My new home

Alec lande spoeltjes op de grond. Kort keek hij achterom naar de boom waarin hij had geslapen. Alec had even moeten zoeken maar uiteindelijk had hij de Rogue plaats gevonden waar hij welkom was. Nou ja, welkom wist hij zo net nog niet. Geaccepteerd was een beter woord. Tevreden liep hij verder en zoch naar een goed plekje waar hij zijn eigen territorium zou kunnen opleggen. Misschien kreeg hij nog wel een paar aanhangers al wist hij dat zo net nog niet. Vijf manen was nog een kitten voor de katten, maar Alec had een goed stel hersens die hij al vroeg wist te gebruiken. Hij dacht na bleef realistisch en maakte niet te veel risico's. Toch bleef hij een kitten, maar dat zal snel veranderen wanneer de maan weer voorbij was. Alec hief zijn kop op en ogen zo wit als ijs staarde naar de maan die nu half was. Hij rekte zich uit en dribbelde verder op zoek naar een goed onderkomen voor hem. Zijn kussentjes voelde met genoegen de koele ondergrond aan, dit was beter dan de houten platen die hij had als kittypet voordat hij gedumpt werdt. Als hij zo nadacht was dit het beste wat hem was overkomen, hij voelde zich vrij en hij kon zich wel vinden in zijn nieuwe leventje. Een stuk leuker dan elke dag in een mandje wachten tot er weer is wat eten in je bak zat.
Zoals Alec al voorspelt had heerste er een hoest in hem. Het water waar hij in gegooid was door de tweebeen had hem een hoest bezorgd. Daar was hij niet blij mee want dan kon hij ontdekt worden door een andere Rogue die misschien het zelfde idee had als hem, een eigen territorium opzetten en misschien een groep. Alec liep verder en gaf zijn ogen goed de kost. Hij kon verschillende planten herkennen, in groenblad werd hij voor onbepaalde tijd bij vreemde tweebeen gezet. De tweebeen woonde in een houten nest vol met planten en bomen eromheen. Het was een fijne plek en hij speelde vaak met de planten, hij had er ook menig van gegeten. De ene keer werd hij ziek maar dan werd hij goed verzorgd, nu wist hij een klein deel van de plantenwereld die nu om hem heen lag. Zijn blik werd getrokken door een gele bloem. Hij liep er rustig naar toe en snuffelde er even aan. Hij bekeek nauwkeurig de bloem en de structuur van de plant. Net wat hij dacht, boerenwormkruid. Hij had het gezien in een van zijn verblijfdagen bij de vreemde tweebeen. Dit zal zijn hoest wel tegenwerken. Tevreden met zichzelf pakte hij het tussen zijn tanden en brak het voorzichtig af. Hij legde het op de grond en verwijderde steel zorgvuldig. Daarna pakte hij de gele knop in zijn bek en liep al kauwend verder.
Wanneer de maan leek te dalen vond hij eindelijk zijn plekje. Een mooie treurwilg stond niet ver van een plas water af. In die plas zwommen er visjes dus afwisseling. Zijn kattenogen hadden ook al vogels gespot die in de takken sliepen. Meteen zeker van zijn plek begon hij geurvlaggen uit te zetten. Hij nam een ruime cirkel om zijn treurwilg en toen hij dacht dat het wel goed was zo liep hij nog snel even een patrouille rondje. Alles leek rustig, soepel klom hij in de treurwilg en nam een grote brede tak als de zijne. Vanaf hier kon hij zijn hele territorium zien. Hij ging liggen op zijn zij en keek naar de sterren. Het was een mooie heldere nacht.

Regels:

- Wacht bij de grens als je in de groep wilt
- Respecteer de anderen in de groep
- Vechten en trainen mag, maar niet dodelijk gewond of dood.
- Kittens worden gezamelijk opgevoed
- We verdedigen fel onze plaats

