Break Out, Cause Yesterday's gone! [& RED]

[center]Rustig liep ze het kamp uit, het was de eerste keer dat ze het kamp uit ging sinds dat ze de in de Medicine Den was beland. Een zachte zucht verliet haar lichaam terwijl ze voor zich uit keek, de zo typische grasvelden voor de Windclan lagen voor haar en eindelijk was ze weer eens buiten! Zacht neuriede ze de liedjes die ze met Musicpaw had gezongen, de wind woei zacht door haar vacht en liet het dansen. Een vrolijke glimlach stond op haar gezicht terwijl ze wat rondliep, ze liet zich dragen door haar poten en waar ze uitkwam zou ze later wel achterkomen. Rustig liep ze door, genietend van het zonnetje dat zwakjes op haar vacht scheen en het nog vrij aangenaam maakte. De wind die altijd op het territorium stond woei weer hard over het land, maar ze was het gewend en al waren haar spieren nog niet helemaal zoals eerst, ze wist te blijven staan zonder echt problemen te hebben. Rustig liep ze door tot de vierboom in zicht kwam. Ze bleef even staan en liet de wind waaien, maar daarna liep ze rustig naar beneden en keek even naar de vierboom. Het stond er nog precies zo bij als van hoe ze het zich kon herinneren van de vorige keer, de oude eiken stonden nog steeds op dezelfde plek en de steen lag nog altijd in het midden.

Plots dreef een bloedgeur haar neus in, met een ruk schoot haar hoofd in de richting waar de geur vandaan leek te komen, wat deed een Bloodclanner hier? Die was zeker langs de grenzen hier naartoe gekomen, niet? Dat kon ze nou niet echt hebben, zeker niet als die Bloodclanner iets gemeens in de zin had. Vechten kon ze immers nog niet, zeker niet als je besefte dat springen al moeilijk ging, het lukte wel, maar ze had er moeite mee. 'Wie is daar?' vroeg ze rustig en opmerkelijk vriendelijk terwijl ze in de richting van de kat bleef kijken, of in ieder geval waar zij dacht dat het beest zich bevond, rustig ging ze zitten en sloeg haar staart over haar poten.

[ONLY RED]

Rustig liep hij rond. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij had niet zo veel zin in kwaad maar lief zijn ook zeker niet. Waar hij zin in had was naar de vierboom gaan. O god wat zat die boom lekker. Langzaam liep hij vooruit, precies over de grenzen van verschillende territorias. Hij had geen zin in kwaad nee, maar als er een kat tegen hem inging zou hij dit zeker niet toestaan. Hij zat niet preciés in de territoriums, dus waarom zouden ze dan kwaad moeten doen. Die vieze uitslovers.

Na een tijd was hij er dan. Bij de vierboom. Verschillende geuren kwamen er rond, waarbij hij in een flits de boom in schoot. Hij rook de geur windclan en volgde de geur, van boven uit de boom. Er zat een apprentice daar, maar eigenlijk was de kleur nogal lastig. Het was een brown tabby maar er zat zoveel wit in. Angst drong door zijn neus, waarbij hij de apprentice een beetje zag trippelen. Red ging simpel zitten. "Zoek je iets ?" Sprak hij kalm, en hoopte dat er toch wel tenminste een lichte schrok door de kat heen ging.

_{Een kater kwam tevoorschijn, grijs met een licht rode gloed er in. 'Zoek je soms iets?' zei hij kalm, zwijgend keek ze naar de kater. Pas iets later drong de vraag echt tot haar door, 'Ikke?' vroeg ze, 'Nee hoor, maar wat moet een Bloodclankater hier als ik vragen mag? Een lichte glimlach was op haar gezicht verschenen terwijl ze het dier aankeek. Ze moest toegeven zijn amberen ogen pasten wel bij zijn vachtkleur. Iets in haar zei dat dit niet goed was, but who cares? En waarom? Ze negeerde het gewoon en liep langzaam richting de kater, 'Wat is jouw naam eigenlijk? Ik moet toch weten tegen wie ik spreek, niet waar?' Ze ging voor hem zitten en haar blik bleef op hem rusten. De glimlach op haar gezicht was iets vrolijker geworden en even keek ze naar de grond. Wanneer ze weer opkeek, keek ze recht in zijn ogen. Niet dat ze dat erg vond, het was gewoon... opvallend.}

