A little talk with a another cat

Jayshade lag languit op een mosbed. De laatste tijd was er niet veel meer te doen in de elders den. Hij ging even normaal liggen en sloot zijn ogen. Net toen hij in slaap wilde vallen kwam er een kat binnen stormen. Jayshade opende mopperend zijn ogen en keek wie er binnen stond. Was het zo belangrijk dat hij een dutje van een elder moest verstoren? "En wie hebben we daar?" Vroeg hij vriendelijk. Hij gaapte en ging moeizaam zitten, misschien had de kat wel wat verse prooi meegebracht. Hij had wel honger gekregen. Bij die gedachte kwam er een verhaal in hem op. "Heb je zin in een leuk verhaal?" Misschien had deze kat er wel geen interesse in maar dat kon hem niks schelen. "Ik begin gewoon." Sprak hij kort. "Vroeger toen hier de tijgers nog leefde waren alle clans in oorlog met elkaar, de tijgers, luipaarden, panters en natuurlijk de leeuwen. Elke clan had toen zijn sterke kant, bij elke clan was het uniek. Maar op een dag kwamen de panters prooi stelen uit het kamp van de tijgers. De tijgers en de panters vochten totdat er maar een panter en een tijger overbleef. Deze zagen er anders uit dan de anderen, ze waren klein. Toevallig waren het een mannetje en een vrouwtje. En zo ontstonden dus de katten, en de Riverclan. Hier hebben vroeger dus tijgers rondgelopen en gevochten in die ene strijd. De tijgers is nu de Riverclan en de panters is nu de Shadowclan." Zei hij met een wijze toon.

[Een RC kat of kitten van Lostsoul ]

