. Normaal had de zon haar vacht speels gewarmd, maar nu voelde ze niets meer. Haar normaal zo zachte vacht zag er nu niet meer uit. Met haar kop naar beneden gericht trippelde ze vooruit. Wat had het leven voor zin als je 'alleen maar aan jezelf dacht.'? De woorden van de kater spookten door haar kop. Een plotselinge woedeaanval ontvlamde in haar maag en ze sloeg haar klauwen in de grond. Nee. Hij was gewoon de arrogante. Niet zin. Zij deed alles voor de Clan. En hij? Niets! Woedend gleed haar blik door het kamp. Ze moest iets doen om de tijd sneller te laten gaan. Haar groene ogen zagen een vaag bekend gestalte. Een knappe poes, Warrior, had haar blijkbaar ook gezien. Was het Disturbingvoice? Geïnteresseerd liep ze naar de poes toe en probeerde haar woede weer terug te stoppen. Alleen zou haar verschijning haar gemakkelijk kunnen verraden. "Hey," Zei Shrew lucht en ging zitten. Nerveus begon ze de grond te kneden met haar pootjes. Elk moment zou Wolftail naar buiten kunnen komen en zou die vreemde woede ontsnappen..

Miep. Heel kort. Maar op een lege maag kan ik niets x3

"Long live death, long live war,
long live the cursed mercenary."

Haar zus was haar zuster niet meer, de kat was meer als een zes manen weg geweest en had haar alleen gelaten verraden en de kat zou nooit meer als het aan haar lag terugkomen in de clan. Al zou ze dat eerst nog moeten doorgeven natuurlijk.. Al was Brokenstar toch niet zo compleet motorisch gestoord dat hij haar gewoon terug liet komen in hun clan zonder dat ze enig sinds iets van een straf zou krijgen! No way in fucking hell dat Disturbing dat zo toe zou laten. Misschien zou het zelfs de eerste keer zijn dat Disturbing iemand van haar eigen clan zou vermoordden.

Het zou niet uitmaken ook nu Disturb er zo over dacht, Reassuring was niet meer van haar clan. Reassuring was niets meer.. De poes boeide haar nieteens meer wat en in stilte keek Disturbing naar Shrewleap. Een smalend lachje lag rond haar lippen en haar staart sloeg langzaam heen en weer. "Is er iets waar ik je mee kan helpen Shrewleap?" Vroeg ze poeslief en grijnsde zacht terwijl ze de poes aankeek.

Onderwerp: Re: Never trust the white goddess of death