Blijkbaar gebeurde er niet precies wat hij wou, maar zo erg vond hij het ook niet. 'Ikke?' Zei ze na een tijdje. 'Nee hoor, maar wat moet een Bloodclankater hier als ik vragen mag?' Red gaf simpel weg geen antwoord. Hij zat in het midden van de boom, dus niet precies in de territorias zat hij niet. Gewoon nadenken. 'Wat is jouw naam eigenlijk? Ik moet toch weten tegen wie ik spreek, niet waar?' Zijn mede apprentice zat voor hem, waarbij ze ging glimlachen. Het vlekjes op haar snuit was grappig, en hij moest vanbinnen ook wel lachen. "Dat hoef je niet te weten, just call me like you wan't to." Sprak hij kalm. Het boeide hem niet hoe iemand hem aansprak, maar durf het eens hem verkeerd aan te spreken en je zal boeten. Een vogeltje ging naast hem zitten. Red keek naar het vogeltje, en toen ineens, in een snelle klap zette hij zijn nagels er in. "Birdy, birdy, you're life is over, you couldn't even smile" Lachte hij, waarbij hij de veren van de vacht af scheurde met zijn tanden, en ze daarna in het sappige vlees stopte.

_{"Dat hoef je niet te weten, just call me like you wan't to." Sprak hij kalm. Linepaw bleef de kater even aankijken, 'Yes allright, dat wordt dan... Redfur' antwoorde ze grinnikend, hij was een Bloodclanner, dus waarschijnlijk had hij geen clannaam, but who cares? Redfur keek naar het vogeltje, en toen ineens, in een snelle klap zette hij zijn nagels er in. Even schrok de apprentice op, "Birdy, birdy, you're life is over, you couldn't even smile" Lachte hij, rustig keek ze naar de vogel. 'Misschien heeft hij wel al eens geglimlacht...' fluisterde ze en bleef naar het dier kijken toen de kater hem oppeuzelde. Of nou ja, oppeuzelde, je kon beter verslond zeggen, want echt netjes en traag at hij dat beest niet op. Het leek meer op een leeuw die na 3 weken honger geleden te hebben, eindelijk weer een sappige gazelle mocht opeten. Even schudde ze haar gedachten weg, 'Dus' begon ze, 'Jij zit in de Bloodclan, right? Is het leuk daar? Of is het echt zoals ze vertellen, dus van die moordende wezens etc.' Ze bleef Red aankijken, iets aan hem interesseerde haar, ze wist niet wat het was, maar op de een of andere manier... Misschien waren het zijn prachtige goed-amberen ogen, of zijn grijs-rode vacht of... Ze besefte dat ze aan het wegdromen was en direct maakte ze die gedachtes weer los. Oke, probeer erbij te blijven Line, dacht ze en keek de kater weer aan.}

'Yes allright, dat wordt dan... Redfur' Zei ze. Waarbij ze achtevolgde na zijn zin. 'Misschien heeft hij wel al eens geglimlacht...' Zei de apprentice die zich voor hem bevond. Red sprong van de boom af. "Don't think so. Fluisterde hij in haar oor. Waarbij hij een half rondje om haar heen maakte.

'Dus' Zei ze na een tijd. 'Jij zit in de Bloodclan, right? Is het leuk daar? Of is het echt zoals ze vertellen, dus van die moordende wezens etc.' Zei ze. Red zijn ene mondhoek trok naar zijn oor. Zijn fluistertoon bleef staan, eigenlijk fluisterde hij altijd. "Zoek dat zelf maar uit, durf erin te stappen en ik blijf bij je" Zei hij weer in d'r oor, waarbij hij doorliep en met zijn staart langs haar gezicht ging, en toen net iets verderop weer op een grens ging zitten.