Haar witte pootjes brachten haar overal, haar ouders was ze kwijt geraakt. Ze waren waarschijnlijk gevonden door mensen, die irritante wezens die je ouders van je afnamen. Ze had drie maanden gehad en daarna was ze alleen geweest. Ze keek rond, er leefden veel wilde katten in de omgeving, haar ouders hadden haar er verhalen over verteld. De clans, het waren er vier, vier waarin levende katten zaten tenminste, er gingen ook verhalen rond over een clan in de sterren waar overleden clan katten heen zouden gaan. Hoe zou dat gaan, hoe konden de levende katten zeker weten dat hun ouders, of broertjes of zusjes of kittens daar naar toe gingen? Hoe konden ze zeker weten dat ze raad zouden krijgen van ze als ze niet meer wisten wat ze zouden moeten doen? Peinzend liep Yuuki rond, haar ijzigblauwe ogen keken rond, het was ander gebied dan vlak bij de mensen. Ze hadden hier geen hoge hekken die je uit hun tuinen hield, of tenminste dat was de bedoeling van die hekken. Het lukten hun alleen niet als een kat iets in zijn hoofd had dan gebeurde dat ook. Of hun het er mee eens waren of niet. Haar ouders hadden haar al vroeg laten zien hoe het was als je een mensen kat was; ze speelde met je, ze riepen je constant tenminste de kinderen. Ze pakten je vaak op zelfs als je het niet wilde, en als je uithaalde dan straften ze je af, dat was toch geen leven?! Een slaafje van de mensen, dat wilde ze nooit worden.
Ze was nog jong, nog maar 4 manen oud, maar ze was niet van plan hulp te zoeken bij de mensen. Ze zou leren voor zichzelf te zorgen, al had ze haar ouders niet meer er waren vast andere katten misschien zelfs kittens die haar konden helpen. Het was al donker, maar ze kon alles prima zien. Ze zag een stuk verderop een kitten een bloem eten. Waarom zou hij in hemelsnaam een bloem eten? Yuuki had nog nooit echt geprobeerd bloemen te eten dus ze wist ook niet of het misschien lekker was. Ze besloot voorzichtig de kitten te volgen, hij was waarschijnlijk ouder dan ze zelf was. Dus voorzichtigheid was zeker op zijn plaats. Hij liep naar een grote treurwilg ze bleef op grote afstand staan, hij had het gemarkeerd als zijn gebied. Langzaam liep ze dichterbij en bleef na een elke keer een meter even staan en keek naar de kitten die op zijn zij was gaan liggen en naar de sterren keek. Waar Yuuki eerst nog beschut liep waardoor hij haar niet goed kon zien besloot ze maar gelijk in het zicht te lopen en zichtbaar te worden. Zo zou hij haar misschien niet als bedreiging zien want daar was ze nu helemaal niet op uit. Ze had haar neus bij de grond en toen ze zijn geur spoor had geroken wist ze dat ze bij de rand van zijn gebied was. Ze bleef staan in het zicht en keek met haar ijsblauwe ogen naar hem. De sterren verlichten de donkerblauwe avond lucht, en haar sneeuwwitte vacht leek een beetje op te gloeien. 'Ik ben Yuuki, het spijt me maar mijn ouders zijn verdwenen en ik weet niet goed waar ik heen moet. En ik zag jou.. en misschien.. misschien kon jij me leren te jagen en voor mezelf te zorgen. In plaats van restjes te eten van gedode prooien.' zei ze een beetje terughoudend.

[hoop dat mijn post goed is is voor het eerst dat ik als kat rpg ]

Alec staarde naar de sterren en vroeg zich kort af hoe het thuis ging. Zouden ze nu ook met z´n alle naar de sterrenhemel kijken en zich afvragen waar Alec nou gebleven was, of zouden ze een soort feestje houden omdat ze van het buitenbeentje afwaren. Hij bleef er niet lang over na denken want een stem deed hem opkijken. Een witte poes die witte waas om zich heen had door haar witte vacht begon te praten. Alec luisterde aandachtig en liet ondertussen zijn helder witte ogen over de Rogue glijden. Ze leek van zijn leeftijd met licht blauwe ogen. Het poesje stelde zich voor als Yuuki, een weespoes dus Rogue net als hem. Hij sprong via de stam naar beneden en kwam op de grond terecht. Zijn kussentjes maakte de klap minder hard en zijn poten veerde lichtjes mee met zijn val. Alec zelf kon redelijk jagen, al had hij het niet eerder op echte muizen of vogels gejaagd. Het was slecht een muis die altijd bleef rennen tot de tweebeen het oppakte en je en zachte klik hoorden. Dan stopte het en liep het niet weg hoe dichtbij je ook kwam. Hij wist redelijk wat van planten, al moest hij toegeven dat sommige planten hem totaal onbekend waren in deze nieuwe omgeving. Yuuki klonk wat terughoudend maar Alec liet zich niet zijn stuk brengen en knikte slechts. 'Ik heet Alec, we kunnen samen wel jagen en overleven.' Zei hij instemmend. 'Twee is beter dan een, misschien leren we nog van elkaar.' Hij probeerde vriendelijk te zijn al wist hij niet of het echt lukte. 'Ik deel mijn territorium met je en we delen samen de prooi en kennis.' Sprak hij duidelijk. Hij wou een ferme deal sluiten, hij wist niet of gezelschap iets voor hem was maar het territorium was groot genoeg. Ze mocht in zijn gebied slapen en jagen als hij een deel van de buit kreeg, en kennis cover bepaalde onderwerpen deelde. Afwachtend keek hij naar Yuuki, hij was benieuwd wat ze van de deal vond.

