Just walking at the lake. [D E S E R T P A W]

Zachtjes rees de witte vacht van Snowflakes op en neer. De poes sliep nog, maar de eerste zonnestralen die tevoorschijn kwamen, zorgden dat de poes haar ogen opende. Haar blauwe ogen keken de warriors den rond. Er waren al wat katten weg, waarschijnlijk mee met patrouilles, of met hun leerlingen trainen. De poes stond op, en rekte zich uit. Nog eens keek zo om zich heen. De meeste katten die nog in de warriors den lagen, sliepen. Voorzichtig liep de poes tussen alle katten lichamen heen de warriors den uit. Terwijl ze naar de prooistapel liep, bedacht ze wat ze die dag zou kunnen doen. Ze pakte een muis van de prooistapel, en liep met het levenloze lichaam van de muis naar een paar varens waar ze onder ging liggen. Ze begon aan haar prooi te knabbelen, die ze na een tijdje naar binnen had gewerkt. Ze stond weer op, en trippelde naar de kampingang, het kamp uit.

Rustig liep de poes door het WindClan territory. Al snel bracht de koude wind konijnen geur mee. Eigenlijk had ze geen zin om te jagen, maar iets voor de Clan was altijd goed. Ze zakte in jachthouding, en besloop het konijn. Toen ze een staartlengte van hem af was, besprong ze hem, en beet hem dood. Ze keek naar haar poot. Er zat wat bloed op haar poot, omdat ze net het konijn had vermoord. Ze begroef het konijn, die zou ze later wel ophalen. Nu was ze van plan naar het kleine meer door te lopen, om haar poot schoon te maken.

Op haar weg naar het meer, negeerde ze alle prooi die ze rook. Wanneer ze aangekomen was, zette ze gelijk haar poot in het water. De poes schrok van de kou die ze opeens aan haar poot voelde, en trok hem snel uit het water. Er zat nog steeds een klein beetje lichtrode kleur op haar poot. Zou ze nog een keer haar poot in het koude water zetten? Weer zette de poes voorzichtig haar poot in het water, en probeerde hem zolang mogelijk te laten staan, maar al snel trok ze hem weer terug. De lichtrode kleur was zo goed als verdwenen.

desertpaw had over de heide gewandeld. De vlakte waar ze zo van hield was in volle bloei. De appretice snifte vlug in de lucht. Ze rook een jagende windclan kat. Thornpaw was het niet. Ook niet purepaw..ze had de geur nog nooit geroken. Ook rook ze er een mengeling prooi bij. Een jacht dus. Ze twijfelde even voor dat ze het spoor wilde volgen, maar bedacht zich. Misschien lag er een avontuur op haar te wachten.. Met een avontuurlijk gevoel van binnen rende ze het hoge gras in, en speurde steeds achter de sporen aan. Ze remde toen ze bloed op de grond zag. Ze stak haar klauw erin, en bracht hem naar haar mond. Rustig proefde ze. Konijnen-bloed. Een konijn was dus de prooi. Desertpaw zuchtte. Ze leek net een of andere spoorzoekende hond. Nu wat relaxder ging ze weer verder. Haar pad leidde tot het meertje. Bij het water zat een mooie witte poes zich te wassen. Ze had blauwe ogen, en stak haar poot in het water zodat het bloed er vanaf ging. Dat was dus de jagende kat! Ze stootte een 'miauw' uit, en trippelde naar de poes toe. Op haar gemakje ging ze bij haar zitten. ''Hoi, ik ben desertpaw. Ben jij een nieuwe leerling?'' Haar mooie rode ogen glinsterden in de zon toen ze dat vroeg. Ze wachtte even op antwoord.

Een miauw klonk achter haar. De poes keek om. Een bruine apprentrice kwam aangelopen, en ging naast haar zitten. ''Hoi, ik ben desertpaw. Ben jij een nieuwe leerling?'' vroeg de kat aan haar. "Leerling?" zei Snowflakes beledigd. "Mij een leerling noemen?" Snowflakes keek in de rode ogen van de apprentrice. "Een perfect iemand als ik noem je geen leerling. Heeft je mentor dat niet geleerd?" Ze was even stil. "Ik ben Snowflakes" zei ze koeltjes tegen de apprentrice. Ze dacht na. Was ze niet te hard geweest voor de apprentrice? Nee, tuurlijk niet, als je haar een leerling noemde, kon je niet verwachtte dat ze aardig deed. Ze staarde de apprentrice aan, wachtend hoe ze zou reageren.

flutt

"Leerling?" Desertpaw kromp ineen. Wat was ze toch een muizenkeutel..ze kon zelf nog niet eens een warrior van een appretice onderscheiden. "Mij een leerling noemen?" De poes keek in de ogen van desertpaw. "Een perfect iemand als ik noem je geen leerling. Heeft je mentor dat niet geleerd?" Het was even stil. ''S..sorry..ik had het nog niet zo in de gaten..'' Beschaamd ging ze zitten. "Ik ben Snowflakes" Mauwde de witte poes koel. Desertpaw zei al iets vrolijker terug: ''Nou, mijn naam kent u denk ik wel, door net. Wat doet u hier, gaat u vissen?'' Ze besloot maar naar de jacht over te stappen in het gesprek, om haar droge 'bent u een leerling' te vergeten.