Linepaw schreef:: _{De kater trok zijn ene mondhoek naar zijn oor. "Zoek dat zelf maar uit, durf erin te stappen en ik blijf bij je" Zei hij in haar oor, waarbij hij doorliep en met zijn staart langs haar gezicht ging, en toen net iets verderop weer op een grens ging zitten. Het deed haar even licht glimlachen en het gaf een tintelend gevoel, een prettig gevoel, maar iets in haar zei dat dit fout was, dat dit niet mocht. Dit... 'Jij zit mij nu over te halen naar de Bloodclan te komen? Nou nee, bedankt' zei ze glimlachend en keek hem rustig aan. De poes stond op en liep naar hem toe, 'Daarbij, jij kan het toch vertellen?' vroeg ze en glimlachte even lief, 'Please?' en zette een paar grote kittenoogjes op, waarna ze in de lach schoot. 'En vertel me nou je naam...' zei ze vrolijk, ze begon het te zien als een spelletje dat hij speelde, maar zij zou winnen, dat wist ze nu al. Die naam zou en moest ze te weten komen!}

'Jij zit mij nu over te halen naar de Bloodclan te komen? Nou nee, bedankt' Een poes die hem aan durfde te spreken, daar zat wel pit in. 'Daarbij, jij kan het toch vertellen?' Glimlachte de apprentice lief. 'Please?' Zei ze nog. "Well, okay. It's just like every clan, but we eat much more" Zei, oftewel fluisterde hij. "And don't give that much food to our clanleader." Volgde hij, waarbij de poes weer zei. 'En vertel me nou je naam...' "I already said my name doesn't madder, so i'm really not gonna say it" Knipoogte hij, en stond even op om weer beter te gaan zitten.

_{"Well, okay. It's just like every clan, but we eat much more" fluisterde de kater zacht, even trok ze een wenkbrauw op. Of het was een leugen, of ze hadden meer eten nodig, want echt dik zag deze kater er in ieder geval niet uit. "And don't give that much food to our clanleader." Volgde hij, Even zweeg ze, maar niet omdat ze door de kater de mond gesnoerd was, maar omdat ze op deze belachelijke opmerking niet wou reageren. Want dat deden zij immers ook niet, zij jaagden voor hun clan, hun familie, terwijl zij dus blijkbaar van die egoïsten waren die alles voor zichzelf hielden. Weer stelde ze de vraag. 'En vertel me nou je naam...' "I already said my name doesn't madder, so i'm really not gonna say it" Knipoogde hij, en stond even op om weer beter te gaan zitten. Ze kneep haar oogjes tot spleetjes en grijnsde vrolijk, ze zou het wel uit hem krijgen. Vrolijk sprong ze in zijn richting en liep toen een rondje om hem heen, 'Ahh, toeoe' vroeg ze nog een keer en gaf de kater een kopje. Het boeide haar niet dat hij van de Bloodclan was, voor haar was hij iemand zoals alle anderen, misschien zelfs wel iets meer... Ze ging weer voor hem zitten en keek hem lief aan, 'Waarom wil je het niet vertellen? Is je naam zo erg dan?' vrolijk grijnsde ze terwijl ze hem aankeek, 'Ik kan je ook Kater BC noemen, maar dat is zo'n stomme naam...' ging ze glimlachend door. Nog een klein stapje zette ze vooruit, ze stond nu niet eens meer op een vossenstaart afstand, maar haar kon het allemaal niet schelen. Hij kon het misschien vreemd vinden om zo dichtbij een Clankat te staan, maar dat boeide haar niks, sommige katers werden heel verlegen en vreemd van zo dichtbij een poes te staan, maar ze zag dat type kater niet in hem, hij was meer een macho. Een lieve glimlach stond op haar gezicht, terwijl ze hem aankeek.