[Goed genoeg hoor =D Ook mijn eerste kattenRPG xD is dat ik er zelf een heb ^^]

De kitten had een beetje bruine met grijze vacht. Ze had zulke kleuren wel vaker gezien bij de mensen dat wel. Maarja dat waren ook de plekken waar ze het meest met andere katten in contact was gekomen. Haar ouders hadden haar nooit ver het bos ingenomen om zo ver mogelijk bij de Clans vandaan te blijven. Ze bleven haar in haar kopje prenten, zorg dat je niet te dicht bij de Clan katten komt en geef ze geen reden om je te willen elimineren. Yuuki had dat dag in dag uit gehoord en wist het daarom. Deze kitten was een eenling, net als zij waar zouden zijn ouders zijn, zouden die leven? Of was hij ze ook kwijt geraakt, of waren ze misschien door de mensen mee genomen. Dat gebeurde ook nog wel eens dat katten door mensen werden mee genomen omdat ze dachten dat hij zielig was en niet alleen kon overleven. Zo waren vaker families uit elkaar gehaald en dat voor het plezier van de mensen, ze wisten niet welke kittens het goed met elkaar konden vinden en welke minder. Het ging hun vaak om uiterlijk en hoe lief je naar ze keek. Stomme wezens ook.. Toen de kitten begon te praten keek ze hem weer recht aan. Ze was beetje in gedachten afgedwaald en kwam nu weer terug.
Hij stelde zich voor als Alec, ze printen de naam gelijk in haar hoofd in. Die zou ze niet moeten vergeten hij was nu haar bond genoot, haar enige familie en misschien zou hij haar beste vriend worden. Hij zei dat ze misschien van elkaar konden leren, het klonk vriendelijk of tenminste dat probeerde hij. Ze waardeerde het dat hij de moeite deed aardig te doen. Ze zou op zijn territorium mogen slapen en jagen zolang ze prooien met hem deelde. Wat haar niet meer dan redelijk leek hij gaf haar een thuis, en daar zou ze iets voor terug moeten geven. Al wist ze niet of zij nog dingen wist die hij niet al wel wist. Maarja daar zouden ze snel genoeg achter komen.
'De afspraken zijn me duidelijk en ik stem er mee in, persoonlijk vind ik ze niet meer dan redelijk en ik zou ze zelf ook hebben voorgesteld als ik in jou poten zou staan.' zei ze rustig en wat vriendelijker. Ze stapten voorzichtig het territorium binnen en benaderde Alec. Ze keek het gebied rond de treurwilg beter rond. Het was niet heel groot maar zeker groot genoeg voor twee kittens. Er was een plas met water waar ze nieuwsgierig naar toe liep, er zwommen vissen in. Voorzichtig dronk ze een beetje haar keel was droog geweest en dit was heel prettig. Ze keek om naar Alec, zou hij goed kunnen vissen? Haar ouders hadden haar het wel eens laten doen in mensen vijvers, die rare mensen maakten het katten soms te gemakkelijk door voedsel in hun tuin te laten leven. Daarna liep ze recht op Alec af en ging een meter bij hem vandaan liggen. Haar lichaam krulde zich op en haar kopje lag deels op haar achterpoten en deels op haar voorpoten terwijl haar staart om haar heen lag. Ze keek met haar blauwe ogen naar Alec, zou hij zijn familie missen?

Yuuki was eens met zijn deal en kwam zijn territorium binnen. Hij knikte vriendelijk naar haar en liep toen terug naar de treurwilg om vervolgens weer op zijn tak naar de sterren te staren. Yuuki was een redelijke poes en ze leek hem wel aardig. Zijn territorium was beperkt, hij had alleen de nodige ruimte voor het jagen goed uitgedacht, voor de rest een drinkplaats en een schuilplaats. Wat hadden ze verder nog nodig, hij had nu misschien een vriend om mee om te gaan. Als er later meer aanhang kreeg later konden ze hun land altijd uitbreiden. Al wist hij nog niet of daarvan ging komen, hij had gehoord over een Elite. Een groep Rogue's en Alec leek het wel wat. Misschien konden Yuuki en hij daar samen heen. Als hij daar een goede trainer kon vinden was het goed meegenomen. Dan hoefde hij tenminste niet te bedelen om een plek in een van de Clans of een bloedlijn hebben om erbij te willen horen, of lief en schattig. Alleen die katten werden aangenomen bij de Clans terwijl de Elite buitenkansen bood die hij niet kon missen. Met zijn vijf maanden was hij nog een kitten al zag hij er behoorlijk volwassen uit. Zijn blik gleed naar de witte poes, ze viel nogal op zo in het donker dus moeilijk te vinden was ze niet. Hij vroeg zich af hoe Yuuki toe Rogue was gekomen, misschien net zo gedropt als hij. Het kon ook dat ze de juiste bloedlijn niet had, dan was je automatisch een buitenstaander. Een oneerlijk proces als je het hem vraagt maar wat had hij nou allemaal te zeggen. Helemaal niks.