Zonnestralen lachtten vrolijk in haar gelaat, wind bracht geheimen en verhalen van ver met zich mee. Tulpen dansten vrolijk door wind en zon. Wolken dreven als pasgeboren lammetjes door het blauwe luchtruim. Aroma's vulde haar neusgaten en stemde haar goed humeur in. Aroma's van tulpen en gras tot die van de bomen. Water kletterde hard tegen rotsen op. En vormde zo een drinkbron voor duizenden organismen. Bijen zochten de lach en roep van de zon op. Een veld van tulpen omarmd door hun frisse aroma's trok de aandacht van menige kleine insectjes. Een lieveheersbeestje vloog op vanuit het fleurige veld naar het land van heerlijkheid en zoetheid. Een klein groen rupsje murmelde zich tussen enkele takken door, opweg naar het dak van de wereld. Wind speelde door haar bruin rode manen door. Haar gedachten op haar prooi gericht, haast weg dwalend in haar eigen fantasieën. Waar het elke dag een prachtige dag was. Waar ruzie noch oorlog was. Waar neutraalheid heerste en iedereen met elkaar in harmonie leefde. Waar iedereen op zijn manier verschillend was, uniek, en zo de gemeenschap op zijn manier toesterkte. Waar alles mogelijk was, en niets voor het onmogelijke. Waar realiteit en fantasieën elkaar de hand rijkten en zo één vormden. Reizend van het land van de dromen, bleef realiteit maar wat het was. Zo had je de ene dag de zon die met je meejaagde, en zo had je de volgende dag de regen die je op de hielen zat. Maar wat het ook inhield. Voor geen geld van de wereld zou deze realiteit willen eindigen. Waar de wind fluistert in je oren, waar de regendruppels als ze vallen een verhaal vertellen, in een veld van papieren bloemen, en een paarse hemel over je heen waakt. Waar de realiteit de waarheid vertelt, en weet wat beneden hem liegt. Bij het ziendende oog van de Goden, waar goddelijkheid heerst en dragend ieder op het juiste pad brengt. Waar de wind je uit diepste fantasieën hielp, op weg naar de werkelijkheid. Daar over het land van de regenboog voorbij de open vlakte's. Daar was waar ze thuis hoorde, daar was waar haar geest haar eigen weg op kon. En af en toe ontsnapte aan het verdriet van de realiteit. Haar blauwe ogen gefocusd op haar prooi gericht, klaar voor de aanval sprong haar kleine maar lenige lichaampje op vanuit de struiken en sloeg zo in één klap het achterpootje van het konijn stuk. Vrijwel onmiddellijk huppelde het kleine konijntje de bossen in, achtervolgd door de dood op vier poten. Haar staart sloeg in snukken ruw heen en weer. Haar tong haar bek ietwat uithangend staakte ze de achtervolging en liep weer terug naar het kamp. Bloemen kietelden tot aan haar oksels. Dewpaw duwde zo de rozen plat tegen de grond. Uitgehongerd, viel haar ziendende oog op een klein spitsmuisje midden op het bloemenveld. Haar borst naar de grond gedrukt, haar staart als enig lichtpuntje uitstekend boven de rode bloemen, sluipend, achter haar kleine prooi aan. Bloemen werden onder haar poten plat gedrukt. Dewpaw wierp nog eenmaal één blik op het muisje, waarna ze behendig als een echte tijger opsprong recht op het muisje zijn lichaam. Met haar klauwen scheurde ze zo snel mogelijk de keel van het diertje open waarna deze een pijnlijke dood stierf. Bloed verspreidde zich over een kleine plekje in het veld. Met haar poten nam ze het diertje voorzichtig in haar bek waarna ze trots met haar buit richting de clan terug liep. Het diertje bengelde heen en weer uit haar bek. Met een tevreden en voldane glimlach wandelde ze met het diertje richting de apprentices den. Vrolijk huppelde ze door het clan gebied heen. Aan haar den stopte ze met huppelen en wandelde rustig verder naar de elders den. Tevreden wandelde ze de den in waarna haar oog op een rode kater viel. Dewpaw knikte vriendelijk naar de kater, waarna ze vriendelijk op zijn vraag antwoorde. Ze legde het muisje voor de poten van de kater als eerbiedig teken waarna ze haar blik tot hem wendde." Ik ben Dewpaw, mijnheer, en ja, ik heb wel zin in één van uw verhalen" Zei ze vriendelijk tegen hem. Dewpaw ging voor de poten van de kater zitten en luisterde aandachtig naar zijn verhaal. Met verbaasde maar geïnteresseerde blik keek ze de kater aan. Het verhaal was wonderlijk. Wat haar verbaasde was dat hij zoveel van hun voorouders af wist." Het was echt een prachtig verhaal mijnheer, maar waarom stammen wij van de tijgers af en Shadowclan van de panters? Als ik vragen mag. En hoe weet u dit allemaal?" haar ogen glunderden van plezier en overtuiging. Deze elder wist blijkbaar veel van de clans en de fauna rondom hen af. Een voldaan glimlachje sierdde rond haar lippen. Dewpaw ging zitten en wachte geduldig af op antwoord...

[flut- Moet er nog inkomen]

" Het was echt een prachtig verhaal mijnheer, maar waarom stammen wij van de tijgers af en Shadowclan van de panters? Als ik vragen mag. En hoe weet u dit allemaal?" Dewpaw had duidelijk wel plezier van zijn verhaal. "Zeg maar Jayshade of Jay, ik wil niet door mijn clangenoten met 'mijnheer' aangesproken worden." Jayshade glimlachte wazig. "Maar de Shadowclankatten zijn duistere katten, net als panters. En Tijgers kunnen zwemmen en hebben lichte camouflagekleuren, net als Riverclankatten." Hij kneep even zijn ogen dicht, er ging een steek door zijn buik waardoor hij kreunde. Er lag een muis voor hem waar hij rustig van ging eten. "Kijk naar de oudere katten, de meeste zijn al gestorven maar sommige elders lijken toch nog echt een beetje op tijgers." Jayshade keek om zich heen. "Dit zijn vooral de rood met wit of wit met zwarte katten. Kijk naar Lightheart, ze leek heel erg op een tijger." Een steek van verdriet ging door hem heen, Lightheart was dood. "Heb je haar ooit gezien?" Hij dacht even aan zichzelf, hij had ook een rode vacht. Zou Dewpaw daar iets van zeggen?