Edit: Oeps verkeerde account x'D}

'Ahh, toeoe' Bleef ze doorzeuren, terwijl Red glimlachte. 'Waarom wil je het niet vertellen? Is je naam zo erg dan?' Red schudde zijn hoofd. 'Ik kan je ook Kater BC noemen, maar dat is zo'n stomme naam...' Zei ze nog. "Girl, i just don't want my name is in you're head. If you tell one thing, i probaly not gonna met you again.." Sprak hij. Hij wou haar nog eens zien, en het boeide hem niet wat Bloodclan daarvan vond. Hij dacht niet eens dat ze daar iets om gaven, maar toch, ze moest haar zien, ze was zo mooi... Normaal zou hij het leven uit zo'n poesje gelijk eruit razen, maar dit keer gewoon niet. Waarschijnlijk zou hij morgen al een ander poesje ontmoeten die hij wel beeldig vond, maar nu deze seconden, moest hij even van haar genieten. Red likte zijn tanden af om het bloed van een vogeletje nog even weg te halen, en keek toen de apprentice weer aan. "If i tell my name, you're dumb clan is going to let you stay away from me" Fluisterde hij in haar oor, terwijl hij zijn kopje tegen haar nek duwde. Het verbaasde hem dat ze zo slap aanvoelde, ze zag er best stevig uit. Waarschijnlijk had iemand aan haar gezeten, haar mishandeld. Even keek hij naar haar buik, waar dus krassen op zaten. "What happend to you" Zei hij, dit keer niet fluisterend. Zijn stem was heel anders als hij niet fluisterde, veel zwaarder, maar dat boeide hem op dit moement niet..

~ Haha geeft niet ~

_{"Girl, i just don't want my name is in you're head. If you tell one thing, i probaly not gonna met you again.." Sprak hij, even vernauwde ze haar ogen en keek hem aan. Het leek wel alsof hij begreep dat ze het nog niet geheel snapte en fluisterde toen in haar oor, "If i tell my name, you're dumb clan is going to let you stay away from me" Hij duwde zijn kopje tegen haar nek en een tinteling ging door haar lichaam. Het voelde fijn en toch zo tegendraads, maar ze negeerde het gevoel en glimlachte even, "What happend to you" Zei hij, dit keer niet fluisterend. Het klonk wat vreemd, maar wel mooi, zijn stem was gewoon mooi, zijn uiterlijk was mooi, hij was gewoon... 'Eehm' begon ze en keek naar de grond, wat zou hij van haar denken moest ze zeggen dat ze was aangevallen door haar zus, maar zich niet verdedigd had? Wat zou hij dan zeggen? 'Eehm... m..mijn zus' stotterde ze licht en keek een beetje beschaamd naar de grond. 'Ik.. Ze viel me aan' fluisterde ze zachtjes en keek naar de grond, ondertussen wist iedereen het al wel. Het was nou niet echt iets waar ze trots op was en fijn om het te vertellen vond ze het nou ook niet, waarom ze het dan deed? Zeker tegen een Bloodclan kater. Ze keek terug op en keek recht in zijn geel-gouden ogen die haar even deden smelten vanbinnen.

- Hoop dat je er iets mee kunt ^^" -}

'Eehm' Sprak ze. 'Eehm... m..mijn zus' Stotterde ze erachteraan. 'Ik.. Ze viel me aan' "Hmpf, i like the way she attacks, but how dares she to attack such a beauty" Zei hij, dit keer weer fluisterend. Red likte zijn poot af, waarbij zijn ogen langzaam dicht gingen. Hij gooide zijn poot omlaag, en keek weer naar de poes. Ze was gewoon beeldig, dat ene vlekje om haar snuit deed hem steeds weer glimlachen, en de strepen, alles was gewoon zo.... perfect. En ze was anders, ze was dan wel lief zoals sommige mormels, maar in haar zat wat. En zomaar op een Bloodclanner aflopen, dat gebeurde niet elke dag niet waar ?

_{"Hmpf, i like the way she attacks, but how dares she to attack such a beauty" Fluisterde hij weer, ze hield van zijn gefluister, het was op de een of andere manier zo mooi, het kon haar niet schelen dat hij een Bloodclanner was. Hij was nu toch bij haar? Verlegen keek ze naar de grond, wat moest ze hier op antwoorden, dank je? Dat klonk zo stom. Ze glimlachte en keek hem weer aan. Ze verdronk haast in zijn ogen, ze bleven zo mooi... Waarom toch, waarom? 'Dank je, denk ik' zei ze toen uiteindelijk toch maar, 'Maar mag ik je naam echt niet weten? Ik beloof dat ik ga zwijgen over jou. En trouwens, who the fuck cares wie ik allemaal ontmoet? Niemand toch?' Ze keek hem vrolijk en lief aan, 'Please' fluisterde ze er stil achteraan en gaf hem een kopje, ze moest het gewoon weten. Hoe heette de kater die haar hoofd nu al zo op hol deed slaan? Het kon haar nu niet deren wat hij van haar dacht, maar ze zou het eigenlijk best wel erg vinden, moest ze een kater leuk vinden, waarvan ze de naam niet eens wist? Dat was gewoon erg! Hoopvol keek ze hem aan, 'Ahh toe, wat maakt het uit? Wat heb jij te verliezen?' vroeg ze, als ze nu haar naam zou uitspreken of jou zou zeggen, zou haar hart een sprongetje maken. Ze wist haast zeker dat hij dat niet zou doen, maar ergens hoopte ze er wel op en misschien had ze wel het geluk dat hij dat zei. Je wist het nooit toch?}

'Dank je, denk ik' Zei ze. 'Maar mag ik je naam echt niet weten? Ik beloof dat ik ga zwijgen over jou. En trouwens, who the fuck cares wie ik allemaal ontmoet? Niemand toch?' Red lachte, maar voor hij wat kon zeggen begon ze weer te praten. 'Please' Red deed zijn ogen even dicht, en na een tijd zei de poes weer. 'Ahh toe, wat maakt het uit? Wat heb jij te verliezen?' Even zuchtte hij. "You don't understand, it isn't easy to be a Bloodclan cat. Oke, we like to kill, but not all of us. Like, i like it but i don't do it without a reason, you first have to make me mad" Sprak hij. Hij wou het gewoon niet, misschien later. "Maybe later"

_{Even zuchtte hij. "You don't understand, it isn't easy to be a Bloodclan cat. Oke, we like to kill, but not all of us. Like, i like it but i don't do it without a reason, you first have to make me mad" Sprak hij. "Maybe later" Een beetje sip keek de poes naar de grond, 'What's the reason, just tell me then what the reason is, Because, this isn't a reason for me...' sprak ze zacht en rustig keek ze hem aan, voorzichtig zette ze een stap naar hem toe en keek hem aan, recht in zijn gele ogen. Hoe zou het kunnen dat deze kater nog geen 100.000 poezen achter zich aanhad met deze ogen? 'Your Golden eyes are beautiful' fluisterde ze zacht en haast onverstaanbaar, maar waarschijnlijk had hij het wel gehoord. Ze was wel benieuwd naar zijn reactie, wat zou hij daarop zeggen? Bedankt of zou hij eerder een stap naar achter doen. Zou hij verlegen worden of... De poes wist het eigenlijk niet, maar was wel nieuwsgierig ernaar, het was immers zo maar uit haar mond geglipt. Een beetje verlegen om wat ze gezegd had keek ze naar de grond die plots erg interessant leek te zijn.}

'What's the reason, just tell me then what the reason is, Because, this isn't a reason for me...' Hij keek de poes aan, maar zei niks. 'Your Golden eyes are beautiful' Zei de poes erachteraan. "Did you ever saw in your water reflection your eyes" Antwoordde hij, waarbij een klein lachje op zijn gezicht verscheen. "Ok then. My name is.. Red. I don't even know why i'm called like that, but i like it." Sprak hij erachteraan. Iets voelde hij bij deze poes. Iets anders dan bij andere poezen. Zij was.. speciaal.

Onderwerp: Re: Break Out, Cause Yesterday's gone! [& RED]